Op de Veluwe weet ik het wel zo'n beetje. Dat is namelijk deze keet in Wekerom, verder heb je nog de tent De Klaveet waar ook aardig wat volk zit. Maar er zijn voor de rest op het platteland diverse illegale keeten waar men vrijdagsavonds 'inpilst'. Dat is namelijk een soort boerenjongerencultuur op de Veluwe dat je je vrijdag en zaterdagsavonds helemaal klem zuipt. Dat is overigens ook te zien in het aantal verkeersdoden, het politiedistrict waarbinnen zich dit allemaal afspeelt neemt de helft van het aantal verkeersdoden van de hele regio voor de rekening. Regelmatig verongelukt er dan ook een jongere op de vrijdag of zaterdagavond (waaronder een oud-klasgenoot van me).
Pas kwam ik een keer zaterdagsavonds tegen 12 uur thuis. Met verbazing reed ik naar huis, was zeldzaam druk op de weg; allemaal jongeren die uit die tenten komen en voor 12 uur thuis moeten zijn.
Refo's evangeliseren onder refo's!!??
-
Refojongere
-
limosa
-
jacob
Daarom is jeugdwerk zo vreselijk belangrijk.
geef de kinderen reden om naar de JV te gaan. Zoek ze op als ze daarin verzaken.
Wij hebben een JV in ridderkerk (een gemeente van 1800 leden of meer?) er zitten nog geen 20 jongeren op. Ik vrees dat de weg blijvende jongeren te vinden zijn op plekken waar ze niet horen. En wat doet deze gemeente hier aan. Ze zetten een brief op hoge poten in de kerkbode, dat het toch wel zo verschrikkelijk is dat jongens een korte broek aantrekken.
geef de kinderen reden om naar de JV te gaan. Zoek ze op als ze daarin verzaken.
Wij hebben een JV in ridderkerk (een gemeente van 1800 leden of meer?) er zitten nog geen 20 jongeren op. Ik vrees dat de weg blijvende jongeren te vinden zijn op plekken waar ze niet horen. En wat doet deze gemeente hier aan. Ze zetten een brief op hoge poten in de kerkbode, dat het toch wel zo verschrikkelijk is dat jongens een korte broek aantrekken.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Deze reactie (onderstaand) is wat gedateerd. Toch wil ik hem nog plaatsen. Zie het niet als een terechtwijzig van personen, want ook ik besef dat opvoeden Coram Deo een zware taak is, maar ik heb het geschreven met de wens dat er nog een omkeer mocht zijn, ja dat de geur van de kerk Nederland weer mag doortrekken, opdat het niet is alleen, heel de kerk, nee heel de kerk en heel het land.
---------
Al lezend in het artikel van CV-Koers en een aantal reacties hierop treffen mij een tweetal reacties. De éne spreekt van een prediking waar er geen aanbod is voor de onbekeerde reiziger, of ten uiterste in een wensende zin. De Christus prediken zoals Paulus deed, nee daar is geen plaats voor. De andere reactie geeft aan ‘het is geen vrucht van een bepaalde prediking, wel van een bepaalde opvoeding.
