Eerst de Wet ?

[hervormde]

DWW:
Jezus Christus kennen is :
1. Hem kennen als de Vervulde wet, Die ons vrijpleit voor God, Kol. 2:10-14.
2. Zijn vlees en Zijn bloed gegeten en gedronken hebben, Joh. 6:53-55.
3. Met Hem een plant geworden zijnde in Zijn dood en in Zijn opstanding, Rom. 6:3-8.
4. Hem gekocht hebbende als de Parel van grote waarde op de markt van vrije genade, na eerst alles verkocht te hebben, Mt. 13:46.
5. Gestorven zijn door Zijn Lichaam, en met Hem opgewekt.....,Rom. 7:4-6.
6. Hem kennen als de ingekomen Vredevorst, die een vrede en blijdschap inbrengt die alle verstand te boven gaat, Phil. 4:7, Ef. 3:19.
7. Zijn erfenis deelachtig worden en weldaden kennen door Zijn dood en tussentreding, Hebr. 9:14-17.
8. Hem kennen als de Zone Gods en als de gezalfde Christus, Joh. 4:29, 1 Joh. 4:15, 1 Joh. 5:10.
9. In aanbidding aan Zijn voeten te hebben gelegen middels een evangelisch berouw, Joh. 9:35-38.
10. Het zaligmakende geloof in Jezus Christus baart : wijsheid, kennis, vrijheid, vertrouwen en toestemming.

Memento:
1. Toch is dat het doel van de "kenmerkenprediking", namelijk dat Gods volk weten zou dat ze "op de weg" zijn, en daardoor vertroost zal worden (zo heb ik me laten vertellen). Dát wijs ik af als onBijbels. De Bijbel noemt wel kenmerken, maar dat zijn andere kenmerken, namelijk kenmerken als geloof in Christus Jezus en gedrags- en karakterverandering (zachtmoedigheid, matigheid, liefde, zorgen voor de armen en zwakken in de samenleving, etc)

2. Worden de "uitzienden" apart aangesproken in de Schrift? En zo ja, hóe gebeurt dat dan, en wat staat dan centraal?

Er ontstaat hier een cirkelredenering. Mensen praten langs elkaar heen. Hoewel ik de standpunten van DWW op punten best deel, blijf ik het wel jammer vinden dat hij op bepaalde argumenten niet ingaat.

Wat DWW stelt is terecht. Wie de Zoon niet heeft, die heeft het leven niet. Ik wil hierbij nog aansluiten op een opmerking van 'Afgewezen'. Die had het over een lichtstraal van genade. Ze zal dan bedoelen een lichtstraal van de Geest op de genade in Christus. De geestelijke honger en dorst richt zich op Christus. Als er gebeden wordt: O God genees mijn ziel, dan richt zich dat wel op God in Christus. Het geloof hoe klein, hoe aangevochten, klemt zich vast aan de genade in de Heere Jezus Christus. Wie de Zoon gevonden heeft, heeft de Zoon lief. Stel in de verkondiging de vraag maar: Simon (en dan een andere naam) hebt gij Mij lief? Gaat je hart naar Mij uit. Dat is wezenlijk.

Als we zo uitziende zijn, dan is het ook dat we met Memento in stemmen die spreekt over de vruchten. En dat mis ik bij DWW weer. Hij richt zich teveel op 'in Christus zijn'. Alsof dat zonder gevolgen blijft. Wie de parel / schat gevonden heeft verkoopt alles wat hij of zij bezit. Dat is Zijn voetstappen drukken. Hem volgen. Denk dan aan de vrucht van de Geest in Galaten 5.

