Mara schreef:Het spijt me JM, maar ik vind het geen fijn gedicht

parsifal schreef:Het gedicht van Jakobmarin spreekt ook wel voor me, voornamelijk vanwege de inhoud van de woorden. Weer eens de nadruk leggen op dat de Heere Jezus echt mens was en geen superman. Van wie is het gedicht?

Precies deze twee reacties had ik, toen ik het gedicht las. Het gaat N.B. over Jezus die Zijn baard knipt en Zijn neus snuit!?!
Maar toen ik het wat meer tot me door liet dringen en nog eens las, zag ik dat hier Jezus als 100% mens getekend wordt. En Hij ís mens, dus juist prachtig dat dit ook eens beschreven wordt, dat Hij in alles gelijk is aan ons, behalve de zonde.

Ik werd een beetje op het verkeerde been gezet door het alledaagse taalgebruik, maar als je het goed leest, is er die diepere boodschap.
Dit geldt voor meerdere gedichten van Toon Hermans (die ik tot voor kort alleen maar kende als grappenmaker..):

JEZUS
Vrede zij met U
Zó kwam Hij binnen
een diepe betekenis
een simpele taal

Vrede zij met U
dat zijn van die zinnen
die klinken heel anders dan:
dag allemaal

GEBED
laat mij o Heer
mijn leven in Uw Handen leggen
en leer mij telkens weer
Uw Wil geschiede... zeggen

VRAAG
Heer, hef Uw hand op
wil ons redden
voor wij verschroeien
in onze welvaartsbedden

REDDEN
Heer,
ik weet het niet
ik weet het niet.
Dát is mijn gebed.
Ik zoek U
maar ik weet niet waar
ik U vinden kan.

In de gedaante van brood en wijn...

Maar ik wil U duidelijker vinden
ik wil U dicht bij mij
en niet meer loslaten
voor niets ter wereld.
Ik geloof niet dat ik dat ooit zal redden.
Ik ben er te zwak voor.
Altijd is het weer de wereld
die mij afleidt van Uw liefde.
Wees mij genadig!

GEBED
Ik sla mijn ogen op naar Hem,
vanwaar wij komen en waarheen wij gaan,
maar kan niet kijken in Zijn ogen,
zonder mijn ogen neer te slaan.
Gelukkig staat tussen die Grote God
en Zijn ontzaglijk licht
Zijn Zoon, die met een menselijk gezicht
mij aankijkt, ook al zijn mijn ogen dicht.

TUIN
De bomen komen uit de grond
En uit hun stam de twijgen
En ied’reen vindt het heel gewoon
Dat zij weer bladeren krijgen
We zien ze vallen naar de grond
En dan opnieuw weer groeien
Zo heeft de aarde ons geleerd
Dat ál wat sterft zal bloeien


etc.etc.

Ik werd een beetje op het verkeerde been gezet door het alledaagse taalgebruik, maar als je het goed leest, is er die diepere boodschap.
Dit geldt voor meerdere gedichten van Toon Hermans (die ik tot voor kort alleen maar kende als grappenmaker..):

[quote]
JEZUS
Vrede zij met U
Zó kwam Hij binnen
een diepe betekenis
een simpele taal

Vrede zij met U
dat zijn van die zinnen
die klinken heel anders dan:
dag allemaal

GEBED
laat mij o Heer
mijn leven in Uw Handen leggen
en leer mij telkens weer
Uw Wil geschiede... zeggen

VRAAG
Heer, hef Uw hand op
wil ons redden
voor wij verschroeien
in onze welvaartsbedden

REDDEN
Heer,
ik weet het niet
ik weet het niet.
Dát is mijn gebed.
Ik zoek U
maar ik weet niet waar
ik U vinden kan.

In de gedaante van brood en wijn...

Maar ik wil U duidelijker vinden
ik wil U dicht bij mij
en niet meer loslaten
voor niets ter wereld.
Ik geloof niet dat ik dat ooit zal redden.
Ik ben er te zwak voor.
Altijd is het weer de wereld
die mij afleidt van Uw liefde.
Wees mij genadig!

GEBED
Ik sla mijn ogen op naar Hem,
vanwaar wij komen en waarheen wij gaan,
maar kan niet kijken in Zijn ogen,
zonder mijn ogen neer te slaan.
Gelukkig staat tussen die Grote God
en Zijn ontzaglijk licht
Zijn Zoon, die met een menselijk gezicht
mij aankijkt, ook al zijn mijn ogen dicht.

