Mara schreef:

CvdW schreef:
Recent zei een dominee tegen de gemeente lees de oudvaders. Dit moet hij natuurlijk tegen de ouderlingen zeggen.
Laten ze op de kansel oudvaders lezen en thuis kan een ieder voor zich de preken lezen van de hedendaagse predikanten.

Sommige predikanten citeren idd nog wel eens uit de oudvaders, maar onze k.r. allang niet meer.
De jongere ambtsbroeders kijken al vreemd op als je de naam Hellenbroek of Ledeboer laat vallen.
Voorgelezen preken zijn uitsluitend van hedendaagse, nog in leven zijnde predikanten.

Ik hoor bijv. Piper, en zelfs Corrie ten Boom werd laatst op de kansel geciteerd.

Wat is er mis mee om bijvoorbeeld Piper te citeren?

Nowhere schreef:De vermeende discrepantie die Luther noemt, moeten we natuurlijk wel plaatsen in de context van de tijd van toen en nu.
Daarnaast ervaar ikzelf het verschil niet tussen de oudvaders en predikanten van nu in die mate zoals sommigen hier kenbaar maken. Maar goed in zulke zaken ben ik nogal nuchter en relativerend. Theologisch scherpslijpen moeten we maar mee ophouden en het goede benadrukken in elkaar. Althans zo tracht ik de kerkmuren klein te maken en te houden, ook door de loop der tijden heen. Als het een Schriftuurlijke en bevindelijke prediking is waar 3 stukken, 2 wegen en 1 Naam in te vinden is, dan ben ik hun metgezel.

Ook eens. Daarom ben ik zuinig op onze oudvaders en de puriteinen en huiver ik wat voor prediking die daar feitelijk tegenover staat.

Luther schreef:

Nowhere schreef:De vermeende discrepantie die Luther noemt, moeten we natuurlijk wel plaatsen in de context van de tijd van toen en nu.
Daarnaast ervaar ikzelf het verschil niet tussen de oudvaders en predikanten van nu in die mate zoals sommigen hier kenbaar maken. Maar goed in zulke zaken ben ik nogal nuchter en relativerend. Theologisch scherpslijpen moeten we maar mee ophouden en het goede benadrukken in elkaar. Althans zo tracht ik de kerkmuren klein te maken en te houden, ook door de loop der tijden heen. Als het een Schriftuurlijke en bevindelijke prediking is waar 3 stukken, 2 wegen en 1 Naam in te vinden is, dan ben ik hun metgezel.

Ook eens. Daarom ben ik zuinig op onze oudvaders en de puriteinen en huiver ik wat voor prediking die daar feitelijk tegenover staat.

Maar dan vraag ik in alle eerlijkheid af wat dan de prediking is die feitelijk tegenover de prediking van de oudvaders en de puriteinen staat?
En waar wordt die prediking die er dan tegenovergesteld aan is heden ten dage gehoord?

Nowhere schreef:

Luther schreef:

Nowhere schreef:De vermeende discrepantie die Luther noemt, moeten we natuurlijk wel plaatsen in de context van de tijd van toen en nu.
Daarnaast ervaar ikzelf het verschil niet tussen de oudvaders en predikanten van nu in die mate zoals sommigen hier kenbaar maken. Maar goed in zulke zaken ben ik nogal nuchter en relativerend. Theologisch scherpslijpen moeten we maar mee ophouden en het goede benadrukken in elkaar. Althans zo tracht ik de kerkmuren klein te maken en te houden, ook door de loop der tijden heen. Als het een Schriftuurlijke en bevindelijke prediking is waar 3 stukken, 2 wegen en 1 Naam in te vinden is, dan ben ik hun metgezel.

Ook eens. Daarom ben ik zuinig op onze oudvaders en de puriteinen en huiver ik wat voor prediking die daar feitelijk tegenover staat.

Maar dan vraag ik in alle eerlijkheid af wat dan de prediking is die feitelijk tegenover de prediking van de oudvaders en de puriteinen staat?
En waar wordt die prediking die er dan tegenovergesteld aan is heden ten dage gehoord?

Als ik hierop eerlijk antwoord geef, krijg ik het halve forum over me heen, wordt de snoeischaar gebruikt en valt het woord 'ban'. En dat allemaal omdat ik het lastig overgebracht krijg.

