Verontrustende berichten

[-DIA-]

Zo over het Woord spreken van het zijn alleen maar letters, daar ben ik het echt niet mee eens! Gods Woord is levend en krachtig. Woord en Geest mag je nooit losmaken van elkaar. M. Luther: Laat toch niemand dat uiterlijke Woord, het Woord van Zijn lippen, door Hem met een menselijke hoorbare stem gesproken, een Woord dat binnendrong in de oren van hen die het hoorden. Laat toch niemand dat uiterlijke Woord klein of onnodig achten. Ik denk aan vele nieuwe dwazen van tegenwoordig, die zichzelf wijsmaken dat God met hen omgaat op een buitengewone wijze, door middel van verborgen openbaringen van de Geest, en die op die wijze ertoe komen om God en Christus de rug toe te keren en naar de duivel te lopen.

Laten we Gods Woord met eerbied behandelen. Leg er geen ander menselijk boek bovenop. Maar de woorden uit letters bestaande kunnen niets. Tenzij de woorden gaan leven. En dat is een wonder dat kun je zelf niet bewerkstelligen. Wel is waar dat het onze plicht is het Woord te bestuderen en de bemediteren, maar het is en blijft de Geest die levend maakt, door de letter van het Woord, die dus op zich niet meer is dan en letter in een krant.

Niet mee eens!
Zijn Woord zal nooit leeg terugkomen.
Of het verhard of het verbreekt.

Dat geldt het Woord, gepaard met de Heilige Geest, niet de letter op zich.
Het doet wat God behaagt, de een is het een reuk des levens ten leven en de ander een reuk des doods ten dode. Maar b.v. de letters a. b. c. of q. x. y. zeggen niets.

[samanthi]

Zo over het Woord spreken van het zijn alleen maar letters, daar ben ik het echt niet mee eens! Gods Woord is levend en krachtig. Woord en Geest mag je nooit losmaken van elkaar. M. Luther: Laat toch niemand dat uiterlijke Woord, het Woord van Zijn lippen, door Hem met een menselijke hoorbare stem gesproken, een Woord dat binnendrong in de oren van hen die het hoorden. Laat toch niemand dat uiterlijke Woord klein of onnodig achten. Ik denk aan vele nieuwe dwazen van tegenwoordig, die zichzelf wijsmaken dat God met hen omgaat op een buitengewone wijze, door middel van verborgen openbaringen van de Geest, en die op die wijze ertoe komen om God en Christus de rug toe te keren en naar de duivel te lopen.

Laten we Gods Woord met eerbied behandelen. Leg er geen ander menselijk boek bovenop. Maar de woorden uit letters bestaande kunnen niets. Tenzij de woorden gaan leven. En dat is een wonder dat kun je zelf niet bewerkstelligen. Wel is waar dat het onze plicht is het Woord te bestuderen en de bemediteren, maar het is en blijft de Geest die levend maakt, door de letter van het Woord, die dus op zich niet meer is dan en letter in een krant.

Niet mee eens!
Zijn Woord zal nooit leeg terugkomen.
Of het verhard of het verbreekt.

Dat geldt het Woord, gepaard met de Heilige Geest, niet de letter op zich.
Het doet wat God behaagt, de een is het een reuk des levens ten leven en de ander een reuk des doods ten dode. Maar b.v. de letters a. b. c. of q. x. y. zeggen niets.

Ik begrijp wat je bedoeld, het is papier en drukinkt, geen relikwie.
Het deed even mijn nekhaar rechtop zetten, maar ik snap nu wat je bedoeld!

[Posthoorn]

Hebr. 4:12 Want het Woord Gods is levend en krachtig, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, en gaat door tot de verdeling der ziel en des geestes, en der samenvoegselen en des mergs, en is een oordeler der gedachten en der overleggingen des harten...

Maar als ons hart niet van binnenuit door de Geest geopend wordt, zal het Woord toch geen kracht doen, maar ons juist verharden.

[samanthi]

Hebr. 4:12 Want het Woord Gods is levend en krachtig, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, en gaat door tot de verdeling der ziel en des geestes, en der samenvoegselen en des mergs, en is een oordeler der gedachten en der overleggingen des harten...