TUIN
De bomen komen uit de grond
En uit hun stam de twijgen
En ied’reen vindt het heel gewoon
Dat zij weer bladeren krijgen
We zien ze vallen naar de grond
En dan opnieuw weer groeien
Zo heeft de aarde ons geleerd
Dat ál wat sterft zal bloeien





Heb ik het goed begrepen dat dit gedichten van Toon Hermans zijn?

Terri schreef:Heb ik het goed begrepen dat dit gedichten van Toon Hermans zijn?

Inderdaad, de meeste komen uit zijn Gebedenboek



Die je deels kunt inkijken via Bol.Com

Hier nog een:

BIDDEN
Bidden betekend:
reageren op de liefde
die God ons toedraagt.
De man van Nazareth liefhebben
echt van Hem houden
dat is bidden.
Blij zijn met de stal van Bethlehem
getroffen zijn onder het kruis van Golgotha
verlangen naar Hem
hopen op Hem
vertrouwen op Hem
ieder moment van de dag
dat is bidden.

De taalfout is van jakobmarin....

refo schreef:De taalfout is van jakobmarin....

welke taalfaut?

jakobmarin schreef:

refo schreef:De taalfout is van jakobmarin....

welke taalfaut?

Volgens mij gaat Afgewezen op korte termijn starten met een cursus Nederlands...

jakobmarin schreef:

refo schreef:De taalfout is van jakobmarin....

welke taalfaut?

Betekent is met een T op 't end.
Dat heeft de dichter zelf goed gespelt. (*)

De spiegel

Die telkens in de spiegel ziet,
En zig met schoonheid vleit;
Beseft de waare schoonheid niet,
Maar jaagt naar ijdelheid.

Dit glas maakt trots, of geeft ons pijn;
Wil 'k weeten, wie ik ben,
Dan moet Gods woord de spiegel zijn,
Waar ik mijn hart uit ken.

Hiëronymus van Alphen

Gedicht van Gerrit Achterberg omgezet in één couplet op wijze Psalm 106.

Heere Jezus, Gij hebt geheim
Met Vader doorbroken. Ons brein
Mét lijf mag ná zondig gebeuren
Vernieuwd en rein komen te staan
Mét U in een witte steen keuren
Herboren geschoeid in stil laan.

Bidner schreef:Gedicht van Gerrit Achterberg omgezet in één couplet op wijze Psalm 106.

Heere Jezus, Gij hebt geheim
Met Vader doorbroken. Ons brein
Mét lijf mag ná zondig gebeuren
Vernieuwd en rein komen te staan
Mét U in een witte steen keuren
Herboren geschoeid in stil laan.

@Bidner: waarom wil je zo graag tekst op psalmwijs hebben? Ik vind dit echt een gruwelijke verminking van het gedicht, maar het kan zijn dat jij er op een manier die ik niet zie een meerwaarde in ziet.

Ruwe stormen mogen woeden
alles om mij heen zij nacht
God, mijn God, zal mij behoeden
Hij houdt voor mijn ziel de wacht
Moet ik lang Zijn hulp verbeiden,
Zijne liefde blijft mij leiden.
Door een nacht, hoe zwart, hoe dicht,
voert Hij mij naar 't eeuwig licht.

Ik blijf dat zo'n prachtig lied vinden.

MarthaMartha schreef:Ruwe stormen mogen woeden
alles om mij heen zij nacht
God, mijn God, zal mij behoeden
Hij houdt voor mijn ziel de wacht
Moet ik lang Zijn hulp verbeiden,
Zijne liefde blijft mij leiden.
Door een nacht, hoe zwart, hoe dicht,
voert Hij mij naar 't eeuwig licht.

Ik blijf dat zo'n prachtig lied vinden.

't Is maar het derde couplet uit een lied dat het waard is om als geheel te worden gezongen en gelezen:

Gezang 445

1 God heeft mij zijn Zoon gegeven,
door 't geloof nam ik Hem aan;
ja, ik weet het, ik zal leven,
en door Hem ten hemel gaan.
Zelfs eer ik nog was geboren,
heeft mij God in Hem verkoren,
eer zijn woord met scheppersmacht
dit heelal tot aanzijn bracht.

2 Jezus Christus is gestorven,
is verrezen, ook voor mij,
heeft de zegepraal verworven
en het leven, ook voor mij.
Aan Gods rechterhand gezeten,
zal Hij nimmer mij vergeten,
maar, uit deernis met mijn lot,
treedt Hij voor mij in bij God.

3 Ruwe stormen mogen woeden,
alles om mij heen zij nacht,
God, mijn God zal mij behoeden,
God houdt voor mijn heil de wacht.
Moet ik lang zijn hulp verbeiden,
zijne liefde blijft mij leiden:
door een nacht, hoe zwart, doe dicht,
voert Hij mij in 't eeuwig licht.

