Beste R.J. als ik in mijn reaktie maar even heb laten doorschemeren dat het huwelijk niet van God afkomstig is dan daarvoor mijn excuus. Uiteraard is het huwelijk een instelling van God en ik zal de laatste zijn om nu maar te gaan propageren dat een ieder voor de gang naar het gemeentehuis maar z'n of haar gang moet gaan, dit om misverstanden te voorkomen.
Maar in de loop der eeuwen en in verschillende culturen is het huwelijk op verschillende manieren gesloten met of zonder getuigen, met of zonder 7 dagen [of meer of minder] feest. Al dat soort huwelijken heeft een ieder geval één overeenkomst en dat is de gemeenschap dat is dus de stabiele onloochenbare factor en in dat opzicht zou men de gemeenschap als sluitstuk, als bevestiging kunnen zien. Valt over te discussieren en de uitspraak dat de gemeenschap het huwelijk is is ook niet van mij afkomstig al sta ik er niet geheel onwelwillend tegen over.
Maar waar het in de discussie overgaat is het 7e gebod en schuldbelijdenis en gemeenschap is geen overspel als beide het voor het eerst doen en dus geen zonde tegen het 7e gebod.
Verder ingaande op jou posting, is in Gen.2:24 aankleven het huwelijk? is niet het tot één vlees zijn de conclusie van het aankleven, door het aankleven één vlees zijn. Verder lees ik in de door jou aangehaalde teksten niet de verplichting tot getuigen, maar alleen dat ze er zijn. In het hypothetische geval er geen getuigen kunnen zijn zou dus het huwelijk niet kunnen bestaan?
7e gebod en schuldbelijdenis
Gezien de reakties mag ik aannemen dat behalve enkele kritische noten van Gerrie en RJ het iedereen met me eens is? Jammer ik had nl graag goed onderbouwde tegenreakties gewild om mijn mening te toetsen, want het is nogal tegendraads wat ik loop te beweren. :#
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
-
wpv
Egbert,Origineel geplaatst door Egbert
Maar waar het in de discussie overgaat is het 7e gebod en schuldbelijdenis en gemeenschap is geen overspel als beide het voor het eerst doen en dus geen zonde tegen het 7e gebod.
In Genesis 2 wordt eerst gesproken over verlaten en aankleven, en daarna pas over het tot een vlees zijn.
Dit houdt m.i. in dat gemeenschap voor het huwelijk tegen Gods woord in gaat
-
de Paus
-
JGP
Heeft 1 Korinthe 7 vers 36 en 37 hier ook mee te maken ? Wie kent de juiste exegese van deze verzen.
36 Maar zo iemand acht, dat hij ongevoegelijk handelt met zijn maagd, indien zij over den jeugdigen tijd gaat, en het alzo moet geschieden; die doe wat hij wil, hij zondigt niet; dat zij trouwen.
37 Doch die vast staat in zijn hart, geen noodzaak hebbende, maar macht heeft over zijn eigen wil, en dit in zijn hart besloten heeft, dat hij zijn maagd zal bewaren, die doet wel.
Groet, JGP
36 Maar zo iemand acht, dat hij ongevoegelijk handelt met zijn maagd, indien zij over den jeugdigen tijd gaat, en het alzo moet geschieden; die doe wat hij wil, hij zondigt niet; dat zij trouwen.
37 Doch die vast staat in zijn hart, geen noodzaak hebbende, maar macht heeft over zijn eigen wil, en dit in zijn hart besloten heeft, dat hij zijn maagd zal bewaren, die doet wel.
Groet, JGP
Beste JGP.
Hier heb je de verklaring van Matthew Henry over deze teksten. Voor de goede orde hoort ook nog vers 38 erbij.
1 Cor. 7:36-38
Gewoonlijk wordt ondersteld dat de apostel in deze afdeling aanwijzing geeft, op grond van zijn voorgaanden raad, hoe ten opzichte van het huwelijk over kinderen moet beslist worden. Dan is de bedoeling zeer duidelijk. Het werd in dien tijd in dat deel der wereld, vooral onder de Joden, een oneer voor de vrouw geacht wanneer zij boven zekeren leeftijd ongehuwd bleef; dat gaf verdenking omtrent haar goeden naam. "Nu", zegt de apostel, "indien iemand meent dat hij zijne dochter ongevoegelijk behandelt, en dat het in haar nadeel is, zo hij haar ongehuwd laat blijven wanneer zij tot den leeftijd gekomen, en dat het noodzakelijk is haar uit te huwelijken, laat hem naar zijn welgevallen doen. Hij zondigt niet zo hij haar aan een geschikten man geeft. Maar heeft hij besloten haar maagd te laten blijven, en blijft hij bij dat besluit, is hij niet in de noodzakelijkheid haar uit te huwelijken, maar kan hij, met haar toestemming, volgens zijn voornemen handelen, dan doet hij wel haar ongehuwd te laten. In één woord: hij die haar ten huwelijk geeft doet wel, maar hij die haar bewaart, indien zij zonder moeite in dien staat onschuldig blijven kan, doet beter; dat is meer naar haar welzijn in den toenmaligen staat der dingen en wellicht altijd.
