Herman schreef:
Maar mijn bewering gaat over het gereformeerde gehalte van het gebruik van dat woord. Hier het aantal hits in digibron van het woord schuldbrief in de waarheidsvriend. Het is dus een vrij normaal verschijnsel geweest, zeker omdat het woord wortelt in een praktisch voorbeeld:
Gezien mijn leeftijd zijn enkel nummers vanaf half jaren '90 relevant. Ik had dus in 23 jaar 5 keer het woord schuldbrief kunnen tegenkomen in 1196 nummers van de Waarheidsvriend. In slechts 0,4% van de nummers vanaf halverwege de jaren '90 komt het woord schuldbrief voor.
In alle nummers van de Waarheidsvriend komt de uitdrukking slechts 28 keer voor. Het is maar wat je een normaal verschijnsel noemt. Duidelijk is dat in Gereformeerde Bondskringen het een ongebruikelijke uitdrukking is, die niet tot het normale vocabulaire van een gelovige of ambtsdragers behoort.
Ik denk dat het goed is dat we qua taalgebruik dicht bij het bijbelse taalgebruik blijven. Dat voorkomt verwarring zoals in dit topic, en voorkomt dat bepaalde uitdrukkingen uit de traditie een eigen leven gaan leiden. Uiteindelijk gaat het om de bijbelse betekenende zaak, en niet over een cultureel bepaalde zegswijze.
Een uitdrukking als "de schuldbrief thuiskrijgen" voegt volgens mij niks toe aan de bijbelse waarheid, maar zorgt er alleen maar voor dat mensen met verschillende achtergronden elkaar niet begrijpen.
Laatst gewijzigd door J.C. Philpot op 24 okt 2018, 15:19, 1 keer totaal gewijzigd.
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.
Herman schreef:
Maar mijn bewering gaat over het gereformeerde gehalte van het gebruik van dat woord. Hier het aantal hits in digibron van het woord schuldbrief in de waarheidsvriend. Het is dus een vrij normaal verschijnsel geweest, zeker omdat het woord wortelt in een praktisch voorbeeld:
Gezien mijn leeftijd zijn enkel nummers vanaf half jaren '90 relevant. Ik had dus in 23 jaar 5 keer het woord schuldbrief kunnen tegenkomen in 1196 nummers van de Waarheidsvriend. In slechts 0,4% van de nummers vanaf halverwege de jaren '90 komt het woord schuldbrief voor.
In alle nummers van de Waarheidsvriend komt de uitdrukking slechts 28 keer voor. Het is maar wat je een normaal verschijnsel noemt. Duidelijk is dat in Gereformeerde Bondskringen het een ongebruikelijke uitdrukking is, die niet tot het normale vocabulaire van een gelovige of ambtsdragers behoort.
Bovendien zijn artikelen korter en minder geworden. Dat geldt ook voor andere kerkelijke bladen.
Je kunt hieruit dus niet afleiden dat er echt fundamenteel wat veranderd is.
'Zie, God is groot, en wij begrijpen Hem niet' - Job 36:26 (HSV)
In de Saambinder, dat vind ik wel aardig om ook even te vermelden, is het als volgt:
2010-2018 (20)
2000-2009 (15)
1990-1999 (16)
1980-1989 (19)
1970-1979 (14)
1960-1969 (7)
1950-1959 (15)
1940-1949 (2)
1930-1939 (4)
1920-1929 (9)
Je zou dus kunnen zeggen dat het ter rechterzijde een gangbaarder woord is. Ik zie zelfs dat het in de Saambinder nog vaker voorkomt dan in De Wachter Sions. Feit blijft wel dat het absoluut niet een ongewoon woord is en dat je er daarom dus ook niet een aversie tegen kunt hebben.
Jantje schreef:In de Saambinder, dat vind ik wel aardig om ook even te vermelden, is het als volgt:
2010-2018 (20)
2000-2009 (15)
1990-1999 (16)
1980-1989 (19)
1970-1979 (14)
1960-1969 (7)
1950-1959 (15)
1940-1949 (2)
1930-1939 (4)
1920-1929 (9)
Je zou dus kunnen zeggen dat het ter rechterzijde een gangbaarder woord is. Ik zie zelfs dat het in de Saambinder nog vaker voorkomt dan in De Wachter Sions. Feit blijft wel dat het absoluut niet een ongewoon woord is en dat je er daarom dus ook niet een aversie tegen kunt hebben.
