Josephus schreef:

Mara schreef:Een relatietherapeute van 57 jr herschreef alle 150 psalmen, ze vond ze te vijandig !
Jezus predikte dat je je vijanden moest liefhebben en dat moet dan ook uit het hart van het O.T. blijken.
Voorbeeld: Die hem haten, gaat het goed. Dat is wat anders dan: Maar Ik zal zijn wederpartijders verpletteren voor zijn aangezicht en die hem haten, zal Ik plagen.
Psalm 89 vond ze bijna onbegonnen werk.
Het woord Heer komt er trouwens niet meer in voor. De vertaaltraditie heeft van God een man gemaakt, en Hij is noch mannelijk, noch vrouwelijk.
Bron: algemeen dagblad van 2 sept.

Apart. Wat zou zoiets nu zeggen over hoe ze als relatietherapeute is?

Ik denk dat ze adviseert je relatie te vormen zoals jij denkt dat het moet en het het beste bevalt. Dus als je problemen hebt moet je zelf naar deze therapeut gaan en iig niet je partner sturen

Tiberius schreef:

Josephus schreef:Apart. Wat zou zoiets nu zeggen over hoe ze als relatietherapeute is?

Misschien dat ze de waarheid naar haar eigen hand wenst te zetten?

Het lastige is alleen dat er bij relatieproblemen meestal twee waarheden zijn...
Eén ding is wel zeker: ze is duidelijk niet van het conflictmodel...

Misschien kunnen we hier de discussie voortzetten over gezangen in de eredienst (de discussie is dus al eerder gevoerd, maar voor mijn tijd).
Ik las nog wat argumenten van ds. M.C. Tanis (CGK) waarom we het in de eredienst alleen bij de psalmen moeten houden. Het moge duidelijk zijn dat ik van harte achter deze argumenten sta.

De psalmen hebben het Schriftgezag achter zich en door de invoering van het vrije lied worden de subjectieve en persoonlijke reacties op het heil kerkelijk geijkt.
Het vrije lied is een monoloog. Het unieke van de psalmen is dat ze niet alleen reflexie van de dichter óp de Godsopenbaring zijn maar tegelijk Godsopenbaring.
Een eens gekozen bundel is niet gesloten, maar open, voor uitbreiding vatbaar. Waar komen wij terecht op die manier?

Ik vraag me weleens af waar het strikte onderscheid tussen eredienst en niet-eredienst in de gezangendiscussie vandaan komt.

Eens met Marieke.
Al zou ik persoonlijk niet tegen bepaalde gezangen in de eredienst zijn zoals Vaste Rots, Abba Vader en meerdere prachtige gezangen.
Alleen zal er wel een discussie zijn van Lid A die vind dat lied 1 en 2 wel kunnen maar lied 3 niet, en Lid B zegt dat lied 1 juist niet kan en 3 juist wel.
Natuurlijk kan hier een commissie voor benoemd worden die dit uit gaat zoeken, maar discussie en helaas scheuring zal aan de orde komen ben ik bang voor.
Met de psalmen weet je zeker dat het schrift gerelateerd is, al vind ik de berijming van 1773 ook niet altijd geweldig, met de liederen Hamaáloth bijvoorbeeld, de onberijmde versie is vele malen korter dan de berijmde, ik geloof wel iets van 70%, daar is mijns inziens veel te veel vrijheid genomen door de dichters, ik zou liever Meeuwse zingen, of nog beter onberijmd zingen.

Voer de discussie nu eens principieel.

De argumenten als:
- dan krijgen we zoveel onenigheid en dergelijke
- zijn de psalmen niet goed genoeg?
- waarom veranderen?
- anderen dede het ook en kijk nu eens?
vergeten.

Kunnen we waarmaken dat God het verkeerd vindt als we gezangen gaan zingen?

Marieke schreef:De psalmen hebben het Schriftgezag achter zich

Dit is waar en daarom moeten de psalmen ook altijd een plaats hebben in de eredienst.
De vraag is: moet dat de énige plaats zijn? Om redenen in het andere topic zeg ik: nee. Omdat we over dingen kunnen en mogen zingen, waar het OT alleen in profetisch perspectief van spreekt, hoe rijk dat ook is.

