JBGG "Daniel": over Heart Cry en Jij Daar!

[parsifal]

Twijfel is geen Bijbels kenmerk voor een waar geloof.

Dat is wat ze je daar leren hè. Dat is weer de volmaaktheidscultus die aangehangen wordt. Maar zolang een mens zijn aardse lichaam omdraagt zal hij twijfels hebben. De Heere Jezus had na Zijn opstanding nog littekens op zijn lichaam.

???
Ga je nu Thomas ook al verheerlijken? Thomas kreeg geen aai over zijn bol na de twijfel.

Ik geloof dat twijfel zeker voorkomt bij gelovigen en ik denk met mij de meeste jijdaar bezoekers/ Heart-cry bezoekers. Maar ga die twijfel niet een kenmerk van een waar geloof noemen. Twijfelaars worden ook door de Heere vermaand. (Vaak ook geholpen trouwens). Twijfel kan (en vaak zal) er zijn bij een waar geloof, maar het is geen kenmerk van dit geloof.

De sneer van Tiberius "kennelijk niet" vind ik trouwens behoorlijk onder de gordel.

[Tiberius]

Ik wil zeker geen lans breken voor twijfel.
Calvijn zei dan: "Waar het vuur van het geloof is, is de rook van de twijfel. Maar bij een open verbinding naar Boven, trekt de rook door de schoorsteen weg."

Anderzijds kan ik ook niet echt jaloers worden op mensen die zich nooit eens afvragen of de Heere in hun leven begonnen is, of dat ze zelf begonnen zijn.

[Tiberius]

De sneer van Tiberius "kennelijk niet" vind ik trouwens behoorlijk onder de gordel.

Het is niet onder de gordel bedoeld, hoor. Het bewijs ligt duimendik op de tussenliggende postings.

[freek]

Ik hoorde een GG-dominee zeggen over een jongen die deze avonden bezocht had dat hij eigenlijk niet meer naar die GG-dominee kon luisteren, want dan hoorde hij dat hij er 'buiten' stond. Terwijl hij op die avonden juist te horen kreeg daat hij 'erbij' hoorde. Ik vraag dan af waar de haper ligt. Ik kan me eigenlijk heel goed voorstellen dat ze op die avonden zeggen dat je 'erbij' hoort, want mensen die die avonden bezocht hebben zeggen al heel gauw dat ze bekeerd zijn. Vragen ze zich dan nooit af of ze zich niet wat inbeelden?

Gijs, je moet eens minder naar dit soort verhaaltjes luisteren. Juist op dit soort avonden wordt absoluut niet geleerd dat je 'erbij' hoort, zonder geloof. Wel wordt benadrukt dat God je 'erbij' wil hebben. Uit genade, door het geloof. Omdat Hij de wereld zo lief had.

Ik heb ook nog een verhaaltje. Geen eigen ervaring maar 'van horen zeggen' (misschien heb ik het wel ooit hier op RF gelezen) In een discussie tussen iemand uit onze gezindte met een evangelische dame, kwam het ook op op het punt 'twijfel'. Nee, daar had ze werkelijk nóóit last van. Ze kon ook niet begrijpen dat 'wij, gereformeerden' dat wel zo makkelijk deden. Even doorpraten leerde dat er een verschillende definitie van twijfel tussenzat. Ze twijfelde zo vaak aan zichzelf, of ze zélf wel voldeed aan het beeld dat God van haar heeft. Maar twijfelen aan Gód, aan Zíjn beloften, dat kon ze absoluut niet. Misschien kunnen we daar nog iets van leren. Want twijfelen of je zelf wel een kind van God bent, heeft uiteindelijk alles te maken met het twijfelen aan God zelf, en aan Zijn beloftewoord.

[Lapressa]

De oefening gaat wel is met vallen en opstaan, maar dat doet niets, echt helemaal niets af van mijn vertrouwen en zeker weten dat God mij in Zijn handpalm heeft staan. Dat geeft mij juist de kracht steeds weer op te gaan staan na een val hierin. Ook al val ik, toch blijft God bij mij (dat is een zeker weten) en ik vertrouw daar op. Dat is geloven.

Dat er door mensen de ene keer meer aan gedaan wordt dan de andere keer, dat heeft uiteindelijk niets met de kern van geloven (het zeker weten en vertrouwen) te maken.

[Afgewezen]

Ik heb het idee dat er nu oneigenlijk argumenten boven tafel komen.
Maar ik vraag me af of dit is wat er bij sommigen gebeurt: je denkt altijd dat je onbekeerd bent, en dan hoor je wat of lees je wat en dan 'kom je erachter' dat je allang bekeerd bent!
Heb ik dat goed begrepen?
Zo ja, dan heb ik hier toch wel een HEEL groot vraagteken bij.

