Leeruitspraken 1931 toevoeging of onderstreping?

[Afgewezen]

Beste Klavier, lees de topic nog eens over vanaf het moment waarop deze kwestie ter sprake kwam en lees nou eens wat ik gezegd heb.
Nooit en te nimmer heb ik gezegd dat je stil moet zitten en niets doen.
Nooit en te nimmer heb ik gezegd dat je niet om je behoud moet vragen.
Maar kennelijk is het moeilijk mijn punt duidelijk te maken.

[Klavier]

Beste Klavier, lees de topic nog eens over vanaf het moment waarop deze kwestie ter sprake kwam en lees nou eens wat ik gezegd heb.
Nooit en te nimmer heb ik gezegd dat je stil moet zitten en niets doen.
Nooit en te nimmer heb ik gezegd dat je niet om je behoud moet vragen.
Maar kennelijk is het moeilijk mijn punt duidelijk te maken.

Ik had je de vraag 2x gesteld. Dit nav jouw aanduidingen 'activisme' en 'arminiaans in een gereformeerd jasje'.
En ik vroeg je vervolgens hoe het dan wel was. Dat heb ik nog steeds niet kunnen vinden.

[Afgewezen]

Beste Klavier, lees de topic nog eens over vanaf het moment waarop deze kwestie ter sprake kwam en lees nou eens wat ik gezegd heb.
Nooit en te nimmer heb ik gezegd dat je stil moet zitten en niets doen.
Nooit en te nimmer heb ik gezegd dat je niet om je behoud moet vragen.
Maar kennelijk is het moeilijk mijn punt duidelijk te maken.

Ik had je de vraag 2x gesteld. Dit nav jouw aanduidingen 'activisme' en 'arminiaans in een gereformeerd jasje'.
En ik vroeg je vervolgens hoe het dan wel was. Dat heb ik nog steeds niet kunnen vinden.

Dat heb je snel gedaan!
Maar Klavier, kennelijk voldoen mijn antwoorden je niet. Dat is iets anders dan dat ik geen antwoord gegeven heb. Ik blijf hier dus niet over bezig en al helemaal niet op deze manier.

[Klavier]

Beste Klavier, lees de topic nog eens over vanaf het moment waarop deze kwestie ter sprake kwam en lees nou eens wat ik gezegd heb.
Nooit en te nimmer heb ik gezegd dat je stil moet zitten en niets doen.
Nooit en te nimmer heb ik gezegd dat je niet om je behoud moet vragen.
Maar kennelijk is het moeilijk mijn punt duidelijk te maken.

Ik had je de vraag 2x gesteld. Dit nav jouw aanduidingen 'activisme' en 'arminiaans in een gereformeerd jasje'.
En ik vroeg je vervolgens hoe het dan wel was. Dat heb ik nog steeds niet kunnen vinden.

Dat heb je snel gedaan!
Maar Klavier, kennelijk voldoen mijn antwoorden je niet. Dat is iets anders dan dat ik geen antwoord gegeven heb. Ik blijf hier dus niet over bezig en al helemaal niet op deze manier.

Inderdaad, je antwoorden voldoen niet.
Ik vind je niet eerlijk hierin. Je roept makkelijk woorden als arminiaans-in-gereformeerd-jasje maar je ontloopt het om de verantwoording daarvoor te nemen. Ik wil van die term af.
Idem voor het woord 'activist'.
Ik vind je antwoorden niet voldoende, er zijn helemaal geen antwoorden. Alleen afkeuringen. Dat is te makkelijk,

[Marnix]

Volgens mij heb ik vanuit de gelijkenis van de verloren zoon ook wel duidelijk gemaakt dat activisme nodig is, de verloren zoon stuurde immers geen brief met: Vader, wilt u me terughalen. De zoon kon naar huis terugkeren dus moest dat ook gewoon doen.

[Miscanthus]

Volgens mij heb ik vanuit de gelijkenis van de verloren zoon ook wel duidelijk gemaakt dat activisme nodig is, de verloren zoon stuurde immers geen brief met: Vader, wilt u me terughalen. De zoon kon naar huis terugkeren dus moest dat ook gewoon doen.

heeft de GKV niet een mooie nota geschreven over de toeeigening van het heil?

[Marnix]

Volgens mij heb ik vanuit de gelijkenis van de verloren zoon ook wel duidelijk gemaakt dat activisme nodig is, de verloren zoon stuurde immers geen brief met: Vader, wilt u me terughalen. De zoon kon naar huis terugkeren dus moest dat ook gewoon doen.

heeft de GKV niet een mooie nota geschreven over de toeeigening van het heil?

Ik weet van niks

[Erasmiaan]

Beste Klavier, lees de topic nog eens over vanaf het moment waarop deze kwestie ter sprake kwam en lees nou eens wat ik gezegd heb.
Nooit en te nimmer heb ik gezegd dat je stil moet zitten en niets doen.
Nooit en te nimmer heb ik gezegd dat je niet om je behoud moet vragen.
Maar kennelijk is het moeilijk mijn punt duidelijk te maken.