[Luther]

Beste Willem, er bestaat geen rechtvaardiging van eeuwigheid. God de Vader heeft ze geliefd van eeuwigheid, maar niet gerechtvaardigd. Waarom niet? Omdat de verkoren Kerk in Adam nog niet in zonden gevallen was. Van eeuwigheid was er dus nog geen schuld gemaakt. Die schuld is gemaakt in de tijd op aarde, en daarom moest ze ook in de volheid des tijds hier op aarde vereffend worden. Christus heeft Zich van eeuwigheid bereidwillig betoond als een schuldovernemende Borg tussen te willen treden, Psalm 40:8-9 (met kant.) maar heeft van eeuwigheid nog niet betaald, omdat er nog niets te vereffenen was. De betaling en verwerving van deze zaak is door Christus als het Voorwerp des geloofs in de tijd geschiedt, maar ook de toepassing van deze zaak geschiedt hier in de tijd (in het uur der minne) in het hart van de verkoren zondaar als het onderwerp des geloofs, Gal. 4:4-7.

DWW, als er geen rechtvaardiging van eeuwigheid is geweest, waarom heeft de Middelaar Zich dan wel in de stilte van de eeuwigheid Borg gesteld? (Psalm 40)

[Ander]

Gij verdrukte, door onweder voortgedrevene, ongetrooste!

Wie Jesaja (waaruit deze woorden komen) goed leest, zal zien dat deze woorden gesproken worden tot een wederspannig volk, niet tot hen die reeds bekommerd zijn. De boodschap is: Bekeer je, anders komt het oordeel. Het oordeel zál komen, want Ik weet dat jullie hardleers zijn. Maar ik zal jullie bekeren, en maken dat jullie naar Mij gaan vragen. In dát kader staan de troostwoorden.

De kanttekeningen bieden duidelijk ruimte voor de geestelijke strijd.

Het is nu juist het wonder, dat God deze woorden tot een volk spreekt, waarvan Hij weet dat ze Hem niet gehoorzamen zullen. Om hen met liefdewoorden te lokken tot Zijn heil.

Omdat God dat volk verkoren had.

[helma]

wij hadden gister een preek waarin dit thema (eerst de wet dan Christus preken) aan de orde kwam

Kerkomroep CGK Overberg
29-08-2010 VM Ds. P. den Butter, Hand.16: 29-31 Preek:6


Aanrader.

[PvS]

PS> Ik acht het ook onpastoraal, om een bekommerde te zeggen dat het wel goed met hem is.

Tjongejonge, wanneer je een halve dag niet meedoet is het bijna niet meer bij te lezen. Bovenstaande suggestie zie ik wel eens terugkomen maar ik denk dat we het hier allemaal best mee eens zijn. Volgens mij gaat het daar ook niet om.

Want de rust in de ziel, dat de zonden om nu écht, ook voor mij persoonlijk, om Jezus wil vergeven zijn, die kan alleen God geven. Je kan een checklist met honderden kenmerken herkennen bij jezelf, maar als God het niet Zelf tegen je zegt, dan geeft het niet die rust, waar de ziel zo naar verlangt. Zo'n ziel moet gevraagd worden naar wie Christus is, en erop gewezen worden wie Christus zijn wil, ook voor hem persoonlijk.

Hoe spreekt God? Door (de prediking van) Zijn Woord. En hoe worden die uitzienden dan aangesproken?

Gij verdrukte, door onweder voortgedrevene, ongetrooste!

Wie Jesaja (waaruit deze woorden komen) goed leest, zal zien dat deze woorden gesproken worden tot een wederspannig volk, niet tot hen die reeds bekommerd zijn. De boodschap is: Bekeer je, anders komt het oordeel. Het oordeel zál komen, want Ik weet dat jullie hardleers zijn. Maar ik zal jullie bekeren, en maken dat jullie naar Mij gaan vragen. In dát kader staan de troostwoorden.

Het is nu juist het wonder, dat God deze woorden tot een volk spreekt, waarvan Hij weet dat ze Hem niet gehoorzamen zullen. Om hen met liefdewoorden te lokken tot Zijn heil.

Maargoed, dat was even terzijde.

Die bekommerden waar je over schrijft zijn nog niet verzoend met Christus, zij zijn dus het wederspannig volk.
Hiervan wordt gezegd wat er volgt in hetzelfde vers; zie, Ik zal uw stenen gans sierlijk leggen, en Ik zal u op saffieren grondvesten.