Ook interessant om te zien dat het in de loop van de tijd dus steeds vaker gebruikt wordt.
Zeeuw schreef:
Het ging mij over het principe schuldbrief. De voorbeelden die ik gaf, Abel, de apostelen, laten nergens een specifiek schuldbrief moment zien. Bv Mozes ook niet. Ook bv Jonathan lees ik nergens. Toen Nathan bij David kwam, was David al lang een kind van God. Ik zie dat moment niet als het eerste schuldbriefmoment. Wel als het daadwerkelijk naar binnenslaan van het berouw over die specifieke zonde.
Vwb dat laatste, dat zie je fout. Maar het is niet zo dat dit bij ieder Bijbels kind van God zo helder is
als leek gesuggereerd te worden. Niet door jou overigens.
Hoi, ik verwijs nu naar de eerdere uitleggingen van Eilander en Huisman. Er is al zoveel gezegd en herhaald. Het woord schuldbrief is wellicht voor sommigen een te groot woord. Je hebt gelijk dat David al een kind van God was. Nietemin kreeg hij zijn schuld in te zien. In zoverre doelde ik op een schuldbrief. En zeker bedoel ik niet een moment dat je in de wanhoop vergaat.
Wat er verder loskomt dat niet ieder bewust kind van God zijn schuld in komt te leven schaar ik onder ongeloofwaardig. Geestelijke hutspot wordt ervan gemaakt.Nog even en er is een poster met de naam Arminius. Ik ga Eilander steeds beter begrijpen betreffende zijn blijverij op RF.
Ik lees dat laatste nergens. Maar je gaat niet in op de andere voorbeelden die ik noem uit de Bijbel. De discipelen volgden op Jezus bevel. Leerden daarna veel over zichzelf, maar ik lees niet over hun diepe schuldervaring. Petrus weer wel, toen hij overduidelijk de Heere verloochende. Ik heb moeite met het veralgemeniseren van Paulus’ bekeringen als norm. Ieder kind van God leert zijn schuld kennen. Maar de mate waarin dit wordt doorleefd is voor een ieder anders.
Juist in de Bijbel lezen we vaak over schuld nádat men een kind van God was geworden. Mozes (rots slaan), Simson, David, Petrus. Voor mij als voorbeeld dat een kind van God altijd zal blijven zondigen en pas bij de laatste ademtocht hiervan verlost zal worden. Wat vaak een bemoediging is omdat je, zoals OOTB ook schreef, iedere dag weer bepaald wordt bij je eigen zondigheid.
En Eilander had het niet over dit soort discussies toen hij over de blijverij schreef.
Ik stel nergens de bekering van Paulus als norm. Inderdaad zal ieder mens het anders beleven, maar ik waarschuw tegen een geestelijk leven zonder een beleving van schuld in meer of mindere mate. Verder helemaal eens met jouw restposting. Ik was wellicht voorbarig met het noemen van Eilander.
eilander schreef:
Zit het nu vast op de uitdrukking, of om wat er bedoeld wordt?
Dat is een retorische vraag.
Het gaat erom dat er hier door enkelen zoveel belang wordt gehecht aan allerlei uitdrukkingen die niet te herleiden zijn uit de Bijbel. Erger nog is dat men het gebruik van dergelijke uitdrukkingen ziet als kenmerk van het ware, zoals wellicht ook niet ongebruikelijk is. Ze hebben niet in de gaten dat ze daarmee anderen per definitie bestempelen als tweederangs gelovigen - of erger - als mensen die het ware geloof niet kennen.
Helemaal eens. Aangezien het de facto geen Bijbelse uitdrukking is, kun je nooit stellen dat je deze term moet gebruiken "wil het wel zijn met je ziel". Vreselijk als we die kant op gaan, vind het normatief en angstaanjagend.
Jantje schreef:In de Saambinder, dat vind ik wel aardig om ook even te vermelden, is het als volgt:
2010-2018 (20)
2000-2009 (15)
1990-1999 (16)
1980-1989 (19)
1970-1979 (14)
1960-1969 (7)
1950-1959 (15)
1940-1949 (2)
1930-1939 (4)
1920-1929 (9)
Je zou dus kunnen zeggen dat het ter rechterzijde een gangbaarder woord is. Ik zie zelfs dat het in de Saambinder nog vaker voorkomt dan in De Wachter Sions. Feit blijft wel dat het absoluut niet een ongewoon woord is en dat je er daarom dus ook niet een aversie tegen kunt hebben.