Maar ik bedoel dat de prediking waar de mens met zijn bevindingen centraal staat en daardoor niet de Christus der Schriften, hoewel men dat ten stelligste zal ontkennen. Waar kenmerken van genade worden gepredikt, maar niet zoals ze Bijbels naar voren komen, namelijk als vervulde beloften. Waar Zondag 1 van de HC feitelijk wordt gepreekt alsof het een eindstadium is van een lange geestelijke weg, soort Zondag 53 dus.

Luther schreef:

Nowhere schreef:

Luther schreef:

Nowhere schreef:De vermeende discrepantie die Luther noemt, moeten we natuurlijk wel plaatsen in de context van de tijd van toen en nu.
Daarnaast ervaar ikzelf het verschil niet tussen de oudvaders en predikanten van nu in die mate zoals sommigen hier kenbaar maken. Maar goed in zulke zaken ben ik nogal nuchter en relativerend. Theologisch scherpslijpen moeten we maar mee ophouden en het goede benadrukken in elkaar. Althans zo tracht ik de kerkmuren klein te maken en te houden, ook door de loop der tijden heen. Als het een Schriftuurlijke en bevindelijke prediking is waar 3 stukken, 2 wegen en 1 Naam in te vinden is, dan ben ik hun metgezel.

Ook eens. Daarom ben ik zuinig op onze oudvaders en de puriteinen en huiver ik wat voor prediking die daar feitelijk tegenover staat.

Maar dan vraag ik in alle eerlijkheid af wat dan de prediking is die feitelijk tegenover de prediking van de oudvaders en de puriteinen staat?
En waar wordt die prediking die er dan tegenovergesteld aan is heden ten dage gehoord?

Als ik hierop eerlijk antwoord geef, krijg ik het halve forum over me heen, wordt de snoeischaar gebruikt en valt het woord 'ban'. En dat allemaal omdat ik het lastig overgebracht krijg.

Maar ik bedoel dat de prediking waar de mens met zijn bevindingen centraal staat en daardoor niet de Christus der Schriften, hoewel men dat ten stelligste zal ontkennen. Waar kenmerken van genade worden gepredikt, maar niet zoals ze Bijbels naar voren komen, namelijk als vervulde beloften. Waar Zondag 1 van de HC feitelijk wordt gepreekt alsof het een eindstadium is van een lange geestelijke weg, soort Zondag 53 dus.

Dan nog zou ik graag horen waar ik dit dan kan horen? Het is nogal wat om dit te zeggen. En eigenlijk vind ik dat je dit dan ook maar moet bewijzen met verschillende voorbeelden (!)

Want eerlijkheidshalve gebied mij te zeggen dat ik deze "karikatuur" nog nooit tegengekomen bent. En ik luister breed over kerkmuren heen. Dus ook de 'rechts-reformatorische kerken/predikanten". Dat is toch wat je bedoeld? Waar de bevindingen en de mens centraal staat en waar Christus een ondergeschoven aspect is, volgens jou? En Zondag 1 van de HC niet te bereiken is bijna? En een kenmerkenprediking brengen?

Nogmaals ik vind het nogal wat om dit allemaal te beweren. En dan kan je achter een mogelijke ban of achter een mogelijke oproep verschuilen, en dat begrijp ik best, maar je geeft er zelf aanleiding toe tot deze vraag. Nu poneer je een losse flodder , waar wij het doel niet van weten. Dus toch nog maar een keer de vraag om je nader te verklaren?

Luther schreef:

Nowhere schreef:

Luther schreef:

Nowhere schreef:De vermeende discrepantie die Luther noemt, moeten we natuurlijk wel plaatsen in de context van de tijd van toen en nu.
Daarnaast ervaar ikzelf het verschil niet tussen de oudvaders en predikanten van nu in die mate zoals sommigen hier kenbaar maken. Maar goed in zulke zaken ben ik nogal nuchter en relativerend. Theologisch scherpslijpen moeten we maar mee ophouden en het goede benadrukken in elkaar. Althans zo tracht ik de kerkmuren klein te maken en te houden, ook door de loop der tijden heen. Als het een Schriftuurlijke en bevindelijke prediking is waar 3 stukken, 2 wegen en 1 Naam in te vinden is, dan ben ik hun metgezel.

Ook eens. Daarom ben ik zuinig op onze oudvaders en de puriteinen en huiver ik wat voor prediking die daar feitelijk tegenover staat.

