ejvl schreef: ↑18 apr 2025, 11:10

De Rijssenaar schreef: ↑17 apr 2025, 17:32 Bij ons waarschuwen de dominees nog voor andere vertalingen. Houd het bij de oude vertrouwde Statenvertaling. Die is Gods volk zo lief en dierbaar

Maar ook de (o.a) HSV is Gods volk zo lief en dierbaar toch?
Dat Gods volk niet allemaal met elkaar door 1 deur kan is diep triest helaas.

Terri schreef: ↑18 apr 2025, 11:40

ejvl schreef: ↑18 apr 2025, 11:10

De Rijssenaar schreef: ↑17 apr 2025, 17:32 Bij ons waarschuwen de dominees nog voor andere vertalingen. Houd het bij de oude vertrouwde Statenvertaling. Die is Gods volk zo lief en dierbaar

Maar ook de (o.a) HSV is Gods volk zo lief en dierbaar toch?
Dat Gods volk niet allemaal met elkaar door 1 deur kan is diep triest helaas.

Eens.
Ik ben de Deur; als iemand door Mij naar binnen gaat enz
Johannes 10:9

Als we allemaal meer vanuit deze woorden zouden leven, zou er veel minder geharrewar zijn.
Maar we zijn zelf inmiddels de deur geworden en het ego viert hoogtij onder het mom van rechtzinnigheid.
Om ons heen sluit het net zich steeds meer v.w.b godsdienstvrijheid voor m.n. het christendom en we blijven elkaar verketteren. Hoe diep kan je slapen...

MGG schreef: ↑17 apr 2025, 23:17

Martijn schreef: ↑17 apr 2025, 21:13

MGG schreef: ↑17 apr 2025, 19:37

De Rijssenaar schreef: ↑17 apr 2025, 19:21

Tis meer een toetsteen van de ware en de valse genade. Uiterlijke tekenen of iemand de waarheid is toegedaan

Is het niet tijd om eens een bakje koffie met je dominee te drinken. Blijkbaar is hij zondag niet in staat om zijn boodschap helder over te brengen. Of jij bent niet in staat om goed te luisteren. Gezien je bijdrages sluit ik het laatste zeker niet uit.

Is dat die dominee die RF het afvoerputje noemde?
Dan kan hij beter eens beginnen met een andere inhoud in zijn preken dan afgeven op RF en de onzin van waarschuwen voor vertalingen. Als Christus centraal staat zal dat meer uitwerken.

Gelukkig staat Christus centraal.

De Rijssenaar schreef: ↑18 apr 2025, 12:12

Terri schreef: ↑18 apr 2025, 11:40

ejvl schreef: ↑18 apr 2025, 11:10

De Rijssenaar schreef: ↑17 apr 2025, 17:32 Bij ons waarschuwen de dominees nog voor andere vertalingen. Houd het bij de oude vertrouwde Statenvertaling. Die is Gods volk zo lief en dierbaar

Maar ook de (o.a) HSV is Gods volk zo lief en dierbaar toch?
Dat Gods volk niet allemaal met elkaar door 1 deur kan is diep triest helaas.

Eens.
Ik ben de Deur; als iemand door Mij naar binnen gaat enz
Johannes 10:9

Als we allemaal meer vanuit deze woorden zouden leven, zou er veel minder geharrewar zijn.
Maar we zijn zelf inmiddels de deur geworden en het ego viert hoogtij onder het mom van rechtzinnigheid.
Om ons heen sluit het net zich steeds meer v.w.b godsdienstvrijheid voor m.n. het christendom en we blijven elkaar verketteren. Hoe diep kan je slapen...

Mooi! Jah, dat is heel erg jammer dat iedereen elkaar zo de maat neemt. Waar is het allemaal voor nodig?

JanRap schreef: ↑18 apr 2025, 14:07

De Rijssenaar schreef: ↑18 apr 2025, 12:12

Terri schreef: ↑18 apr 2025, 11:40

ejvl schreef: ↑18 apr 2025, 11:10
Maar ook de (o.a) HSV is Gods volk zo lief en dierbaar toch?
Dat Gods volk niet allemaal met elkaar door 1 deur kan is diep triest helaas.

Eens.
Ik ben de Deur; als iemand door Mij naar binnen gaat enz
Johannes 10:9

Als we allemaal meer vanuit deze woorden zouden leven, zou er veel minder geharrewar zijn.
Maar we zijn zelf inmiddels de deur geworden en het ego viert hoogtij onder het mom van rechtzinnigheid.
Om ons heen sluit het net zich steeds meer v.w.b godsdienstvrijheid voor m.n. het christendom en we blijven elkaar verketteren. Hoe diep kan je slapen...

Mooi! Jah, dat is heel erg jammer dat iedereen elkaar zo de maat neemt. Waar is het allemaal voor nodig?

