eilander schreef:"De beste verzekering is de laatste ontmoeting met Christus", zeiden de mensen vroeger. Als de Heere door Zijn Woord spreekt (en dan bedoel ik dat op dezelfde manier zoals Posthoorn dat steeds zegt), dan hoef je je op dat moment echt niet af te vragen of dat nu echt was of niet.
Als je daar allemaal niets van af weet, loop je het gevaar dat je jezelf dingen wijs maakt, of door anderen wijs laat maken. Uiterst gevaarlijk.

Zeker. Maar loop je met zo'n 'ervaring' niet het gevaar dat je jezelf wat wijsmaakt?
Ik heb het idee dat de gereformeerde gezindte helemaal op ervaringen steunt en de tijd verdoet met het toetsen van elkaars en eigen meemakingen. Wie het mooi kan zeggen komt dan ver.
Calvijn kan het soms ook mooi zeggen. Maar waar haalt hij dat vandaan?

refo schreef:

eilander schreef:"De beste verzekering is de laatste ontmoeting met Christus", zeiden de mensen vroeger. Als de Heere door Zijn Woord spreekt (en dan bedoel ik dat op dezelfde manier zoals Posthoorn dat steeds zegt), dan hoef je je op dat moment echt niet af te vragen of dat nu echt was of niet.
Als je daar allemaal niets van af weet, loop je het gevaar dat je jezelf dingen wijs maakt, of door anderen wijs laat maken. Uiterst gevaarlijk.

Zeker. Maar loop je met zo'n 'ervaring' niet het gevaar dat je jezelf wat wijsmaakt?
Ik heb het idee dat de gereformeerde gezindte helemaal op ervaringen steunt en de tijd verdoet met het toetsen van elkaars en eigen meemakingen. Wie het mooi kan zeggen komt dan ver.
Calvijn kan het soms ook mooi zeggen. Maar waar haalt hij dat vandaan?

In elk geval gaat het om het toetsen van je eigen bevindingen, niet die van een ander. Iemand kan nog zo'n mooi en 'bevindelijk' verhaal vertellen, maar dat kan allemaal verzonnen zijn. Nee, het gaat om jezelf.
En dan zei ik al: als God spreekt, is dat altijd door Zijn Woord en zo duidelijk dat je niet hoeft te twijfelen op dat moment. Het geloof brengt altijd zekerheid met zich mee.
Dus niet steunen op eigen ervaringen, maar op wat Hij spreekt door Zijn Woord.

refo schreef:[Zeker. Maar loop je met zo'n 'ervaring' niet het gevaar dat je jezelf wat wijsmaakt?
Ik heb het idee dat de gereformeerde gezindte helemaal op ervaringen steunt en de tijd verdoet met het toetsen van elkaars en eigen meemakingen. Wie het mooi kan zeggen komt dan ver.
Calvijn kan het soms ook mooi zeggen. Maar waar haalt hij dat vandaan?

Hoe weet je zeker dat je op dit moment wakker bent en niet droomt?

Posthoorn schreef:

refo schreef:[Zeker. Maar loop je met zo'n 'ervaring' niet het gevaar dat je jezelf wat wijsmaakt?
Ik heb het idee dat de gereformeerde gezindte helemaal op ervaringen steunt en de tijd verdoet met het toetsen van elkaars en eigen meemakingen. Wie het mooi kan zeggen komt dan ver.
Calvijn kan het soms ook mooi zeggen. Maar waar haalt hij dat vandaan?

Hoe weet je zeker dat je op dit moment wakker bent en niet droomt?

Door op momenten van twijfel je zekerheid te zoeken bij God, en niet in jezelf.

En ook:
Van hun eeuwige en onveranderlijke uitverkiezing tot behoud worden de uitverkorenen, ieder op zijn tijd, verzekerd, zij het niet bij iedereen even sterk en in gelijke mate. Die zekerheid ontvangen de uitverkorenen niet, wanneer zij de verborgenheden en diepten van God nieuwsgierig
doorzoeken. Maar zij ontvangen haar, wanneer zij met een geestelijke blijdschap en heilige vreugde de onmiskenbare vruchten van de
uitverkiezing, die Gods Woord aanwijst, bij zichzelf opmerken, zoals bijvoorbeeld het ware geloof in Christus, kinderlijk ontzag voor God,
droefheid naar Gods wil over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid.

Dat gaat inderdaad niet rechtstreeks over de wedergeboorte, maar over de uitverkiezing. Maar het lijkt mij dat uitverkorenen zich niet echt zorgen hoeven te maken over wedergeboorte (of andersom). Je kunt het een niet zijn zonder het ander te zijn (of te worden).