Ik wil bij de onderste reactie beginnen. Zeker is het onder andere een vrucht van een opvoeding zonder de vreze des Heeren. Hoe wordt deze tere Godsvreze niet gemist. Hoe vaak wordt door de ouders het geestelijk gesprek niet overgelaten aan de kerk en aan de school? Waar horen we nog van de huisgodsdienst zoals Ds. W.J. op ’t Hof dit onlangs bepleitte in de Gezinsgids? Of is dit te activistisch? De vraag komt toch dringend naar ons toe, wat verstaan we nog van de belofte bij de doop? Hebben we dan niet voor een Drie-Enig God en Zijn heilige gemeente beloofd onze kinderen op te voeden in de vreze des Heeren. Dit is toch meer dan alleen onze kinderen op zondag naar de kerk brengen en onze kinderen op een Reformatorische School doen? Spreekt Mozes niet over het ‘inscherpen’? Waar wordt er nog aan het eind van de dag met onze jonge kinderen geëindigd? Waar wordt er na afloop van de kerkdienst openhartig gesproken over deze preek? Waar wordt er nog met onze kinderen de te leren vragen van het catechetisch onderwijs besproken en bevraagd? Vele vragen die roepen om een antwoord. Dit antwoord dienen we te geven voor Gods Aangezicht. Is het niet vreselijk om te vernemen dat sommige ouders hun kinderen vertellen dat God niet meer werkt. Ja, als er gesproken wordt over een opwekking dat dat afgedaan wordt met, dat kan niet meer. Zal ik nog verder gaan? Vragen van jongeren aan hun ouders ‘pa, als ik het goed begrijp maakt het niet uit, als ik verkoren ben dan kom ik er toch wel’ worden beantwoord in de strekking ‘inderdaad’. Weten we dan niet meer hoe rijk de Heilige Doop is? Daarin vertoont zich die God die de dichter liet dichten ‘Want God gedenkt altijd genadig aan Zijn verbond ’t welk blijft gestadig’. Hier is God aan het Woord. Ja, die is de ‘IK ZAL ZIJN DIE IK ZIJN ZAL’. Als er dan een kind geboren mag worden, mogen we weten dat God wederom aan Zijn verbond gedenkt! Verbondsautomatisme? Welnee, u verstaat het verkeerd. God gedenkt aan Zijn verbond omdat Hij in dat verbond Zijn verkiezend welbehagen werkt.
Hoe is het met onze ambtsdragers gesteld? Mogen ze getuigen dat ze in Christus Jezus zijn en dat ze vanuit die wederliefde in dit ambt mogen dienen? Bent u, ambtsdrager priesterlijk bewogen met het heil van uw naaste? Bent u een zoutend zout? Voelen de kinderen tijdens de catechese, in uw ambtelijk gebed, tijdens het huisbezoek iets van die bewogenheid? Of…………? Velen werpen zich inderdaad tegenwoordig op als de felste tegenstanders van deze jongerenavonden, maar over het zaterdagse cafébezoek hoort men niets. Hoe vaak wordt de zondagse preek niet gebruikt om te waarschuwen tegen de ‘godsdienst van deze dagen’. Zeker mogen we waarschuwen tegen een godsdienst die een leer van alverzoening predikt. Maar waar bent u ambtsdrager, als uw schapen hongeren naar geestelijk voedsel? Bent u betrokken bij het kerkelijk werk? Bent u bereid om met de jongeren romdom het geopende Woord hun vragen te beantwoorden? Of gaat u zaterdagsavonds op visite en laat u uw kinderen over aan de hellemacht? Of doet u de doordeweekse avonden en de jeugdverenigingen af als ‘broedplaatsen voor predikanten’?
Tenslotte nog iets over de bovenstaande reactie. Het is inderdaad erg dat de prediking ontspoort in een beschrijvende christenprediking. Maar toch, mag de hel niet ontbreken in de prediking, ook niet voor onze onbekeerde medereiziger. Maar predikanten, waar ligt de scheidslijn in uw gemeente, of trekt u hem buiten uw gemeente? Verkondigen wij de gemeente dat, zolang ze niet door het rechtvaardigend geloof verbonden zijn met het Voorwerp van het geloof, zij verkeren in het grootste gevaar! Ja ook uw trouwe kerkganger, hij is in het dodelijkst gevaar! Wee u, wee u! Zo sprak eens de Middelaar. Zo sprak de Middelaar, zo moet ook uw boodschap zijn. Het zal niet met een misschientje gaan. Nee, we zullen niet met schrik in de hemel vallen, als we hier niet door het geloof Christus hebben omhelsd. Dan zal onze plaats de hel zijn! Maar zoals Erskine eens uitdrukte in zijn vergelijk van naald en draad, zo mag er in de prediking ook plaats zijn voor de draad van het lieflijk Evangelie.
Hebben we de prediking niet teveel gerationaliseerd? Hoe zouden wij de vraag van de stokbewaarder beantwoorden? Wordt hij niet teveel beantwoord met ‘vraag maar veel om ontdekkend licht?’ Durven we dan niet meer, gelijk Paulus, de Christus te prediken?