@ De Rijssenaar. Mooi dat u mee bent gaan doen. Je kunt elkaar de maat nemen, je kunt elkaar ook opscherpen. Dat is beter. U zegt dat de statenvertaling Gods volk dierbaar is. Zouden we niet liever Gods woord naspreken? 'U dan die gelooft is Hij dierbaar'. Het is best een beetje hoog gegrepen om Gods volk en de Statenvertaling in één adem te noemen. Dat doen we verkeerd. Alsof iemand die een andere vertaling gebruikt niet Gods volk kan zijn.

We zijn in ons land terecht zuinig op monumentale panden. Ze leren ons iets over onze geschiedenis, onze wortels. Ze worden zorgvuldig onderhouden. Niet gemoderniseerd, maar in hun oorspronkelijke staat bewaard. En wie als gids in zo’n monument rondloopt, weet: niet het pand moet zich aanpassen aan de bezoeker, maar de bezoeker moet heldere uitleg krijgen om het pand en zijn oorspronkelijke karakter te kunnen begrijpen.

De manier waarop Gods Woord in de Statenvertaling tot ons komt, heeft iets van een geestelijk erfgoed, dat zorgvuldig beheerd moet worden

Deze metafoor wil ik, met de nodige bescheidenheid, aanreiken als bril om te kijken naar onze omgang met de Bijbel in de Statenvertaling. Natuurlijk is Gods Woord geen monument uit het verleden – het is levend en krachtig door alle tijden heen. Maar de manier waarop dat Woord in de Statenvertaling tot ons komt, heeft iets van een geestelijk erfgoed, dat zorgvuldig beheerd moet worden. Niet als versteend verleden, maar als een woning waarin we leren wonen.

Een dialoog voeren over de verstaanbaarheid van de Statenvertaling is waardevol. Taal verandert en begripskaders verschuiven. Wie jong is, begrijpt niet vanzelfsprekend wat voor eerdere generaties vertrouwd was. De vraag of de vertaling vanwege deze ontwikkelingen aangepast moet worden, is echter niet de belangrijkste. Dat is de diepere vraag of wij zelf nog gidsen zijn die de taal van dit ‘monument’ verstaan en anderen daarin wegwijs willen maken. Zijn wij nog zó vertrouwd met de taal van de Statenvertaling dat we als gids kunnen optreden voor wie na ons komt? Of willen we dat het monument zich aanpast aan ons?

HHR schreef: ↑22 apr 2025, 14:38

We zijn in ons land terecht zuinig op monumentale panden. Ze leren ons iets over onze geschiedenis, onze wortels. Ze worden zorgvuldig onderhouden. Niet gemoderniseerd, maar in hun oorspronkelijke staat bewaard. En wie als gids in zo’n monument rondloopt, weet: niet het pand moet zich aanpassen aan de bezoeker, maar de bezoeker moet heldere uitleg krijgen om het pand en zijn oorspronkelijke karakter te kunnen begrijpen.

De manier waarop Gods Woord in de Statenvertaling tot ons komt, heeft iets van een geestelijk erfgoed, dat zorgvuldig beheerd moet worden

Deze metafoor wil ik, met de nodige bescheidenheid, aanreiken als bril om te kijken naar onze omgang met de Bijbel in de Statenvertaling. Natuurlijk is Gods Woord geen monument uit het verleden – het is levend en krachtig door alle tijden heen. Maar de manier waarop dat Woord in de Statenvertaling tot ons komt, heeft iets van een geestelijk erfgoed, dat zorgvuldig beheerd moet worden. Niet als versteend verleden, maar als een woning waarin we leren wonen.

Een dialoog voeren over de verstaanbaarheid van de Statenvertaling is waardevol. Taal verandert en begripskaders verschuiven. Wie jong is, begrijpt niet vanzelfsprekend wat voor eerdere generaties vertrouwd was. De vraag of de vertaling vanwege deze ontwikkelingen aangepast moet worden, is echter niet de belangrijkste. Dat is de diepere vraag of wij zelf nog gidsen zijn die de taal van dit ‘monument’ verstaan en anderen daarin wegwijs willen maken. Zijn wij nog zó vertrouwd met de taal van de Statenvertaling dat we als gids kunnen optreden voor wie na ons komt? Of willen we dat het monument zich aanpast aan ons?

https://www.rd.nl/artikel/1104564-zorg- ... ent-blijft

Met dit soort argumentatie kan ik echt niets.
Gevoelsargumenten om alles maar bij het oude te houden.

Overigens gaat de metafoor ook niet op.
In monumentale panden is ook elektriciteit aangelegd, en wordt er verlicht met lampen ipv kaarsen zoals in vroeger dagen.

Ad Anker schreef: ↑22 apr 2025, 15:47

HHR schreef: ↑22 apr 2025, 14:38

We zijn in ons land terecht zuinig op monumentale panden. Ze leren ons iets over onze geschiedenis, onze wortels. Ze worden zorgvuldig onderhouden. Niet gemoderniseerd, maar in hun oorspronkelijke staat bewaard. En wie als gids in zo’n monument rondloopt, weet: niet het pand moet zich aanpassen aan de bezoeker, maar de bezoeker moet heldere uitleg krijgen om het pand en zijn oorspronkelijke karakter te kunnen begrijpen.

