Ga jij aan het avondmaal?

[Afgewezen]

Helemaal mee eens. Maar: als er steeds tegen mensen gezegd wordt dat ze 'er nog niet zijn', kúnnen ze toch niet meer onbevangen geloven? Hoe moet dat dan?

Wat is dat: onbevangen geloven?

Tja, dat stel ik me dan zo voor van de eerste christengemeenten: men hoorde over Jezus Christus, de Zoon van God, en wat Hij gedaan had, en geloofde dan eenvoudigweg dat dat de waarheid was.
Het lijkt alsof er tegenwoordig heel wat meer geloofd/gevoeld moet worden dan toen.

Tegelijkertijd zijn alle discussies over bekering/geloven etcetera heel logisch: er is vandaag de dag weinig écht geloof te bespeuren in de rechtse gemeenten (sorry voor de generalisering).

Dat is schijn. Er was vroeger evenveel nodig als nu. Eenvoudigweg geloven kunnen we van nature niet, daar is de Heilige Geest voor nodig.

[caprice]

Bekering is VIJANDEN en GODDELOZEN worden met God verzoend!

Geen vrome, rijke en verrijkte jongelingen.

[memento]

Bekering is VIJANDEN en GODDELOZEN worden met God verzoend!

Geen vrome, rijke en verrijkte jongelingen.

Precies. Mensen die niets meer hebben dan schuld worden genodigd. En daarom is het blijven zitten (met of zonder genade in het hart) zo'n groot kwaad: Je belijdt ermee dat je Gods genade niet nodig hebt. Dat je Christus, die nodigt, veracht.

[Hummel]

Helemaal mee eens. Maar: als er steeds tegen mensen gezegd wordt dat ze 'er nog niet zijn', kúnnen ze toch niet meer onbevangen geloven? Hoe moet dat dan?

Wat is dat: onbevangen geloven?

Dat begrijp ik ook niet.
De "bekering" is toch geen zaak waarop mensen het zegel moeten of mogen leggen.
In die zin is het onbevangen geloven een zaak tussen God en de mens.
Dan is er ook (even) geen twijfel.

Als je maar vaak genoeg vanaf de kansel hebt gehoord dat je moet oppassen dat je niet zomaar gelooft, dan ga je vanzelf twijfelen. Aan alles wat je voelt of gelooft. Is het wel waar? Geloof kan ook tegengewerkt worden, ook waar geloof.

Maar goed, ik ga hier niet te ver op in. Ik zal wel weer allerlei dingen verkeerd zeggen.

[albion]

Ik ga aan het Nagmaal niet omdat ik daarmee zeg dat ik iets ben maar om te getuigen dat ik van genade brood moet leven. Wie ben ik dat ik het zelf kan doen? Niets. Ik kan alleen de handen ophouden en het brood ontvangen. Als ik niet ga, dan weiger ik het genade brood en zeg ik feitelijk dat ik het niet nodig heb. Verzwaar ik daarmee dan niet mijn schuld?

Volgens het formulier verzwaar je je schuld ook als je dit niet kunt en toch aan het avondmaal gaat: 'zonder geveinsdheid (alle vijandschap, haat en nijd van harte afleggende) een ernstig voornemen heeft, om van nu voortaan in waarachtige liefde en enigheid met zijn naasten te leven.'

[caprice]

Bekering is VIJANDEN en GODDELOZEN worden met God verzoend!

Geen vrome, rijke en verrijkte jongelingen.

Precies. Mensen die niets meer hebben dan schuld worden genodigd. En daarom is het blijven zitten (met of zonder genade in het hart) zo'n groot kwaad: Je belijdt ermee dat je Gods genade niet nodig hebt.

Ik zal de laatste zijn die hier aan afdoet. Maar een werk Gods in het hart is wel nodig. Dat kan en mag geen verstandelijk geredeneer of geconcludeer zijn. Het geldt altijd, maar zeker de eerste keer, dat je ook weten moet hoe dat de HEERE je daar gebracht hebt. Want die vertrouwen op hun benen, wil Hij geen hulp verlenen. Maar om nou aangedragen te mogen worden als een Mefiboseth. Dan doet de Heere dat. Die brengt in de nood, en Hij geeft uitkomst. Hij brengt daar ongedacht en onverwacht.

Maar veel ernstiger is dat er zoveel mee doorkan. Men kan niet aan de tafel van de Koning der koningen verkeren, terwijl men ondertussen in de zonde wandelt, of dat men meent een geloof te hebben, maar dat men doorgebroken is op valse gronden.
Verder merk ik wel eens bij mensen die er over spreken, dat het Heilig Avondmaal voor hen een doel lijkt, en geen middel.

Waarom wordt ook die heilige instelling, dat sacrament van de Heere Jezus Christus botweg 'avondmaal' genoemd? Het is toch meer dan dat? Het is een HEILIG Avondmaal. Daar is een heilige tafel. Daar kunnen we toch ook niet zo maar platvloers over spreken of schrijven?

[Barmhartigheid]

Bekering is VIJANDEN en GODDELOZEN worden met God verzoend!

Geen vrome, rijke en verrijkte jongelingen.