Laat onze prediking dan zijn, scherp en separerend, maar ook pastoraal en bewogen. Scherp en separerend om alles af te snijden wat buiten Christus is. Scherp en separend en niet in de prediking krampachtig ruimte maken voor een bekommerde kerk die ergens tussen ‘hangt’. Nee, Gods Woord leert ons van twee mensen, gelovigen en ongelovigen, of zoals u wilt, bekeerden en onbekeerden. Geen bekommerde kerk? Nee, geen bekommerde kerk als zouden er mensen onbewust gerechtvaardigd zijn. Geen bekommerde kerk? Ja toch, een bekommerde geloofsKerk. Die Kerk moeten we pastoraal en bewogen tegemoet treden. Deze kleinen in de genade moeten we gedurig door Zijn Woord wijzen op Christus, opdat ze meer en meer mogen toenemen in de genade van onzen Heere Jezus Christus. Pastoraal en bewogen ook met onze onbekeerde medereiziger. Wijzen op hun omkomen indien ze blijven volharden in hun ongeloof, maar ook lieflijk wijzen op Hem in Wien alle beloften ja en amen zijn. Moge zo de prediking nog een geur omdragen van hun Zender, ja dat onze jongeren iets mogen zien van het nabije geloofsleven? Waartoe? Opdat ze nog jaloers gemaakt worden op die verborgen omgang met Hem, ja dat ze als een Maria neer mogen zitten aan de voeten van Jezus Christus.
---------
Al lezend in het artikel van CV-Koers en een aantal reacties hierop treffen mij een tweetal reacties. De éne spreekt van een prediking waar er geen aanbod is voor de onbekeerde reiziger, of ten uiterste in een wensende zin. De Christus prediken zoals Paulus deed, nee daar is geen plaats voor. De andere reactie geeft aan ‘het is geen vrucht van een bepaalde prediking, wel van een bepaalde opvoeding.
Ik wil bij de onderste reactie beginnen. Zeker is het onder andere een vrucht van een opvoeding zonder de vreze des Heeren. Hoe wordt deze tere Godsvreze niet gemist. Hoe vaak wordt door de ouders het geestelijk gesprek niet overgelaten aan de kerk en aan de school? Waar horen we nog van de huisgodsdienst zoals Ds. W.J. op ’t Hof dit onlangs bepleitte in de Gezinsgids? Of is dit te activistisch? De vraag komt toch dringend naar ons toe, wat verstaan we nog van de belofte bij de doop? Hebben we dan niet voor een Drie-Enig God en Zijn heilige gemeente beloofd onze kinderen op te voeden in de vreze des Heeren. Dit is toch meer dan alleen onze kinderen op zondag naar de kerk brengen en onze kinderen op een Reformatorische School doen? Spreekt Mozes niet over het ‘inscherpen’? Waar wordt er nog aan het eind van de dag met onze jonge kinderen geëindigd? Waar wordt er na afloop van de kerkdienst openhartig gesproken over deze preek? Waar wordt er nog met onze kinderen de te leren vragen van het catechetisch onderwijs besproken en bevraagd? Vele vragen die roepen om een antwoord. Dit antwoord dienen we te geven voor Gods Aangezicht. Is het niet vreselijk om te vernemen dat sommige ouders hun kinderen vertellen dat God niet meer werkt. Ja, als er gesproken wordt over een opwekking dat dat afgedaan wordt met, dat kan niet meer. Zal ik nog verder gaan? Vragen van jongeren aan hun ouders ‘pa, als ik het goed begrijp maakt het niet uit, als ik verkoren ben dan kom ik er toch wel’ worden beantwoord in de strekking ‘inderdaad’. Weten we dan niet meer hoe rijk de Heilige Doop is? Daarin vertoont zich die God die de dichter liet dichten ‘Want God gedenkt altijd genadig aan Zijn verbond ’t welk blijft gestadig’. Hier is God aan het Woord. Ja, die is de ‘IK ZAL ZIJN DIE IK ZIJN ZAL’. Als er dan een kind geboren mag worden, mogen we weten dat God wederom aan Zijn verbond gedenkt! Verbondsautomatisme? Welnee, u verstaat het verkeerd. God gedenkt aan Zijn verbond omdat Hij in dat verbond Zijn verkiezend welbehagen werkt.
