Mijn eerste reactie was dat ik er niets verkeerd in zag maar toen herinnerde ik dat de Westminster Confessie hier wel iets over geschreven heeft dus daarom mijn vraag.

KDD schreef:Mijn eerste reactie was dat ik er niets verkeerd in zag maar toen herinnerde ik dat de Westminster Confessie hier wel iets over geschreven heeft dus daarom mijn vraag.

Het is ook iets uit de confessie dat door velen bestreden is, en door sommige kerken geschrapt is.

Het zijn geen verrassingen.
Er is een predikant die gaf aan dat een neef niet met z'n nicht mag trouwen. (en andersom)
Bij herdruk van de catechismus verklaring is dat verwijderd, omdat het niet naar de Schrift is.
Overigens geef het sinds de wetswijziging in Nederland wel een probleem.

KDD schreef:Mijn eerste reactie was dat ik er niets verkeerd in zag maar toen herinnerde ik dat de Westminster Confessie hier wel iets over geschreven heeft dus daarom mijn vraag.

Ik kon het - toen ik het voor het eerst hoorde - ook nauwelijks geloven. Door uitgebreid onderzoek van alles wat in de Bijbel over bloedschande en verboden huwelijken/relaties geschreven is, kon ik toch niet anders dan het op dezelfde wijze lezen als in de Westminster Confessie en de kanttekeningen. (Dat is inmiddels bijna 40 jaar geleden overigens.) Het verbod van een huwelijk met schoondochter/schoonzoon of met stiefmoeder/stiefvader is precies hetzelfde verwoord in Leviticus 18 als het verbod van een huwelijk met schoonzus/zwager (zus van echtgenote of broer van echtgenoot). Wanneer we de huwelijken met schoondochter of schoonzoon en met stiefmoeder of stiefvader wél op Bijbelse gronden als verboden huwelijken erkennen, kunnen we niet anders dan deze regel ook erkennen voor schoonzus (zus van echtgenote) of zwager (broer van echtgenoot). Dit was ook voor Calvijn een van de doorslaggevende argumenten. Calvijn heeft het ook opgenomen in de kerkordelijke regels voor de gemeente van Genève.

Maar hoe kan het dan dat het wel in Matt. 24 staat als een voorbeeld n.a.v. een vraag over de opstanding? Blijkbaar was het in die tijd niet verboden/fout? Hoe moet ik dat zien? Net zoals polygamie, wat ook verboden is en toch heel veel voorkwam?

Waarom zouden de voorbeelden altijd toegestane situaties zijn? Het ging de betrokkenen er vooral om om het Jezus lastig te maken. Niet om realistische casussen te schetsen.

Mee eens. Alleen is mij juist vanwege deze passage altijd voorgehouden dat huwen ( na sterven partner) met zus/broer geoorloofd is, sterker nog, Bijbels advies.
Blijkt het helemaal niet te kloppen. Precies andersom. Dan ben je best even van slag. Ik denk dat velen dit niet weten....

Ik vind het heel ongelukkig om op zo'n manier bijbelteksten toe te passen. Maar goed. Het kan wel en het is misschien in een zeker opzicht ook consequent.

Daar heeft Zeeyw hier https://www.refoforum.nl/forum/viewtopi ... 2#p1043712 al iets over gezegd

Terri schreef:Mee eens. Alleen is mij juist vanwege deze passage altijd voorgehouden dat huwen ( na sterven partner) met zus/broer geoorloofd is, sterker nog, Bijbels advies.
Blijkt het helemaal niet te kloppen. Precies andersom. Dan ben je best even van slag. Ik denk dat velen dit niet weten....

Dat ervaar ik precies hetzelfde!

Valcke schreef:

KDD schreef:Mijn eerste reactie was dat ik er niets verkeerd in zag maar toen herinnerde ik dat de Westminster Confessie hier wel iets over geschreven heeft dus daarom mijn vraag.

Ik kon het - toen ik het voor het eerst hoorde - ook nauwelijks geloven. Door uitgebreid onderzoek van alles wat in de Bijbel over bloedschande en verboden huwelijken/relaties geschreven is, kon ik toch niet anders dan het op dezelfde wijze lezen als in de Westminster Confessie en de kanttekeningen. (Dat is inmiddels bijna 40 jaar geleden overigens.) Het verbod van een huwelijk met schoondochter/schoonzoon of met stiefmoeder/stiefvader is precies hetzelfde verwoord in Leviticus 18 als het verbod van een huwelijk met schoonzus/zwager (zus van echtgenote of broer van echtgenoot). Wanneer we de huwelijken met schoondochter of schoonzoon en met stiefmoeder of stiefvader wél op Bijbelse gronden als verboden huwelijken erkennen, kunnen we niet anders dan deze regel ook erkennen voor schoonzus (zus van echtgenote) of zwager (broer van echtgenoot). Dit was ook voor Calvijn een van de doorslaggevende argumenten. Calvijn heeft het ook opgenomen in de kerkordelijke regels voor de gemeente van Genève.