Marco schreef:En ook:
Van hun eeuwige en onveranderlijke uitverkiezing tot behoud worden de uitverkorenen, ieder op zijn tijd, verzekerd, zij het niet bij iedereen even sterk en in gelijke mate. Die zekerheid ontvangen de uitverkorenen niet, wanneer zij de verborgenheden en diepten van God nieuwsgierig
doorzoeken. Maar zij ontvangen haar, wanneer zij met een geestelijke blijdschap en heilige vreugde de onmiskenbare vruchten van de
uitverkiezing, die Gods Woord aanwijst, bij zichzelf opmerken, zoals bijvoorbeeld het ware geloof in Christus, kinderlijk ontzag voor God,
droefheid naar Gods wil over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid.

Dat gaat inderdaad niet rechtstreeks over de wedergeboorte, maar over de uitverkiezing. Maar het lijkt mij dat uitverkorenen zich niet echt zorgen hoeven te maken over wedergeboorte (of andersom). Je kunt het een niet zijn zonder het ander te zijn (of te worden).

In elk geval vond de Heere Jezus het belangrijk genoeg om ter sprake te brengen, nota bene ten opzichte van een farizeeër. Zo soepeltjes en vanzelfsprekend is het toch blijkbaar niet.

Posthoorn schreef:

Marco schreef:(...) Maar het lijkt mij dat uitverkorenen zich niet echt zorgen hoeven te maken over wedergeboorte (of andersom). Je kunt het een niet zijn zonder het ander te zijn (of te worden).

In elk geval vond de Heere Jezus het belangrijk genoeg om ter sprake te brengen, nota bene ten opzichte van een farizeeër. Zo soepeltjes en vanzelfsprekend is het toch blijkbaar niet.

De Heere Jezus sprak met Nicodemus over de noodzaak van wedergeboorte. Dat wordt toch niet ontkend, hoop ik?

eilander schreef:De Heere Jezus sprak met Nicodemus over de noodzaak van wedergeboorte. Dat wordt toch niet ontkend, hoop ik?

Kennelijk zag de Heere Jezus aanleiding om dit aspect naar voren te brengen. Zou dat nu niet meer nodig zijn?

Zie overigens deze meditatie: http://deoudepaden.nl/laat-geloof-en-hoop-op-god/

Posthoorn schreef:

Marco schreef:En ook:
Van hun eeuwige en onveranderlijke uitverkiezing tot behoud worden de uitverkorenen, ieder op zijn tijd, verzekerd, zij het niet bij iedereen even sterk en in gelijke mate. Die zekerheid ontvangen de uitverkorenen niet, wanneer zij de verborgenheden en diepten van God nieuwsgierig
doorzoeken. Maar zij ontvangen haar, wanneer zij met een geestelijke blijdschap en heilige vreugde de onmiskenbare vruchten van de
uitverkiezing, die Gods Woord aanwijst, bij zichzelf opmerken, zoals bijvoorbeeld het ware geloof in Christus, kinderlijk ontzag voor God,
droefheid naar Gods wil over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid.

Dat gaat inderdaad niet rechtstreeks over de wedergeboorte, maar over de uitverkiezing. Maar het lijkt mij dat uitverkorenen zich niet echt zorgen hoeven te maken over wedergeboorte (of andersom). Je kunt het een niet zijn zonder het ander te zijn (of te worden).

In elk geval vond de Heere Jezus het belangrijk genoeg om ter sprake te brengen, nota bene ten opzichte van een farizeeër. Zo soepeltjes en vanzelfsprekend is het toch blijkbaar niet.

Waarom zijn zoveel mensen bang om over de wedergeboorte te spreken? De Heere Jezus heeft gezegd dat het zonder die nieuwe geboorte onmogelijk is om in Zijn koninkrijk te komen. Het is dus van het allergrootste belang.

De wedergeboorte werkt God " in ons zonder ons" (DL) maar de eerste vruchten/kenmerken van de wedergeboorte zijn in de Schrift overal te vinden. Een mishagen/walg aan jezelf krijgen(Ezechiel 37)zien dat je zonder hoop bent arm ellendig jammerlijk en naakt.(Openbaring 3) Uit de diepte van ellende gaan roepen (Ps 130) enz.

Geestelijk leven dat dit niet kent is een dood leven zonder wedergeboorte.

Posthoorn schreef:

eilander schreef:De Heere Jezus sprak met Nicodemus over de noodzaak van wedergeboorte. Dat wordt toch niet ontkend, hoop ik?

Kennelijk zag de Heere Jezus aanleiding om dit aspect naar voren te brengen. Zou dat nu niet meer nodig zijn?

Zie overigens deze meditatie: http://deoudepaden.nl/laat-geloof-en-hoop-op-god/

Dat wordt toch niet ontkend, hoop ik?

Posthoorn schreef:In elk geval vond de Heere Jezus het belangrijk genoeg om ter sprake te brengen, nota bene ten opzichte van een farizeeër. Zo soepeltjes en vanzelfsprekend is het toch blijkbaar niet.

Zo vreemd is dat niet. Juist in de kringen van de Farizeeërs leefde de gedachte dat een leven volgens de wetten en geboden mogelijk was en reden was voor behoud. Jezus legt daarom aan Nicodemus uit dat dat niet het geval is, maar dat het heel ergens anders vandaan moet komen.