Hoe is het met onze ambtsdragers gesteld? Mogen ze getuigen dat ze in Christus Jezus zijn en dat ze vanuit die wederliefde in dit ambt mogen dienen? Bent u, ambtsdrager priesterlijk bewogen met het heil van uw naaste? Bent u een zoutend zout? Voelen de kinderen tijdens de catechese, in uw ambtelijk gebed, tijdens het huisbezoek iets van die bewogenheid? Of…………? Velen werpen zich inderdaad tegenwoordig op als de felste tegenstanders van deze jongerenavonden, maar over het zaterdagse cafébezoek hoort men niets. Hoe vaak wordt de zondagse preek niet gebruikt om te waarschuwen tegen de ‘godsdienst van deze dagen’. Zeker mogen we waarschuwen tegen een godsdienst die een leer van alverzoening predikt. Maar waar bent u ambtsdrager, als uw schapen hongeren naar geestelijk voedsel? Bent u betrokken bij het kerkelijk werk? Bent u bereid om met de jongeren romdom het geopende Woord hun vragen te beantwoorden? Of gaat u zaterdagsavonds op visite en laat u uw kinderen over aan de hellemacht? Of doet u de doordeweekse avonden en de jeugdverenigingen af als ‘broedplaatsen voor predikanten’?
Tenslotte nog iets over de bovenstaande reactie. Het is inderdaad erg dat de prediking ontspoort in een beschrijvende christenprediking. Maar toch, mag de hel niet ontbreken in de prediking, ook niet voor onze onbekeerde medereiziger. Maar predikanten, waar ligt de scheidslijn in uw gemeente, of trekt u hem buiten uw gemeente? Verkondigen wij de gemeente dat, zolang ze niet door het rechtvaardigend geloof verbonden zijn met het Voorwerp van het geloof, zij verkeren in het grootste gevaar! Ja ook uw trouwe kerkganger, hij is in het dodelijkst gevaar! Wee u, wee u! Zo sprak eens de Middelaar. Zo sprak de Middelaar, zo moet ook uw boodschap zijn. Het zal niet met een misschientje gaan. Nee, we zullen niet met schrik in de hemel vallen, als we hier niet door het geloof Christus hebben omhelsd. Dan zal onze plaats de hel zijn! Maar zoals Erskine eens uitdrukte in zijn vergelijk van naald en draad, zo mag er in de prediking ook plaats zijn voor de draad van het lieflijk Evangelie.
Hebben we de prediking niet teveel gerationaliseerd? Hoe zouden wij de vraag van de stokbewaarder beantwoorden? Wordt hij niet teveel beantwoord met ‘vraag maar veel om ontdekkend licht?’ Durven we dan niet meer, gelijk Paulus, de Christus te prediken?
Laat onze prediking dan zijn, scherp en separerend, maar ook pastoraal en bewogen. Scherp en separerend om alles af te snijden wat buiten Christus is. Scherp en separend en niet in de prediking krampachtig ruimte maken voor een bekommerde kerk die ergens tussen ‘hangt’. Nee, Gods Woord leert ons van twee mensen, gelovigen en ongelovigen, of zoals u wilt, bekeerden en onbekeerden. Geen bekommerde kerk? Nee, geen bekommerde kerk als zouden er mensen onbewust gerechtvaardigd zijn. Geen bekommerde kerk? Ja toch, een bekommerde geloofsKerk. Die Kerk moeten we pastoraal en bewogen tegemoet treden. Deze kleinen in de genade moeten we gedurig door Zijn Woord wijzen op Christus, opdat ze meer en meer mogen toenemen in de genade van onzen Heere Jezus Christus. Pastoraal en bewogen ook met onze onbekeerde medereiziger. Wijzen op hun omkomen indien ze blijven volharden in hun ongeloof, maar ook lieflijk wijzen op Hem in Wien alle beloften ja en amen zijn. Moge zo de prediking nog een geur omdragen van hun Zender, ja dat onze jongeren iets mogen zien van het nabije geloofsleven? Waartoe? Opdat ze nog jaloers gemaakt worden op die verborgen omgang met Hem, ja dat ze als een Maria neer mogen zitten aan de voeten van Jezus Christus.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
jacob
-
jacob
breekje, helaas is het waarschijnlijk niet als grap bedoelt. ten eerste worden in de gereformeerde gezindte niet zoveel grappen gemaakt in de kerkbladen:) en ten tweede zijn er echt mensen die zich daar druk over maken. ik heb op een reformatorische school gezeten, en daar was het echt not done om als jongen in een korte broek te lopen. tja, als er geen andere problemen meer zijn, zou je je daar druk over kunnen gaan maken, maar dat betwijfel ik toch.Oorspronkelijk gepost door BreekijzertjeAls JONGENS (LEES: JONGENS!!!!!!!!!!!!!) geen korte broek aan mogen, dan kan ik daar niet alleen heel hard om lachen, maar ook nog eens heel erg lang!!!!!!!!!!!!!Oorspronkelijk gepost door jacob
Breekijzer,
Je kan hier wel een beetje lomp om gaan zitten lachen, maar het is natuurlijk diep droevig.