Toch geloof ik dat de verboden van Leviticus 18 gelezen moeten worden als verboden op overspel en incest terwijl het huwelijk niet door de dood ontbonden is. En dat deze niet van toepassing zijn als de persoon weduwe of weduwnaar geworden is.

In Leviticus 20 worden enkele van dezelfde zaken verboden en daar wordt er specifiek vermeld dat die mensen zonder kinderen zullen sterven. De praktijk wijst echter uit dat uit soortgelijke huwelijken van weduwnaars of weduwen wel kinderen geboren worden.

windorgel schreef:

Terri schreef:Mee eens. Alleen is mij juist vanwege deze passage altijd voorgehouden dat huwen ( na sterven partner) met zus/broer geoorloofd is, sterker nog, Bijbels advies.
Blijkt het helemaal niet te kloppen. Precies andersom. Dan ben je best even van slag. Ik denk dat velen dit niet weten....

Dat ervaar ik precies hetzelfde!

Het zijn dan ook een aantal aardsvaders die het dus fout gedaan hebben. Abraham getrouwd met zijn half-zus. Jacob met 2 zussen getrouwd. Juda, Onan en Thamar....

Terri schreef:Mee eens. Alleen is mij juist vanwege deze passage altijd voorgehouden dat huwen ( na sterven partner) met zus/broer geoorloofd is, sterker nog, Bijbels advies.
Blijkt het helemaal niet te kloppen. Precies andersom. Dan ben je best even van slag. Ik denk dat velen dit niet weten....

Het was alleen geoorloofd wanneer een man zonder kinderen stierf. Dan trad de broer op in plaats van de overledene om voor zijn broeder zaad te verwekken. Dat was ook de situatie in Mattheüs.

gallio schreef:

Valcke schreef:

KDD schreef:Mijn eerste reactie was dat ik er niets verkeerd in zag maar toen herinnerde ik dat de Westminster Confessie hier wel iets over geschreven heeft dus daarom mijn vraag.

Ik kon het - toen ik het voor het eerst hoorde - ook nauwelijks geloven. Door uitgebreid onderzoek van alles wat in de Bijbel over bloedschande en verboden huwelijken/relaties geschreven is, kon ik toch niet anders dan het op dezelfde wijze lezen als in de Westminster Confessie en de kanttekeningen. (Dat is inmiddels bijna 40 jaar geleden overigens.) Het verbod van een huwelijk met schoondochter/schoonzoon of met stiefmoeder/stiefvader is precies hetzelfde verwoord in Leviticus 18 als het verbod van een huwelijk met schoonzus/zwager (zus van echtgenote of broer van echtgenoot). Wanneer we de huwelijken met schoondochter of schoonzoon en met stiefmoeder of stiefvader wél op Bijbelse gronden als verboden huwelijken erkennen, kunnen we niet anders dan deze regel ook erkennen voor schoonzus (zus van echtgenote) of zwager (broer van echtgenoot). Dit was ook voor Calvijn een van de doorslaggevende argumenten. Calvijn heeft het ook opgenomen in de kerkordelijke regels voor de gemeente van Genève.

Toch geloof ik dat de verboden van Leviticus 18 gelezen moeten worden als verboden op overspel en incest terwijl het huwelijk niet door de dood ontbonden is. En dat deze niet van toepassing zijn als de persoon weduwe of weduwnaar geworden is.

In Leviticus 20 worden enkele van dezelfde zaken verboden en daar wordt er specifiek vermeld dat die mensen zonder kinderen zullen sterven. De praktijk wijst echter uit dat uit soortgelijke huwelijken van weduwnaars of weduwen wel kinderen geboren worden.

Wat het laatste betreft: lees ook de kanttekeningen.