Maar als ons hart niet van binnenuit door de Geest geopend wordt, zal het Woord toch geen kracht doen, maar ons juist verharden.

Ja het keert nooit leeg terug

[Marco]

Je moet het een niet tegen het ander wegstrepen. Ik grijp nog maar een keer naar Calvijn: In Inst. III, XXIV, 2 spreekt hij over de inwendige roeping, waar ik het al over had. Calvijn zegt over deze roeping, dat “die niet alleen gelegen is in de prediking des Woords, maar ook in de verlichting des Geestes”. En een eindje verderop zegt hij: “Dus deze inwendige roeping is een pand der zaligheid, dat niet kan bedriegen.”
Wil jij naar een geloof dat er zomaar ‘vanzelf’ is, zonder dat je er weet van hebt, zonder dat je ogen geopend zijn, zonder dat je God in Christus als een verzoend God hebt leren kennen, enz. enz.? Zie 2 Kor. 4:6. Zie ook DL V, art. 7 en 13, waar gesproken wordt over het “wederom gevoelen” van de “genade Gods, Die nu met hen verzoend is”, en over “de aanschouwing” van “het aanschijn des verzoenden Gods”, welke “de godvruchtige zoeter is dan het leven, en waarvan de verberging bitterder is dan de dood”.

Hoe je er toch keer op keer bij komt dat ik naar een geloof zou willen dat er 'vanzelf' is, is mij niet duidelijk. Misschien moet ik maar eens hele grote letters gebruiken, 50 punts of zo, dat dat helpt..?

Wat ik zo verontrustend vind, is dat dat confronterende inderdaad wat naar de achtergrond verdwenen is in sommige kerkverbanden, terwijl in andere kerkverbanden wel geconfronteerd wordt, maar dan net op een andere grond dan ooit de bedoeling was. Waarbij uitverkiezing van iets moois ('God heeft mij uitgekozen!') iets engs is geworden ('zou God mij wel uitgekozen hebben?'), en de wedergeboorte van een grote bron van blijdschap ('ik geloof in God, dat doe ik niet uit mijn oude ik, maar door de vernieuwing van mijn wezen') is veranderd in een bron van twijfel ('zou mijn geloof wel echt zijn?').
We zouden hier elkaar enorm mee kunnen helpen, maar ook dat wil maar niet van de grond komen.

Wanneer je ontkent dat er een roeping nodig is als vrucht van de verkiezing, dan denk ik niet dat jij en huisman elkaar veel te vertellen hebben c.q. elkaar verder kunnen helpen.

Ik weet niet hoe ik dat als vrucht precies moet interpreteren: oorzaak-gevolg of in de tijd. Ik probeer mij gewoon bij de belijdenisgeschriften te houden die mij vertellen dat de uitverkoren mens wedergeboren wordt en daarom/daarmee/daardoor gaat geloven. Een nieuw leven begint, dat niet uit de mens zelf is gekomen.
En diezelfde belijdenisgeschriften spreken volgens mij de Schrift na als ze vertellen dat die uitverkoren mens zekerheid mag putten uit het geloof, hoe zwak dat soms ook is. Maar wat ik bij velen zie, zowel bij evangelische christenen als bij reformatorischen is dat de manier waarop over wedergeboorte wordt gesproken mensen afhoudt van het geloof. En dat steekt.

[Marco]

God separeert naar wie in Hem gelooft, en wie in Hem gelooft is wedergeboren, anders kan je niet in Hem geloven.

Ik dacht dat het was: Dat God, hen alleen, aanziet die, door een waar geloof, in Jezus Christus zijn ingeent.

Ja, dus daarmee scheidt God uiteindelijk de gelovigen van de ongelovigen, die dat niet zijn.

Marco, kun je me dan vertellen wat een waar geloof is?

Het is misschien een flauw antwoord, maar zie daarvoor HC zondag 1. Maar lees het antwoord maar eens goed: het geloof is ook het vaste vertrouwen dat niet alleen aan anderen, maar ook aan mij eeuwig heil is beloofd.

