huisman schreef:

Jongere schreef:Het is wel goed om helder te houden wat "het geloof" dan is. Ik voel me thuis bij de omschrijving van de Catechismus. En die sluit heel duidelijk alle twijfel uit.
'(...) moeten wij staande houden, dat het vertrouwen behoort tot het wezen van het geloof en niet slechts tot zijn "welwezen". Het geloof sluit in zijn wezen de twijfel uit en is naar zijn aard een zeker vertrouwen.' (ds. A. Moerkerken, in een bundel uit 1976)
Daar kan ik me in vinden. Zie ook http://www.ssnr.nl/site/geef-voltekst.p ... =B98011811.

Het is denk ik niet juist om de term geloof toe te passen op het hele leven van de gelovige, waarin ook aanvechtingen thuis horen. Geloof moet gereserveerd worden voor dat wat de catechismus omschrijft.

Twijfel en aanvechtingen zijn toch niet hetzelfde?

Jongere schreef:

huisman schreef:

Jongere schreef:Het is wel goed om helder te houden wat "het geloof" dan is. Ik voel me thuis bij de omschrijving van de Catechismus. En die sluit heel duidelijk alle twijfel uit.
'(...) moeten wij staande houden, dat het vertrouwen behoort tot het wezen van het geloof en niet slechts tot zijn "welwezen". Het geloof sluit in zijn wezen de twijfel uit en is naar zijn aard een zeker vertrouwen.' (ds. A. Moerkerken, in een bundel uit 1976)
Daar kan ik me in vinden. Zie ook http://www.ssnr.nl/site/geef-voltekst.p ... =B98011811.

Het is denk ik niet juist om de term geloof toe te passen op het hele leven van de gelovige, waarin ook aanvechtingen thuis horen. Geloof moet gereserveerd worden voor dat wat de catechismus omschrijft.

Twijfel en aanvechtingen zijn toch niet hetzelfde?

Je hebt gelijk, ik formuleerde niet zorgvuldig. Hoop dat de kern van mijn post duidelijk is.
Twijfel vloeit vaak uit aanvechting voort, soms ook juist niet.

huisman schreef:Kun je het zo zeggen twijfel komt van de mens of zelfs van de duivel en aanvechtingen komen van de HEERE ?
Net zoiets als het verschil tussen verzoekingen en beproevingen ?

Jongere schreef:

huisman schreef:Kun je het zo zeggen twijfel komt van de mens of zelfs van de duivel en aanvechtingen komen van de HEERE ?
Net zoiets als het verschil tussen verzoekingen en beproevingen ?

Dat weet ik niet. Ik vind het altijd wat lastig om de begrippen precies kloppend te maken. Een aanvechting kan (volgens mij) ook van de duivel komen, die Gods kind aanvecht met de vraag of het bij hem wel Gods werk is. En op die aanvechtingen zijn twee antwoorden mogelijk: twijfel of geloof.
Waar het geloof is, komt altijd aanvechting op af (bedoelt Kohlbrugge dat?). Maar het geloof zelf twijfelt niet, maar drijft de twijfel juist uit.

refo schreef:Begrijp ik goed dat twijfel een KENMERK van het WARE geloof is?

refo schreef:Begrijp ik goed dat twijfel een KENMERK van het WARE geloof is?

Lijk me in strijd met dit:

Al is het dat mij mijn consciëntie aanklaagt dat ik tegen al de geboden Gods zwaarlijk gezondigd en geen daarvan gehouden heb, en nog steeds tot alle boosheid geneigd ben, nochtans God, zonder enige verdienste mijnerzijds, uit louter genade mij de volkomen genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus schenkt en toerekent.

huisman schreef:

refo schreef:Begrijp ik goed dat twijfel een KENMERK van het WARE geloof is?

Lijk me in strijd met dit:

Al is het dat mij mijn consciëntie aanklaagt dat ik tegen al de geboden Gods zwaarlijk gezondigd en geen daarvan gehouden heb, en nog steeds tot alle boosheid geneigd ben, nochtans God, zonder enige verdienste mijnerzijds, uit louter genade mij de volkomen genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus schenkt en toerekent.

Aanvechting kun je als kenmerk zien. Twijfel niet zie postings hierboven van jongere en huisman

refo schreef:Vooral uit de Psalmen kun je leren dat de ware gelovige zegt: God, ik zie U niet, ik merk U niet, maar u bent toch Mijn God. Toch = nochtans. Waarom zou de Psalmist dat telkens (kunnen) zeggen?

refo schreef:

huisman schreef:

refo schreef:Begrijp ik goed dat twijfel een KENMERK van het WARE geloof is?

Lijk me in strijd met dit:

Al is het dat mij mijn consciëntie aanklaagt dat ik tegen al de geboden Gods zwaarlijk gezondigd en geen daarvan gehouden heb, en nog steeds tot alle boosheid geneigd ben, nochtans God, zonder enige verdienste mijnerzijds, uit louter genade mij de volkomen genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus schenkt en toerekent.