[DWW]

Als we zo uitziende zijn, dan is het ook dat we met Memento in stemmen die spreekt over de vruchten. En dat mis ik bij DWW weer. Hij richt zich teveel op 'in Christus zijn'. Alsof dat zonder gevolgen blijft. Wie de parel / schat gevonden heeft verkoopt alles wat hij of zij bezit. Dat is Zijn voetstappen drukken. Hem volgen. Denk dan aan de vrucht van de Geest in Galaten 5.

Beste Hervormde, wanneer iemand zijn rekentefels niet beheerst of geheel uitwendig niet kent, moet hij al zeker niet over worteltrekken en/of wiskundige algebra gaan spreken. Velen spreken op dit forum over een levendmaking wat geen levendmaking is, over een wedergeboorte wat geen wedergeboorte is, en over een Christus Die ze rauw gegeten hebben, vergelijk Exodus 12:9, waar men straks voor eeuwig mee verloren zal gaan. Iemand kan de benodigde zaken zuiver doorleefd hebben, maar de woorden missen om deze zaken op een Bijbelse wijze te verwoorden. Dat is een andere zaak. Hierover zegt de apostel, dat het Koninkrijk Gods niet gelegen is in opgeblazen woorden, maar in een verbrijzelende Goddelijke kracht. Dit is de herscheppende kracht (zoals verwoord D.L.), nog groter als waar God de aarde en de hemel mee schiep. Maar wanneer een ziel nog niet verlost is geworden van de heerschappij van haar eerste man, dan kan zij ook geen vruchten dragen uit haar Tweede Man. Hoe kan een vrouw gemeenschap hebben met haar tweede Man, indien ze nog getrouwd is met haar eerste man, Rom. 7:1-3...?? Dat is immers pure hoererij! Hoe zouden we in Christus kunnen opwassen, onze levensappen uit Hem kunnen trekken, indien we nog niet geheel zijn afgesneden van onze oude wortel in Adam? Dat is hetgeen wat hier telkens op een gruwelijke wijze met elkaar vermengd wordt.

Telkens wordt hier door gesteld dat:
Men kan geloven, zonder het Voorwerp des geloofs te kennen.
Men kan wedergeboren, zonder de kennis der schuldvergeving.
Men kan levendgemaakt zijn, zonder zijn Levendmaker te kennen.

Als hier geen Bijbelse helderheid over is, behoef je over het andere ook niet te gaan spreken. Terecht zei Van der Groe dat, wie in het stuk der wedergeboorte dwaalt, feitelijk is alles dwaalt. Het gaat hier nu even over de leerstukken. Want, er zijn wel degelijk ook zielen die een zuivere genadedoorleving kennen maar echter dwalen in de heilsleer, en er zijn ook zielen die de heilsleer vrij zuiver kunnen verwoorden en daarvoor strijden maar het erfdeel der genade missen.

[DWW]

Beste Willem, er bestaat geen rechtvaardiging van eeuwigheid. God de Vader heeft ze geliefd van eeuwigheid, maar niet gerechtvaardigd. Waarom niet? Omdat de verkoren Kerk in Adam nog niet in zonden gevallen was. Van eeuwigheid was er dus nog geen schuld gemaakt. Die schuld is gemaakt in de tijd op aarde, en daarom moest ze ook in de volheid des tijds hier op aarde vereffend worden. Christus heeft Zich van eeuwigheid bereidwillig betoond als een schuldovernemende Borg tussen te willen treden, Psalm 40:8-9 (met kant.) maar heeft van eeuwigheid nog niet betaald, omdat er nog niets te vereffenen was. De betaling en verwerving van deze zaak is door Christus als het Voorwerp des geloofs in de tijd geschiedt, maar ook de toepassing van deze zaak geschiedt hier in de tijd (in het uur der minne) in het hart van de verkoren zondaar als het onderwerp des geloofs, Gal. 4:4-7.