1. Kinderen staan ter beschikking van hun ouders en niet tot hun eigen beschikking in de zaak des huwelijks. Maar:
2. Ouders moeten rekening houden met de neigingen hunner kinderen, zowel ten opzichte van het huwelijk in het algemeen, als met het oog op den persoon, en het er niet voor houden dat zij onbeperkte macht over hen hebben en hun welgevallen slechts hebben op te leggen.
3. Het is onze plicht niet alleen te letten op hetgeen geoorloofd is, maar in vele gevallen ook te overwegen wat het best is te doen, alvorens wij handelen. Doch ik houd het er voor dat de apostel hier zijn vroegere redenering voortzet en raad geeft aan ongehuwde personen, die over zichzelven beschikken kunnen, hoe te handelen; en geloof dat met "de maagd van een man" zijn eigen ongehuwden staat bedoeld wordt; de uitdrukking schijnt veeleer te doelen op de bewaring van eigen kuisheid dan op het bewaren van de maagdelijkheid ener dochter, schoon zij in ‘t algemeen niet in dien zin gebruikt wordt. Het was onder Joden en beschaafde heidenen algemeen iets min-eervols wanneer een man boven den geschikten leeftijd ongehuwd bleef; ofschoon niet allen dezelfde grens van leeftijd aannamen. De algemene bedoeling van den apostel is dezelfde: het was geen zonde om te trouwen, wanneer iemand oordeelde dat het voor hem noodzakelijk was, teneinde het gewone verwijt te ontgaan; nog veel meer ten einde zijne lusten te beheersen. Maar hij, die macht over zichzelven had en vaststond in zijn besluit, en de noodzakelijkheid om te trouwen niet gevoelde, zou, ten minste in de omstandigheden waarin de Christenen toen ter tijd verkeerden, daardoor een keuze doen, die in alle opzichten, geestelijk en lichamelijk, zijn rust en gemak bevorderde. En het is hoogst gewenst, zelfs plichtmatig, voor den Christen, zich door zulke overwegingen te laten leiden.
Beste Wim
Je kunt de tekst uit Gen 2 ook zo lezen zonder het uit elkaar te halen in tijd gezien. Maar bij dit alles is er geen sprake van overspel!
Hier heb je de verklaring van Matthew Henry over deze teksten. Voor de goede orde hoort ook nog vers 38 erbij.
1 Cor. 7:36-38
Gewoonlijk wordt ondersteld dat de apostel in deze afdeling aanwijzing geeft, op grond van zijn voorgaanden raad, hoe ten opzichte van het huwelijk over kinderen moet beslist worden. Dan is de bedoeling zeer duidelijk. Het werd in dien tijd in dat deel der wereld, vooral onder de Joden, een oneer voor de vrouw geacht wanneer zij boven zekeren leeftijd ongehuwd bleef; dat gaf verdenking omtrent haar goeden naam. "Nu", zegt de apostel, "indien iemand meent dat hij zijne dochter ongevoegelijk behandelt, en dat het in haar nadeel is, zo hij haar ongehuwd laat blijven wanneer zij tot den leeftijd gekomen, en dat het noodzakelijk is haar uit te huwelijken, laat hem naar zijn welgevallen doen. Hij zondigt niet zo hij haar aan een geschikten man geeft. Maar heeft hij besloten haar maagd te laten blijven, en blijft hij bij dat besluit, is hij niet in de noodzakelijkheid haar uit te huwelijken, maar kan hij, met haar toestemming, volgens zijn voornemen handelen, dan doet hij wel haar ongehuwd te laten. In één woord: hij die haar ten huwelijk geeft doet wel, maar hij die haar bewaart, indien zij zonder moeite in dien staat onschuldig blijven kan, doet beter; dat is meer naar haar welzijn in den toenmaligen staat der dingen en wellicht altijd.
1. Kinderen staan ter beschikking van hun ouders en niet tot hun eigen beschikking in de zaak des huwelijks. Maar:
2. Ouders moeten rekening houden met de neigingen hunner kinderen, zowel ten opzichte van het huwelijk in het algemeen, als met het oog op den persoon, en het er niet voor houden dat zij onbeperkte macht over hen hebben en hun welgevallen slechts hebben op te leggen.