Maar dan vraag ik in alle eerlijkheid af wat dan de prediking is die feitelijk tegenover de prediking van de oudvaders en de puriteinen staat?
En waar wordt die prediking die er dan tegenovergesteld aan is heden ten dage gehoord?

Als ik hierop eerlijk antwoord geef, krijg ik het halve forum over me heen, wordt de snoeischaar gebruikt en valt het woord 'ban'. En dat allemaal omdat ik het lastig overgebracht krijg.

Maar ik bedoel dat de prediking waar de mens met zijn bevindingen centraal staat en daardoor niet de Christus der Schriften, hoewel men dat ten stelligste zal ontkennen. Waar kenmerken van genade worden gepredikt, maar niet zoals ze Bijbels naar voren komen, namelijk als vervulde beloften. Waar Zondag 1 van de HC feitelijk wordt gepreekt alsof het een eindstadium is van een lange geestelijke weg, soort Zondag 53 dus.

Herken ik wel, en als je aangeeft dat een oudvader iets anders leert, dan krijg je het verwijd dat je die Puritein verkeerd begrijpt. Of anderen menen dat het wel met andere worden wordt gezegd, maar de zaken toch echt het zelfde zijn, ook al lijkt het niet zo.

Nowhere schreef:Dan nog zou ik graag horen waar ik dit dan kan horen? Het is nogal wat om dit te zeggen. En eigenlijk vind ik dat je dit dan ook maar moet bewijzen met verschillende voorbeelden (!)

Want eerlijkheidshalve gebied mij te zeggen dat ik deze "karikatuur" nog nooit tegengekomen bent. En ik luister breed over kerkmuren heen. Dus ook de 'rechts-reformatorische kerken/predikanten". Dat is toch wat je bedoeld? Waar de bevindingen en de mens centraal staat en waar Christus een ondergeschoven aspect is, volgens jou? En Zondag 1 van de HC niet te bereiken is bijna? En een kenmerkenprediking brengen?

Nogmaals ik vind het nogal wat om dit allemaal te beweren. En dan kan je achter een mogelijke ban of achter een mogelijke oproep verschuilen, en dat begrijp ik best, maar je geeft er zelf aanleiding toe tot deze vraag. Nu poneer je een losse flodder , waar wij het doel niet van weten. Dus toch nog maar een keer de vraag om je nader te verklaren?

Nee, het gaat me niet om namen. Ik zei: Mensen die het advies krijgen om de oudvaders te gaan lezen, komen nogal eens tot de ontdekking dat ze daar iets anders lezen dan wat ze 's zondags horen. En nee, dan bedoel ik niet de prediking die jij 's zondags hoort.

Ik beluisterde gisteren bijvoorbeeld nog een nabetrachtingspreek - die overigens bijna het karakter had van een tijdrede, maar dat terzijde - waarin de predikant n.a.v. Filippenzen 1: 21 stap voor stap verklaarde wat een mens beleeft als hij/zij wordt stilgezet. (Het begint niet met Christus, gemeente, pas daar voor op!) En dat de zondaar eerst zelf aan het werk gaat, en aan het einde van de werken wordt gebracht (Bijbelse taal overigens) en dan een zicht van verre op Christus krijgt, en wat de zondaar dan beleeft, wat hij denkt, soms zegt. (Maar gemeente, dat is toch de zaligheid nog niet.) Christus wordt nog meer verborgen, en openbaart Zich pas weer als de zondaar volledig Gods recht toevalt en het hem om het even is of hij behouden wordt of niet, pas dan wordt hij het eigendom van Christus. Maar ook dan komt er weer een donkere tijd, ondanks de bewustheid van schuldvergeving. Daarna komt het leren kennen van de persoon van de Heilige Geest en wordt de gang anders. Citaat: "O, gemeente, er zijn er nog maar weinigen die de troost van zondag 1 van de catechismus leren kennen, die volledige en vervulde troost als de Heilige Geest ook persoonlijk gekend mag worden."

Nogmaals: dit allemaal n.a.v. Filippenzen 1: 21 "Want het leven is mij Christus, en het sterven is mij gewin."
Wat dat is, om uit Christus te leven, om Zijn dagelijkse bediening te ervaren, om dagelijks te leven uit Zijn bedekkende gerechtigheid, uit te stallen Wie Hij is, ook voor Zijn kinderen, ik heb het allemaal niet gehoord. Ik heb wel gehoord wat de mens allemaal beleeft, en vooral ook veel wat het allemaal niet is. Deze preek had bij vele teksten gehouden kunnen worden, als je althans met de tekst omgaat zoals deze predikant dat in deze dienst deed. En als dit soms eens voorkomt, dan zou je mij niet horen. Er zijn echter gemeenten die week in week uit dergelijke preken horen.