Als jij daar droevig door wordt, weet ik niet waar jij dan nog de humor van in ziet.
By the way, was het misschien niet als geintje bedoeld of hoor jij bij een Amish-gemeente?
Onze dominee maakt ook wel eens grappen in ons kerkblad hoor!!!
Een 'breekje' van Breekijzertje
-
Refojongere
[size=0]Ik sta geheel achter de reactie van ndonselaar, behalve zijn opmerkingen over een bekommerde kerk. Daar is een volk in Nederland dat Jezus heeft liefgekregen maar nog zo vaak de verzekering mist. Daar is een volk dat wordt in de loop van de tijd tot de verzekering gebracht dat ze werkelijk bekeerd zijn. Die niet zoals Saulus in een dag of drie bekeerd werd, maar waar het gaat met zielestrijd, bergen en dalen, waar de schuld drukt en men zoekt te geloven, maar niet kan geloven. O, en als het dan tot een zicht op Christus komt, dan krijgt zoeen een vrede die alle verstand te boven gaat. Maar wat wordt het vaak bestreden door ongeloof, door de satan die stelt dat het wel geen waar werk zal wezen. Door een prediking die stelt dat elke zondaar het 'uurtje der minne', het moment van de wedergeboorte, bewust beleeft, bewust gerechtvaardigd wordt in de rechtbank van het geweten. Zeker, de schuld moet beleden worden, de straf aanvaard, anders zal men niet werkelijk de schuldvergeving ontvangen, maar het gaat vaak geleidelijk aan. Een mens wordt gewoonweg niet 1,2,3 bekeerd.
Kort samengevat: Er is een volk dat zich niet voor bekeerd kan houden, want dit en dit is niet beleefd, ik heb geen bewuste arrestatie meegemaakt door God, heb de wedergeboorte niet bewust meegemaakt, maar kan toch niet ontkennen dat er een band is tussen hen en de Heere Jezus.[/size]
[Aangepast op 8/7/03 door Refojongere]
Kort samengevat: Er is een volk dat zich niet voor bekeerd kan houden, want dit en dit is niet beleefd, ik heb geen bewuste arrestatie meegemaakt door God, heb de wedergeboorte niet bewust meegemaakt, maar kan toch niet ontkennen dat er een band is tussen hen en de Heere Jezus.[/size]
[Aangepast op 8/7/03 door Refojongere]
Een beetje off-topic???Oorspronkelijk gepost door Refojongere
[size=0]Ik sta geheel achter de reactie van ndonselaar, behalve zijn opmerkingen over een bekommerde kerk. Daar is een volk in Nederland dat Jezus heeft liefgekregen maar nog zo vaak de verzekering mist. Daar is een volk dat wordt in de loop van de tijd tot de verzekering gebracht dat ze werkelijk bekeerd zijn. Die niet zoals Saulus in een dag of drie bekeerd werd, maar waar het gaat met zielestrijd, bergen en dalen, waar de schuld drukt en men zoekt te geloven, maar niet kan geloven. O, en als het dan tot een zicht op Christus komt, dan krijgt zoeen een vrede die alle verstand te boven gaat. Maar wat wordt het vaak bestreden door ongeloof, door de satan die stelt dat het wel geen waar werk zal wezen. Door een prediking die stelt dat elke zondaar het 'uurtje der minne', het moment van de wedergeboorte, bewust beleeft, bewust gerechtvaardigd wordt in de rechtbank van het geweten. Zeker, de schuld moet beleden worden, de straf aanvaard, anders zal men niet werkelijk de schuldvergeving ontvangen, maar het gaat vaak geleidelijk aan. Een mens wordt gewoonweg niet 1,2,3 bekeerd.