3. Het is onze plicht niet alleen te letten op hetgeen geoorloofd is, maar in vele gevallen ook te overwegen wat het best is te doen, alvorens wij handelen. Doch ik houd het er voor dat de apostel hier zijn vroegere redenering voortzet en raad geeft aan ongehuwde personen, die over zichzelven beschikken kunnen, hoe te handelen; en geloof dat met "de maagd van een man" zijn eigen ongehuwden staat bedoeld wordt; de uitdrukking schijnt veeleer te doelen op de bewaring van eigen kuisheid dan op het bewaren van de maagdelijkheid ener dochter, schoon zij in ‘t algemeen niet in dien zin gebruikt wordt. Het was onder Joden en beschaafde heidenen algemeen iets min-eervols wanneer een man boven den geschikten leeftijd ongehuwd bleef; ofschoon niet allen dezelfde grens van leeftijd aannamen. De algemene bedoeling van den apostel is dezelfde: het was geen zonde om te trouwen, wanneer iemand oordeelde dat het voor hem noodzakelijk was, teneinde het gewone verwijt te ontgaan; nog veel meer ten einde zijne lusten te beheersen. Maar hij, die macht over zichzelven had en vaststond in zijn besluit, en de noodzakelijkheid om te trouwen niet gevoelde, zou, ten minste in de omstandigheden waarin de Christenen toen ter tijd verkeerden, daardoor een keuze doen, die in alle opzichten, geestelijk en lichamelijk, zijn rust en gemak bevorderde. En het is hoogst gewenst, zelfs plichtmatig, voor den Christen, zich door zulke overwegingen te laten leiden.
Beste Wim
Je kunt de tekst uit Gen 2 ook zo lezen zonder het uit elkaar te halen in tijd gezien. Maar bij dit alles is er geen sprake van overspel!
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
-
Refojongere
Beste Egbert,
We zijn het eens dat het huwelijk een instelling van God is. Dat is heel wat en ik had eigenlijk niet anders verwacht.
Al met al gaat het nog steeds over de uitspraak dat de 'gemeenschap' gelijk kan staan aan 'het huwelijk'.
Ik blijf zeggen: de gemeenschap behoort er te zijn in het huwelijk en daarmee zeg ik meteen dat je geen is-gelijk-teken daartussen kan zetten.
Kijk maar naar Ruth 4:13: Alzo nam Boaz Ruth, en zij werd hem ter vrouwe, en hij ging tot haar in;
Het samenwonen en gemeenschap hebben voor het huwelijk is beide een overtreding en verachting van de instelling Gods in het paradijs gegeven.
Wat schreef ooit mijn dominee over het samenwonen? "Het huwelijk is een publiek gebeuren. Ook in de Bijbeltijd: de bruiloft. Het huwelijk is nooit een zaak alleen van twee mensen. De huwelijkssluiting is een beschermende band t.o. vrijblijvendheid.
De volgorde in Genesis 2:24: Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten (het huis uit gaan) zijn vrouw aanhangen (zich bij zijn vrouw voegen) en zij zullen tot een vlees zijn.
Huwelijksinzegening: De zegen van God hoort bij het 1e begin, niet na al een tijdje samengewoond te hebben.
We zijn het eens dat het huwelijk een instelling van God is. Dat is heel wat en ik had eigenlijk niet anders verwacht.
Al met al gaat het nog steeds over de uitspraak dat de 'gemeenschap' gelijk kan staan aan 'het huwelijk'.
Ik blijf zeggen: de gemeenschap behoort er te zijn in het huwelijk en daarmee zeg ik meteen dat je geen is-gelijk-teken daartussen kan zetten.
Kijk maar naar Ruth 4:13: Alzo nam Boaz Ruth, en zij werd hem ter vrouwe, en hij ging tot haar in;
MOOOOOOI, dan kan ik het zevende gebod nooit overtreden want ik ben niet getrouwd. Het zevende gebod behelst meer: Omdat ons lichaam en ziel tempels van de Heilige Geest zijn, zo wil Hij dat wij ze beide zuiver en heilig bewaren; daarom verbiedt Hij alle onkuise daden!!, gebaren, woorden, gedachten, lusten, en wat de mens daartoe trekken kan.Maar waar het in de discussie over gaat is het 7e gebod en schuldbelijdenis en gemeenschap is geen overspel als beide het voor het eerst doen en dus geen zonde tegen het 7e gebod.
Het samenwonen en gemeenschap hebben voor het huwelijk is beide een overtreding en verachting van de instelling Gods in het paradijs gegeven.
