Anonieme brieven

[Jo-Ann]

Er stond in er een in de laatste saambinder, anoniem:

Er zijn al heel wat brieven in gedachten geschreven die nooit op de post gedaan zijn.


In uw boekje 't zal je kind maar zijn' zoek ik een antwoord op vragen waar ik mee loop. Bij voorbeeld: Wat te doen als je kind gaat samen wonen? Mijn dochter (23) kwam met de boodschap dat ze een huis heeft, gaat samen wonen om te sparen voor de bruiloft. Op een dag heeft ze de daad bij het woord gevoegd. Misschien is het wel verkeerd, maar in overleg met mijn man heb ik een Bijbel gekocht en gegeven. Ze pakte hem wel aan, gelukkig. Toen we in de kerk zaten heeft ze haar spullen weggehaald. Het doet extra pijn dat ze op deze manier wegging. Ze was jarig en we zijn er niet geweest. De andere kinderen nemen ons dat kwalijk: 'jullie moeten je kinderen meer vrijlaten.' Weet u wat ik ook zo erg vind? Dat we van niemand iets horen. Van kerkmensen niet, van ambtsdragers niet. Ze gaat al een paar jaar niet meer naar de catechisatie. Nooit heeft de dominee of de ouderling gebeld of gevraagd waar ze bleef. Tijdens het huisbezoek hebben we het ter sprake gebracht. Het antwoord was: 'we zullen het meenemen naar de kerkenraad'. Maar we hoorden niets meer. Het jaar daarna hadden we weer huisbezoek. De vrijdag daarvoor stond in de kerkbod, dat een jongen 'tot leedwezen van de kerkenraad' zijn dooplidmaatschap had beëindigd. Toen dacht ik: 'als ik het durf vraag ik ernaar tijdens het huisbezoek'. Ik heb alle moed bij elkaar geraapt om de vraag te stellen: 'waarom staat er eigenlijk in de kerkbode 'tot leedwezen van de kerkenraad'? De ambtsdragers zeiden: 'wat moet er dan staan?' Moet er soms achter staan 'en van de ouders'? 'Neen', zei ik, 'alleen tot leedwezen van de ouders. Want de kerkenraad kijkt er nooit naar om'. Ja, dat begrepen ze. Ze zouden het meenemen naar de kerkenraad. Maar we hoorden weer helemaal niets... Naast ons blijft de plaats in de kerkbank leeg. Dat went nooit. Ik heb niets, helemaal niets om voor God te kunnen bestaan. Het wordt steeds stiller om ons heen. We hebben het blijkbaar allemaal verkeerd gedaan. 'We zijn ouderwets en moeten meer met de tijd meegaan. We moeten alles goed vinden.' Maar dat kan toch niet? Misschien is het beter dat ik de brief weer verscheur in plaats van op de post doen. Ik kan toch niet alles op papier zetten, want geen mens kan me helpen...

Een moeder

Wat enorm schrijnend, maar ben bang dat deze moeder niet de enige is en dat deze handelswijze in meerdere gemeentes praktijk is. Vooral de 'zware'.

[DDD]

Ik vrees dat laatste ook. Wat verschrikkelijk. Ze menen dat ze rein zijn van het bloed van de hoorders/ kerkleden als ze maar akelig genoeg gewaarschuwd hebben. Gelukkig is het niet aan mij om wie dan ook te oordelen, maar zo'n houding staat haaks op de boodschap van de heilige Schrift. Met negatieve reclame over de ander kan een bakker ook zijn waren niet aanprijzen. Zou dat bij het Evangelie anders zijn?

Ik denk dat zo'n houding te maken heeft met een misvormd beeld van de uitverkiezing.

Gisteren hoorde ik tot mijn ontzetting in een preek over Ruth van een niet onvermaard emerituspredikant in de Gereformeerde Gemeenten dat hij ooit eens een onchristelijke jongen op catechisatie had. Die wilde gedoopt worden de zondag daarna. Dat kon vanzelf niet. Na drie keer had hij hem nooit meer gezien. Dat was een voorbeeld om aan te geven dat er veel werk is dat niet het werk des Heeren is. Ik vond het werkelijk verbijsterend dat een predikant die zijn roeping zo slecht verstaat dat hij niet eens een nader gesprek voert met zo iemand het ook nog eens bestaat om dit als voorbeeld aan te halen. Dan is er echt sprake van dolgedraaid verkiezingsdefaitisme. Dat is niet gereformeerd meer. De preek was dan ook een preek zonder Christus (maar Boaz was ook nog niet aan de orde).

[albion]

Er stond in er een in de laatste saambinder, anoniem:

Er zijn al heel wat brieven in gedachten geschreven die nooit op de post gedaan zijn.