DWW, als er geen rechtvaardiging van eeuwigheid is geweest, waarom heeft de Middelaar Zich dan wel in de stilte van de eeuwigheid Borg gesteld? (Psalm 40)

Christus heeft Zich van eeuwigheid bereid gesteld een Borg en Middelaar te wezen voor de verkorenen des Vaders, maar van eeuwigheid nog niet betaald. Want, de schuld die betaald moest worden, was nog niet gemaakt.

Die ons heeft zalig gemaakt, en geroepen met een heilige roeping; niet naar onze werken, maar naar Zijn eigen voornemen en genade, die ons gegeven is in Christus Jezus, voor de tijden der eeuwen, 2 Timotheüs 1:9.

Met kanttekeningen:

die ons gegeven is
Dat is, die God in Zijn raad voorgenomen en besloten heeft ons te geven. Zie dergelijke Joh. 17:24; want deze genade is ons metterdaad niet van eeuwigheid,

maar in der tijd gegeven
wanneer wij geroepen worden; maar wordt zo gezegd, omdat deze werkelijke schenking geschiedt, naar dat eeuwig voornemen Gods, hetwelk zo vast is alsof het reeds volbracht ware.

-----------------------------------------------------

En allen, die op de aarde wonen, zullen hetzelve aanbidden, welker namen niet zijn geschreven in het boek des levens, des Lams, Dat geslacht is, van de grondlegging der wereld, Openb. 13:8.

Met kanttekeningen:

69)
Anders had Hij dikwijls moeten lijden
Namelijk zo Hij Zichzelf dikwijls had moeten opofferen, aangezien Zijn offerande door lijden en met lijden werd volbracht, en zonder lijden niet kon volbracht worden.

70)
van de grondlegging der wereld af)
Dat is, van den beginne dat de mensen hebben gezondigd. Waaruit blijkt dat God de zonden nooit heeft vergeven, dan ten opzichte van deze offerande van Christus.

71)
in de voleinding der eeuwen geopenbaard
Dat is, in de volheid des tijds, dien God daartoe bestemd had. Zie Gal. 4:4.

---------------------------------------------------------------------

In Welken wij hebben de verlossing door Zijn bloed, namelijk de vergeving der misdaden, naar den rijkdom Zijner genade, Efeze 1:7.

Met kanttekeningen:

20)
In Welken wij
Namelijk geliefden Zoon Jezus Christus. Want gelijk wij van eeuwigheid in Hem zijn uitverkoren tot de zaligheid en tot de middelen der zaligheid, gelijk in Ef. 1:4,5,6 gezegd is, alzo is ook de uitvoering van dit eeuwige voornemen Gods in Hem en door Hem te zijner tijd volbracht.

28)
de verborgenheid
Dat is, den heimenlijken raad Gods van onze verlossing door Christus, die geen mens van nature bekend is; gelijk ook een deel daarvan is hetgeen in Ef. 1:10 wordt verhaald. Zie 1 Cor. 2:8; Ef. 3:9; Col. 1:26; 1 Tim. 3:16, enz.

29)
voorgenomen had
Of, voorgesteld; dat is, zonder daartoe door iets buiten Hem bewogen te zijn, of iets in de mensen te hebben voorzien, dat Hem daartoe zou hebben kunnen bewegen, maar heeft dezen raad alleen genomen uit Zijn eigene wijsheid, genade en barmhartigheid; Rom. 11:34,35,36.

[Tiberius]

Telkens wordt hier door gesteld dat:
Men kan geloven, zonder het Voorwerp des geloofs te kennen.

Wie stelt dat hier telkens? En waar?

Telkens wordt hier door gesteld dat:
(...)
Men kan wedergeboren, zonder de kennis der schuldvergeving.
Men kan levendgemaakt zijn, zonder zijn Levendmaker te kennen.