Liedboek voor de Kerken 1973

@Hendrikus: het couplet staat ook in de Hervormde Bundel van 1938. Die is nog uitgebreider:

Gezang 178

1
Wat zou ooit mijn hart vervaren?
God heeft altoos mij bemind,
en zijn Geest wil mij verklaren,
dat ik eeuwig ben Gods kind.
Vrees voor straf doet mij niet sagen;
wil mijn hart mij al verklagen,
nochtans vat ik moed in smart:
God is meerder dan mijn hart.

2
Hij, de kenner aller harten,
kent ook mij, en weet alleen,
hoe ik hier, in al mijn smarten,
't heil verwacht van Hem alleen.
Ja, hij weet, hoe diep mijn zonden
steeds opnieuw mijn ziel doorwonden:
niet mijn ongeloof en waan,
mijn geloof, dat ziet Hij aan.

3
Mij heeft Hij zijn Zoon gegeven,
door 't geloof nam ik Hem aan;
ja, ik weet, dat ik zal leven
en door Hem ten hemel gaan.
Mij heeft God in Hem verkoren,
zelfs eer ik nog was geboren,
eer de stem van zijne macht
immer iets had voortgebracht.

4
Wie zou hem nu nog verklagen,
die God zelf verkoren heeft,
wie zou te verdoemen wagen
hem, wie God de vrijspraak geeft?
Neen, geen hel kan mij vervaren,
nu God zelf mij wil bewaren
en geen schuld mij meer verdoemt,
daar mij God rechtvaardig noemt.

5
Jezus Christus is gestorven,
is verrezen ook voor mij,
heeft de zegepraal verworven
en het leven, ook voor mij.
Aan Gods rechterhand gezeten,
zal Hij nimmer mij vergeten,
maar, uit deernis met mijn lot,
treedt Hij voor mij in bij God.

6
Trots de wereld en haar laster,
trots de hel en haar geweld,
steun ik op Gods liefde vaster,
die mij in de ruimte stelt,
Niets dat mij van hem kan scheiden.
'k Zal, wat ramp mij moog' verbeiden,
door zijn kracht, zelfs in de pijn,
meer dan overwinnaar zijn.

7
Ruwe stormen mogen woeden,
alles om mij heen zij nacht,
God, mijn God zal mij behoeden,
God houdt voor mijn heil de wacht.
Moet ik lang zijn hulp verbeiden,
zijne liefde blijft mij leiden:
door een nacht, hoe zwart, hoe dicht,
voert Hij mij in 't eeuwig licht.

8
Maar wat lot,'t zij dood of leven,
smaad of eerbetoon, mij wacht,
Jezus zal mij nooit begeven:
ben ik zwak, bij Hem is kracht.
Gunst van mensen, raad van vrinden,
bitt're haat van kwaadgezinden,
hoogte, diepte, vreugd of rouw,
niets ontrooft mij aan Gods trouw.

Klopt, ja. De Hervormde bundel van "38 is echter in "73 al vervangen door het Liedboek voor de kerken, en over een half jaar wordt dat weer opgevolgd door het nieuwe liedboek "Zingen en bidden in huis en kerk".
Je ziet dat het breedsprakige van de oude bundel in "73 al behoorlijk is ingeperkt: het lied ging van 8 naar 3 coupletten (zoals Psalm 119 in de berijming van "68 naar 66 strofen ging, tegen 88 in 1773).

Bidner schreef:Gedicht van Gerrit Achterberg omgezet in één couplet op wijze Psalm 106.

Heere Jezus, Gij hebt geheim
Met Vader doorbroken. Ons brein
Mét lijf mag ná zondig gebeuren
Vernieuwd en rein komen te staan
Mét U in een witte steen keuren
Herboren geschoeid in stil laan.

Zoek de verschillen....

Bekering

Gij hebt het hoog geheim doorbroken, Here Jezus
Tussen ons en den Vader, naar Uw Woord
mogen wij zonder zonde zijn en nieuwe wezens
wat er ook in ons leven is gebeurd.

Ik deed, van alles wat gedaan kan worden,
het meest misdadige – en was verdoemd.
Maar Gij hebt God een witte naam genoemd,
met die van mij. Nu is het stil geworden,
zoals een zomer om de dorpen bloeit.

En moeten ook de bloemen weer verdorren:
mijn lenden zijn omgord, mijn voeten staan geschoeid.
Uit Uwe Hand ten tweeden maal geboren,
schrijd ik U uit het donker tegemoet.

Achterberg heeft poëtische waarde en is goed Nederlands.