Ik ken geen oudvaders of puriteinen die op deze wijze preekten. Als je hun werken dus met aandacht gaat lezen en biddend naast de Bijbel onderzoekt, kom je soms met lastige vragen te zitten t.a.v. datgene wat je 's zondags hoort. Als de oudvaders of de puriteinen kenmerken preekten (wat dat is zeker Bijbels), dan hebben/hadden die altijd het karakter van een vervulde belofte. Het noemen en preken van kenmerken die niet een vervulde belofte is, brengt van Christus af en zet de mens centraal. Sorry, ik ben daar wat scherp in, maar dat is wel mijn diepe overtuiging.

Luther schreef:

Nowhere schreef:Dan nog zou ik graag horen waar ik dit dan kan horen? Het is nogal wat om dit te zeggen. En eigenlijk vind ik dat je dit dan ook maar moet bewijzen met verschillende voorbeelden (!)

Want eerlijkheidshalve gebied mij te zeggen dat ik deze "karikatuur" nog nooit tegengekomen bent. En ik luister breed over kerkmuren heen. Dus ook de 'rechts-reformatorische kerken/predikanten". Dat is toch wat je bedoeld? Waar de bevindingen en de mens centraal staat en waar Christus een ondergeschoven aspect is, volgens jou? En Zondag 1 van de HC niet te bereiken is bijna? En een kenmerkenprediking brengen?

Nogmaals ik vind het nogal wat om dit allemaal te beweren. En dan kan je achter een mogelijke ban of achter een mogelijke oproep verschuilen, en dat begrijp ik best, maar je geeft er zelf aanleiding toe tot deze vraag. Nu poneer je een losse flodder , waar wij het doel niet van weten. Dus toch nog maar een keer de vraag om je nader te verklaren?

Nee, het gaat me niet om namen. Ik zei: Mensen die het advies krijgen om de oudvaders te gaan lezen, komen nogal eens tot de ontdekking dat ze daar iets anders lezen dan wat ze 's zondags horen. En nee, dan bedoel ik niet de prediking die jij 's zondags hoort.

Ik beluisterde gisteren bijvoorbeeld nog een nabetrachtingspreek - die overigens bijna het karakter had van een tijdrede, maar dat terzijde - waarin de predikant n.a.v. Filippenzen 1: 21 stap voor stap verklaarde wat een mens beleeft als hij/zij wordt stilgezet. (Het begint niet met Christus, gemeente, pas daar voor op!) En dat de zondaar eerst zelf aan het werk gaat, en aan het einde van de werken wordt gebracht (Bijbelse taal overigens) en dan een zicht van verre op Christus krijgt, en wat de zondaar dan beleeft, wat hij denkt, soms zegt. (Maar gemeente, dat is toch de zaligheid nog niet.) Christus wordt nog meer verborgen, en openbaart Zich pas weer als de zondaar volledig Gods recht toevalt en het hem om het even is of hij behouden wordt of niet, pas dan wordt hij het eigendom van Christus. Maar ook dan komt er weer een donkere tijd, ondanks de bewustheid van schuldvergeving. Daarna komt het leren kennen van de persoon van de Heilige Geest en wordt de gang anders. Citaat: "O, gemeente, er zijn er nog maar weinigen die de troost van zondag 1 van de catechismus leren kennen, die volledige en vervulde troost als de Heilige Geest ook persoonlijk gekend mag worden."

Nogmaals: dit allemaal n.a.v. Filippenzen 1: 21 "Want het leven is mij Christus, en het sterven is mij gewin."
Wat dat is, om uit Christus te leven, om Zijn dagelijkse bediening te ervaren, om dagelijks te leven uit Zijn bedekkende gerechtigheid, uit te stallen Wie Hij is, ook voor Zijn kinderen, ik heb het allemaal niet gehoord. Ik heb wel gehoord wat de mens allemaal beleeft, en vooral ook veel wat het allemaal niet is. Deze preek had bij vele teksten gehouden kunnen worden, als je althans met de tekst omgaat zoals deze predikant dat in deze dienst deed. En als dit soms eens voorkomt, dan zou je mij niet horen. Er zijn echter gemeenten die week in week uit dergelijke preken horen.