Hier scheiden inderdaad onze wegen.
Jij legt de wedergeboorte en de levendmaking bij de bewuste kennis van Christus als mijn Zaligmaker.
Ik ben zelf geneigd om de levendmaking te situeren wanneer een zondaar in zijn gemis God gaat zoeken.
Ik wil hier niet teveel (meer) over twisten, omdat het tere zaken betreft, maar wil nogmaals met instemming Brakel citeren:

Zo iemand mij vraagt: waaraan bij zijn eerste begin van wedergeboorte zal kennen?
Ik antwoord: van de eerste daad des geloofs.
Vraagt men verder: wanneer men de eerste daad des geloofs oefent, en of men de tijd niet moet of kan weten?
Ik antwoord: men behoeft die tijd niet te weten, en men kan hem ook niet vast weten. Begint men van de eerste heftige overtuiging, men had toen, naar alle waarschijnlijkheid, het geloof nog niet; begint men het geloof van de eerste daad des geloofs, die men met bewustzijn en bijzondere hartelijkheid deed, zo rekent men te laat, want naar alle waarschijnlijkheid had men het geloof al te voren; zodat ik acht, dat men de nette tijd van het begin des geloofs en der wedergeboorte niet of zeer zelden weten kan.

[memento]

Telkens wordt hier door gesteld dat:
Men kan geloven, zonder het Voorwerp des geloofs te kennen.

Wie stelt dat hier telkens? En waar?

Telkens wordt hier door gesteld dat:
(...)
Men kan wedergeboren, zonder de kennis der schuldvergeving.
Men kan levendgemaakt zijn, zonder zijn Levendmaker te kennen.

Hier scheiden inderdaad onze wegen.
Jij legt de wedergeboorte en de levendmaking bij de bewuste kennis van Christus als mijn Zaligmaker.
Ik ben zelf geneigd om de levendmaking te situeren wanneer een zondaar in zijn gemis God gaat zoeken.
Ik wil hier niet teveel (meer) over twisten, omdat het tere zaken betreft, maar wil nogmaals met instemming Brakel citeren:

Zo iemand mij vraagt: waaraan bij zijn eerste begin van wedergeboorte zal kennen?
Ik antwoord: van de eerste daad des geloofs.
Vraagt men verder: wanneer men de eerste daad des geloofs oefent, en of men de tijd niet moet of kan weten?
Ik antwoord: men behoeft die tijd niet te weten, en men kan hem ook niet vast weten. Begint men van de eerste heftige overtuiging, men had toen, naar alle waarschijnlijkheid, het geloof nog niet; begint men het geloof van de eerste daad des geloofs, die men met bewustzijn en bijzondere hartelijkheid deed, zo rekent men te laat, want naar alle waarschijnlijkheid had men het geloof al te voren; zodat ik acht, dat men de nette tijd van het begin des geloofs en der wedergeboorte niet of zeer zelden weten kan.

Ik zou zeggen: Wedergeboorte/levendmaking vindt plaats vóór de bewuste rechtvaardigmaking. Echter, wij kunnen alleen weten of iemand wedergeboren/levendgemaakt is, als dat openbaar komt door het ware geloof in Christus Jezus.

Verder stem ik van harte in met Brakel.

[DWW]

De rechtvaardigmaking van eeuwigheid wil zeggen: Gods besluit van eeuwigheid om zondaren zalig te maken. En dat wil jij toch niet ontkennen?

Dat ontken ik zeker niet. Maar je moet in ogenschouw proberen te houden hoe men deze zaak tenslotte on-Bijbels is gaan uitleggen. We leven in een tijd waarin velen zeggen, niet een ieder die levendgemaakt is tot de kennis van Christus reinigende bloed komt waardoor de ziel de zekerheid en het vertrouwen in de vergeving der zonden mag hebben. Daarbij wordt er dan ook vaak gezegd dat er een drieerlei rechtvaardiging plaatsvind. Een van eeuwigheid, een in de tijd, en een in het hart van de zondaar. Deze laatste beleeft niet iedereen, want dat is een nadere weldaad....