Precies. Mensen die niets meer hebben dan schuld worden genodigd. En daarom is het blijven zitten (met of zonder genade in het hart) zo'n groot kwaad: Je belijdt ermee dat je Gods genade niet nodig hebt. Dat je Christus, die nodigt, veracht.

Memento, is dat laatste zo? Bedoel je hiermee dat je het bloed van Christus dan onrein acht? Geeft Hij Zijn genade dan aan de avondsmaaltafel?
Ik voel dat ik Zijn genade zo nodig heb. Er kan dan een verlangen zijn om aan te gaan omdat ik toch geloof dat Hij daar is. Maar moet er niet eerst een bewuste wetenschap zijn dat die genade er ook voor mij persoonlijk is?

[albion]

Bekering is VIJANDEN en GODDELOZEN worden met God verzoend!

Geen vrome, rijke en verrijkte jongelingen.

Precies. Mensen die niets meer hebben dan schuld worden genodigd. En daarom is het blijven zitten (met of zonder genade in het hart) zo'n groot kwaad: Je belijdt ermee dat je Gods genade niet nodig hebt.

Ik zal de laatste zijn die hier aan afdoet. Maar een werk Gods in het hart is wel nodig. Dat kan en mag geen verstandelijk geredeneer of geconcludeer zijn. Het geldt altijd, maar zeker de eerste keer, dat je ook weten moet hoe dat de HEERE je daar gebracht hebt. Want die vertrouwen op hun benen, wil Hij geen hulp verlenen. Maar om nou aangedragen te mogen worden als een Mefiboseth. Dan doet de Heere dat. Die brengt in de nood, en Hij geeft uitkomst. Hij brengt daar ongedacht en onverwacht.

Maar veel ernstiger is dat er zoveel mee doorkan. Men kan niet aan de tafel van de Koning der koningen verkeren, terwijl men ondertussen in de zonde wandelt, of dat men meent een geloof te hebben, maar dat men doorgebroken is op valse gronden.
Verder merk ik wel eens bij mensen die er over spreken, dat het Heilig Avondmaal voor hen een doel lijkt, en geen middel.

Waarom wordt ook die heilige instelling, dat sacrament van de Heere Jezus Christus botweg 'avondmaal' genoemd? Het is toch meer dan dat? Het is een HEILIG Avondmaal. Daar is een heilige tafel. Daar kunnen we toch ook niet zo maar platvloers over spreken of schrijven?

Hiermee kan ik het mee eens zijn.

[Gabrielle]

Bekering is VIJANDEN en GODDELOZEN worden met God verzoend!

Geen vrome, rijke en verrijkte jongelingen.

Precies. Mensen die niets meer hebben dan schuld worden genodigd. En daarom is het blijven zitten (met of zonder genade in het hart) zo'n groot kwaad: Je belijdt ermee dat je Gods genade niet nodig hebt. Dat je Christus, die nodigt, veracht.

Memento, is dat laatste zo? Bedoel je hiermee dat je het bloed van Christus dan onrein acht? Geeft Hij Zijn genade dan aan de avondsmaaltafel?
Ik voel dat ik Zijn genade zo nodig heb. Er kan dan een verlangen zijn om aan te gaan omdat ik toch geloof dat Hij daar is. Maar moet er niet eerst een bewuste wetenschap zijn dat die genade er ook voor mij persoonlijk is?

Jezus vraagt : "Heb je Mij lief "
Als je deze vraag niet ontkennend kunt beantwoorden, hoor je aan te gaan.

[caprice]

Jezus vraagt : "Heb je Mij lief "
Als je deze vraag niet ontkennend kunt beantwoorden, hoor je aan te gaan.

Moet ik daar een antwoord op geven? Arglistig is het hart. En ik heb maar 1 ziel! Hoe kan ik daar komen? Het is toch Die Herder Die Zijn lammeren naar de kooi draagt? Dat dwalende schaap liep er zelf niet heen toch? Nee, die kon de weg niet vinden.

[Hummel]

Jezus vraagt : "Heb je Mij lief "
Als je deze vraag niet ontkennend kunt beantwoorden, hoor je aan te gaan.

Moet ik daar een antwoord op geven? Arglistig is het hart. En ik heb maar 1 ziel! Hoe kan ik daar komen? Het is toch Die Herder Die Zijn lammeren naar de kooi draagt? Dat dwalende schaap liep er zelf niet heen toch? Nee, die kon de weg niet vinden.

- Jezus vroeg aan Petrus: Heb jij me lief?
- Het grote gebod is: heb de Heere uw God lief, met geheel uw hart/verstand/alle kracht.

Dus ja, op deze vraag moet je een antwoord kunnen geven.

[Gabrielle]

De verloren zoon stond op en ging terug.

Zijn broer wilde niet ingaan.

Als je oprecht naar God toe bent, Hij kent je hart, en je mag antwoorden, hoe kleingelovig ook, ik heb U lief, dan kun je Zijn nodiging niet in de wind slaan.

Blijf je dan zitten, dan doe je als al die anderen en zeg je : "Ik ken U niet..."