[huisman]

God separeert naar wie in Hem gelooft, en wie in Hem gelooft is wedergeboren, anders kan je niet in Hem geloven.

Ik dacht dat het was: Dat God, hen alleen, aanziet die, door een waar geloof, in Jezus Christus zijn ingeent.

Ja, dus daarmee scheidt God uiteindelijk de gelovigen van de ongelovigen, die dat niet zijn.

Marco, kun je me dan vertellen wat een waar geloof is?

Het is misschien een flauw antwoord, maar zie daarvoor HC zondag 1. Maar lees het antwoord maar eens goed: het geloof is ook het vaste vertrouwen dat niet alleen aan anderen, maar ook aan mij eeuwig heil is beloofd.

Zondag 7 bedoel je!!!!

[huisman]

Ter overdenking

Maar wat zegt zij? Nabij u is het Woord, in uw mond en in uw hart. Dit is het Woord des geloofs, hetwelk wij prediken.
9 Namelijk, indien gij met uw mond zult belijden den Heere Jezus, en met uw hart geloven, dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, zo zult gij zalig worden.
10 Want met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid en met den mond belijdt men ter zaligheid.

En wij hebben het profetische woord, dat zeer vast is, en gij doet wel, dat gij daarop acht hebt, als op een licht, schijnende in een duistere plaats, totdat de dag aanlichte, en de morgenster opga in uw harten.
20 Dit eerst wetende, dat geen profetie der Schrift is van eigen uitlegging;
21 Want de profetie is voortijds niet voortgebracht door de wil eens mensen, maar de heilige mensen Gods, van den Heiligen Geest gedreven zijnde, hebben ze gesproken.

[Vagari]

God separeert naar wie in Hem gelooft, en wie in Hem gelooft is wedergeboren, anders kan je niet in Hem geloven.

Ik dacht dat het was: Dat God, hen alleen, aanziet die, door een waar geloof, in Jezus Christus zijn ingeent.

Ja, dus daarmee scheidt God uiteindelijk de gelovigen van de ongelovigen, die dat niet zijn.

Marco, kun je me dan vertellen wat een waar geloof is?

Het is misschien een flauw antwoord, maar zie daarvoor HC zondag 1. Maar lees het antwoord maar eens goed: het geloof is ook het vaste vertrouwen dat niet alleen aan anderen, maar ook aan mij eeuwig heil is beloofd.

Zondag 7 bedoel je!!!!

Een waar geloof is niet alleen een stellig weten of kennis, waardoor ik alles voor waarachtig houd, wat ons God in Zijn Woord geopenbaard heeft (a), maar ook een vast vertrouwen (b), hetwelk de Heilige Geest (c) door het Evangelie in mijn hart werkt (d), dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid (e) van God geschonken is, uit louter genade, alleen om der verdienste van Christus wil (f).

Ik neem aan dat dit bedoeld wordt... Geschonken is...
Maar ik dacht dat Marco dit niet kon bedoelen want dat strijd met zijn stelling:

Dan zit de scheiding niet tussen verzekerde gelovigen en hen die het heil graag willen aannemen, maar dat om wat voor reden dan ook niet durven (lees: categorie 2 en categorie 1). Die zit dan tussen categorie 3 (oud genoeg om belijdenis te doen, maar gelooft eigenlijk niet) en categorie 1 en 2.

[Posthoorn]

Wil jij naar een geloof dat er zomaar ‘vanzelf’ is, zonder dat je er weet van hebt, zonder dat je ogen geopend zijn, zonder dat je God in Christus als een verzoend God hebt leren kennen, enz. enz.? Zie 2 Kor. 4:6. Zie ook DL V, art. 7 en 13, waar gesproken wordt over het “wederom gevoelen” van de “genade Gods, Die nu met hen verzoend is”, en over “de aanschouwing” van “het aanschijn des verzoenden Gods”, welke “de godvruchtige zoeter is dan het leven, en waarvan de verberging bitterder is dan de dood”.