Als dit waar was, dan kunnen we de leerbrieven der apostelen wel uit de Bijbel scheuren. Verschrikkelijk, welk een bedriegerij! En als dit waar was, dan zijn destijds de brandstapels voor niets opgericht voor deze martelaren die de leer van Jezus Christus en Zijn apostel met hun bloed hebben onderschreven. Daarom zijn we schier bijna weer terug bij af. Of je het wilt geloven of niet, maar we zijn werkelijk waar weer ROOMS geworden, in ons on-Bijbels geredeneer en getheologiseer. Rome leerde wedergeboren door de doop, in onze dagen leert men een wedergeboorte door de overtuigingen der wet (leven uit de wet dus!). Daarna leerde ROME de heiligmaking, in onze dagen komt ook de heiligmaking na deze on-Bijbelse levendmaking, de goede werken om die te doen uit dankbaarheid, zonder dat we kennis aan Christus hebben...!! Dus we moeten dankbaar zijn voor een verlossing die we niet kennen en nog niet deelachtig zijn. Hoe is het toch mogelijk? Tenslotte leerde Rome dat er slechts zeer weinigen waren die tot de zekerheid des geloofs kwamen. Waarom leerde men dat? Omdat de paus en die vele kardinalen en bisschoppen er zelf geen kennis aan hadden...!! Eigenlijk was het beter om het niet te weten. Als je het niet hebt, dan heb je het..... Hoor daar! de on-Bijbelse praat van onze dagen. Als hier ons aller oog toch eens voor geopend werd, dan kregen we misschien wel een vernieuwe beeldenstorm...

[DWW]

Telkens wordt hier door gesteld dat:
Men kan geloven, zonder het Voorwerp des geloofs te kennen.

Wie stelt dat hier telkens? En waar?

Telkens wordt hier door gesteld dat:
(...)
Men kan wedergeboren, zonder de kennis der schuldvergeving.
Men kan levendgemaakt zijn, zonder zijn Levendmaker te kennen.

Hier scheiden inderdaad onze wegen. Jij legt de wedergeboorte en de levendmaking bij de bewuste kennis van Christus als mijn Zaligmaker. Ik ben zelf geneigd om de levendmaking te situeren wanneer een zondaar in zijn gemis God gaat zoeken. Ik wil hier niet teveel (meer) over twisten, omdat het tere zaken betreft, maar wil nogmaals met instemming Brakel citeren:

Zo iemand mij vraagt: waaraan bij zijn eerste begin van wedergeboorte zal kennen?
Ik antwoord: van de eerste daad des geloofs. Vraagt men verder: wanneer men de eerste daad des geloofs oefent, en of men de tijd niet moet of kan weten? Ik antwoord: men behoeft die tijd niet te weten, en men kan hem ook niet vast weten. Begint men van de eerste heftige overtuiging, men had toen, naar alle waarschijnlijkheid, het geloof nog niet; begint men het geloof van de eerste daad des geloofs, die men met bewustzijn en bijzondere hartelijkheid deed, zo rekent men te laat, want naar alle waarschijnlijkheid had men het geloof al te voren; zodat ik acht, dat men de nette tijd van het begin des geloofs en der wedergeboorte niet of zeer zelden weten kan.

Tiberius, ik heb je gezegd dat de verlossing door het reinigende bloed van Christus door de zekerheids van het zaligmakende geloof geschiedt, lees Rom. 5:1-2. Dit is de doorleving zoals verwoord in HC zondag 7. Israel werd na zijn verlossing onderwezen in Christus door de tabernakeldienst, zo ook het geestelijk Israel. Dit verloste volk moet onderwezen worden in hetgeen ze in Christus ontvangen hebben, vergelijk Jes. 40:1-2. Dat is immers in geen hoek geschiedt, daar zijn ze bij geweest! Velen durven het er door de dwalingen, of onkunde, of gebrek aan onderwijzers, niet voor te houden. Later toen men licht over ontvangen genade kreeg, toen durfde men het er pas voor te houden. Daaruit volgde de discussie in de Nadere Reformatie over het wezen des geloofs en het welwezen des geloofs.

