Oorspronkelijk gepost door Adrianus
(...)

En verder Gravo: door jouw postings vervul jij een beetje de rol van iemand die los van c.q. boven partijen staat en wat wijze woorden spreekt over de manier waarop processen lopen. Dat kan op zich geen kwaad, ware het niet dat jouw postnig de indruk zou kunnen wekken dat besluitvorming zou opkomen vanuit machtsdenken. Nee, ik zeg niet dat jij dat stelt, maar die indruk zou kunnen onstaan. En zo'n indruk zou wel zeer afbreuk doen aan de werkelijke drijfveren van de ambtsdragers over wie we het het hier hebben: om in getrouwheid de weg te gaan en te wijzen waarvan zij hartelijk mogen geloven dat deze in overeenstemming is met Schrift en belijdenis.

De eigenlijke tragiek van verdeeldheid in een christelijke gemeente of kerk is, dat men beide tegenover elkaar staat met het dierbaarste wat men heeft in de handen.

De één koestert zijn kerk- en geloofsopvattingen en kan zich geen leven voorstellen zonder die in de praktijk te brengen. Hij / zij ervaart de waarheid, de warmte en de troost ervan.

Dat geldt onverkort ook voor de ander.

Voor beiden zijn het zaken van levensbelang, van eeuwig belang.

Daarom zou ik altijd adviseren om de machtsstrijd op dit punt niet aan te gaan. Met goede bedoelingen (overtuigen, argumenteren, opbouwend corrigeren) kan men helaas toch niet vermijden dat er iets dierbaars van de ander wordt gekwetst.

Het vraagt om een Salomons-oordeel. Wie is daartoe in staat?

Daarom denk ik, dat de enige weg voor iemand, die zich echt niet kan neerleggen bij leer of leven van een kerkgenootschap is: vertrekken.

Maar dat moet door de ander niet worden gebruikt om in een overwinnaarsgevoel deze mens na te wijzen als een verliezer of afvallige.

Door na te gaan hoe dierbaar de geloofsovertuiging voor jezelf is, moet ook enig begrip kunnen ontstaan voor ultieme beslissingen van mensen, die een andere geloofsovertuiging hebben.

gravo

post scriptum

Inderdaad, mijn eigen ervaringen doen mij behoedzaam en op afstand van dit heikele, emotionele en explosieve wespennest opereren.

Oorspronkelijk gepost door Lecram
Aan de andere kant zou ik zeggen: verenig je als bezwaarden en probeer op een opbouwende wijze in gesprek te komen. Wanneer het bekend is dat er een grote groep is, die bezwaard is, kan het probleem niet onderschat worden.
Alhoewel de grote verkochte hoeveelheden van de boeken van vd Zwaag, ds. Harinck en Blaauwendraad alsook de uittocht van 800 (!) leden per jaar (een forse gemeente) ook eyeopeners zouden moeten zijn.


[Aangepast op 16/9/04 door Lecram]

Idee, laten we ons verenigen rond het boek 'afwachten of verwachten?' [vgl. 'het gekrookte riet' en 'bewaar het pand'] en zodoende toogdagen [ter bemoediging] organiseren en een gelijknamig blad in het leven roepen om genuanceerde meningen uit de GG te horen. Meldt je bij mij.

Oorspronkelijk gepost door anemoon

Meldt je bij mij.

ja zeg, laten we gezellig nog een kerkscheurinkje proberen te organiseren
we hebben al zo weinig kerken en we hebben eigenlijk nog wat te weinig kerkmuren, laten we er nog eentje bijzetten...

Helemaal mee eens, anemoon! Het lijkt soms wel of mensen op ruzie/scheuringen/ellende uit zijn.

Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Lecram,

Ik heb de statistieken even niet bij de hand, maar percentueel is volgens mij geen stijdginjg waar te nemen de laatste jaren.

Een koppeling tussen de kritiek van de afgelopen tijd en het aantal vertrekkenden gaat mij zonder nadere kennis van wie dat zijn en waarom ze vertrekken dan ook veel te ver.

Ik ben met je eens dat vele anderen kritiekloos zijn, maar dat dat niet wil zeggen dat we ons om die mensen geen zorgen hoeven maken. Een ieder die onbekeerd is, is een voorwerp van grote zorg. Dat zijn we eens. Maar dat werd nu juist ook bedoeld, bijvoorbeeld tijdens de bidstond.

[Aangepast op 16/9/04 door Adrianus]

Het gaat, Adrianus, niet om een stijging van de hoeveelheid ongerusten, maar om het feit dat als er een bepaalde groep is, die oprecht ongerust is, dan moet je die niet negeren of de kop in willen drukken. Maar gewoon een open gesprek met ze aangaan. Het gevoel is nu teveel dat ze tegen een muur aanlopen. Dat is niet goed voor de (gemoeds)rust.

