Ds. Doornenbal woonde de intrededienst van ds. Hegeman bij in Genemuiden, maart 1957. Een stukje uit de beschrijving van die intrededienst, zoals ds. Doornenbal dat beschrijven kon:
Het was een mooie intrededienst en ik heb er geen spijt van er geweest te zijn. Ik heb een fundamentele aversie tegen afgescheiden kerken en toch is er altijd ook weer iets dat mij er in trekt, alweer zo'n rare tegenstrijdigheid in het gemoedsleven. Er gaat toch iets van uit, zo'n overvolle kerk, een aandachtig luisterende schare, jong en oud geboeid door de verkondiging van de oude waarheid. En dan dat zingen! Langzaam, plechtig, een orkaan van stemmen, gedragen door het orgel, het was als een apotheose, een aanbidding van het Lam in de triomferende kerk, machtig en meeslepend, zo anders dan het magere, oneerbiedige en rommelige zingen in de meeste kerken tegenwoordig. Ik mag hopen, dat ik nog eenmaal aan het eind van mijn dagen terecht kan in een gemeente waar ze psalmen kunnen zingen, voor mijn part met alle mogelijke gedraai en gebrek van het ene woord naar het andere, maar waar je tenminste bij denken kunt en waar je nog eens door ontroerd wordt. Ik haat Oene om de manier waarop er gezongen wordt. Zelfs op de jongelingsvereniging, waar ik tegenwoordig ook al orgel moet spelen, zijn ze al bij het derde woord als ik nog bij het eerste ben en dan moet ik er wel met een vaart achteraan. Zuchtend uit de grond van mijn hart, terwijl ik meezing. Maar ik dwaal behoorlijk af. Ik wou alleen maar zeggen, dat ik nooit een afgescheiden dominee hoop te worden, maar in één opzicht wou dat ik het was. Of liever, dat mijn gemeente leven mocht uit de geest der oude psalmen, om ze dan weer te zingen zonder ze te vermoorden.
In een nauwe, donkere straat van Genemuiden stond die avond temidden van vele anderen één glanzende nieuwe auto, geschenk van de gemeente van Sioux Center aan haar vertrekkende herder en leraar, nog voorzien van het nummerbord met de naam Iowa. En ik moest weer denken aan die keer toen we samen de oude vaderlandse psalmen zongen in de nacht, ver weg in de nieuwe wereld, in de vlakten van Iowa...