Ik ken geen oudvaders of puriteinen die op deze wijze preekten. Als je hun werken dus met aandacht gaat lezen en biddend naast de Bijbel onderzoekt, kom je soms met lastige vragen te zitten t.a.v. datgene wat je 's zondags hoort. Als de oudvaders of de puriteinen kenmerken preekten (wat dat is zeker Bijbels), dan hebben/hadden die altijd het karakter van een vervulde belofte. Het noemen en preken van kenmerken die niet een vervulde belofte is, brengt van Christus af en zet de mens centraal. Sorry, ik ben daar wat scherp in, maar dat is wel mijn diepe overtuiging.

Wellicht had je beter moeten lezen, want nergens doelde ik op namen, maar op "voorbeelden". Die overigens wel te verifiëren zijn. Althans dat lijkt mij eerlijk, maar goed. Daarnaast gaat mij niet om de prediking waar ik zondag aan zondag onder mag verkeren, als je gelezen had luister ik breed over muren heen en was dat de uitvalsbasis voor voorbeelden.
Overigens weet je ook niet waar ik zondag onder zit, maar dat terzijde. Inhoudelijk reageer ik later.

Verschillende keren heb ik je reactie gelezen, waarin je een nabetrachtingspreek samenvat. Vraag mij af of dit een samenvatting is van een gedeelte van de preek of van het geheel. Maar dat even terzijde.

Wat betreft de inhoud van de preek, wat je hier dan schetst, is toch niks mis mee? Althans hier heb ik geen moeite mee en wat deze predikant naar voren brengt is ook geheel naar de Schrift. En volgens mij past dat ook gewoon bij de tekst, maar ja dat zal ik wel verkeerd zien. Sorry, maar ik snap niet wat hier zo gruwelijk fout aan zou zijn? Overigens kan je elke tekst uit meerdere belichtingen (staande in de context!) bepreken.

Nowhere schreef: Overigens kan je elke tekst uit meerdere belichtingen (staande in de context!) bepreken.

Precies dat gebeurt juist niet. Het heeft niets met de context te maken, er worden verklaringen van een tekst gemaakt die nooit zo bedoelt is, en die een oudvader/reformator of wie dan ook er nooit achter had durven zoeken.

Nowhere schreef:Verschillende keren heb ik je reactie gelezen, waarin je een nabetrachtingspreek samenvat. Vraag mij af of dit een samenvatting is van een gedeelte van de preek of van het geheel. Maar dat even terzijde.

Wat betreft de inhoud van de preek, wat je hier dan schetst, is toch niks mis mee? Althans hier heb ik geen moeite mee en wat deze predikant naar voren brengt is ook geheel naar de Schrift. En volgens mij past dat ook gewoon bij de tekst, maar ja dat zal ik wel verkeerd zien. Sorry, maar ik snap niet wat hier zo gruwelijk fout aan zou zijn? Overigens kan je elke tekst uit meerdere belichtingen (staande in de context!) bepreken.

De uitdrukking 'gruwelijk fout' is niet van mij, maar dat terzijde.
En nee het was geen weergave van een deel van de preek, maar een summiere samenvatting van de hoofdlijn van de hele preek.

Mijn bezwaar is, dat de tekst niet aan het Woord komt en in de context wordt uitgelegd.
Schriftuurlijke bevinding komt geheel op uit de tekst. Dat hoeft er niet 'bij' gezegd te worden, dat komt er uit op. Ik meen dat ds. Moerkerken het eens zo heeft uitgedrukt: In Schriftuurlijk-bevindelijke prediking geurt de bevinding als het ware automatisch op het een goede tekstverklaring / exegese. Ik miste dat zeer in deze preek. Allerlei termen en zaken die op zichzelf los van elkaar voor een deel Bijbels zijn, worden bij een tekst geplaatst, terwijl die zaken niet opkwamen uit een grondige exegese van de tekst.

Dat is wat ik bedoelde te zeggen in de openingspost van dit draadje (zoals DDD dat altijd zo fraai aanduidt), namelijk dat ik bovengenoemde bij de oudvaders zo niet tegenkom. Dat nog los van het feit dat het raster dat in deze preek over de Schrift werd gelegd op die wijze niet is terug te vinden in diezelfde Schrift. Nergens in de Schrift staat dat de zondaar moet komen in een toestand waarin het hem om het even is, of hij zalig wordt of niet. Ik kan het nu even niet vinden waar, maar ds. C. Harinck heeft daarvan eens gezegd dat dat mensen tot wanhoop drijft en een verkeerd Godsbeeld meegeeft.