In de jaren 30-40 had je mannen als ds R. Kok. En mannen die meer op de Steenbloklijn zaten. Er waren wel eens wat onenigheden, maar: grote bloei in de GG. Sinds de beide tegenpolen eruit zijn is er geen bloei meer. Wel groei. Wel bladeren, geen vijgen.

Beide mannen rehabiliteren, waarbij met name de R.Kok lijn weer moet worden erkend. Dat blijft een smet. De man had vrucht op z'n preken. Dat zag iedereen. Die man afzetten om een gezegde, dat mag gewoon niet.

Steenblok is toch lastiger, omdat die zlef is vertrokken na een vermeende procedurefout.

Als dat gebeurd is, gaat de GG weer bloeien. Tot zolang is er alleen veel procedure veel orde en veel stichting. Maar de orde en de stichting zoals op een begraafplaats. Daar heerst ook geen onenigheid (meer).

[
Als dat gebeurd is, gaat de GG weer bloeien. Tot zolang is er alleen veel procedure veel orde en veel stichting. Maar de orde en de stichting zoals op een begraafplaats. Daar heerst ook geen onenigheid (meer).

ai , da's krasse taal, refo, maar er zit wel een kern van waarheid in.

Ik denk dat de ger.gem vooral weer gaat bloeien, als er bijbelser gepreekt gaat worden, de Bijbel nemen zoals'ie is.

En vooral Christus centraal en niet de mens.

Adrianus,

Ik heb je al vaker de prediking van Noach horen gebruiken om te bewijzen dat weinig vrucht niet aan de prediking ligt.
Hoe weet je dat de prediking van Noach geen vrucht had?

Nou Gerrit, dat snap ik zelfs ng wel. Omdat Noach een ark met 'kamers' moest bouwen. En al die kamers leeg bleven. (De dieren zaten in hokken.)

De vraag is alleen of Noach echt gepredikt heeft. Het lijkt eerder dat hij heel stiekem heeft moeten bouwen omdat de reuzen alles opaten wat op hun weg kwam en eetbaar was.

Ik vind het jammer dat deze discussie meteen weer ontaard is in een gevecht over het gelijk van de 'top' van de GerGem. Wat ik bedoelde is een algemene discussie over het gezag van ambtsdragers, niet van synodes of bepaalde kerkverbanden. Concreet: Hoe breng je 1 Tim. 5 en dergelijke teksten in praktijk? Brengt het ambtelijk gezag ook leergezag met zich mee? Anemoon bijvoorbeeld lijkt te zeggen dat wat Bijbeluitleg betreft in principe ieders mening even veel waard is. Anderen zijn het duidelijk niet mee eens. Waarop baseren jullie die meningen? En als het gaat over levensstijl e.d.? Legt het woord van een ouderling dan meer gewicht in de schaal dan dat van een willekeurig kerklid? Waarom (niet)?

Volgens mij heeft iedereen in een gemeente evenveel leerrecht. Zegt Paulus niet ergens dat als iemand iets te zeggen heeft het wel 'verstaanbaar' moet zijn. En indien niet dat iemand het uit moet leggen. Dit is enerzijds tegen de tongentaal op zich (zonder uitleg), maar anderzijds lijkt dit erop te wijzen dat ieder zijn zegje kon doen in die tijd.

(Er zullen dus wel geen gemeentes met 2000 of meer mensen geweest zjn....)

Anemoon, ik citeer even:

heel simpel:
wat naar het Woord niet is, zal geen dageraad hebben
ambtsdrager of geen ambtsdrager

Misschien begrijp ik je verkeerd, maar je lijkt hier te zeggen dat het voor de geldigheid van iemands mening niet uitmaakt of hij ambtsdrager is of niet.

En Refo: misschien mocht iedereen inderdaad zijn zegje doen, maar dat impliceert natuurlijk nog niet dat er geen leergezag bestond. Paulus beroept zich in ieder geval meermalen nadrukkelijk op zijn gezag als apostel. Zijn mening is meer waard dan die van anderen, omdat hij door God gezonden is om het evangelie te prediken.

[Aangepast op 16/9/04 door David J]

Dat is duidelijk. Iedereen zal het daar mee eens zijn, de ambtsdrager in kwestie incluis. Maar dan zal men eerst moeten bepalen 'wat naar het Woord is'. En juist daar verschillen de meningen. Heeft een ambtsdrager jouws inziens op grond van zijn ambt meer gezag om vast te stellen wat de Bijbel zegt dan een leek? Waarom (niet)? Dat is de kwestie waar ik een beetje mee zit.