In uw boekje 't zal je kind maar zijn' zoek ik een antwoord op vragen waar ik mee loop. Bij voorbeeld: Wat te doen als je kind gaat samen wonen? Mijn dochter (23) kwam met de boodschap dat ze een huis heeft, gaat samen wonen om te sparen voor de bruiloft. Op een dag heeft ze de daad bij het woord gevoegd. Misschien is het wel verkeerd, maar in overleg met mijn man heb ik een Bijbel gekocht en gegeven. Ze pakte hem wel aan, gelukkig. Toen we in de kerk zaten heeft ze haar spullen weggehaald. Het doet extra pijn dat ze op deze manier wegging. Ze was jarig en we zijn er niet geweest. De andere kinderen nemen ons dat kwalijk: 'jullie moeten je kinderen meer vrijlaten.' Weet u wat ik ook zo erg vind? Dat we van niemand iets horen. Van kerkmensen niet, van ambtsdragers niet. Ze gaat al een paar jaar niet meer naar de catechisatie. Nooit heeft de dominee of de ouderling gebeld of gevraagd waar ze bleef. Tijdens het huisbezoek hebben we het ter sprake gebracht. Het antwoord was: 'we zullen het meenemen naar de kerkenraad'. Maar we hoorden niets meer. Het jaar daarna hadden we weer huisbezoek. De vrijdag daarvoor stond in de kerkbod, dat een jongen 'tot leedwezen van de kerkenraad' zijn dooplidmaatschap had beëindigd. Toen dacht ik: 'als ik het durf vraag ik ernaar tijdens het huisbezoek'. Ik heb alle moed bij elkaar geraapt om de vraag te stellen: 'waarom staat er eigenlijk in de kerkbode 'tot leedwezen van de kerkenraad'? De ambtsdragers zeiden: 'wat moet er dan staan?' Moet er soms achter staan 'en van de ouders'? 'Neen', zei ik, 'alleen tot leedwezen van de ouders. Want de kerkenraad kijkt er nooit naar om'. Ja, dat begrepen ze. Ze zouden het meenemen naar de kerkenraad. Maar we hoorden weer helemaal niets... Naast ons blijft de plaats in de kerkbank leeg. Dat went nooit. Ik heb niets, helemaal niets om voor God te kunnen bestaan. Het wordt steeds stiller om ons heen. We hebben het blijkbaar allemaal verkeerd gedaan. 'We zijn ouderwets en moeten meer met de tijd meegaan. We moeten alles goed vinden.' Maar dat kan toch niet? Misschien is het beter dat ik de brief weer verscheur in plaats van op de post doen. Ik kan toch niet alles op papier zetten, want geen mens kan me helpen...

Een moeder

Wat enorm schrijnend, maar ben bang dat deze moeder niet de enige is en dat deze handelswijze in meerdere gemeentes praktijk is. Vooral de 'zware'.

Ik ben het met de briefschrijfster eens (en ik spreek uit ervaring. Boekdelen kan ik schrijven, maar we hangen de vuile was niet buiten, ondertussen staat een ieder klaar met raad en advies (de beste stuurlui staan aan wal, zou hun niet gebeuren....) en mijden het gezin want tja.... daar gebeuren dingen die niet door de beugel kunnen en hoe meer men er over praat hoe breder het uitgemeten wordt. Maar over de balk en de splinter dat zijn we vergeten.... En ja, het is ook enorm schrijnend, vooral als je denkt dat het alleen maar in jou huisgezin gebeurt. Je gaat twijfelen aan jezelf.

[Mara]

Het doet mij ook pijn, want wij vragen ons inmiddels af wat er met een brief (of e mail) gebeurt die je aan een k.r. verstuurt.
Niet anoniem, maar wel met vragen, en nood.
En wij kregen ook dit antwoord: we zullen het meenemen.
Nimmer iets gehoord.
Misschien reden voor een nieuw topic: wat doet de k.r. als er een brief binnenkomt?
Of: wat doet de k.r. met een brief/ e mail?

[alias]

Het doet mij ook pijn, want wij vragen ons inmiddels af wat er met een brief (of e mail) gebeurt die je aan een k.r. verstuurt.
Niet anoniem, maar wel met vragen, en nood.
En wij kregen ook dit antwoord: we zullen het meenemen.
Nimmer iets gehoord.
Misschien reden voor een nieuw topic: wat doet de k.r. als er een brief binnenkomt?
Of: wat doet de k.r. met een brief/ e mail?

Zelfs een consulent die zegt bij te zullen staan met geschillen.
Hij liet niets meer van zich horen...

[DDD]

Het zou goed zijn als er deskundigen waren die mensen zouden kunnen bijstaan bij kerkrechtelijke procedures, ingesteld door de synode. Dat zeg ik niet om het conflict te zoeken, maar onzorgvuldigheid mag er in de gemeente des Heeren niet zijn.

[-DIA-]

Het stukje van ds. Lamain is wel uit het hart gegrepen.
Het is een praktijk, een vaak bittere,
en voor het ogenblik onbegrepen praktijk.
Als God het niet verhoed kunnen de vuisten wel een ballen:
Waarom?
Daarom...
Maar om daar eens achter te mogen blikken.