Tja Afgewezen, ik kan deze keer met jou antwoorden ook niet veel. Na mijn opmerkingen is het enige antwoord dat je geeft dat we maar armmakende genade moeten krijgen. Verder ben je het nergens mee eens, maar waarom en hoe het wel zou moeten, dat geef je niet aan. Misschien kun je daar toch nog eens een posting aan wijden.

[Geka]

Hm, ik lees dat zowel Klavier als Erasmiaan in de discussie met Afgewezen op hetzelfde punt terecht komen als waar ook mijn discussie stokte: heel snel met afkeuringen komen in behoorlijk scherpe bewoordingen, maar zonder een goede inhoudelijke reactie.

Misschien zet het hem/haar nu wel aan het denken. Ik hoop het.

Gr

[Miscanthus]

Volgens mij heb ik vanuit de gelijkenis van de verloren zoon ook wel duidelijk gemaakt dat activisme nodig is, de verloren zoon stuurde immers geen brief met: Vader, wilt u me terughalen. De zoon kon naar huis terugkeren dus moest dat ook gewoon doen.

heeft de GKV niet een mooie nota geschreven over de toeeigening van het heil?

Ik weet van niks

Hier istie

[Zonderling]

HOE komt een mens tot God bekeerd ?

Over deze vraag - en de vraag of iemand die vraag wel of niet goed kan beantwoorden - zitten jullie elkaar te bevechten.

Het lijkt me beter dat we deze vraag onszelf voorleggen en ons eerlijk afvragen of we deze vraag zelf kunnen beantwoorden?

Hieronder een citaat van iemand ruim 50 jaar geleden (zie http://www.ds-paauwe.nl). Misschien de moeite waard om ons bij te onderzoeken.

Men moet zichzelf kennen. Men moet zichzelf kennen door de Wet, want door de Wet is de kennis der zonde. Ik zeg niet hoeveel benauwdheid daarmede gepaard moet gaan, maar men moet zichzelf kennen. Ik zou aan u moeten kunnen verklaren wat ik ben, en wat ik was of wat ik van mijzelf zag, toen Zich Christus openbaarde. We moeten onszelf kennen. We moeten weten waarvan we uitgaan, en wat we op het oog hebben. En als we dit leren verstaan, in een toenemende mate leren verstaan, dan komen we erachter hoe wij van nature staan tegenover God en tegenover onze naaste, hoe wij tegenover onze Schepper en tegenover onze medeschepselen staan als bedriegers, als huichelaars, als mensen die een ander, op welke wijze ook, om de tuin leiden.

We moeten weten wat we zijn, eerst door de Wet, maar dan ook nadat we gezien hebben in de spiegel van het Evangelie, want dit zien brengt een diepere vernedering dan de Wet ooit kan teweegbrengen. “Alle oog zal Hem zien, ook degenen die Hem doorstoken hebben; en alle geslachten der aarde zullen over Hem rouw bedrijven” (Openb. 1:7). En waar dit gezicht is, vrienden, daar laat men zich brengen tot Christus. Men laat zich daar trekken tot Hem. Men gelooft daar in Hem. Men gelooft in de Goddelijke deugden, in Zijn rechtvaardigheid en heiligheid en waarachtigheid, en ook in Zijn liefde, in Zijn liefde, barmhartigheid en genade. Zie, in dat ogenblik ontmoeten de deugden Gods elkander; zie de 85e Psalm.

[Afgewezen]

Naar mijn overtuiging geeft het recht van toegang wat God schenkt in de aanbieding van het Evangelie elke hoorder volmacht om te pleiten op de vervulling van de belofte, en het ontvangen van het beloofde (de Beloofde!) in zijn/haar leven door geloof en bekering.

Dat is waar. Maar wie ‘pleit op de beloften’, ís daarmee al een gelovige.
Maar een onbekeerde kan en zal nooit en te nimmer kunnen pleiten op Gods beloften. Voor hém geldt wat in Psalm 50 door God tegen de goddeloze wordt gezegd: "Wat hebt gij Mijn inzettingen te vertellen en neemt Mijn verbond in uw mond?”
Wat moet een onbekeerde dán doen? Ja, dat is nu het punt. Hij kan niet, hij wil niet en toch moet hij. Dat moet hem in de engte drijven. Daar is geen pasklaar antwoord op te geven.

Afgewezen, je ontwijkt weer de vraag.
Ik vraag je HOE en niet WAT.
HOE "God moeten zoeken en niet moeten rusten vóór ze Hem gevonden hebben" en dan zonder "arminianisme in een gereformeerd jasje" en zonder hyper-calvinisme.