Petrus deed dat ook , en reken maar dat hij daar berouw over gehad heeft, toen hij de liefdevolle blik van Zijn Meester zag.

[memento]

Bekering is VIJANDEN en GODDELOZEN worden met God verzoend!

Geen vrome, rijke en verrijkte jongelingen.

Precies. Mensen die niets meer hebben dan schuld worden genodigd. En daarom is het blijven zitten (met of zonder genade in het hart) zo'n groot kwaad: Je belijdt ermee dat je Gods genade niet nodig hebt. Dat je Christus, die nodigt, veracht.

Memento, is dat laatste zo? Bedoel je hiermee dat je het bloed van Christus dan onrein acht? Geeft Hij Zijn genade dan aan de avondsmaaltafel?
Ik voel dat ik Zijn genade zo nodig heb. Er kan dan een verlangen zijn om aan te gaan omdat ik toch geloof dat Hij daar is. Maar moet er niet eerst een bewuste wetenschap zijn dat die genade er ook voor mij persoonlijk is?

God werkt door woord en sacrament. Het heilig avondmaal is hét middel bij uitstek waar God zijn kinderen versterkt. Lees het formulier en onze vaderen maar. Júist de zwak-gelovigen moeten aangaan, want hoe anders moeten zij ooit versterkt worden? Ja, hoe kan je zegen verwachten terwijl je de middelen die God daartoe geeft niet waarneemt?

In het avondmaal klinkt dezelfde roep als in de prediking. In beiden nodigt God tot zijn heil. Als je de oproep van de prediking veracht, ben je niet welkom aan het heilig avondmaal. Wie echter door genade de oproep van het evangelie heeft leren gehoorzamen, heeft geen recht om af te blijven. Er is geen neutrale grond als het gaat om deze dingen. Het is óf in Christus, óf buiten Hem. Het is óf Hem gehoorzamen, óf Hem verachten.

Laat die klem ertoe leiden dat we niet rusten voordat we weten in Hem geboren te zijn. Want buiten Jezus is geen leven!

[Barmhartigheid]

Jezus vraagt : "Heb je Mij lief "
Als je deze vraag niet ontkennend kunt beantwoorden, hoor je aan te gaan.

Moet ik daar een antwoord op geven? Arglistig is het hart. En ik heb maar 1 ziel! Hoe kan ik daar komen? Het is toch Die Herder Die Zijn lammeren naar de kooi draagt? Dat dwalende schaap liep er zelf niet heen toch? Nee, die kon de weg niet vinden.

De vraag ´Heb je Mij lief´ heeft de Heere Jezus gesteld aan Petrus.
Voordat de Heere Jezus die vraag aan Petrus stelde heeft in Hij in verledene tijden Zijn liefde persoonlijk aan het hart van Petrus geopenbaard. Als ik dat nou eens wist dat Hij mij eerst heeft liefgehad! Wat zou dat groot zijn, dan vergis is mij niet. Dan hoef ik inderdaad niet af te gaan op mijn arglistige hart!

[adri]

...

De leugen van het onbekeerd zijn is een van de grootste dwalingen uit onze richting.
Je bent onbekeerd als je denkt Jezus niet nodig te hebben.
Als je denkt Jezus wel nodig te hebben ben je bekeerd. Of denkt iemand dat hij of zij dat kan denken
zonder dat de Heilige Geest dat gegeven heeft? Dat je uit jezelf erachter bent gekomen dat je het offer
van Christus nodig hebt, maar nu alleen nog maar moet wachten tot God je bekeert?
Wie dat denkt is als het schaap van de herder dat wel gevonden wordt maar niet meegenomen wil worden
omdat hij denkt dat de herder hem niet hebben wil. Een klap in het gezicht van de herder, die gezocht heeft
en gevonden heeft, maar terug gestuurd wordt. Het is een klap in het gezicht van Christus die geleden heeft,
de verstotenheid van God heeft ervaren, door de dood heen is gegaan, maar vervolgens niet herdacht wordt
aan het avondmaal. En dat allemaal omdat men niet zeker is of hij het wel voor hen heeft gedaan.

Ik wordt echt intens verdrietig als ik aan die grove leugen denk die in onze hoek van de kerk zo wordt
aangehangen. De RKK heeft de heiligen leer en de aflaat, bij de pinksterkerk
denkt iedereen alle gaven te hebben, wij hebben de onbekeerlijkheid. Alsof de zondekennis van ons zelf komt
maar het heil van God nog op zich laat wachten.

Hier wil ik graag wat op zeggen, en zeker op dit citaat: Als je denkt Jezus nodig te hebben, ben je bekeerd. Ik neem aan dat dit je standpunt is, robert?
Hoe moet ik de volgende catechismusvraag dan zien?
2. Vr. Hoeveel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in dezen troost zaliglijk leven en sterven moogt? [Met andere woorden, wanneer ben je bekeerd?]
Antw. Drie stukken. 1 Hoe groot mijn zonden en ellende zijn. 2. Hoe ik van al mijn zonde en ellende verlost worde. 3. Hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn.

Hier ging de preek gisteravond toevallig over, vandaar dat 't 'k dit ff post.

Mvg.
Adri