[Jo-Ann]

Ik vrees dat over dit en soortgelijke onderwerpen een beerput open kan gaan
Helaas ook dergelijke ervaringen.
Maar las net het stukje van ds. Lamain, eerder in dit onderwerp gepost. Hetzelfde wat hij schrijft over anonieme briefschrijvers, geldt ook voor kerkenraadsleden. Er is er Één Die weet hoe zij zich gedragen en ook hen zal oordelen.

Ik kan me nog herinneren dat er een leraar was in een gemeente, die veel gekweld en benauwd werd met ongetekende brieven, ''s Avonds laat, wanneer allen naar bed waren, of zelfs in de nacht en in de vroege morgen, werden er allerlei brieven onder de deur gestopt of in de brievenbus, wanneer niemand van de huisgenoten het bemerkte. De mensen, die dat deden, waren vanzelf familie van het ongedierte dat ''s nachts uitgaat om te verderven. Verschrikkelijk wanneer we zulk een duivelse geest met ons omdragen, die zulke goddeloze praktijken uitoefent. „Zij hebben geen vreze Gods voor hun ogen".

Gods molens malen langzaam, maar zeker. Dat God alwetend is en dat er een God is, '' Die leeft en op deze aarde vonnis geeft, dringt bij zulke mensen niet door.

Dat God soms in de oefening van Zijn heilig recht de zonde op de daad straft, zoals we de voorbeelden daarvan hebben in Gods Woord, wordt door zulke mensen niet geloofd. Wat is het een lage praktijk om onder te verzenden brieven namen te schrijven die niemand kan ontcijferen, of brieven waar onder helemaal geen naam gezet wordt.

Het zou goed zijn als er deskundigen waren die mensen zouden kunnen bijstaan bij kerkrechtelijke procedures, ingesteld door de synode. Dat zeg ik niet om het conflict te zoeken, maar onzorgvuldigheid mag er in de gemeente des Heeren niet zijn.

Goede suggestie! 'k zie het alleen nog niet zomaar gebeuren

[DDD]

Goede ideeën hebben altijd even tijd nodig. Misschien dat de commentator in het RD het eens naar voren kan brengen, dat maakt een stuk meer indruk dan mijn bijdragen hier, denk ik.

[Jo-Ann]

Goede ideeën hebben altijd even tijd nodig. Misschien dat de commentator in het RD het eens naar voren kan brengen, dat maakt een stuk meer indruk dan mijn bijdragen hier, denk ik.

Maar ff serieus: voor veel situaties is het al te laat; er zijn al heel wat kalfjes verdronken en putten gedempt met vrome woorden. En zouden die 'zware mannen' zich door een commentator van het RD zich laten gezeggen?

[Tiberius]

Goede ideeën hebben altijd even tijd nodig. Misschien dat de commentator in het RD het eens naar voren kan brengen, dat maakt een stuk meer indruk dan mijn bijdragen hier, denk ik.

Maar ff serieus: voor veel situaties is het al te laat; er zijn al heel wat kalfjes verdronken en putten gedempt met vrome woorden. En zouden die 'zware mannen' zich door een commentator van het RD zich laten gezeggen?

Misschien niet. Maar elk niet-verdronken kalfje is er één, nietwaar?
Ik vind het een goed idee van DDD. Het is in ieder geval een heel herkenbaar verhaal.

[Afgewezen]

En neem dit dan meteen mee:

Heeft een kerkenraad niet een soort 'kaartenbak' met info over gemeenteleden? Zodat je niet steeds je levensomstandigheden hoeft uit te leggen aan nieuwe bezoekbroeders...

Een beetje afhankelijk van met welke ledenadministratiesysteem men werkt.
Burgerlijke staat e.d. worden natuurlijk wel bijgehouden; meestal ook wel of kinderen de kerk verlaten hebben.
Maar niet over ziekten en zorgen, etc.

Slechte zaak, die tot pijnlijke situaties aanleiding kan geven. (Overigens zou voor zoiets geen kaartensysteem nodig moeten zijn, maar goed...)

[Tiberius]

En neem dit dan meteen mee:

Heeft een kerkenraad niet een soort 'kaartenbak' met info over gemeenteleden? Zodat je niet steeds je levensomstandigheden hoeft uit te leggen aan nieuwe bezoekbroeders...

Een beetje afhankelijk van met welke ledenadministratiesysteem men werkt.
Burgerlijke staat e.d. worden natuurlijk wel bijgehouden; meestal ook wel of kinderen de kerk verlaten hebben.
Maar niet over ziekten en zorgen, etc.

Slechte zaak, die tot pijnlijke situaties aanleiding kan geven. (Overigens zou voor zoiets geen kaartensysteem nodig moeten zijn, maar goed...)

Punt is, dat hieraan meer negatieve kanten zitten dan positieve.

[Afgewezen]

Punt is, dat hieraan meer negatieve kanten zitten dan positieve.

Dan moet daar maar eens een oplossing voor gezocht worden. Zomaar 'blind' op huisbezoek gaan, kan eigenlijk niet.

[Jo-Ann]

Misschien niet. Maar elk niet-verdronken kalfje is er één, nietwaar?

Het wrange is dat dit voor ons kalfje niet meer geldt.

Ik vind het een goed idee van DDD.

Ik ook!