Wat het eerste betreft: als dat waar zou zijn, dan zou een man ook mogen trouwen met een schoondochter of een stiefmoeder (na de dood van de zoon resp. de vader). Idem met een schoonmoeder of een stiefdochter (na de dood van zijn eigen vrouw). Dat klopt toch echt niet. Ook zou het geval in 1 Korinthe 5 geen hoererij / bloedschande zijn, terwijl Paulus deze relatie zeer sterk veroordeelt. De personen hadden dan gewoon kunnen trouwen (als zij dat al niet gedaan hadden), maar nu moesten ze uit elkaar.

Bovendien staan deze verboden in Leviticus in hetzelfde rijtje als verboden relaties met eigen familieleden. Ook dan is het niet relevant of deze wel of niet getrouwd zijn. De relatie an sich wordt verboden.

Overigens is dit ook de rabbijnse uitleg. Bv. de aantekening van rabbijn Vredenburg in zijn Thora-vertaling (ca 1900): 'Alle in ons hoofdstuk genoemde verwanten, of door hun huwelijk met een verwant verbodenen, blijven ook na ontbinding van het huwelijk dat den band deed ontstaan, verboden.'

Valcke schreef:

gallio schreef:

Valcke schreef:

KDD schreef:Mijn eerste reactie was dat ik er niets verkeerd in zag maar toen herinnerde ik dat de Westminster Confessie hier wel iets over geschreven heeft dus daarom mijn vraag.

Ik kon het - toen ik het voor het eerst hoorde - ook nauwelijks geloven. Door uitgebreid onderzoek van alles wat in de Bijbel over bloedschande en verboden huwelijken/relaties geschreven is, kon ik toch niet anders dan het op dezelfde wijze lezen als in de Westminster Confessie en de kanttekeningen. (Dat is inmiddels bijna 40 jaar geleden overigens.) Het verbod van een huwelijk met schoondochter/schoonzoon of met stiefmoeder/stiefvader is precies hetzelfde verwoord in Leviticus 18 als het verbod van een huwelijk met schoonzus/zwager (zus van echtgenote of broer van echtgenoot). Wanneer we de huwelijken met schoondochter of schoonzoon en met stiefmoeder of stiefvader wél op Bijbelse gronden als verboden huwelijken erkennen, kunnen we niet anders dan deze regel ook erkennen voor schoonzus (zus van echtgenote) of zwager (broer van echtgenoot). Dit was ook voor Calvijn een van de doorslaggevende argumenten. Calvijn heeft het ook opgenomen in de kerkordelijke regels voor de gemeente van Genève.

Toch geloof ik dat de verboden van Leviticus 18 gelezen moeten worden als verboden op overspel en incest terwijl het huwelijk niet door de dood ontbonden is. En dat deze niet van toepassing zijn als de persoon weduwe of weduwnaar geworden is.

In Leviticus 20 worden enkele van dezelfde zaken verboden en daar wordt er specifiek vermeld dat die mensen zonder kinderen zullen sterven. De praktijk wijst echter uit dat uit soortgelijke huwelijken van weduwnaars of weduwen wel kinderen geboren worden.

Wat het laatste betreft: lees ook de kanttekeningen.

Wat het eerste betreft: als dat waar zou zijn, dan zou een man ook mogen trouwen met een schoondochter of een stiefmoeder (na de dood van de zoon resp. de vader). Idem met een schoonmoeder of een stiefdochter (na de dood van zijn eigen vrouw). Dat klopt toch echt niet. Ook zou het geval in 1 Korinthe 5 geen hoererij / bloedschande zijn, terwijl Paulus deze relatie zeer sterk veroordeelt. De personen hadden dan gewoon kunnen trouwen (als zij dat al niet gedaan hadden), maar nu moesten ze uit elkaar.

Bovendien staan deze verboden in Leviticus in hetzelfde rijtje als verboden relaties met eigen familieleden. Ook dan is het niet relevant of deze wel of niet getrouwd zijn. De relatie an sich wordt verboden.

Overigens is dit ook de rabbijnse uitleg. Bv. de aantekening van rabbijn Vredenburg in zijn Thora-vertaling (ca 1900): 'Alle in ons hoofdstuk genoemde verwanten, of door hun huwelijk met een verwant verbodenen, blijven ook na ontbinding van het huwelijk dat den band deed ontstaan, verboden.'

Je uitleg van 1 Korinthe 5, volg ik niet. Er wordt hier niet verwezen naar de wet, en ik moet echt goede argumenten zien om te geloven dat in geval van dood of scheiding van vader een relatie als de genoemde ook door de heidenen van Korinthe sterk wordt afgewezen.