Hoe je er toch keer op keer bij komt dat ik naar een geloof zou willen dat er 'vanzelf' is, is mij niet duidelijk. Misschien moet ik maar eens hele grote letters gebruiken, 50 punts of zo, dat dat helpt..?

Nee, dat helpt niet. Want bij jou is het toch zo dat iemand op een gegeven moment constateert dat hij gelooft, zonder dat hij weet waar dat geloof vandaan komt. Dat is er dan zomaar, dus zal hij ook wel wedergeboren zijn.

Wanneer je ontkent dat er een roeping nodig is als vrucht van de verkiezing, dan denk ik niet dat jij en huisman elkaar veel te vertellen hebben c.q. elkaar verder kunnen helpen.

Ik weet niet hoe ik dat als vrucht precies moet interpreteren: oorzaak-gevolg of in de tijd. Ik probeer mij gewoon bij de belijdenisgeschriften te houden die mij vertellen dat de uitverkoren mens wedergeboren wordt en daarom/daarmee/daardoor gaat geloven. Een nieuw leven begint, dat niet uit de mens zelf is gekomen.
En diezelfde belijdenisgeschriften spreken volgens mij de Schrift na als ze vertellen dat die uitverkoren mens zekerheid mag putten uit het geloof, hoe zwak dat soms ook is. Maar wat ik bij velen zie, zowel bij evangelische christenen als bij reformatorischen is dat de manier waarop over wedergeboorte wordt gesproken mensen afhoudt van het geloof. En dat steekt.

Dat geloof ik, omdat dat dát nu juist het punt is waar het om gaat. Met dat geloof worden we niet geboren, maar dat moet in ons gewerkt worden in de weg van bekering en wedergeboorte (de inwendige roeping als vrucht van de verkiezing). En daar ben je bij.

[eilander]

Er is geen geloof mogelijk zonder bijzondere openbaring. Dat is de inwendige roeping. Zonder deze kan er geen sprake zijn van geloof. Is dat 'zonder of buiten het Woord'? Nee, maar zij is wel nodig bij het Woord.

Dit is helemaal waar, en toch mis ik nog wel iets: het feit dat wij aan het Woord niet genoeg hebben wordt veroorzaakt door onze blindheid en ons ongeloof.
De Heere is zo genadig dat hij ondanks dat door de inwendige roeping onze ogen wil openen voor de boodschap van het Evangelie.

[DDD]

Zijn er ook gereformeerde theologen (geweest) die de inwendige roeping een 'bijzondere openbaring' noemden?

[-DIA-]

Zijn er ook gereformeerde theologen (geweest) die de inwendige roeping een 'bijzondere openbaring' noemden?

Ik weet het niet. Ik kende ze wel die er geen woorden voor hadden.
Het allerwonderlijkste wonder. Of: wat is het dat Gij hebt omgezien naar een dode hond... En veel meer uitdrukkingen die een dode niet maakt omdat hij die niet kent.

[eilander]

Zijn er ook gereformeerde theologen (geweest) die de inwendige roeping een 'bijzondere openbaring' noemden?

Goeie vraag.
Maar het blijft natuurlijk een definitiekwestie. Ik denk bij een 'bijzondere openbaring' aan een visioen, een droom, een hoorbare stem of andere bijzondere gebeurtenis.
Posthoorn denkt dan aan de inwendige roeping. Mijns inziens niet zo'n gelukkige woordkeuze, maar inhoudelijk dan wel Bijbels.

[-DIA-]

Zijn er ook gereformeerde theologen (geweest) die de inwendige roeping een 'bijzondere openbaring' noemden?

Goeie vraag.
Maar het blijft natuurlijk een definitiekwestie. Ik denk bij een 'bijzondere openbaring' aan een visioen, een droom, een hoorbare stem of andere bijzondere gebeurtenis.
Posthoorn denkt dan aan de inwendige roeping. Mijns inziens niet zo'n gelukkige woordkeuze, maar inhoudelijk dan wel Bijbels.

Bij een bijzondere openbaring ben je geneigd aan een extraordinaire openbaring te denken... Een term, overigens die ik, zover ik weet, niet vaak, zo niet nooit hoorde. Dan was het meest een extraordinaire openbaring.