Wat schreef ooit mijn dominee over het samenwonen? "Het huwelijk is een publiek gebeuren. Ook in de Bijbeltijd: de bruiloft. Het huwelijk is nooit een zaak alleen van twee mensen. De huwelijkssluiting is een beschermende band t.o. vrijblijvendheid.
De volgorde in Genesis 2:24: Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten (het huis uit gaan) zijn vrouw aanhangen (zich bij zijn vrouw voegen) en zij zullen tot een vlees zijn.
Huwelijksinzegening: De zegen van God hoort bij het 1e begin, niet na al een tijdje samengewoond te hebben.
Beste RJ. maak je maar geen zorgen ook ik ben van mening dat gemeenschap in het huwelijk thuis hoort. En de uitspraak dat iemand die ongetrouwd is nooit tegen het 7e gebod kan zondigen, daar ben ik het niet mee eens. In dat geval moet je altijd van de andere sekse afblijven en je gedachten schoon houden. moeilijk hoor!
als jij met een meisje [of jongen als je een meisje bent] gemeenschap hebt gehad ben je voor mij en m.i. voor God gehuwd, wat nog rest is dit officieel laten beschrijven voor de wet en een zegen te vragen over dit huwelijk voor het aangezicht van God.
Maar versta mij goed, ik ben ook volledig voorstander van de normale gang van zaken hoor!
Hoe denk je verder over een samenlevingscontract? Ben ik niet voor hoor. maar in wezen is dit ook een soort van huwelijkssluiting. Woon je samen ben je toch getrouwd rara.
als jij met een meisje [of jongen als je een meisje bent] gemeenschap hebt gehad ben je voor mij en m.i. voor God gehuwd, wat nog rest is dit officieel laten beschrijven voor de wet en een zegen te vragen over dit huwelijk voor het aangezicht van God.
Maar versta mij goed, ik ben ook volledig voorstander van de normale gang van zaken hoor!
Hoe denk je verder over een samenlevingscontract? Ben ik niet voor hoor. maar in wezen is dit ook een soort van huwelijkssluiting. Woon je samen ben je toch getrouwd rara.
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
-
pingpongbal
-
Refojongere
Van de site van:
Ds. W. van Vlastuin:
"is er nog tucht?
Hoe functioneert de tucht in onze gemeente? Er is wel eens de gedachte dat in de Nederlandse Hervormde Kerk alle tucht is verdwenen. Dat is niet het geval. Wie belijdenis des geloofs wil afleggen, maar hoofdzaken van de christelijke religie loochent of daarin dwaalt, wordt niet in de volle gemeenschap van de kerk opgenomen. Vooral rondom het avondmaal is er sprake van tucht. Wie in concrete zonden leeft, krijgt in een bezoek van ouderlingen de vermaning om zich van de tafel van de Heere te onthouden. Concreet is dat het geval als iemand in de zonde van homosexualiteit, overspel, fraude, ruzie, leugen, zondagsontheiliging, enz. leeft. Naar analogie van het apostelconvent in Hand. 15 verwachten wij van avondmaalgangsters dat zij niet alleen aan de tafel, maar ook in hun normale dagelijkse leven een rok of jurk dragen.
(...)
Ook rond de kerkelijke bevestiging van het huwelijk is er sprake van tucht. Als een paar een onwettige scheiding achter de rug heeft, kunnen we daar niet publiek Gods zegen aan verbinden. Datzelfde geldt voor het geval dat men heeft samengewoond. Wel is er bij het breken met de zonde, of het zo mogelijk herstellen van het kwaad en schuldbelijdenis altijd een weg terug."
Ds. W. van Vlastuin:
"is er nog tucht?
Hoe functioneert de tucht in onze gemeente? Er is wel eens de gedachte dat in de Nederlandse Hervormde Kerk alle tucht is verdwenen. Dat is niet het geval. Wie belijdenis des geloofs wil afleggen, maar hoofdzaken van de christelijke religie loochent of daarin dwaalt, wordt niet in de volle gemeenschap van de kerk opgenomen. Vooral rondom het avondmaal is er sprake van tucht. Wie in concrete zonden leeft, krijgt in een bezoek van ouderlingen de vermaning om zich van de tafel van de Heere te onthouden. Concreet is dat het geval als iemand in de zonde van homosexualiteit, overspel, fraude, ruzie, leugen, zondagsontheiliging, enz. leeft. Naar analogie van het apostelconvent in Hand. 15 verwachten wij van avondmaalgangsters dat zij niet alleen aan de tafel, maar ook in hun normale dagelijkse leven een rok of jurk dragen.