Kort samengevat: Er is een volk dat zich niet voor bekeerd kan houden, want dit en dit is niet beleefd, ik heb geen bewuste arrestatie meegemaakt door God, heb de wedergeboorte niet bewust meegemaakt, maar kan toch niet ontkennen dat er een band is tussen hen en de Heere Jezus.[/size]
[Aangepast op 8/7/03 door Refojongere]
-
Refojongere
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Hoi RJ,
Het moet natuurlijk geen trend worden door off-topic reacties in het [size=-2]klein[/size] :% te zetten want dan wordt het te gewoon.
Ik vind het wel een klein beetje jammer RJ, dat je er overheen leest dat ik zeker wel wil weten van een bekommerde geloofskerk, dat zijn toch die kleinen die we iedere keer weer moeten wijzen op Christus alleen. Voor mij is echter de toevoeging geloofskerk onopgeefbaar, want dan maakt juist het verschil uit met een 'bekommerde kerk' zoals velen die vandaag de dag zien. Dat maakte ook mijn reactie uit op de term schriftuurlijk-bevindelijk, nee schriftondervindelijk. Bij elkaar. Scheiden zet de deur wagenwijd open voor gereformeerde dwalingen.
[Aangepast op 8/7/03 door ndonselaar]
Het moet natuurlijk geen trend worden door off-topic reacties in het [size=-2]klein[/size] :% te zetten want dan wordt het te gewoon.
Ik vind het wel een klein beetje jammer RJ, dat je er overheen leest dat ik zeker wel wil weten van een bekommerde geloofskerk, dat zijn toch die kleinen die we iedere keer weer moeten wijzen op Christus alleen. Voor mij is echter de toevoeging geloofskerk onopgeefbaar, want dan maakt juist het verschil uit met een 'bekommerde kerk' zoals velen die vandaag de dag zien. Dat maakte ook mijn reactie uit op de term schriftuurlijk-bevindelijk, nee schriftondervindelijk. Bij elkaar. Scheiden zet de deur wagenwijd open voor gereformeerde dwalingen.
[Aangepast op 8/7/03 door ndonselaar]
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
Tijn
Ik heb dat artikel ook gelezen. Ik ben niet geschrokken omdat het me ook bekend is. Ik ga ook wel eens weg op de zaterdagavond of vrijdagavond. Ik zie er tot op zekere hoogte geen probleem in. Ik zie wel problemen in de manier van reageren: over 'ik ben toch niet uitverkoren dus branden in de hel is mijn '"hiernamaals"' Ik kom uit een 'vrijzinnige ger.gem. waar zeker niet de uitverkiezing gepredikt wordt op de manier zoals die door deze jongeren word beschreven. Toch zit een groot gedeelte van de jeugd in de stad op zaterdagavond. Een groot verschil is dat 'onze' jeugd niet om twaalf uur thuis is :S. Gemiddelde thuiskomst ligt om 3 a 5 uur 's ochtends. De jongeren brengen de dienst dan ook vaak slapend door... Maar als jongeren gaan stappen omdat ze het niet echt nauw nemen met geloof en ze zich liever volgieten dan dat ze in de kerk zitten of de jongeren gaan stappen omdat er voor hen toch geen mogelijkheid is om zalig te worden. Dat is een heel verschil hoor. Ik vind dat erg triest... Dan word er dus WEL verkeerd gepredikt. Want mij maak je niet wijs dat dit aan alleen de ouders ligt of aan een eigen interpretatie. Ze moeten zoiets horen om het te kunnen zeggen.