Kerkverband-typerende preken

[Marieke]

Om het echt ingewikkeld te maken. Het punt wordt in de preken waar Luther naar verwijst wel zeker belangrijk gevonden. Maar een bepaalde vaststaande beleving wordt niet geleerd. Dat is het verschil. Maar juist zij wijzen er op dat er alleen redding is door het geloof in Jezus Christus.

En hier hebben we de discussie op het scherpst van de snede! Want is dan nog duidelijk wat het geloof in Jezus Christus ís?

Juist! Dáár is veel verwarring over en wordt heel verschillend uitgelegd. Wat is Christuskennis? Ik las gisterenavond een heel mooi stukje bij Philpot (waarin zowel de Christus rijk beschreven wordt alsook de gangen van Gods kerk, dat kan m.i. dus ook heel goed samengaan):

Hebben uw ogen Hem al eens gezien? Sla eens een blik in uw geweten. Hebben uw ogen Jezus wel eens gezien? Ik bedoel niet uw natuurlijke ogen, maar het oog van het geloof, het oog van de ziel. Ik zal u zeggen wat u hebt gevoeld, als u Jezus wel eens hebt gezien. Uw hart werd zacht en het smolt, uw genegenheden werden naar de hemel getrokken, uw ziel werd doordrongen van dankbaarheid en lofprijzing, uw geweten werd besprengd met verzoenend bloed, uw ziel werd boven al het aardse uitgetild, om in de schoot van de gezegende Immanuël te blijven rusten. Gelooft u nu dat u Jezus hebt gezien met het oog van het geloof? Dan hebt u de volmaakte Schoonheid, de meest zuivere Beminnelijkheid gezien, u hebt het beeld gezien van de onzichtbare God; u hebt alle deugden en de heerlijke eigenschappen van de Godheid zien uitblinken in Hem, Die genageld werd aan het kruis op Golgotha. Ik ben er van overtuigd dat zo'n gezicht het meest verharde hart doet smelten en tranen tevoorschijn brengt in de meest ongevoelige ogen. Zo'n gezicht door het geloof, van de schoonheid en de heerlijkheid van de eniggeboren Zoon van God, zal de warmste en heiligste stroom van tere liefde doen ontbranden. HEt duurde misschien niet lang. Zulke gevoelens zijn dikwijls weer gauw voorbij. De wereld, de zonde, de verleiding en het ongeloof zijn al gauw weer op de been; ontrouw valt ons spoedig weer aan; de dingen van de tijd en het zinnelijke eisen onze aandacht weer spoedig op. Maar zolang het duurde, waren de gevoelens die het voortbracht in mindere of meerdere mate van dien aard. Als u nu JEzus wel eens hebt gezien met het oog van het geloof en als u ooit wel eens een tere liefde tot Hem hebt gevoeld, dan zult U Hem zien in heerlijkheid. Maar u zult Hem nooit in heerlijkheid zien, als u Hem niet in genade gezien hebt; U zult Hem nooit van aangezicht tot aangezicht zien in de eeuwige heerlijkheid, als u Hem hier op aarde niet gezien hebt, in uw hart, door het geloof van Gods uitverkorenen

.

[Johann Gottfried Walther]

Ik weet niet wat voor kant we nu weer op gaan.
Maar geloof zonder Christus is niets.
Dat leert Gods Woord overduidelijk.

[Ad Anker]

Ds. Spaans geeft in het bewuste citaat het volgende weer:

Wat heeft de Heere werk om een mens aan het eind te brengen. En dan vraagt God wat aan Jakob. En wat vraagt God aan Jakob? “Hoe is uw naam?” En toen was het klaar. “Hoe is uw naam?” Toen was Jakob klaar. En dan antwoord hij: “Jakob.” Dan moet Jakob naar de hel. O, als wij het met God eens mogen worden om eeuwig naar de hel te moeten en eeuwig God te missen... “Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob.” O, mijn hoorders, dat is wat om in te leven en te beleven, En als het daar in zijn leven terechtkomt dan geeft God Jakob een nieuwe naam. Dan krijgt hij van de Heere de naam: Israël. O, onbegrijpelijk, onbegrijpelijk. Als Jakob Jákob wordt door genade, dan krijgt hij een nieuwe naam, en die nieuwe naam is Israël.

Dit is volgens mij het geloof: alles van jezelf verliezen, jezelf leren kennen in je verlorenheid, God in zijn eisend recht en dan een nieuwe naam krijgen, waardoor God je laat zien dat je Zijn eigendom bent. Dát is geloof. En dat hoor ik vaak in preken niet. Wel een hele beschrijving wat we allemaal moeten doen, een appèl op onze verantwoordelijkheid en de mogelijkheid die er is in de Heere maar niet hoe dat nu gaat.