Aanvechting kun je als kenmerk zien. Twijfel niet zie postings hierboven van jongere en huisman

En kan ik daar uit Schrift en belijdenis nog wat bewijsplaatsen krijgen?

Vooral uit de Psalmen kun je leren dat de ware gelovige zegt: God, ik zie U niet, ik merk U niet, maar u bent toch Mijn God. Toch = nochtans. Waarom zou de Psalmist dat telkens (kunnen) zeggen?

refo schreef:

huisman schreef:

refo schreef:Begrijp ik goed dat twijfel een KENMERK van het WARE geloof is?

Lijk me in strijd met dit:

Al is het dat mij mijn consciëntie aanklaagt dat ik tegen al de geboden Gods zwaarlijk gezondigd en geen daarvan gehouden heb, en nog steeds tot alle boosheid geneigd ben, nochtans God, zonder enige verdienste mijnerzijds, uit louter genade mij de volkomen genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus schenkt en toerekent.

Aanvechting kun je als kenmerk zien. Twijfel niet zie postings hierboven van jongere en huisman

En kan ik daar uit Schrift en belijdenis nog wat bewijsplaatsen krijgen?

Vooral uit de Psalmen kun je leren dat de ware gelovige zegt: God, ik zie U niet, ik merk U niet, maar u bent toch Mijn God. Toch = nochtans. Waarom zou de Psalmist dat telkens (kunnen) zeggen?

1 ¶ Een psalm van Asaf. Immers is God Israel goed, dengenen, die rein van harte zijn.
2 Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.
3 Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.
4 Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.
5 Zij zijn niet in de moeite als andere mensen , en worden met andere mensen niet geplaagd .
6 Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.
7 Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.
8 Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.
9 Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.
10 Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,
11 Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten , en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?
12 Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.
13 Immers heb ik te vergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.
14 Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben , en mijn straffing is er alle morgens.
15 ¶ Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.
16 Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;
17 Totdat ik in Gods heiligdommen inging ,

helma schreef:hoe kan david dan bidden: ai laat van mij Uw Heilge Geest niet scheiden

1 ¶ Daarna bracht hij mij weder tot de deur van het huis, en ziet, er vloten wateren uit, van onder den dorpel des huizes naar het oosten; want het voorste deel van het huis was in het oosten, en de wateren daalden af van onderen, uit de rechterzijde des huizes, van het zuiden des altaars.
2 En hij bracht mij uit door den weg van de noorderpoort, en voerde mij om door den weg van buiten, tot de buitenpoort , den weg, die naar het oosten ziet; en ziet, de wateren sprongen uit de rechterzijde.
3 Als nu die man naar het oosten uitging , zo was er een meetsnoer in zijn hand; en hij mat duizend ellen, en deed mij door de wateren doorgaan, en de wateren raakten tot aan de enkelen.
4 Toen mat hij nog duizend ellen, en deed mij door de wateren doorgaan, en de wateren raakten tot aan de knieen; en hij mat nog duizend, en deed mij doorgaan, en de wateren raakten tot aan de lenden.
5 Voorts mat hij nog duizend, en het was een beek, waar ik niet kon doorgaan ; want de wateren waren hoge wateren, waar men door zwemmen moest, een beek, waar men niet kon doorgaan.

huisman schreef:

helma schreef:hoe kan david dan bidden: ai laat van mij Uw Heilge Geest niet scheiden

Het verschil voor en na pinksteren is dat de Heilige Geest voor pinksteren in de hemel woonde en op de aarde werkte onder vnl Israël zie idd Psalm 51. Na pinksteren woont en werkt de Heilige Geest op de aarde en dat heeft de kerk gemerkt.

Ezechiël 47:1-5

1 ¶ Daarna bracht hij mij weder tot de deur van het huis, en ziet, er vloten wateren uit, van onder den dorpel des huizes naar het oosten; want het voorste deel van het huis was in het oosten, en de wateren daalden af van onderen, uit de rechterzijde des huizes, van het zuiden des altaars.
2 En hij bracht mij uit door den weg van de noorderpoort, en voerde mij om door den weg van buiten, tot de buitenpoort , den weg, die naar het oosten ziet; en ziet, de wateren sprongen uit de rechterzijde.
3 Als nu die man naar het oosten uitging , zo was er een meetsnoer in zijn hand; en hij mat duizend ellen, en deed mij door de wateren doorgaan, en de wateren raakten tot aan de enkelen.
4 Toen mat hij nog duizend ellen, en deed mij door de wateren doorgaan, en de wateren raakten tot aan de knieen; en hij mat nog duizend, en deed mij doorgaan, en de wateren raakten tot aan de lenden.
5 Voorts mat hij nog duizend, en het was een beek, waar ik niet kon doorgaan ; want de wateren waren hoge wateren, waar men door zwemmen moest, een beek, waar men niet kon doorgaan.