(...)
Ook rond de kerkelijke bevestiging van het huwelijk is er sprake van tucht. Als een paar een onwettige scheiding achter de rug heeft, kunnen we daar niet publiek Gods zegen aan verbinden. Datzelfde geldt voor het geval dat men heeft samengewoond. Wel is er bij het breken met de zonde, of het zo mogelijk herstellen van het kwaad en schuldbelijdenis altijd een weg terug."
Ja?? wat heeft dit concreet met het onderwerp te maken?
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
-
Refojongere
Ik probeerde een antwoord te geven op de oorspronkelijke vraag van de Orthodoxer: "Mijn vraag is eigenlijk: Waarom nu juist het 7e gebod? En waarom moet je dan openbare schuldbelijdenis doen? Het kan toch ook dat je tegen al de andere geboden hebt gezondigd (zoals we elke dag doen), maar daar hoef je geen openbare schuldbelijdenis voor te doen..."
Het zal wel zo zijn, dat wanneer een stel "moet" trouwen het te zien is dat ze "tegen het 7e gebod hebben gezondigd" + dat het gemakkelijk en aanvaard is, bovendien de meeste mensen hoeven het niet [ondanks dat ze het met behulp van de moderne middelen wel gedaan hebben] en wijzen met een vinger is nu eenmaal leuker naar een ander dan naar jezelf, zeg nou zelf.
Daarom is de huidige praktijk zo. Ik ken een gemeente waar zelfs een door de wereldlijke rechter veroordeelde man [wegens ontucht] in de gemeente geen belijdenis hoeft te doen! terwijl een stel wat "moet" trouwen dat wel moet doen anders kunnen ze maar beter vertrekken.
Daarom is de huidige praktijk zo. Ik ken een gemeente waar zelfs een door de wereldlijke rechter veroordeelde man [wegens ontucht] in de gemeente geen belijdenis hoeft te doen! terwijl een stel wat "moet" trouwen dat wel moet doen anders kunnen ze maar beter vertrekken.
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
-
tineke
-
Refojongere
Tineke,
Ik denk niet zozeer dat het aan de kerk ligt dat er zo'n nadruk op wordt gelegd. Het ligt aan de mensen zelf.
1. In de kerk wordt het meest gezondigd tegen het zevende gebod (zwanger voor het huwelijk). Dit in tegenstelling tot moorden, stelen (openbaar), vloeken (openbaar), vals getuigenis spreken.
2. De zonde is vaak heel openbaar (in tegenstelling tot vloeken in je binnenste, fraude plegen, sabbatschenden).
3. Deze zonde heeft blijvende gevolgen en is heel ingrijpend, je krijgt een kind en je hele leven wordt opeens omgegooid.
Verder is er voor de Nederlandse Wet en was er voor de Joodse wet een onderscheid in zwaarte van overtredingen. Kijk, je zondigt ook als je met 120 km/u over een weg rijdt, waar je maar 100 km/u mag, toch wordt je daar minder voor gestraft dan als je dronken achter het stuur zit en iemand doodrijdt.
Terecht toch...of blijven we dan ook nog volhouden dat dat even zwaar gestraft moet worden.
Kijk, voor God is alle zonde gelijk, maar voor de orde (ook in de kerk, ook in het OT) is het noodzaak om zonden niet allemaal als gelijkstaand te bestraffen.
Ik denk niet zozeer dat het aan de kerk ligt dat er zo'n nadruk op wordt gelegd. Het ligt aan de mensen zelf.
1. In de kerk wordt het meest gezondigd tegen het zevende gebod (zwanger voor het huwelijk). Dit in tegenstelling tot moorden, stelen (openbaar), vloeken (openbaar), vals getuigenis spreken.
2. De zonde is vaak heel openbaar (in tegenstelling tot vloeken in je binnenste, fraude plegen, sabbatschenden).
3. Deze zonde heeft blijvende gevolgen en is heel ingrijpend, je krijgt een kind en je hele leven wordt opeens omgegooid.
Verder is er voor de Nederlandse Wet en was er voor de Joodse wet een onderscheid in zwaarte van overtredingen. Kijk, je zondigt ook als je met 120 km/u over een weg rijdt, waar je maar 100 km/u mag, toch wordt je daar minder voor gestraft dan als je dronken achter het stuur zit en iemand doodrijdt.
Terecht toch...of blijven we dan ook nog volhouden dat dat even zwaar gestraft moet worden.
Kijk, voor God is alle zonde gelijk, maar voor de orde (ook in de kerk, ook in het OT) is het noodzaak om zonden niet allemaal als gelijkstaand te bestraffen.