In de oorlogsjaren lagen de prioriteiten duidelijk ergens anders
Een reactie op een aantal vragen en opmerkingen eerder.. Ik las veel oude schrijvers als Huntington, Rutherford, Bunyan, Wulfert Floor, Boston, Newton, Warbuton en de wat meer recente; Lamain, Kohlbrugge, Kersten, W.A. Brakel.
Ook vele bekeringsgeschiedenissen onder andere 12 vrouwen die met God verzoend werden en meer van die serie
Alle bekeringen hadden dezelfde orde al verliepen ze allen anders en was de een in een korte tijd en een ander pas na jaren verzoend met God.
Allen kregen de schuldbrief thuis en werden overtuigd van zonde, gerechtigheid en oordeel waarna ze God God wouden laten en zelf oordeelden dat ze de eeuwigheid in de hel verdiend hadden (tegenwoordig noemen ze dat gevaarlijk en niet nodig).
Wat ik veelal mis is een Rechtvaardig God die met de zondaar geen gemeenschap kan hebben. Ook al leef je naar de wet.
Alleen door het verzoenend bloed van Christus in de wedergeboorte is gemeenschap met God mogelijk.
Uit onzelf is er nooit meer een weg terug naar God want die werd al door de engelen gesloten in de hof van Eden.
God had ook rechtvaardig iedereen verloren kunnen laten gaan maar heeft uit het mensengeslacht een volk verkoren wat zalig zou worden.
Wat eerst in de tijd wordt ontdekt aan zijn zonden en ook de zonde in Adam en daarna de zonde dat hij door zijn werken Christus kruisigt en zich dus schuldig acht en zich doemenswaardig kent.
Ik heb van bijna alle bekeringen gelezen dat sommigen drie dagen niet aten of zich verstopten omdat ze de toorn van God gevoelden. Daarna komt een berouw die hartverscheurend is.. Als Christus is geopenbaard aan de ziel dan is men wedergeboren
Ik lees steeds meer dat berouw verloochend wordt evenals aan de wet bekend gemaakt te worden.
Men denkt met een paar tranen wedergeboren te zijn zonder ooit aan de wet te zijn gestorven.
Men heeft Christus helemaal niet nodig want iedereen kan het zelf wel. Alsof het een lijstje afwerken is van bidden en vroom doen en geloven dat het ook voor jou is.
Als ik bovenstaande reacties lees klinkt dat mij gewoon uiterst goddeloos in de oren
Misschien ben ik erg rechts maar ik denk dat de meesten wel weten wie bovenstaande namen zijn. Als je mij niet geloofd kan je altijd nog bekeringsgeschiedenissen van deze oudvaders en kinderen Gods lezen. Leg je leven daar maar naast in plaats van meteen beschuldigingen op te werpen als iemand scherp of hard is
Maar zacht heelmeesters maken stinkende wonden
Ik zal vast betweterig over komen, maar ik ben niet iemand die de schrijftaal goed beheerst of in staat is met liefde anderen te vermanen. Sorry daarvoor.
eilander schreef:
Zit het nu vast op de uitdrukking, of om wat er bedoeld wordt?
Dat is een retorische vraag.
Het gaat erom dat er hier door enkelen zoveel belang wordt gehecht aan allerlei uitdrukkingen die niet te herleiden zijn uit de Bijbel. Erger nog is dat men het gebruik van dergelijke uitdrukkingen ziet als kenmerk van het ware, zoals wellicht ook niet ongebruikelijk is. Ze hebben niet in de gaten dat ze daarmee anderen per definitie bestempelen als tweederangs gelovigen - of erger - als mensen die het ware geloof niet kennen.
Helemaal eens. Aangezien het de facto geen Bijbelse uitdrukking is, kun je nooit stellen dat je deze term moet gebruiken "wil het wel zijn met je ziel". Vreselijk als we die kant op gaan, vind het normatief en angstaanjagend.
Uit wat voor box kom je eigenlijk?
Zalig is de mens, welken de Heere de zonden niet toerekent.
