Re: Het grote weertopic [2]
Geplaatst: 15 sep 2016, 20:54
Wat een heerlijkheid dat we weer een beetje normale temperaturen tegemoet gaan 

Heerlijk, ik hoop dat we hier ook weer eens een echte sneeuwwinter krijgen... kunnen de kinderen ook eens een sneeuwpop in het echt zien.parsifal schreef:Hier ligt sinds gisteren een leuk laagje sneeuw en het groeit.
Vooral als je een eenzame ver van de bewoonde wereld wonende oude stijve arme zieke man bent. Je moet woont eenzaam en alleen in een oud vervallen tochtig huisje, en eenmaal per week (gemiddeld) komt de post langs. Meestal met belastingaanslagen en andere nare berichten. Maar er moet wel dagelijks brood zijn, en ja... je moet wel eens naar de dokter, of je hebt goed de griep te pakken.MarthaMartha schreef:Heerlijk, ik hoop dat we hier ook weer eens een echte sneeuwwinter krijgen... kunnen de kinderen ook eens een sneeuwpop in het echt zien.parsifal schreef:Hier ligt sinds gisteren een leuk laagje sneeuw en het groeit.
't Was koud. Bitter koud. En het kannetje deed kloenk-kloenk-kloenk.-DIA- schreef:Vooral als je een eenzame ver van de bewoonde wereld wonende oude stijve arme zieke man bent. Je moet woont eenzaam en alleen in een oud vervallen tochtig huisje, en eenmaal per week (gemiddeld) komt de post langs. Meestal met belastingaanslagen en andere nare berichten. Maar er moet wel dagelijks brood zijn, en ja... je moet wel eens naar de dokter, of je hebt goed de griep te pakken.MarthaMartha schreef:Heerlijk, ik hoop dat we hier ook weer eens een echte sneeuwwinter krijgen... kunnen de kinderen ook eens een sneeuwpop in het echt zien.parsifal schreef:Hier ligt sinds gisteren een leuk laagje sneeuw en het groeit.
Dan lig je daar eenzaam in je bed. Je kunt niks beginnen, want er is niemand. Buiten kun je niet komen, want er niemand die de sneeuw opruimt dus de deur is door de opgewaaide sneeuw gebarricadeerd. En toch moet er eten en drinken zijn. Je probeert iemand te bellen maar je weet niet wie, want je hebt geen familie of vrienden. De huisarts misschien? Maar die komt alleen in hoge noodgevallen. Bovendien is in deze uithoek van het land überhaupt nauwelijks bereik via de mobiele telefoon. En de vaste telefoon doet het al een paar weken niet meer.
Dan naar uit pure noodzaak de dichts bij zijnde boerderij, waar je wel telefoonbereik hebt. Die ligt 500 meter verderop en je wilt koortsig uit je bed kruipen, uit pure noodzaak en ellende. Je probeert naar een verharde weg te lopen, die schoon wordt gehouden door de gemeente, maar ja... Hoe maak je nu als een eenzame zieke, kreupele man nu verbinding mat die weg?
Wat is de strekking van deze fictionele mogelijkheid... Dit: Je ziet hier wellicht dat veel sneeuw en kou niet altijd het ultieme geluk voor iedereen hoeft te betekenen? Daar denken jonge speelse en gezonde kinderen vaak niet aan... We hopen dat de mens die dit leest gaat nadenken over bovengenoemde penibele zaken die toch wel eens een realiteit kunnen worden of realiteit geweest zijn...
Hoewel het ietwat belerend of zelfs deprimerend kan overkomen: Weest ervan overtuigt dat deze man iedereen zijn of haar sneeuwpret gunt...!
Het zou een citaat van W.G. van der Hulst kunnen zijn, hoewel ik het niet kan thuisbrengen. Het klinkt wel mooi ouderwets poëtisch en een zekere zin kan ook iets prozaïsch niet aan ontzegt worden.Zita schreef:'t Was koud. Bitter koud. En het kannetje deed kloenk-kloenk-kloenk.-DIA- schreef:Vooral als je een eenzame ver van de bewoonde wereld wonende oude stijve arme zieke man bent. Je moet woont eenzaam en alleen in een oud vervallen tochtig huisje, en eenmaal per week (gemiddeld) komt de post langs. Meestal met belastingaanslagen en andere nare berichten. Maar er moet wel dagelijks brood zijn, en ja... je moet wel eens naar de dokter, of je hebt goed de griep te pakken.MarthaMartha schreef:Heerlijk, ik hoop dat we hier ook weer eens een echte sneeuwwinter krijgen... kunnen de kinderen ook eens een sneeuwpop in het echt zien.parsifal schreef:Hier ligt sinds gisteren een leuk laagje sneeuw en het groeit.
Dan lig je daar eenzaam in je bed. Je kunt niks beginnen, want er is niemand. Buiten kun je niet komen, want er niemand die de sneeuw opruimt dus de deur is door de opgewaaide sneeuw gebarricadeerd. En toch moet er eten en drinken zijn. Je probeert iemand te bellen maar je weet niet wie, want je hebt geen familie of vrienden. De huisarts misschien? Maar die komt alleen in hoge noodgevallen. Bovendien is in deze uithoek van het land überhaupt nauwelijks bereik via de mobiele telefoon. En de vaste telefoon doet het al een paar weken niet meer.
