Belofte

[Gian]

Vooralsnog komen er bij de baptisten ook mensen tot geloof.

Even prikkelen;

Het verbond is in het NT voor iedereen toegankelijk. Petrus zei tegen alle Joden die hem hoorde, u komt de belofte toe, en uw kinderen en alle die daar verre zijn, zoveel als er geroepen worden.
De belofte wordt in de prediking gegeven, ieder die het hoort (geroepen wordt) mag, of moet komen.

[jvdg]

Vooralsnog komen er bij de baptisten ook mensen tot geloof.

Wie zegt dat dat niet zo is?

[gewoonjacolien]

Vooralsnog komen er bij de baptisten ook mensen tot geloof.

Even prikkelen;

Het verbond is in het NT voor iedereen toegankelijk. Petrus zei tegen alle Joden die hem hoorde, u komt de belofte toe, en uw kinderen en alle die daar verre zijn, zoveel als er geroepen worden.
De belofte wordt in de prediking gegeven, ieder die het hoort (geroepen wordt) mag, of moet komen.

Overal kunnen mensen tot geloof komen dus ook bij de baptisten, mij zul je nooit horen zeggen dat dat niet kan. God is niet aan tijd of plaats gebonden, ook niet aan de gemeente waaraan de mensen een naam gegeven hebben.

[Afgewezen]

Vooralsnog komen er bij de baptisten ook mensen tot geloof.

Even prikkelen;

Het verbond is in het NT voor iedereen toegankelijk. Petrus zei tegen alle Joden die hem hoorde, u komt de belofte toe, en uw kinderen en alle die daar verre zijn, zoveel als er geroepen worden.
De belofte wordt in de prediking gegeven, ieder die het hoort (geroepen wordt) mag, of moet komen.

Wat is hier voor prikkelends aan?

[gewoonjacolien]

Vooralsnog komen er bij de baptisten ook mensen tot geloof.

Even prikkelen;

Het verbond is in het NT voor iedereen toegankelijk. Petrus zei tegen alle Joden die hem hoorde, u komt de belofte toe, en uw kinderen en alle die daar verre zijn, zoveel als er geroepen worden.
De belofte wordt in de prediking gegeven, ieder die het hoort (geroepen wordt) mag, of moet komen.

Wat is hier voor prikkelends aan?

weet ik ook niet

[Gian]

Vooralsnog komen er bij de baptisten ook mensen tot geloof.

Even prikkelen;

Het verbond is in het NT voor iedereen toegankelijk. Petrus zei tegen alle Joden die hem hoorde, u komt de belofte toe, en uw kinderen en alle die daar verre zijn, zoveel als er geroepen worden.
De belofte wordt in de prediking gegeven, ieder die het hoort (geroepen wordt) mag, of moet komen.

Wat is hier voor prikkelends aan?

De belofte waar Petrus het over heeft kan ook opgevat worden als exclusief. Exclusief voor de kinderen van de gelovigen. In dat geval is dat de enigste duidelijke nieuwtestamentische tekst die de verbondsbelofte het zaad van de gelovigen toerekend.
Zoniet, zie ik geen grond voor de kinderdoop, want het geheiligd zijn waar 1Kor 7:14 over spreekt hoeft niet verbondsmatig opgevat te worden.
Maw, het is mij (nog steeds) niet echt duidelijk.

[Afgewezen]

Ik heb je een- en andermaal op de gemeente-opvatting van Paulus gewezen, alsmede op het feit dat hij Israël ten voorbeeld stelt.
Het verbond is 'open', maar wie toetreedt, treedt wel toe tot het nieuwe Godsvolk en is daarmee bondeling, evenals zijn kinderen.
Ik kan daar de kinderdoop heel goed in plaatsen, want het maakt nogal verschil: ín de gemeente geboren worden of daarbuiten.

[Gian]

Waarom ook zijn kinderen?

In het OT was het verbond physiek erfelijk voor iedere Jood. De besnijdenis was daarvan het physieke teken.
In het NT is het verbond alleen nog geestelijk, waarom zouden de kinderen dan nog wel vleselijk erfgenamen van het verbond zijn? De Bijbel spreekt ook over een geestelijke besnijdenis.

Zomaar wat vragen. Deze visie lijkt me veel logischer nl. geen problemen meer rond kinderdoop, uitwendig verbond of verbondserf ect.

Overigens is de Gemeente-visie van Paulus me aardig duidelijk. Ben ff kwijt wat je erover gezegd heb.

[Kaw]

Wat is dan het kader van onze verantwoordelijkheid Afgewezen?

Het Evangelie, waarin de verbondseis naar ons toekomt.

