Hoe ik er zelf tegen aan kijk:
Tiberius schreef:
Dat is ook precies het argument tegen de HSV: het dogmatisch geladen woord "wedergeboorte" wordt hier volkomen onnodig wegvertaald. Taalkundig is het niet nodig, theologisch ronduit verkeerd, waarom zou men het dan toch weglaten?
Bij ons in de kerk als het woord wedergeboren besproken word zegt de DS er achteraan: Dat is opnieuw geboren, weder betekend opnieuw, ik kan me goed voorstellen dat het woord wedergeboren een kernwoord is voor deze of gene, of het theologisch verkeerd is weet ik niet, met het principe "herziene" had het best kunnen blijven staan, met het principe "nieuwe vertaling" kan het best vertaald worden naar opnieuw geboren want dat betekend het gewoon.
Dat zou kunnen, ja. Je kan ook gelijk alles weggooien. Maar feit is wel, dat er een breuk is met de belijdenisgeschriften.
De belijdenisgeschrifen verwijzen naar teksten, in de HSV zijn de teksten over het algemeen hetzelfde, als je in deze geschriften de tekst aanpas naar de HSV is het probleem verholpen lijkt mij, daarom vind ik het geen sterk argument.
Zelfde verhaal. Er ontstaat vervreemding met de geschriften van de Reformatie, Nadere Reformatie en oudvaders.
De SV is helemaal in de geestelijke lectuur ingegroeid. Kennelijk heeft men dat (ondoordacht?) niet beseft.
Ik vind het een beetje hetzelfde dat er in de oudvaders veelvuldig geciteerd word uit de berijming van Datheen, en inderdaad, je ontkomt niet aan ontvreemding van de SV, maar alleen als de SV helemaal niet meer gebruikt zal gaan worden net als Datheen (op een uitzondering na dan)
Nee, dit klopt niet. Vluchtigheid dekt de lading van het Hebreeuwse woord niet.
Toelichting HSV:
De betekenis van het woordje "ijdelheid" heeft een grote verschuiving ondergaan. Het wordt eigenlijk nog uitsluitend gebruikt in de zin van iemand die er mooi uit wil zien en lang voor de spiegel staat. Het Hebreeuwse grondwoord "hèbèl" betekent echter iets als "zucht". Het verwijst naar iets dat ongrijpbaar is en als het ware door je vingers glipt. De herzieners hebben lang moeten wikken en wegen, maar uiteindelijk is gekozen voor "vluchtigheid". In dit vers staat er letterlijk: "vluchtigheid der vluchtigheden". Dat is echter onbegrijpelijk Nederlands. Daarom is gekozen voor de wat vrijere vertaling "een en al vluchtigheid". Hier hoort overigens wel een voetnoot bij. Die ontbreekt in de eerste drukken van de HSV en zal later nog geplaatst worden.
Zelf vind ik vluchtigheid ook geen goede vertaling, waar wat dan wel?
De laatste uitdrukking is een vervlakking van het eerste. Dat is een tendens die je bij de HSV overal ziet gebeuren: vervlakking van de theologie, vervlakking van de taal, verwijdering van de grondtaal.
Ik heb u lief heeft gevoelsmatig een betekening denk ik, vooral voor de wat oudere generatie, voor de wat jonge mensen is ik hou van u dezelfde dekking.
Maar ook hier geld, ik heb u lief begrijpt iedereen, daarom heb ik ook wat moeite met "herziene" en zie meer naar "nieuwe vertaling".
De betekenis blijft hetzelfde, alleen de gevoelswaarde kan per persoon verschillen.
Ik zal binnenkort eens de uitgave van de GBS lezen Tiberius, dank voor je antwoord!
Edit:
Ik zie dat ik een hoop hetzelfde post als Marnix...