[Wilhelm]

Maar op deze preek is een heel deel van de leer van de afgescheiden kerken gebouwd. Een wedergeboorte zonder de kennis van Christus. Deze preek kan zo voor verwarring zorgen en is zo anders van toon dan de reformatoren en de puriteinen schrijven.

Maar dat is het niet alleen. Wanneer je de wedergeboorte vóór de kennis van Christus stelt, goed, laten we ervan uitgaan dat dit Bijbels te verdedigen valt. Maar dan blijft de vraag overeind: wat is die kennis van Christus dan zélf? Over dat laatste bestaat geen eenduidigheid. Jij noemt dat: er wordt niet een bepaalde beleving geleerd. Maar komt juist dáár de onduidelijkheid niet vandaan?

Weet je, dit soort discussies zijn goed, maar is een herhaling van zetten.
Ik heb het al veel vaker gezegd op dit forum, maar ik ben wel eens bang dat we het zicht zijn kwijtgeraakt op de veelkleurigheid van het werk van Gods Geest.
En zodra we een bepaalde bevinding, of vanonszelf of van een geacht kind of knecht van God, als ijkpunt gaan stellen in gesprekken of prediking. Dan gaat het fout.
En zowel ter linker als ter rechterzijde gebeurd dit veel te veel. Oudvaders hadden hier veel meer oog voor. Dan is niet 'de weg tot' maar 'de zaak van' de kennis van Christus het belangrijkste in ons zelfonderzoek, en daarom ook in prediking en gesprekken.

Let wel, ook hierin hebben we, zoals Tiberius terecht opmerkte, onszelf erbij te betrekken. Dan ben ik er ook gevoelig voor om vooral herkenning te hebben met of aansluiting te vinden bij mensen waarin je bepaalde bevindelijke gangen herkent. En dat is niet altijd goed.

[Mister]

Ds. Spaans geeft in het bewuste citaat het volgende weer:

Wat heeft de Heere werk om een mens aan het eind te brengen. En dan vraagt God wat aan Jakob. En wat vraagt God aan Jakob? “Hoe is uw naam?” En toen was het klaar. “Hoe is uw naam?” Toen was Jakob klaar. En dan antwoord hij: “Jakob.” Dan moet Jakob naar de hel. O, als wij het met God eens mogen worden om eeuwig naar de hel te moeten en eeuwig God te missen... “Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob.” O, mijn hoorders, dat is wat om in te leven en te beleven, En als het daar in zijn leven terechtkomt dan geeft God Jakob een nieuwe naam. Dan krijgt hij van de Heere de naam: Israël. O, onbegrijpelijk, onbegrijpelijk. Als Jakob Jákob wordt door genade, dan krijgt hij een nieuwe naam, en die nieuwe naam is Israël.

Dit is volgens mij het geloof: alles van jezelf verliezen, jezelf leren kennen in je verlorenheid, God in zijn eisend recht en dan een nieuwe naam krijgen, waardoor God je laat zien dat je Zijn eigendom bent. Dát is geloof. En dat hoor ik vaak in preken niet. Wel een hele beschrijving wat we allemaal moeten doen, een appèl op onze verantwoordelijkheid en de mogelijkheid die er is in de Heere maar niet hoe dat nu gaat.

Volgens mij geeft onze Heidelberger een heel andere definitie van geloof.

[Ad Anker]

Ds. Spaans geeft in het bewuste citaat het volgende weer:

Wat heeft de Heere werk om een mens aan het eind te brengen. En dan vraagt God wat aan Jakob. En wat vraagt God aan Jakob? “Hoe is uw naam?” En toen was het klaar. “Hoe is uw naam?” Toen was Jakob klaar. En dan antwoord hij: “Jakob.” Dan moet Jakob naar de hel. O, als wij het met God eens mogen worden om eeuwig naar de hel te moeten en eeuwig God te missen... “Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob.” O, mijn hoorders, dat is wat om in te leven en te beleven, En als het daar in zijn leven terechtkomt dan geeft God Jakob een nieuwe naam. Dan krijgt hij van de Heere de naam: Israël. O, onbegrijpelijk, onbegrijpelijk. Als Jakob Jákob wordt door genade, dan krijgt hij een nieuwe naam, en die nieuwe naam is Israël.

Dit is volgens mij het geloof: alles van jezelf verliezen, jezelf leren kennen in je verlorenheid, God in zijn eisend recht en dan een nieuwe naam krijgen, waardoor God je laat zien dat je Zijn eigendom bent. Dát is geloof. En dat hoor ik vaak in preken niet. Wel een hele beschrijving wat we allemaal moeten doen, een appèl op onze verantwoordelijkheid en de mogelijkheid die er is in de Heere maar niet hoe dat nu gaat.

Volgens mij geeft onze Heidelberger een heel andere definitie van geloof.