Jantje schreef:In de Saambinder, dat vind ik wel aardig om ook even te vermelden, is het als volgt:
2010-2018 (20)
2000-2009 (15)
1990-1999 (16)
1980-1989 (19)
1970-1979 (14)
1960-1969 (7)
1950-1959 (15)
1940-1949 (2)
1930-1939 (4)
1920-1929 (9)
Je zou dus kunnen zeggen dat het ter rechterzijde een gangbaarder woord is. Ik zie zelfs dat het in de Saambinder nog vaker voorkomt dan in De Wachter Sions. Feit blijft wel dat het absoluut niet een ongewoon woord is en dat je er daarom dus ook niet een aversie tegen kunt hebben.
Ook interessant om te zien dat het in de loop van de tijd dus steeds vaker gebruikt wordt.
Dat is wel heel boeiend inderdaad. Het zou leuk zijn als dat eens werd onderzocht in relatie tot het aantal pagina's en voor een heel aantal van deze termen. In tijden waarin men meer eigen eigenaardigheden beklemtoont, komen dit soort woorden natuurlijk veel vaker voor.
Het is erg off-topic, maar dat is heel interessant.
En verder ben ik het eens met Ambtenaar. Ik hoor de uitdrukking nog wel eens langskomen, maar ik betwijfel of de helft van de kerkgangers enig idee heeft wat het betekent.
eilander schreef:
Zit het nu vast op de uitdrukking, of om wat er bedoeld wordt?
Dat is een retorische vraag.
Het gaat erom dat er hier door enkelen zoveel belang wordt gehecht aan allerlei uitdrukkingen die niet te herleiden zijn uit de Bijbel. Erger nog is dat men het gebruik van dergelijke uitdrukkingen ziet als kenmerk van het ware, zoals wellicht ook niet ongebruikelijk is. Ze hebben niet in de gaten dat ze daarmee anderen per definitie bestempelen als tweederangs gelovigen - of erger - als mensen die het ware geloof niet kennen.
Helemaal eens. Aangezien het de facto geen Bijbelse uitdrukking is, kun je nooit stellen dat je deze term moet gebruiken "wil het wel zijn met je ziel". Vreselijk als we die kant op gaan, vind het normatief en angstaanjagend.
Er is volgens mij niemand op dit forum die zegt dat de terminologie je er gaat brengen. Het gaat om de zaken. En net wat al eerder opgemerkt is, zit je nu vast op de uitdrukking of om wat er bedoeld word?
Jantje schreef:In de Saambinder, dat vind ik wel aardig om ook even te vermelden, is het als volgt:
2010-2018 (20)
2000-2009 (15)
1990-1999 (16)
1980-1989 (19)
1970-1979 (14)
1960-1969 (7)
1950-1959 (15)
1940-1949 (2)
1930-1939 (4)
1920-1929 (9)
Je zou dus kunnen zeggen dat het ter rechterzijde een gangbaarder woord is. Ik zie zelfs dat het in de Saambinder nog vaker voorkomt dan in De Wachter Sions. Feit blijft wel dat het absoluut niet een ongewoon woord is en dat je er daarom dus ook niet een aversie tegen kunt hebben.
Ook interessant om te zien dat het in de loop van de tijd dus steeds vaker gebruikt wordt.
Dat is wel heel boeiend inderdaad. Het zou leuk zijn als dat eens werd onderzocht in relatie tot het aantal pagina's en voor een heel aantal van deze termen. In tijden waarin men meer eigen eigenaardigheden beklemtoont, komen dit soort woorden natuurlijk veel vaker voor.
Het is erg off-topic, maar dat is heel interessant.
En verder ben ik het eens met Ambtenaar. Ik hoor de uitdrukking nog wel eens langskomen, maar ik betwijfel of de helft van de kerkgangers enig idee heeft wat het betekent.
Help!!! Ik wou dat ik het nooit had geplaatst. Wat een discussie over bijzaken zeg, vreselijk. Zelfs een kind snapt nog wat er bedoelt wordt!
Jantje schreef:
Help!!! Ik wou dat ik het nooit had geplaatst. Wat een discussie over bijzaken zeg, vreselijk. Zelfs een kind snapt nog wat er bedoelt wordt!
Ik heb het met even gecontroleerd bij mijn zoon van zeven. Hij keek mij vragend aan en had geen idee waar ik het over had.
Ik wou dat ik het nooit had geplaatst. 
Wat een discussie over bijzaken zeg, vreselijk. Zelfs een kind snapt nog wat er bedoelt wordt!