Naar mijn bescheiden mening hebben de Brakels (vader en zoon) beiden de fout gemaakt, om vanuit hun pastorale bevindingen, te gaan zeggen dat de zekerheid des geloofs pas in het welwezen des geloofs is, wanneer de ziel nader licht over zijn ontvangen genade in Christus heeft ontvangen. Nee, dat is beslist niet waar! Want, waar de verlossing geschiedt aldaar is ook de zekerheid des geloofs. Dat die verloste zondaar het (vaak door onkunde) voor de zaak der verlossing niet voor durft te houden, is een geheel andere zaak. Maar dat doet werkelijk NIETS af van de zekerheid die er mocht zijn toen hij door het geloof, na verloren te zijn gegaan voor God (gestorven zijnde aan de wet), in de armen van de Heere Jezus viel. De Brakels hebben helaas van de zekerheid des gevoels de zekerheid des geloofs gemaakt. Ik vind Van der Groe, Kohlbrugge, Huntington en Boston omtrent deze zaken vele malen helderder. Ze hebben allen hetzelfde bedoeld te zeggen, maar de laatsgenoemden hebben het (naar mijn bescheiden mening) het meest Bijbels verwoord.

Ten laatste wil ik je opmerken dat jij (in je geredeneer) het stuk der ellende loskoppelt van het stuk der verlossing en dankbaarheid. Dat hebben de reformatoren nooit zo geleerd, en nog minder alzo bedoeld te zeggen. Laat ik je nogmaals zeggen, de ware ellendekennis wordt alleen geleerd in/door het recht Gods. Alwaar God de Vader de gerechtigheid (= Zijn heilig Beeld) geestelijk opeist in het hart van een verkoren zondaar. Daar komt een zondaar om in zijn en ellende en ongerechtigheden voor God, Joh. 6:44. Wie dit kent, heeft ook kennis aan de verlossing en de dankbaarheid. Wie slechts een stuk van de drie benodigde stukken meent te kennen, kent NIETS en mist derhalve nog alles. Al wat jij voor levendmaking en/of wedergeboorte houdt, is (nog) onder de overtuigingen en onder de dienstbare werken der wet, alwaar een ziel zich nog loopt op te knappen voor God. Daar is die ziel nog niet gestorven aan zijn eigen goed bedoelde werken, gedaan vanuit een verbroken werkverbond. De wet is niet uit het zaligmakende geloof, en de wet is ook niet machtig tot levendmaking, Gal. 3 vers 12 en vers 21. Indien jij denkt van wel, dan is de rechtvaardigheid (=vergeving der zonden) alrede vanuit de overtuigingen en werken der wet. Je lapt de rechtvaardigingsleer der apostelen volkomen aan je laars, beste Tib. Verdiep je nu eens in de Romeinenbrief en Galatenbrief van Paulus. Lees ook Luthers' commentaar op de Galatenbrief nu eens, dan zul je bemerken hoe ver het allemaal weg is in onze dagen...

Er stond nog een vraag van mij aan jou open : http://refoforum.nl/forum/viewtopic.php ... 73#p474873

[Tiberius]

Kan God dan tegelijkertijd een zondaar in Christus Zijn barmhartigheid schenken, en tegelijkertijd op hem toornen door Zijn wet, en die zondaar vervloeken door Zijn gramschap over zijn bedreven zonden.....??

Verklaar mij dat eens vanuit het Woord, beste Tiberius.

Zeker kan dat, DWW, zie bijvoorbeeld psalm 38, 51 of andere boetpsalmen.
Als God Zijn volle toorn over een zondaar uitgiet, zou hij niet meer kunnen bestaan.

[Tiberius]

Ten laatste wil ik je opmerken dat jij (in je geredeneer) het stuk der ellende loskoppelt van het stuk der verlossing en dankbaarheid.

Ik denk juist, dat jij dat doet DWW. Naar mijn mening horen ellende, verlossing en dankbaarheid bij elkaar, gedrieën aan het hart van de levendgemaakte zondaar geopenbaard.
Om eerlijk te zijn voel ik me meer thuis bij de vermeende "fout" van Th. en W. à Brakel dan bij jouw theologie.

Er stond nog een vraag van mij aan jou open : http://refoforum.nl/forum/viewtopic.php ... 73#p474873

Zie mijn vorige post.