Nee, de vragen 21 en 60 van de HC geven exact weer wat ik hier probeer aan te geven.

[Wilhelm]

Ds. Spaans geeft in het bewuste citaat het volgende weer:

Wat heeft de Heere werk om een mens aan het eind te brengen. En dan vraagt God wat aan Jakob. En wat vraagt God aan Jakob? “Hoe is uw naam?” En toen was het klaar. “Hoe is uw naam?” Toen was Jakob klaar. En dan antwoord hij: “Jakob.” Dan moet Jakob naar de hel. O, als wij het met God eens mogen worden om eeuwig naar de hel te moeten en eeuwig God te missen... “Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob.” O, mijn hoorders, dat is wat om in te leven en te beleven, En als het daar in zijn leven terechtkomt dan geeft God Jakob een nieuwe naam. Dan krijgt hij van de Heere de naam: Israël. O, onbegrijpelijk, onbegrijpelijk. Als Jakob Jákob wordt door genade, dan krijgt hij een nieuwe naam, en die nieuwe naam is Israël.

Dit is volgens mij het geloof: alles van jezelf verliezen, jezelf leren kennen in je verlorenheid, God in zijn eisend recht en dan een nieuwe naam krijgen, waardoor God je laat zien dat je Zijn eigendom bent. Dát is geloof. En dat hoor ik vaak in preken niet. Wel een hele beschrijving wat we allemaal moeten doen, een appèl op onze verantwoordelijkheid en de mogelijkheid die er is in de Heere maar niet hoe dat nu gaat.

Misschien is het goed om eerst te bepalen wat de Bijbel over geloof zegt?
Want bovenstaande klinkt wel herkenbaar, maar ik hoor de naam van Christus niet? Daar richt zich het geloof toch op?
Al het voorafgaande gebruikt de Heere om een zondaar tot Christus te brengen.
Als we dan in Gods Woord lezen over geloof, dan komt geloof terug in woorden als:

-zien
-vertrouwen
-horen
-volgen

Of zoals ik pas hoorde "geloof is niets meer zelf doen maar geloven dat Hij alles doet"

Laten we de HC naspreken:
Vr.21. Wat is een waar geloof?
Antw. Een waar geloof is niet alleen een stellig weten of kennis, waardoor ik alles voor waarachtig houd, wat ons God in Zijn Woord geopenbaard heeft , maar ook een vast vertrouwen , hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt , dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is, uit louter genade, alleen om der verdienste van Christus wil .

[Ad Anker]

Ds. Spaans geeft in het bewuste citaat het volgende weer:

Wat heeft de Heere werk om een mens aan het eind te brengen. En dan vraagt God wat aan Jakob. En wat vraagt God aan Jakob? “Hoe is uw naam?” En toen was het klaar. “Hoe is uw naam?” Toen was Jakob klaar. En dan antwoord hij: “Jakob.” Dan moet Jakob naar de hel. O, als wij het met God eens mogen worden om eeuwig naar de hel te moeten en eeuwig God te missen... “Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob.” O, mijn hoorders, dat is wat om in te leven en te beleven, En als het daar in zijn leven terechtkomt dan geeft God Jakob een nieuwe naam. Dan krijgt hij van de Heere de naam: Israël. O, onbegrijpelijk, onbegrijpelijk. Als Jakob Jákob wordt door genade, dan krijgt hij een nieuwe naam, en die nieuwe naam is Israël.

Dit is volgens mij het geloof: alles van jezelf verliezen, jezelf leren kennen in je verlorenheid, God in zijn eisend recht en dan een nieuwe naam krijgen, waardoor God je laat zien dat je Zijn eigendom bent. Dát is geloof. En dat hoor ik vaak in preken niet. Wel een hele beschrijving wat we allemaal moeten doen, een appèl op onze verantwoordelijkheid en de mogelijkheid die er is in de Heere maar niet hoe dat nu gaat.

Misschien is het goed om eerst te bepalen wat de Bijbel over geloof zegt?
Want bovenstaande klinkt wel herkenbaar, maar ik hoor de naam van Christus niet? Daar richt zich het geloof toch op?
Al het voorafgaande gebruikt de Heere om een zondaar tot Christus te brengen.
Als we dan in Gods Woord lezen over geloof, dan komt geloof terug in woorden als:

-zien
-vertrouwen
-horen
-volgen

Of zoals ik pas hoorde "geloof is niets meer zelf doen maar geloven dat Hij alles doet"

Dit is misschien ook wel een beetje het punt van Mister: Natuurlijk moet er in die ene zin staan: waardoor God je laat zien dat je Zijn eigendom bent, door de verdienste van Christus. Daar draait het immers allemaal om.

[Afgewezen]

Ik heb het al veel vaker gezegd op dit forum, maar ik ben wel eens bang dat we het zicht zijn kwijtgeraakt op de veelkleurigheid van het werk van Gods Geest.

