Mara schreef:

Orchidee schreef:Wat versta je onder "poespas"?
Wat versta je onder "geen poespas"?
Wat de één niet nodig vind, vind een ander waardig!

Ik versta onder poespas, bloemenkransen, dure volgauto's, luxe kist, uitgebreide broodmaaltijd na de plechtigheid, veel toespraken.
Hou het sober, hooguit een kort in memoriam.

Die broodmaaltijd is wel iets om over na te denken. Het is zo'n typisch gebruik wat plaatselijke verschillend wordt ingevuld. Op de ene plek is het koffie met een plak cake, op de andere plek koffie met een roombotersprits, elders een broodmaaltijd en in Limburg staan er etagères met verschillende soorten vlaai. Ik heb ook al eens meegemaakt dat er een koud/warmbuffet klaar stond. Het verschilt dus per plaats maar vanuit de traditie zit er wel dezelfde gedachte achter. De begrafenis is achter de rug, het leven van degenen die behoren tot de naaste kring van de overledenen heeft stil gestaan en dat moet als het ware weer op gang komen. Daar is dit gebruik haast een ceremonie voor. Geen leeg gebaar maar het heeft wat mij betreft een zinvolle betekenis.

Ditbenik schreef:

Mara schreef:

Orchidee schreef:Wat versta je onder "poespas"?
Wat versta je onder "geen poespas"?
Wat de één niet nodig vind, vind een ander waardig!

Ik versta onder poespas, bloemenkransen, dure volgauto's, luxe kist, uitgebreide broodmaaltijd na de plechtigheid, veel toespraken.
Hou het sober, hooguit een kort in memoriam.

Die broodmaaltijd is wel iets om over na te denken. Het is zo'n typisch gebruik wat plaatselijke verschillend wordt ingevuld. Op de ene plek is het koffie met een plak cake, op de andere plek koffie met een roombotersprits, elders een broodmaaltijd en in Limburg staan er etagères met verschillende soorten vlaai. Ik heb ook al eens meegemaakt dat er een koud/warmbuffet klaar stond. Het verschilt dus per plaats maar vanuit de traditie zit er wel dezelfde gedachte achter. De begrafenis is achter de rug, het leven van degenen die behoren tot de naaste kring van de overledenen heeft stil gestaan en dat moet als het ware weer op gang komen. Daar is dit gebruik haast een ceremonie voor. Geen leeg gebaar maar het heeft wat mij betreft een zinvolle betekenis.

Ik vind dit idd een mooie gedachte.
Doet me denken aan de tekst:
'Sta op, eet, want de weg zou te veel voor u zijn'.

Wel kan het bij een grote familie ontaarden in een wel erg gezellig weerzien, dat heb ik ook meegemaakt en toen moesten m'n ooms toch even 'ingrijpen' en tot wat meer stilte manen. Opa had wel net oma naar het graf gebracht.

Terri schreef:Wel kan het bij een grote familie ontaarden in een wel erg gezellig weerzien, dat heb ik ook meegemaakt en toen moesten m'n ooms toch even 'ingrijpen' en tot wat meer stilte manen. Opa had wel net oma naar het graf gebracht.

Niet iedereen heeft vreemd genoeg het besef hoe ongepast dat is. Ik herinner me een begrafenis: we liepen in de stoet terug van de begraafplaats, de meeste mensen liepen stil mee, maar achter me werd luidkeels aan elkaar kenbaar gemaakt hoe veel zin men in de borrel achteraf had. Of condeolances waar de meeste mensen heel gedempt praten, dat iemand tegenover je heel luid over de vakantie gaat praten tegen je.

Al moet ik zeggen dat ook ik weleens hele ongemakkelijke en vervelende fouten heb gemaakt in mijn zenuwachtigheid.

Terri schreef: Wel kan het bij een grote familie ontaarden in een wel erg gezellig weerzien, dat heb ik ook meegemaakt en toen moesten m'n ooms toch even 'ingrijpen' en tot wat meer stilte manen. Opa had wel net oma naar het graf gebracht.

Mijn buurvrouw werkt al jaren in een rouwcentrum en was in het begin verbaasd dat tijdens de nazit het ronduit gezellig werd, er gelachen werd, als bij een reünie.
Een paar keer per week hadden zij een luxe gratis lunch, van al hetgeen overbleef.

Terri schreef:Doet me denken aan de tekst:
'Sta op, eet, want de weg zou te veel voor u zijn'.

Als mensen van ver komen is het natuurlijk wel zo aardig om dan iets te regelen, zodat ze niet meteen een wegrestaurant hoeven in te duiken.

Je heb mensen die dit zwijgend verwerken en mensen die dit graag pratend doormaken.

Na de begrafenis is er ook een soort ontspanning, het is het laatste deel van een week van moeilijke gebeurtenissen en veel emoties, en dat is nu afgerond. Dan is de spanning er een beetje af, en mensen worden wat losser. Zeker als er ook familie ontmoet wordt die je misschien niet zo vaak ziet.

Persoonlijk denk ik dat er inderdaad weinig toespraken en in memoriams gehouden moeten worden. Het sticht maar zelden.
Ik ben wel eens narrig van een begrafenis thuis gekomen en zei direct tegen de dierbaren: als ik begraven wordt, krijgen broers en zussen geen spreektijd!

Ik weet het niet hoor. Ik denk dat veel van de situatie afhangt. Als een vader of moeder van een jong gezin wordt begraven, zou ik zeer goed kunnen voorstellen dat kinderen (als ze dat willen) een persoonlijk woord willen spreken. Ik zou dat niet willen verbieden.