Marieke schreef:en door de invoering van het vrije lied worden de subjectieve en persoonlijke reacties op het heil kerkelijk geijkt.
Het vrije lied is een monoloog. Het unieke van de psalmen is dat ze niet alleen reflexie van de dichter óp de Godsopenbaring zijn maar tegelijk Godsopenbaring.
Een eens gekozen bundel is niet gesloten, maar open, voor uitbreiding vatbaar. Waar komen wij terecht op die manier?

Zoals Afgewezen terecht opmerkte: dit gaat voor veel meer op. Ook wat we horen van predikanten zijn 'subjectieve en persoonlijke reacties op het heil'. In zoverre dat het mensen zijn die hun visie aan de gemeente voorhouden. Waar komen we terecht op die manier?
Volgens mij in een leven waarin we voortdurend als Berea zijn. Niet één keer in de zeventiende eeuw om daar vervolgens met elkaar omheen te gaan zitten. Maar voortdurend. Wij vertrouwen erop dat de Heilige Geest door zondige mensen als predikanten wil werken. Zo wil de Heilige Geest ook spreken door mensen die de gave hebben om liederen te maken over het heil. Beschrijvend, reflectief, lofprijzend. Zo kan een kerk ook in een voortdurend proces zijn waarin kritisch naar zichzelf wordt gekeken. Wij conserveren onszelf niet door toevallig die gezangen buiten de deur te houden. Wij kunnen alleen levend blijven door een voortdurend onderzoek naar de vraag of we volgens Gods woord handelen in de kerk.
En dat onderzoek kan volgens mij evengoed mét gezangen (en om aangegeven redenen zou dat dus ook de ideale situatie zijn). Dan kan het natuurlijk voorkomen dat we niet met elke regel gelukkig zijn. Je hoort ook wel eens predikanten in het eigen kerkverband waarbij je, hoezeer je hen ook wilt aanvaarden als dienstknechten van God, bepaalde uitspraken wilt nemen in het verband van wie zij zijn als persoon. In dat geval 'zingt iedere vogel zoals het gebekt is'.
Maar als het goed is mag dat ook in de kerk, die openheid.

Jongere schreef:

Marieke schreef:De psalmen hebben het Schriftgezag achter zich

Dit is waar en daarom moeten de psalmen ook altijd een plaats hebben in de eredienst.
De vraag is: moet dat de énige plaats zijn? Om redenen in het andere topic zeg ik: nee. Omdat we over dingen kunnen en mogen zingen, waar het OT alleen in profetisch perspectief van spreekt, hoe rijk dat ook is.

Om dezelfde reden als in dat andere topic genoemd zeg ik: ja. Vanwege de diepte en de breedte van de Psalmen. Vele Psalmen zijn zo gemaakt, dat ze spreken vanuit de vervulling; neem bijvoorbeeld de door mij in het andere topic al aangehaalde hemelvaartspsalmen.
Overigens (zoals ook daar al gezegd) zou ik geen moeite hebben met berijmde schriftgedeelten uit het Nieuwe Testament, maar de stof van het Nieuwe Testament leent zich daar minder voor, met uitzondering van enkele delen. Juist de Psalmen zijn daar bij uitstek voor geschikt.
Bovendien wetende en ons realiserende, dat Christus Zelf ook de Psalmen gezongen heeft.

refo schreef:Voer de discussie nu eens principieel.

De argumenten als:
- dan krijgen we zoveel onenigheid en dergelijke
- zijn de psalmen niet goed genoeg?
- waarom veranderen?
- anderen dede het ook en kijk nu eens?
vergeten.

Kunnen we waarmaken dat God het verkeerd vindt als we gezangen gaan zingen?

Het heeft niet zoveel zin om op die wijze "de discussie principieel te voeren", door eerst alle argumenten weg te gooien en dan te zeggen: er zijn geen argumenten.

Zita schreef:Ik vraag me weleens af waar het strikte onderscheid tussen eredienst en niet-eredienst in de gezangendiscussie vandaan komt.

Omdat de eredienst een ander karakter heeft dan een niet-eredienst. De eredienst is de samenkomst van de christelijke gemeente voor Gods aangezicht.