Je kunt ook te veel veelkleurigheid willen. En dan is er geen herkenning meer. Terwijl je elkaar in de kern van de zaak juist wél moet/kunt herkennen.
Anker heeft wel degelijk een punt: juist al het onze kwijtraken, is een 'voorwaarde' om tot geloof te komen. Zolang we er zelf nog met iets tussen zitten, is er geen plaats voor Christus.

[Ad Anker]

Ik herformuleer mijn zin, kreeg zelfs een pb van huisman:

Alles van jezelf verliezen, jezelf leren kennen in je verlorenheid, God in zijn eisend recht en dan een nieuwe naam krijgen, waardoor God je laat zien dat je Zijn eigendom bent, door de verdienste van Christus. Dát is geloof.

[Mister]

Ik herformuleer mijn zin, kreeg zelfs een pb van huisman:

Alles van jezelf verliezen, jezelf leren kennen in je verlorenheid, God in zijn eisend recht en dan een nieuwe naam krijgen, waardoor God je laat zien dat je Zijn eigendom bent, door de verdienste van Christus. Dát is geloof.

Toch wel een heel wezenlijk verschil, ja.

[Ad Anker]

Ik herformuleer mijn zin, kreeg zelfs een pb van huisman:

Alles van jezelf verliezen, jezelf leren kennen in je verlorenheid, God in zijn eisend recht en dan een nieuwe naam krijgen, waardoor God je laat zien dat je Zijn eigendom bent, door de verdienste van Christus. Dát is geloof.

Toch wel een heel wezenlijk verschil, ja.

Je mag hem hebben hoor. Beetje flauw ben je wel. Natuurlijk bedoelde ik dat ook. Laat daar geen misverstand over bestaan. Zondag 1 heeft het toch over het eigendom van Jezus Christus te zijn. Dat zie je toch terug in mijn omschrijving.

[Afgewezen]

Ik herformuleer mijn zin, kreeg zelfs een pb van huisman:

Alles van jezelf verliezen, jezelf leren kennen in je verlorenheid, God in zijn eisend recht en dan een nieuwe naam krijgen, waardoor God je laat zien dat je Zijn eigendom bent, door de verdienste van Christus. Dát is geloof.

Ik zou het toch anders willen zeggen: in de verlorenheid wordt Christus geopenbaard als de Zaligmaker, en wordt in Hem een verzoend God aanschouwd. Dat is de kern van het Evangelie: God was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende. En dát te geloven, is de kern van het geloof.

Joh. 6:40 En dit is de wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk, die den Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.

2 Kor. 4:6 Want God, Die gezegd heeft, dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is Degene, Die in onze harten geschenen heeft, om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus.

[Wilhelm]

Ik heb het al veel vaker gezegd op dit forum, maar ik ben wel eens bang dat we het zicht zijn kwijtgeraakt op de veelkleurigheid van het werk van Gods Geest.

Je kunt ook te veel veelkleurigheid willen. En dan is er geen herkenning meer. Terwijl je elkaar in de kern van de zaak juist wél moet/kunt herkennen.
Anker heeft wel degelijk een punt: juist al het onze kwijtraken, is een 'voorwaarde' om tot geloof te komen. Zolang we er zelf nog met iets tussen zitten, is er geen plaats voor Christus.

Eens, maar het alles kwijtraken dat is eigenlijk alleen te beleven, het is zo moeilijk te beschrijven of te bepreken . En daar lopen veel mensen op vast. Omdat er dan geworsteld wordt met de vraag "of ik alles wel genoeg kwijt ben" En dan wordt de hoorder toch op zichzelf terug geworpen.

[Ad Anker]

Ik herformuleer mijn zin, kreeg zelfs een pb van huisman:

Alles van jezelf verliezen, jezelf leren kennen in je verlorenheid, God in zijn eisend recht en dan een nieuwe naam krijgen, waardoor God je laat zien dat je Zijn eigendom bent, door de verdienste van Christus. Dát is geloof.

Ik zou het toch anders willen zeggen: in de verlorenheid wordt Christus geopenbaard als de Zaligmaker, en wordt in Hem een verzoend God aanschouwd. Dat is de kern van het Evangelie: God was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende.

Joh. 6:40 En dit is de wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk, die den Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.

2 Kor. 4:6 Want God, Die gezegd heeft, dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is Degene, Die in onze harten geschenen heeft, om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus.

Eens. Mijn zin was direct afgeleid van wat ds. Spaans in die preek zei. Dat is trouwens wel een punt. In zo'n stukje wordt wellicht Christus niet genoemd terwijl alles daarin toch spreekt over Christus. En dat om redenen dat het buiten Christus onmogelijk is om met God verzoend te worden.