[Lapressa]

Ik wil zeker geen lans breken voor twijfel.
Calvijn zei dan: "Waar het vuur van het geloof is, is de rook van de twijfel. Maar bij een open verbinding naar Boven, trekt de rook door de schoorsteen weg."

Anderzijds kan ik ook niet echt jaloers worden op mensen die zich nooit eens afvragen of de Heere in hun leven begonnen is, of dat ze zelf begonnen zijn.

Als je zeker mag weten dat het Gods werk is en je gaat later twijfelen daar aan, dan trek je dus eigenlijk Gods werk in twijfel.

Ik kan er alleen maar jaloers op worden als mensen een enorm vast vertrouwen in God hebben.

met de opmerking van Calvijn kan ik niets. Dat is puur zijn eigen beleving van geloven. Dat zegt niet dat bij iedereen zo is.

[Lapressa]

Ik heb het idee dat er nu oneigenlijk argumenten boven tafel komen.
Maar ik vraag me af of dit is wat er bij sommigen gebeurt: je denkt altijd dat je onbekeerd bent, en dan hoor je wat of lees je wat en dan 'kom je erachter' dat je allang bekeerd bent!
Heb ik dat goed begrepen?
Zo ja, dan heb ik hier toch wel een HEEL groot vraagteken bij.

Het zal echt neit met 1 versje gaan. Bij mij in ieder geval niet. Dat is een heel proces geweest die nog heftig was ook.

[freek]

Ik heb het idee dat er nu oneigenlijk argumenten boven tafel komen.
Maar ik vraag me af of dit is wat er bij sommigen gebeurt: je denkt altijd dat je onbekeerd bent, en dan hoor je wat of lees je wat en dan 'kom je erachter' dat je allang bekeerd bent!
Heb ik dat goed begrepen?
Zo ja, dan heb ik hier toch wel een HEEL groot vraagteken bij.

O ja? Dat KAN inderdaad een foute houding zijn. Maar als je altijd gehoord hebt dat 'bekeerd-zijn' nog wel iets anders is, iets 'verder ligt' dan geloven of geloofsovergave, en daarom jezelf nog steeds voor 'onbekeerd' gehouden hebt, dan kan ik me zo'n 'conclusie' voorstellen.

[Tiberius]

Ik wil zeker geen lans breken voor twijfel.
Calvijn zei dan: "Waar het vuur van het geloof is, is de rook van de twijfel. Maar bij een open verbinding naar Boven, trekt de rook door de schoorsteen weg."

Anderzijds kan ik ook niet echt jaloers worden op mensen die zich nooit eens afvragen of de Heere in hun leven begonnen is, of dat ze zelf begonnen zijn.

Als je zeker mag weten dat het Gods werk is en je gaat later twijfelen daar aan, dan trek je dus eigenlijk Gods werk in twijfel.

Ik kan er alleen maar jaloers op worden als mensen een enorm vast vertrouwen in God hebben.

met de opmerking van Calvijn kan ik niets. Dat is puur zijn eigen beleving van geloven. Dat zegt niet dat bij iedereen zo is.

En Petrus dan?
Eerst zo'n groot geloof: "Tot Wie zullen wij anders heengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens".
En een ogenblik later moest de Heere hem al vermanen: "Ga achter mij, gij satanas".

En zo zijn er zoveel bijbelheiligen.
Nogmaals: ik wil geen lans voor twijfel breken; dat wordt al te veel in onze kringen gedaan. En het is een blinkende zonde. Laat we dat niet misverstaan.

[Afgewezen]

Ik heb het idee dat er nu oneigenlijk argumenten boven tafel komen.
Maar ik vraag me af of dit is wat er bij sommigen gebeurt: je denkt altijd dat je onbekeerd bent, en dan hoor je wat of lees je wat en dan 'kom je erachter' dat je allang bekeerd bent!
Heb ik dat goed begrepen?
Zo ja, dan heb ik hier toch wel een HEEL groot vraagteken bij.

O ja? Dat KAN inderdaad een foute houding zijn. Maar als je altijd gehoord hebt dat 'bekeerd-zijn' nog wel iets anders is, iets 'verder ligt' dan geloven of geloofsovergave, en daarom jezelf nog steeds voor 'onbekeerd' gehouden hebt, dan kan ik me zo'n 'conclusie' voorstellen.