Tiberius schreef:

Jongere schreef:

Marieke schreef:De psalmen hebben het Schriftgezag achter zich

Dit is waar en daarom moeten de psalmen ook altijd een plaats hebben in de eredienst.
De vraag is: moet dat de énige plaats zijn? Om redenen in het andere topic zeg ik: nee. Omdat we over dingen kunnen en mogen zingen, waar het OT alleen in profetisch perspectief van spreekt, hoe rijk dat ook is.

Om dezelfde reden als in dat andere topic genoemd zeg ik: ja. Vanwege de diepte en de breedte van de Psalmen. Vele Psalmen zijn zo gemaakt, dat ze spreken vanuit de vervulling; neem bijvoorbeeld de door mij in het andere topic al aangehaalde hemelvaartspsalmen.
Overigens (zoals ook daar al gezegd) zou ik geen moeite hebben met berijmde schriftgedeelten uit het Nieuwe Testament, maar de stof van het Nieuwe Testament leent zich daar minder voor, met uitzondering van enkele delen. Juist de Psalmen zijn daar bij uitstek voor geschikt.
Bovendien wetende en ons realiserende, dat Christus Zelf ook de Psalmen gezongen heeft.

En daarnaast hebben we al gezangen achterin ons Psalmboek. De berijming van de 12 artikelen bijvoorbeeld bevat immers de hoofdsom van het Evangelie. Het valt mij op dat die -bij ons althans- weinig wordt gezongen.

Tiberius schreef:

Zita schreef:Ik vraag me weleens af waar het strikte onderscheid tussen eredienst en niet-eredienst in de gezangendiscussie vandaan komt.

Omdat de eredienst een ander karakter heeft dan een niet-eredienst. De eredienst is de samenkomst van de christelijke gemeente voor Gods aangezicht.

En daaruit mogen we dan concluderen dat het God wel behaagt als we thuis Groenewegen zingen, maar niet als dat een halfuur later in de kerk gebeurt? Of dat we wel met kerst na afloop van de zegen het Ere zij God mogen zingen, maar niet voorafgaand aan de zegen?

Zita schreef:

Tiberius schreef:

Zita schreef:Ik vraag me weleens af waar het strikte onderscheid tussen eredienst en niet-eredienst in de gezangendiscussie vandaan komt.

Omdat de eredienst een ander karakter heeft dan een niet-eredienst. De eredienst is de samenkomst van de christelijke gemeente voor Gods aangezicht.

En daaruit mogen we dan concluderen dat het God wel behaagt als we thuis Groenewegen zingen, maar niet als dat een halfuur later in de kerk gebeurt? Of dat we wel met kerst na afloop van de zegen het Ere zij God mogen zingen, maar niet voorafgaand aan de zegen?

Het gaat niet om het tijd-aspect, maar om het gebeurtenis-aspect.

Het valt me telkens weer op dat er zoveel tegenwerpingen zijn m.b.t. het zingen in de eredienst.
ik ben blij dat er nog steeds dichters en musici gevonden worden die prachtige teksten en melodieen
maken die we kunnen zingen. Er zijn al - naast het psalmen- en gezangenboek - al zoveel nieuwe
liederen verschenen en het gaat gelukkig maar door. En laten we nu eens ophouden met het ge-
kissebis over het zingen van alleen psalmen. Dat zijn menselijke verzinsels. Het gaat toch om Gods eer!
Evenzo - maar dat is een ander verhaal - de discussie omtrent de nieuwe vertalingen van de Bijbel.
Laten we toch dankbaar zijn dat er altijd weer mensen zijn die ons door hun vertaalwerk de Bijbel
in duidelijke taal aan ons geven. En of het nu Statenvertaling, Nieuwe Vertaling, en weet ik niet wat
er allemaal voor Bijbelvertalingen zijn, dankbaar zijn dat er inmiddels zoveel vertalingen zijn
opdat iedereen die nog nooit heeft gehoord van de liefde van God en deze naam alleen kent als een
vloekwoord een Bijbel kunnen geven.

Wat ook wel aardig is in de discussie, we zijn fel tegen het zingen van gezangen, maar ondertussen wordt er met regelmaat uit geciteerd vanaf de kansel.