Luther schreef:Nu de discussie over die stropdas gaat.....
Mij maakt dat eerlijk gezegd niet zo uit. Ik lig er niet wakker van. Maar een beetje ontactisch is het wel; want je weet gewoon (althans dat hoor je te weten als GG-ds.) dat juist dáárover weer discussie ontstaat. En dat terwijl je al extra in de gaten wordt gehouden vanwege de HSV-discussie... Kortom: niet handig. En m.i. hoeft het ook niet. Ds. Simons komt ook in driedelig zwart en mag steeds weer terugkomen.
Zelfde geldt voor het faciliteren van dat getuigenis.
Kortom: enige voorzichtigheid als de slangen is niet overbodig. Je weet nu eenmaal dat bepaalde zaken zeer gevoelig liggen. Als het niet om hoofdzaken gaat, moet je je gewoon aanpassen, lijkt me.
Als we hier dan toch over verder praten..
Ik geloof niet dat je dit zo kunt stellen.
De christelijke vrijheid kent inderdaad twee kanten:
- de vrijheid van de christen (
Een iegelijk zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd.)
- de vrijwillige(!) binding in het eigen geweten vanwege de broeder (
Doch gijlieden, alzo tegen de broeders zondigende, en hun zwak geweten kwetsende, zondigt tegen Christus.)
Maar ik geloof dat deze dingen niet twee gelijke elementen zijn, waar jouw reactie wel vanuit gaat. De binding gebeurt altijd vanuit de
basis van de christelijke vrijheid. Dat staat voorop (
Staat dan in de vrijheid, met welke ons Christus vrijgemaakt heeft). En in alle gewetenskwesties (de das lijkt me héél erg duidelijk in die categorie te vallen) moet de vrijheid voorop staan. Voor de persoon die de keuze moet maken (wat betekent het dat ik vrij ben in het geweten?) maar vooral is dit een oproep voor de personen die met de keuze moeten omgaan (wat betekent het dat hij vrij is in het geweten?).
In het geval van deze das vind ik dat we op het moment absoluut falen in het beoefenen van die christelijke vrijheid.
Natuurlijk is het waar dat er dan ook nog de kant is van de vrijwillige binding in het geweten. Paulus zal in de eeuwigheid geen afgodenvlees eten, mocht dat zijn broeder ergeren. Dat is een prachtige keuze, juist omdat die vanuit de
vrijheid wordt gemaakt! Dat is de echte vervulling van christelijke vrijheid: liefde. Het is niet voor niks dat in het mooiste pleidooi voor christelijke vrijheid (Galaten 5) dit erbij wordt genoemd:
Want gij zijt tot vrijheid geroepen, broeders, alleenlijk gebruikt de vrijheid niet tot een oorzaak voor het vlees; maar dient elkander door de liefde.
Want de gehele wet wordt in een woord vervuld, namelijk in dit: Gij zult uw naaste liefhebben, gelijk uzelven.
Dus die binding waar jij op doelt is er zeker.
Maar we maken daar nu een nieuwe wet van. Dat is mijn probleem met de situatie. Die binding moet altijd uit de vrijheid opkomen, maar komt nu voort uit een algemene gedachte dat het ergernis opwekt en 'hij zich dus wel moet aanpassen'. Paulus heeft deze binding nooit bedoeld dat de 'zwakken' daar dan de sterken op kunnen gaan wijzen! Dat is echt een misverstaan van de fundamentele vrijheid die er is voor elke christen. De binding moet opkomen uit de vrije(!) en individuele keuze van een vrije christen. Lees bijv. Luthers prachtige boekje over de vrijheid van een christen.
De reden waarom ik hier uitgebreid op reageer is niet omdat ik die das zo belangrijk vind. Maar wel omdat ik geloof dat we in de gereformeerde gezindte maar heel weinig aandacht hebben voor het echt functioneren van de christelijke vrijheid. Waarom is er in dit soort kleine discussietjes niemand die in de bres gaat staan (zoals Paulus dat deed) voor de christelijke vrijheid? Vrij, vrij, vrij in Christus! Vrij in het geweten! Vrij, ook waar de zwakke (zo noemt Paulus het) broeder zich misschien gebonden weet. Ik ben bang dat het komt omdat we het zicht erop een beetje zijn kwijtgeraakt. Op de grote vrijheid die er is voor elke ware christen. En nogmaals: ook Luther bond zich weer, juist vanwege de liefde. Zo ook Paulus, als hij de Joden een Jood wordt, enz (1 Kor. 9).
Maar allebei
vanuit een vurig pleidooi voor vrijheid, die de basis is. En dat mis ik ten enemale in héél erg veel discussies in de geref. gezindte op het moment. Er is maar heel weinig vrijheid, er is vaak geen millimeter speling. En dan gaat het misschien niet eens alleen om uiterlijke dingen; misschien ook wel vrijheid in een stuk geloofsverwoording.
We zijn heel erg overtuigd van de noodzaak om je te binden om de wil van de broeder. Maar zijn we even overtuigd van de geweldig grote woorden die Paulus in de strijd gooit als hij vecht voor de christelijke vrijheid?
Dus misschien moeten we ook niet eens te lacherig doen over de discussie over het ontbreken van de das. Want het gaat hier om iets heel wezenlijks. Niet in die das, maar wel in de discussie over het dragen daarvan.