De manier waarop Gods Woord in de Statenvertaling tot ons komt, heeft iets van een geestelijk erfgoed, dat zorgvuldig beheerd moet worden

Deze metafoor wil ik, met de nodige bescheidenheid, aanreiken als bril om te kijken naar onze omgang met de Bijbel in de Statenvertaling. Natuurlijk is Gods Woord geen monument uit het verleden – het is levend en krachtig door alle tijden heen. Maar de manier waarop dat Woord in de Statenvertaling tot ons komt, heeft iets van een geestelijk erfgoed, dat zorgvuldig beheerd moet worden. Niet als versteend verleden, maar als een woning waarin we leren wonen.

Een dialoog voeren over de verstaanbaarheid van de Statenvertaling is waardevol. Taal verandert en begripskaders verschuiven. Wie jong is, begrijpt niet vanzelfsprekend wat voor eerdere generaties vertrouwd was. De vraag of de vertaling vanwege deze ontwikkelingen aangepast moet worden, is echter niet de belangrijkste. Dat is de diepere vraag of wij zelf nog gidsen zijn die de taal van dit ‘monument’ verstaan en anderen daarin wegwijs willen maken. Zijn wij nog zó vertrouwd met de taal van de Statenvertaling dat we als gids kunnen optreden voor wie na ons komt? Of willen we dat het monument zich aanpast aan ons?

https://www.rd.nl/artikel/1104564-zorg- ... ent-blijft

Met dit soort argumentatie kan ik echt niets.
Gevoelsargumenten om alles maar bij het oude te houden.

Overigens gaat de metafoor ook niet op.
In monumentale panden is ook elektriciteit aangelegd, en wordt er verlicht met lampen ipv kaarsen zoals in vroeger dagen.

Eens, ik heb net op LinkedIn een reactie gepost, nadat ik het artikel las. Het is echt een rare metafoor. Een monumentaal pand en tegelijk een levend huis. Iets wat leeft ontwikkelt en heeft onderhoud nodig. Al die standpunten zijn al gewisseld. Kom op, niet herhalen maar hertalen. Zal ik daar dan maar een stukje voor de krant over schrijven?

Ad Anker schreef: ↑22 apr 2025, 15:47

HHR schreef: ↑22 apr 2025, 14:38

We zijn in ons land terecht zuinig op monumentale panden. Ze leren ons iets over onze geschiedenis, onze wortels. Ze worden zorgvuldig onderhouden. Niet gemoderniseerd, maar in hun oorspronkelijke staat bewaard. En wie als gids in zo’n monument rondloopt, weet: niet het pand moet zich aanpassen aan de bezoeker, maar de bezoeker moet heldere uitleg krijgen om het pand en zijn oorspronkelijke karakter te kunnen begrijpen.

De manier waarop Gods Woord in de Statenvertaling tot ons komt, heeft iets van een geestelijk erfgoed, dat zorgvuldig beheerd moet worden

Deze metafoor wil ik, met de nodige bescheidenheid, aanreiken als bril om te kijken naar onze omgang met de Bijbel in de Statenvertaling. Natuurlijk is Gods Woord geen monument uit het verleden – het is levend en krachtig door alle tijden heen. Maar de manier waarop dat Woord in de Statenvertaling tot ons komt, heeft iets van een geestelijk erfgoed, dat zorgvuldig beheerd moet worden. Niet als versteend verleden, maar als een woning waarin we leren wonen.

Een dialoog voeren over de verstaanbaarheid van de Statenvertaling is waardevol. Taal verandert en begripskaders verschuiven. Wie jong is, begrijpt niet vanzelfsprekend wat voor eerdere generaties vertrouwd was. De vraag of de vertaling vanwege deze ontwikkelingen aangepast moet worden, is echter niet de belangrijkste. Dat is de diepere vraag of wij zelf nog gidsen zijn die de taal van dit ‘monument’ verstaan en anderen daarin wegwijs willen maken. Zijn wij nog zó vertrouwd met de taal van de Statenvertaling dat we als gids kunnen optreden voor wie na ons komt? Of willen we dat het monument zich aanpast aan ons?

https://www.rd.nl/artikel/1104564-zorg- ... ent-blijft

Met dit soort argumentatie kan ik echt niets.
Gevoelsargumenten om alles maar bij het oude te houden.

Overigens gaat de metafoor ook niet op.
In monumentale panden is ook elektriciteit aangelegd, en wordt er verlicht met lampen ipv kaarsen zoals in vroeger dagen.

Eens, ik heb net op LinkedIn een reactie gepost, nadat ik het artikel las. Het is echt een rare metafoor. Een monumentaal pand en tegelijk een levend huis. Iets wat leeft ontwikkelt en heeft onderhoud nodig. Al die standpunten zijn al gewisseld. Kom op, niet herhalen maar hertalen. Zal ik daar dan maar een stukje voor de krant over schrijven?