Marco schreef:

Posthoorn schreef:In elk geval vond de Heere Jezus het belangrijk genoeg om ter sprake te brengen, nota bene ten opzichte van een farizeeër. Zo soepeltjes en vanzelfsprekend is het toch blijkbaar niet.

Zo vreemd is dat niet. Juist in de kringen van de Farizeeërs leefde de gedachte dat een leven volgens de wetten en geboden mogelijk was en reden was voor behoud. Jezus legt daarom aan Nicodemus uit dat dat niet het geval is, maar dat het heel ergens anders vandaan moet komen.

En zou het nu niet zo zijn, dat mensen denken dat ze kunnen geloven en heilig kunnen leven, zonder dat ze wedergeboren zijn? Of zou Jezus' waarschuwing óns niets meer te zeggen hebben?

Overigens denk ik dat deze discussie er alleen maar toe leidt, dat de verschillen openbaar komen, en niet dat we tot elkaar zullen komen.

Marco schreef:

Posthoorn schreef:In elk geval vond de Heere Jezus het belangrijk genoeg om ter sprake te brengen, nota bene ten opzichte van een farizeeër. Zo soepeltjes en vanzelfsprekend is het toch blijkbaar niet.

Zo vreemd is dat niet. Juist in de kringen van de Farizeeërs leefde de gedachte dat een leven volgens de wetten en geboden mogelijk was en reden was voor behoud. Jezus legt daarom aan Nicodemus uit dat dat niet het geval is, maar dat het heel ergens anders vandaan moet komen.

En nu weten wij beter en is het " moeten" geloven de nieuwe wet geworden........maar wat voor geloof is dat?

huisman schreef:

Posthoorn schreef:

Marco schreef:En ook:
Van hun eeuwige en onveranderlijke uitverkiezing tot behoud worden de uitverkorenen, ieder op zijn tijd, verzekerd, zij het niet bij iedereen even sterk en in gelijke mate. Die zekerheid ontvangen de uitverkorenen niet, wanneer zij de verborgenheden en diepten van God nieuwsgierig
doorzoeken. Maar zij ontvangen haar, wanneer zij met een geestelijke blijdschap en heilige vreugde de onmiskenbare vruchten van de
uitverkiezing, die Gods Woord aanwijst, bij zichzelf opmerken, zoals bijvoorbeeld het ware geloof in Christus, kinderlijk ontzag voor God,
droefheid naar Gods wil over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid.

Dat gaat inderdaad niet rechtstreeks over de wedergeboorte, maar over de uitverkiezing. Maar het lijkt mij dat uitverkorenen zich niet echt zorgen hoeven te maken over wedergeboorte (of andersom). Je kunt het een niet zijn zonder het ander te zijn (of te worden).

In elk geval vond de Heere Jezus het belangrijk genoeg om ter sprake te brengen, nota bene ten opzichte van een farizeeër. Zo soepeltjes en vanzelfsprekend is het toch blijkbaar niet.

Waarom zijn zoveel mensen bang om over de wedergeboorte te spreken? De Heere Jezus heeft gezegd dat het zonder die nieuwe geboorte onmogelijk is om in Zijn koninkrijk te komen. Het is dus van het allergrootste belang.

De wedergeboorte werkt God " in ons zonder ons" (DL) maar de eerste vruchten/kenmerken van de wedergeboorte zijn in de Schrift overal te vinden. Een mishagen/walg aan jezelf krijgen(Ezechiel 37)zien dat je zonder hoop bent arm ellendig jammerlijk en naakt.(Openbaring 3) Uit de diepte van ellende gaan roepen (Ps 130) enz.

Geestelijk leven dat dit niet kent is een dood leven zonder wedergeboorte.

Afgezien van de wat smalle selectie van eigenschappen (de Dordtse Leerregels zijn ruimer in het noemen van de eigenschappen) is dat juist. Ik denk dat er hier weinig zijn die bang zijn om over de wedergeboorte te spreken. Vraag is alleen, hoe je erover moet spreken. Als iets, dat je als gebeurtenis ervaren moet hebben, of als iets dat uit de vruchten ervan blijkt.

Marco schreef:Afgezien van de wat smalle selectie van eigenschappen (de Dordtse Leerregels zijn ruimer in het noemen van de eigenschappen) is dat juist. Ik denk dat er hier weinig zijn die bang zijn om over de wedergeboorte te spreken. Vraag is alleen, hoe je erover moet spreken. Als iets, dat je als gebeurtenis ervaren moet hebben, of als iets dat uit de vruchten ervan blijkt.

Beide! "Maak de boom goed en zijn vrucht goed.""Een kwade boom kan geen goede vruchten voortbrengen."
De beste werken van een onwedergeborene zijn uiteindelijk toch maar blinkende zonden (en geen vruchten).

Edit> Als iemand op vruchten had kunnen wijzen, was het Nicodemus toch wel.