[Joannah]

Kan God dan tegelijkertijd een zondaar in Christus Zijn barmhartigheid schenken, en tegelijkertijd op hem toornen door Zijn wet, en die zondaar vervloeken door Zijn gramschap over zijn bedreven zonden.....??

Verklaar mij dat eens vanuit het Woord, beste Tiberius.

Zeker kan dat, DWW, zie bijvoorbeeld psalm 38, 51 of andere boetpsalmen.
Als God Zijn volle toorn over een zondaar uitgiet, zou hij niet meer kunnen bestaan.

Wie echter IN DEZE TIJD zoekt, zal vinden. Wie in déze tijd klopt, hem zal opengedaan worden. Wie in déze tijd zal trachten in te gaan, zal het kunnen. De deur van de GENADE staat wijd open. Laat niemand op grond van misplaatst ge­bruikte bijbelteksten menen dat hij maar moet afwachten of hij uitverkoren is!Niet het OT en Sinai, maar het NT en Golgotha redt!
Het beroep op de persoonlijke verantwoorde­lijkheid gaat vooraf aan het woord ‘velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren’. Wie beantwoordt. aan deze oproep, is uitverkoren tot het beërven van de beloning.
‘Het was nodig, dat eerst tot u (de joden)het woord van God werd gesproken maar aangezien u het van u stoot en uzelf het eeu­wige leven niet waard oordeelt ‑ zie wij wenden ons tot de volken ...’ (Hand. 13:46).

[DWW]

Hier ben ik het wel mee eens. Het komt redelijk overeen met het beeld van de vluchter naar de Vrijstad. Buiten die Vrijstad was de bloedwreker, die enkel dood, vloek, benauwdheid, onrust, onvrede, duisternis en verderfenis kon brengen.

'Ja maar.....', zou Tib. vervolgens redeneren, 'een dode zondaar kan toch niet vluchten....??'

Daarom zegt Paulus in Gal. 1 vers 11 het volgende:
Maar ik maak u bekend, broeders, dat het Evangelie, hetwelk van mij verkondigd is, niet is naar den mens.

Ook een beeld wat scheef gaat. De vrijstad was voor onschuldigen!!!

Zo zult gij maken, dat u steden tegemoet liggen, die u tot vrijsteden zullen zijn; opdat de doodslager daarheen vliede, die een ziel onwetend geslagen heeft.

Of wil DWW nu stellen dat wij onwetend gezondigd hebben? Voor een schuldige zondaar is in de vrijstad geen plaats.

Zo zult gij maken, dat u steden tegemoet liggen, die u tot vrijsteden zullen zijn; opdat de doodslager daarheen vliede, die een ziel onwetend geslagen heeft. En deze steden zullen u tot een toevlucht zijn voor den bloed wreker; opdat de doodslager niet sterve, totdat hij voor de vergadering aan het gericht gestaan hebbe, Numeri 35:11-12.

Wat jij (in vetgedrukt) beweerd, is werkelijk de dwaasheid gekroond, beste Hervormde! Wetend of onwetend, deze doodslager was en bleef schuldig aan het bloed van de man die hij gedood had. Toen jij als kind geboren werd, was jij ook onwetend schuldig aan het vergoten bloed van Jezus Christus, Hand. 2:36, Zach. 12:10. Waarom? Omdat je een kind van Adam bent, en daarmee zijn schuld hebt geerft, Rom. 5:12-17. Deze gemaakte schuld wordt een ziel echter pas gewaar, wanneer God door de bloedwrekende eis van Zijn Heilige wet Zijn gerechtigheid(=gehoorzaming of betaling) in jouw en mijn ziel komt op te eisen. Deze bekendmaking legt de schuld bekend/bloot, en maakt de zonden levend, maar niet de zondaar levend, en doet de zondaar vluchten naar de Vrijstad, Rom. 7:8-10.

Of wil jij nu vanuit dit beeld uit Numeri 35 gaan stellen, dat de bloedwreker geen beeld/typologie is van het wraakoefende gericht Gods dat een vluchtende zondaar op zijn hielen heeft, wanneer God hem door Zijn heilige wet zijn schuld bekend heeft gemaakt...??