Dan naar uit pure noodzaak de dichts bij zijnde boerderij, waar je wel telefoonbereik hebt. Die ligt 500 meter verderop en je wilt koortsig uit je bed kruipen, uit pure noodzaak en ellende. Je probeert naar een verharde weg te lopen, die schoon wordt gehouden door de gemeente, maar ja... Hoe maak je nu als een eenzame zieke, kreupele man nu verbinding mat die weg?
Wat is de strekking van deze fictionele mogelijkheid... Dit: Je ziet hier wellicht dat veel sneeuw en kou niet altijd het ultieme geluk voor iedereen hoeft te betekenen? Daar denken jonge speelse en gezonde kinderen vaak niet aan... We hopen dat de mens die dit leest gaat nadenken over bovengenoemde penibele zaken die toch wel eens een realiteit kunnen worden of realiteit geweest zijn...
Hoewel het ietwat belerend of zelfs deprimerend kan overkomen: Weest ervan overtuigt dat deze man iedereen zijn of haar sneeuwpret gunt...!
Ik citeerde uit mijn hoofd 'Het huisje in de sneeuw'. Jouw beeld van sneeuw vond ik nogal WG-van-der-Hulstig. Als er in Nederland sneeuw valt, gebeurt het niet zo vaak meteen dat we van de buitenwereld zijn afgesloten, of dat telefoonverbindingen uitvallen.-DIA- schreef:Het zou een citaat van W.G. van der Hulst kunnen zijn, hoewel ik het niet kan thuisbrengen. Het klinkt wel mooi ouderwets poëtisch en een zekere zin kan ook iets prozaïsch niet aan ontzegt worden.Zita schreef: 't Was koud. Bitter koud. En het kannetje deed kloenk-kloenk-kloenk.
Ezen schreef:Het kannetje deed 'kloek'.
Toen de wereld er vredig en eenvoudig uitzag.Zita schreef: Ik citeerde uit mijn hoofd 'Het huisje in de sneeuw'. Jouw beeld van sneeuw vond ik nogal WG-van-der-Hulstig.
Daarom maak ik ook altijd het pad van mijn buren (86 en 91 jaar) sneeuwvrij en doe ik die dagen hun boodschappen. Weet je, voor mijn moeder met longproblemen zijn warme dagen vreselijk.... zo is het altijd wel voor iemand lastig. Ieders taak om -wat voor weer het ook is- open ogen te hebben voor de mensen dichtbij en verder weg....-DIA- schreef:Vooral als je een eenzame ver van de bewoonde wereld wonende oude stijve arme zieke man bent. Je moet woont eenzaam en alleen in een oud vervallen tochtig huisje, en eenmaal per week (gemiddeld) komt de post langs. Meestal met belastingaanslagen en andere nare berichten. Maar er moet wel dagelijks brood zijn, en ja... je moet wel eens naar de dokter, of je hebt goed de griep te pakken.MarthaMartha schreef:Heerlijk, ik hoop dat we hier ook weer eens een echte sneeuwwinter krijgen... kunnen de kinderen ook eens een sneeuwpop in het echt zien.parsifal schreef:Hier ligt sinds gisteren een leuk laagje sneeuw en het groeit.
Dan lig je daar eenzaam in je bed. Je kunt niks beginnen, want er is niemand. Buiten kun je niet komen, want er niemand die de sneeuw opruimt dus de deur is door de opgewaaide sneeuw gebarricadeerd. En toch moet er eten en drinken zijn. Je probeert iemand te bellen maar je weet niet wie, want je hebt geen familie of vrienden. De huisarts misschien? Maar die komt alleen in hoge noodgevallen. Bovendien is in deze uithoek van het land überhaupt nauwelijks bereik via de mobiele telefoon. En de vaste telefoon doet het al een paar weken niet meer.
Dan naar uit pure noodzaak de dichts bij zijnde boerderij, waar je wel telefoonbereik hebt. Die ligt 500 meter verderop en je wilt koortsig uit je bed kruipen, uit pure noodzaak en ellende. Je probeert naar een verharde weg te lopen, die schoon wordt gehouden door de gemeente, maar ja... Hoe maak je nu als een eenzame zieke, kreupele man nu verbinding mat die weg?
Wat is de strekking van deze fictionele mogelijkheid... Dit: Je ziet hier wellicht dat veel sneeuw en kou niet altijd het ultieme geluk voor iedereen hoeft te betekenen? Daar denken jonge speelse en gezonde kinderen vaak niet aan... We hopen dat de mens die dit leest gaat nadenken over bovengenoemde penibele zaken die toch wel eens een realiteit kunnen worden of realiteit geweest zijn...
Hoewel het ietwat belerend of zelfs deprimerend kan overkomen: Weest ervan overtuigt dat deze man iedereen zijn of haar sneeuwpret gunt...!