Hoe kun je God anders zoeken dan door het gebed? Maar, zoals Geka terecht heeft opgemerkt, we kunnen niet bidden, net zo min als pleiten op de beloften. Wat dan? Ook hier geld weer, dat er geen passende oplossing is. Het betreft hier een onmogelijke zaak. Alleen, “wat bij de mensen onmogelijk is, dat is mogelijk bij God”.
Waar mijn punt ligt, is dit: wanneer we een onbekeerde opwekken om te bidden, de middelen te gebruiken, etc. en we gaan dat beschouwen als zíjn aandeel in het verbond, waarop God “dan zal doen wat Hij belooft”, ga je mogelijkheden in de onbekeerde mens leggen en ga je voorbij aan het feit dat die helemaal niets te pleiten heeft, zolang hij in zijn onbekeerde staat voortleeft. Dát bedoelde ik ook toen ik voortborduurde op de gelijkenis van de verloren zoon. Wat werd van hem gevraagd? Dat hij terugkeerde. En dat wordt ook van ons gevraagd. Niet: dat we de middelen waarnemen, maar dat we ons bekeren.

[Bert Mulder]

Naar mijn overtuiging geeft het recht van toegang wat God schenkt in de aanbieding van het Evangelie elke hoorder volmacht om te pleiten op de vervulling van de belofte, en het ontvangen van het beloofde (de Beloofde!) in zijn/haar leven door geloof en bekering.

Dat is waar. Maar wie ‘pleit op de beloften’, ís daarmee al een gelovige.
Maar een onbekeerde kan en zal nooit en te nimmer kunnen pleiten op Gods beloften. Voor hém geldt wat in Psalm 50 door God tegen de goddeloze wordt gezegd: "Wat hebt gij Mijn inzettingen te vertellen en neemt Mijn verbond in uw mond?”
Wat moet een onbekeerde dán doen? Ja, dat is nu het punt. Hij kan niet, hij wil niet en toch moet hij. Dat moet hem in de engte drijven. Daar is geen pasklaar antwoord op te geven.

Afgewezen, je ontwijkt weer de vraag.
Ik vraag je HOE en niet WAT.
HOE "God moeten zoeken en niet moeten rusten vóór ze Hem gevonden hebben" en dan zonder "arminianisme in een gereformeerd jasje" en zonder hyper-calvinisme.

Hoe kun je God anders zoeken dan door het gebed? Maar, zoals Geka terecht heeft opgemerkt, we kunnen niet bidden, net zo min als pleiten op de beloften. Wat dan? Ook hier geld weer, dat er geen passende oplossing is. Het betreft hier een onmogelijke zaak. Alleen, “wat bij de mensen onmogelijk is, dat is mogelijk bij God”.
Waar mijn punt ligt, is dit: wanneer we een onbekeerde opwekken om te bidden, de middelen te gebruiken, etc. en we gaan dat beschouwen als zíjn aandeel in het verbond, waarop God “dan zal doen wat Hij belooft”, ga je mogelijkheden in de onbekeerde mens leggen en ga je voorbij aan het feit dat die helemaal niets te pleiten heeft, zolang hij in zijn onbekeerde staat voortleeft. Dát bedoelde ik ook toen ik voortborduurde op de gelijkenis van de verloren zoon. Wat werd van hem gevraagd? Dat hij terugkeerde. En dat wordt ook van ons gevraagd. Niet: dat we de middelen waarnemen, maar dat we ons bekeren.

Ben het helemaal met je eens op dit punt, afgewezen.

[Bert Mulder]

Dit is hoe God een mens bekeert, namelijk, niet dat wij Hem zoeken, hij zoekt ons:

3/4-11. Voorts, wanneer God dit Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, en de ware bekering in hen werkt, zo is het dat Hij niet alleen het Evangelie hun uiterlijk doet prediken, en hun verstand krachtiglijk door den Heiligen Geest verlicht, opdat zij recht zouden verstaan en onderscheiden die dingen, die des Geestes Gods zijn; maar Hij dringt ook in tot de binnenste delen des mensen met de krachtige werking van denzelfden wederbarenden Geest; Hij opent het hart, dat gesloten is; Hij vermurwt dat hard is; Hij besnijdt dat onbesneden is. In den wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen.

3/4-12. En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

3/4-13. De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.

3/4-14. Zo is dan het geloof een gave Gods; niet omdat het aan den vrijen wil des mensen van God wordt aangeboden, maar omdat het den mens metterdaad wordt medegedeeld, ingegeven en ingestort; ook niet daarom, dat God alleen de macht om te geloven zou geven, en daarna de toestemming of het daadwerkelijk geloven van den vrijen wil des mensen verwachten; maar omdat Hij, Die daar werkt het willen en het werken, ja alles werkt in allen, in den mens teweegbrengt beide, den wil om te geloven en het geloof zelf.

[Afgewezen]

Dit is hoe God een mens bekeert, namelijk, niet dat wij Hem zoeken, hij zoekt ons.

... waardoor wij Hem gaan zoeken.
De genade is nooit op formule te brengen, noch de ene, noch de andere kant op.
Daarom, aan de ene kant: het aanbod van genade, de belofte van het Evangelie; aan de andere kant: de totale doodstaat van de mens, die uit en van zichzelf nooit de genade zal aannemen, nooit de belofte van het Evangelie zal geloven.