Hele memoranda waarbij over de dode niets dan goeds wordt gesproken, terwijl velen daar zo het zijne/hare van denken heb ik ook een hekel aan.

Begraven en de dood is een ernstige zaak. Maar de begrafenis hoeft niet in een keurslijf te worden geperst ‘omdat het zo hoort, om de mensen’. Ik zou daar graag wat vrijheid in bepleiten. In mijn (van vaders kant) drukke familie is het soms ook bijna gezellig na een begrafenis. Maar ik ben er van overtuigd dat het verdriet en gemis er zeker niet minder om is. Het zijn meer de uitingen van de uitgesproken karakters. Waarbij vrolijke maar ook minder aangename herinneringen niet worden geschuwd.

Maanenschijn schreef:Maar de begrafenis hoeft niet in een keurslijf te worden geperst ‘omdat het zo hoort, om de mensen’.

Je bent gast bij de meeste naaste familieleden. Het is dan inderdaad niet kies om ongelimiteerd commentaar te gaan geven op hoe zij over de overledene spreken.

Ditbenik schreef:

Mara schreef:

Orchidee schreef:Wat versta je onder "poespas"?
Wat versta je onder "geen poespas"?
Wat de één niet nodig vind, vind een ander waardig!

Ik versta onder poespas, bloemenkransen, dure volgauto's, luxe kist, uitgebreide broodmaaltijd na de plechtigheid, veel toespraken.
Hou het sober, hooguit een kort in memoriam.

Die broodmaaltijd is wel iets om over na te denken. Het is zo'n typisch gebruik wat plaatselijke verschillend wordt ingevuld. Op de ene plek is het koffie met een plak cake, op de andere plek koffie met een roombotersprits, elders een broodmaaltijd en in Limburg staan er etagères met verschillende soorten vlaai. Ik heb ook al eens meegemaakt dat er een koud/warmbuffet klaar stond. Het verschilt dus per plaats maar vanuit de traditie zit er wel dezelfde gedachte achter. De begrafenis is achter de rug, het leven van degenen die behoren tot de naaste kring van de overledenen heeft stil gestaan en dat moet als het ware weer op gang komen. Daar is dit gebruik haast een ceremonie voor. Geen leeg gebaar maar het heeft wat mij betreft een zinvolle betekenis.

En sommige mensen komen van ver. Die laat je niet met een lege maag naar huis gaan.

Mara schreef:

Orchidee schreef:Wat versta je onder "poespas"?
Wat versta je onder "geen poespas"?
Wat de één niet nodig vind, vind een ander waardig!

Ik versta onder poespas, bloemenkransen, dure volgauto's, luxe kist, uitgebreide broodmaaltijd na de plechtigheid, veel toespraken.
Hou het sober, hooguit een kort in memoriam.

Bloemen geef ik in het leven.
Luxe volgauto's? Heb je daar keuze in?
Verder ben ik ook voor sober en eenvoudig maar géén "ezelsbegrafenis" zoals mijn vader weleens had meegemaakt.

Een broodmaaltijd is inderdaad gastvrij. Ik denk sowieso dat we het belang van het delen van maaltijden zoals dat in de bijbel het geval is, zijn kwijtgeraakt. En dat geldt ook voor mezelf. Ik duik ook liever onder als er iets dergelijks is.

https://www.evangelical-times.org/artic ... ng-a-meal/

Het samenzijn na de begrafenis vind ik steeds waardevoller naar mate ik ouder word. Ik zie dan iedereen weer bij elkaar, en denk regelmatig: Wat houd ik toch van mijn familie. Ik woon 100 kilometer bij iedereen vandaan, en koester het moment van weerzien.

refo schreef: En sommige mensen komen van ver. Die laat je niet met een lege maag naar huis gaan.

J.C. Philpot schreef:Een broodmaaltijd is inderdaad gastvrij. Ik denk sowieso dat we het belang van het delen van maaltijden zoals dat in de bijbel het geval is, zijn kwijtgeraakt. En dat geldt ook voor mezelf.

Ik werd maar half geciteerd. Ik zei nl dit ook:

Mara schreef:Als mensen van ver komen is het natuurlijk wel zo aardig om dan iets te regelen, zodat ze niet meteen een wegrestaurant hoeven in te duiken.

Ja, hoor. We hebben het genoteerd.

Ik vind toespraken heel waardevol. Natuurlijk niet om over de doden niets dan goeds te zeggen, helemaal niet. Het is juist goed als het hele leven van de overledene staat in het licht van Gods genadige toewending. Maar een begrafenis moet recht doen aan het leven en sterven van de overledene en van zijn nabestaanden.

En als iemand 97 is geworden, en de nabestaanden verheugd zijn dat aan het leven zoals dat was een einde kwam, dan is de sfeer ook anders dan dat iemand van 7 jaar oud moet worden begraven.

Begraven is altijd een moeilijk en persoonlijk werk. Het lijkt mij goed als je mensen daarin de ruimte geeft om het zo te doen als ze zelf willen.

Ik heb mijn begrafenis al voor een groot deel vastgelegd, en enkele mensen gevraagd om daar zorg voor te dragen en bij meerderheid beslissingen te nemen als een aanpassing nodig is of iets niet is geregeld. Anderen zullen het aan de dan levende nabestaanden overlaten. Zo doet iedereen dingen op zijn eigen manier.