Klopt hoor, dat herken ik ook. Mensen die de kosten van een kind al voor de geboorte in tabellen hebben vastgelegd.Edelweiss schreef: ↑07 feb 2025, 11:32Ik herken dit soort voorbeelden helaas maar al te goed. Ik weet dat er bij mij ook een persoonlijke emotie mee speelt, en die probeer ik zo min mogelijk een rol te laten spelen, maar ook ik kan me daar echt aan ergeren. De kinderzegen is blijkbaar alleen werkelijk een zegen als het 't gewenste geslacht met zich mee brengt.merel schreef: ↑07 feb 2025, 11:05 Mensen zeggen tegenwoordig steeds vaker dat het geslacht hen wel uitmaakt en uiten hun teleurstelling volop. . Een reformatorische oud-collega heeft gehuild toen zij met de 20 weken echo hoorde dat haar eerste kind een jongen was. Haar hele zwangerschap heeft ze het erover gehad. Ik ergerde mij daar enorm aan.
Wij wisten met 11 weken van allemaal het geslacht en deelden dat ook met vrienden en familie. Ik ken ook iemand die er bewust voor koos om het niet te weten, omdat ze anders teleurgesteld zou zijn als het een jongen was.
Ook heb ik regelmatig het kostenplaatje als argument gehoord: koppels die het geslacht willen weten omdat het helpt betere financiele keuzes te maken met bijvoorbeeld de babykamer of de kleertjes. Het kind is nog niet eens geboren of het moet al kosten-effcient zijn. Maar verder is het hartelijk welkom...!
Bij onze 3e knul kreeg ik wel eens de opmerking 'gelukkig hebben jullie al een meisje,' Daar werd ik ook altijd woest om.