Als het werk van de zaligheid níet met Christus begint, dan is het niets. En als we Hem door het geloof hebben leren kennen en leren omhelzen, dan hebben we alles. Daar zit niets tussen. Dat neemt uiteraard niet weg dat er opwas is in de genade en kennis van de Heere Jezus Christus, maar dat wat anders. In deze preek werd feitelijk geestelijke gevoelens gekoesterd en het zou kunnen dat daardoor onbedoeld mensen de handen op gelegd werden, die feitelijk moeten belijden dat ze Christus niet kennen. Anderzijds werd het oprechte geloof zoals dat in Zondag 1 en 7 en 23 wordt omschreven, gewantrouwd.

Kort samengevat: In een preek dient het Woord aan het woord te komen, en wel het gehele Woord, de complete tekst moet uitgeluisterd worden en in zijn context geplaatst. Dan zullen de geestelijke lessen er als vanzelf uit opkomen. Bevindelijke prediking mag geen gepreekte bevinding worden.

Luther schreef:

Nowhere schreef:Verschillende keren heb ik je reactie gelezen, waarin je een nabetrachtingspreek samenvat. Vraag mij af of dit een samenvatting is van een gedeelte van de preek of van het geheel. Maar dat even terzijde.

Wat betreft de inhoud van de preek, wat je hier dan schetst, is toch niks mis mee? Althans hier heb ik geen moeite mee en wat deze predikant naar voren brengt is ook geheel naar de Schrift. En volgens mij past dat ook gewoon bij de tekst, maar ja dat zal ik wel verkeerd zien. Sorry, maar ik snap niet wat hier zo gruwelijk fout aan zou zijn? Overigens kan je elke tekst uit meerdere belichtingen (staande in de context!) bepreken.

De uitdrukking 'gruwelijk fout' is niet van mij, maar dat terzijde.
En nee het was geen weergave van een deel van de preek, maar een summiere samenvatting van de hoofdlijn van de hele preek.

Mijn bezwaar is, dat de tekst niet aan het Woord komt en in de context wordt uitgelegd.
Schriftuurlijke bevinding komt geheel op uit de tekst. Dat hoeft er niet 'bij' gezegd te worden, dat komt er uit op. Ik meen dat ds. Moerkerken het eens zo heeft uitgedrukt: In Schriftuurlijk-bevindelijke prediking geurt de bevinding als het ware automatisch op het een goede tekstverklaring / exegese. Ik miste dat zeer in deze preek. Allerlei termen en zaken die op zichzelf los van elkaar voor een deel Bijbels zijn, worden bij een tekst geplaatst, terwijl die zaken niet opkwamen uit een grondige exegese van de tekst.

Dat is wat ik bedoelde te zeggen in de openingspost van dit draadje (zoals DDD dat altijd zo fraai aanduidt), namelijk dat ik bovengenoemde bij de oudvaders zo niet tegenkom. Dat nog los van het feit dat het raster dat in deze preek over de Schrift werd gelegd op die wijze niet is terug te vinden in diezelfde Schrift. Nergens in de Schrift staat dat de zondaar moet komen in een toestand waarin het hem om het even is, of hij zalig wordt of niet. Ik kan het nu even niet vinden waar, maar ds. C. Harinck heeft daarvan eens gezegd dat dat mensen tot wanhoop drijft en een verkeerd Godsbeeld meegeeft.

Als het werk van de zaligheid níet met Christus begint, dan is het niets. En als we Hem door het geloof hebben leren kennen en leren omhelzen, dan hebben we alles. Daar zit niets tussen. Dat neemt uiteraard niet weg dat er opwas is in de genade en kennis van de Heere Jezus Christus, maar dat wat anders. In deze preek werd feitelijk geestelijke gevoelens gekoesterd en het zou kunnen dat daardoor onbedoeld mensen de handen op gelegd werden, die feitelijk moeten belijden dat ze Christus niet kennen. Anderzijds werd het oprechte geloof zoals dat in Zondag 1 en 7 en 23 wordt omschreven, gewantrouwd.

Kort samengevat: In een preek dient het Woord aan het woord te komen, en wel het gehele Woord, de complete tekst moet uitgeluisterd worden en in zijn context geplaatst. Dan zullen de geestelijke lessen er als vanzelf uit opkomen. Bevindelijke prediking mag geen gepreekte bevinding worden.