Dat kan inderdaad. Maar dat is ook eigenlijk niet wat ik bedoel. Want dan weet je toch wel wat er in je leven gebeurd is.

[freek]

Ik heb het idee dat er nu oneigenlijk argumenten boven tafel komen.
Maar ik vraag me af of dit is wat er bij sommigen gebeurt: je denkt altijd dat je onbekeerd bent, en dan hoor je wat of lees je wat en dan 'kom je erachter' dat je allang bekeerd bent!
Heb ik dat goed begrepen?
Zo ja, dan heb ik hier toch wel een HEEL groot vraagteken bij.

O ja? Dat KAN inderdaad een foute houding zijn. Maar als je altijd gehoord hebt dat 'bekeerd-zijn' nog wel iets anders is, iets 'verder ligt' dan geloven of geloofsovergave, en daarom jezelf nog steeds voor 'onbekeerd' gehouden hebt, dan kan ik me zo'n 'conclusie' voorstellen.

Dat kan inderdaad. Maar dat is ook eigenlijk niet wat ik bedoel. Want dan weet je toch wel wat er in je leven gebeurd is.

Ik snap ook wel wat jij bedoel, maar ik denk dat juist déze houding voorkomt bij jongeren uit onze gezindte. Die weten heus wel wat er in hun leven gebeurd is, maar worden helaas te vaak gewogen en te licht bevonden.

[Jongere]

Vragen ze zich dan nooit af of ze zich niet wat inbeelden?

Kennelijk niet.

Tiberius, ik krijg n.a.v. deze opmerking echt het idee dat jij over een heel andere groep praat dan ik. Want dit is dus gewoon niet waar. En ik vind het wel zorgelijk als je dat niet ziet, want ik zie het bij heel veel jongeren die juist ook naar die avonden gaan dat dit voor hen een hele belangrijke vraag is. Zie ook de post van Freek.
Echt, we kunnen over allerlei theologische verschillen praten met elkaar, maar dit vind ik ervan getuigen dat Gijs en jij in ieder geval met de groep mensen die ik ken (en ik weet dat dat de meerderheid is) nog nooit een echt inhoudelijk gesprek hebt gehad over deze dingen. En dat vind ik wel erg, want dat verklaart dus ook veel van de 'verwarring' die er bestaat.

[Lapressa]

inderdaad freek. De opmerking: 'de jeugd van tegenwoordig denkt er zo makkelijk over' heb ik ook regelamtig horen vallen, zonder dat die mensen ook nog in gesprek waren gegaan met die betreffende jeugd.

En Petrus dan?
Eerst zo'n groot geloof: "Tot Wie zullen wij anders heengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens".
En een ogenblik later moest de Heere hem al vermanen: "Ga achter mij, gij satanas".

En zo zijn er zoveel bijbelheiligen.
Nogmaals: ik wil geen lans voor twijfel breken; dat wordt al te veel in onze kringen gedaan. En het is een blinkende zonde. Laat we dat niet misverstaan.

Ik heb het voorbeeld van Petrus altijd begrepen als dat hij te hoogmoedig werd. Hij moet achter God aan gaan en niet voor Hem uit gaan. We moeten Jezus volgen en er staat niet dat wij Hem voor moeten gaan.

[Marnix]

Ik hoorde een GG-dominee zeggen over een jongen die deze avonden bezocht had dat hij eigenlijk niet meer naar die GG-dominee kon luisteren, want dan hoorde hij dat hij er 'buiten' stond. Terwijl hij op die avonden juist te horen kreeg daat hij 'erbij' hoorde. Ik vraag dan af waar de haper ligt. Ik kan me eigenlijk heel goed voorstellen dat ze op die avonden zeggen dat je 'erbij' hoort, want mensen die die avonden bezocht hebben zeggen al heel gauw dat ze bekeerd zijn. Vragen ze zich dan nooit af of ze zich niet wat inbeelden?

Vragen ze dat in de kerk ook af dan? De een zegt: Je hoort er bij. De ander zegt: Je staat er buiten. En jij geeft zonder verder iets er van te weten eigenlijk al aan dat ze er niet bijhoren. Ik ken echter genoeg voorbeelden van mensen die er volgens hun kerk niet bijhoren terwijl God hun Vader en Jezus hun Verlosser is... maar niet aan de regeltjes van de kerk voldoen.

Jij schijnt overigens heel goed te weten hoe het hoort, maar hoe is dat in de praktijk? Hoor jij er wel bij? Zo niet, hoe zal een blinde een blinde leiden? Zullen ze niet beiden in een put vallen?