Met je samenvatting eens en de daarbij behorende uitleg. Bij alinea 3 en 4 heb ik wat vragen:

1. Jij vindt dit Nergens in de Schrift staat dat de zondaar moet komen in een toestand waarin het hem om het even is, of hij zalig wordt of niet. dus niet Bijbels? En waarom dan niet? Waarom zou dat een mens tot de wanhoop drijven? En krijgt daardoor een mens een verkeerd Godsbeeld?
2. Het 'werk' van de zaligheid begint niet met Christus. De zaligheid kan niet bestaan zonder Christus, daarin ben ik het hartelijk met je eens. Geen leven buiten en zonder Christus, eens. Maar voor het geloof is er toch de ontdekking, ontgronding en ontbloting aan de vijandschap tegen God, aan de zonden en aan onze dodelijke natuurstaat? Of niet?

Jezus Christus wilt dat we tot Hem komen om het leven te ontvangen.
John Bunyan schrijft daar mooie dingen over in het boek Komen tot Jezus Christus.

Ik heb altijd een beetje moeite met de tegenstelling die soms gemaakt wordt tussen onze zaligheid en Gods eer.
Dit wordt dan verklaart dat we liever moeten willen verloren gaan dan dat Gods eer wordt gekrenkt. En pas als we op die plaats zijn openbaart God zijn genade.
John Bunyan schrijft dat God zelf zorgt voor Zijn eer en dat wij Hem niet meer kunnen eren dan door op Hem te vertrouwen en tot Hem te komen om verlost te worden.
Tijdens de omwandeling van Christus op aarde komen allerlei mensen tot Hem met maar één doel: Verlost te worden.
Nergens wordt de tegenstelling gemaakt tussen Gods eer en onze verlossing.

Panny schreef:Jezus Christus wilt dat we tot Hem komen om het leven te ontvangen.
John Bunyan schrijft daar mooie dingen over in het boek Komen tot Jezus Christus.

Ik heb altijd een beetje moeite met de tegenstelling die soms gemaakt wordt tussen onze zaligheid en Gods eer.
Dit wordt dan verklaart dat we liever moeten willen verloren gaan dan dat Gods eer wordt gekrenkt. En pas als we op die plaats zijn openbaart God zijn genade.
John Bunyan schrijft dat God zelf zorgt voor Zijn eer en dat wij Hem niet meer eren dan door op Hem te vertrouwen en tot Hem te komen om verlost te worden.
Tijdens de omwandeling van Christus op aarde komen allerlei mensen tot Hem met maar één doel: Verlost te worden.
Nergens wordt de tegenstelling gemaakt tussen Gods eer en onze verlossing.

Het klopt dat de Heere Jezus wilt dat we tot Hem komen om het leven te ontvangen. En als wij het leven ontvangen, dan wordt God op het hoogst verheerlijkt en de zondaar op het diepst vernederd. En hoe wordt God verheerlijkt? In het zaligen van zondaren en het verheerlijken van Zijn recht. Dan gaat de zondaar belijden "Uw doen is rein en Uw vonnis gans rechtvaardig". Wat U ook doet Heere, het is naar recht! Dan hebben wij de eer van God lief gekregen. En echt niet om in de wanhoop te eindigen, want dan schenkt de Heere dat gebed ook in het hart, maar zie toch aan in vrije gunst die eeuwig U bewoog! Nergens recht op te hebben, met lege handen ... alles verwachtende van de Heere. Zo een radicaal evangelie van vrije genade alleen. En zo ontzettend ruim voor een alles verbeurd en doemwaardig zondaar.

De lijn van Ds. C. Smits en Ds. E. du Marchie van Voorthuysen waar ik mij hartelijk mee verwant weet.

Het grootste probleem is dat wij meestal geen goddeloze zondaren zijn maar nette kerkmensen die alles zo goed weten.

De deur van Gods genade staat ver open voor elke zondaar. Maar onze ogen zijn van nature gesloten voor onze staat en ook voor Gods genade.
De prediking bestaat dus uit:
- Mensen ontdekken aan de staat waarin ze verkeren. Dit is de Wet en het oordeel.
- Gods genade prediken voor goddeloze zondaren.
Beide met als doel dat God wordt verheerlijkt door het zaligen van zondaren.