De door mij geciteerde teksten zijn van na de bekering van Paulus en van na de bekering van de gelovigen in de gemeenten waar hij naar toe schrijft. Wanneer je Paulus zijn brieven leest, dan valt je meteen op dat hij waakzaam is om niet definitief terug te vallen in zijn leven voor zijn bekering en verloren te gaan. Hij wijst ons bijvoorbeeld op Cefas. Ook de gemeenten waarschuwt hij om niet terug te vallen. Het is te gemakkelijk om te veronderstellen dat het in al die gevallen zou gaan om hypocrieten die stiekem nooit zouden hebben geloofd. Paulus wijst immers ook op zichzelf, terwijl hij zelf uit Gods mond gehoord heeft dat hij een uitverkoren vat was. Paulus had de vastigheid van de uitverkiezing en 100% zekerheid, maar hij nam het niet, sterker nog; hij leefde in de hoop. Onze verantwoordelijkheid of zoals jij het noemt een schuldige onmacht, stopt dus niet na het horen van het evangelie.

maar God gevestigt in de doop Zijn verbond tot zaligheid Zijner uitverkorenen en tot troost van al Zijn volk.

Dus de gedoopte heeft in principe niets aan de doop?

[Afgewezen]

Waarom ook zijn kinderen?

In het OT was het verbond physiek erfelijk voor iedere Jood. De besnijdenis was daarvan het physieke teken.
In het NT is het verbond alleen nog geestelijk, waarom zouden de kinderen dan nog wel vleselijk erfgenamen van het verbond zijn? De Bijbel spreekt ook over een geestelijke besnijdenis.

Dit is dé grote misvatting waarop veel anti-kinderdooptheorieën berusten. Ook onder het OT Israël geldt wel degelijk dat er tweeërlei kinderen des verbonds zijn. Daar baseert Paulus zich ook op als hij de gemeente waarschuwt niet in hetzelde oordeel te vallen als de ongelovige Israëlieten.
Het verbond is altijd iets geestelijks, nooit iets vleselijks, ook al wordt het in het vlees bevestigd en kun je er door vleselijke afstamming bij horen. Een geestelijke besnijdenis was ook voor de OT Israëliet nodig.

[Afgewezen]

Wat is dan het kader van onze verantwoordelijkheid Afgewezen?

Het Evangelie, waarin de verbondseis naar ons toekomt.

De door mij geciteerde teksten zijn van na de bekering van Paulus en van na de bekering van de gelovigen in de gemeenten waar hij naar toe schrijft. Wanneer je Paulus zijn brieven leest, dan valt je meteen op dat hij waakzaam is om niet definitief terug te vallen in zijn leven voor zijn bekering en verloren te gaan. Hij wijst ons bijvoorbeeld op Cefas. Ook de gemeenten waarschuwt hij om niet terug te vallen. Het is te gemakkelijk om te veronderstellen dat het in al die gevallen zou gaan om hypocrieten die stiekem nooit zouden hebben geloofd. Paulus wijst immers ook op zichzelf, terwijl hij zelf uit Gods mond gehoord heeft dat hij een uitverkoren vat was. Paulus had de vastigheid van de uitverkiezing en 100% zekerheid, maar hij nam het niet, sterker nog; hij leefde in de hoop. Onze verantwoordelijkheid of zoals jij het noemt een schuldige onmacht, stopt dus niet na het horen van het evangelie.

De waarschuwingen aan de gemeente hebben een tweeledige functie:
1. het ontmaskeren van de niet-ware gelovigen (die stiekem niet geloven, zoals jij het formuleert) en het aansporen van hen om zich echt te bekeren;
2. het aansporen van de gelovigen om niet te verslappen of zelfs zich opnieuw te bekeren.

[Kaw]

1. het ontmaskeren van de niet-ware gelovigen (die stiekem niet geloven, zoals jij het formuleert) en het aansporen van hen om zich echt te bekeren;

Mee eens, maar daar heeft Paulus andere teksten voor zoals Hebr. 4.

2. het aansporen van de gelovigen om niet te verslappen of zelfs zich opnieuw te bekeren.

Hier zit de crux. Paulus vreest dat gelovigen zodanig kunnen verslappen dat ze definitief van het geloof kunnen afvallen. Hij rekent zich daar zelf ook toe.

[Sola Scriptura]

p.s , het word nog lastig bewijzen dat paulus de hebreeenbrief schreef.

[Afgewezen]

2. het aansporen van de gelovigen om niet te verslappen of zelfs zich opnieuw te bekeren.

Hier zit de crux. Paulus vreest dat gelovigen zodanig kunnen verslappen dat ze definitief van het geloof kunnen afvallen. Hij rekent zich daar zelf ook toe.

Als er geen andere gegevens in de Bijbel stonden, zou het daar wel op lijken, ja.

[Gian]

Ook onder het OT Israël geldt wel degelijk dat er tweeërlei kinderen des verbonds zijn. Daar baseert Paulus zich ook op als hij de gemeente waarschuwt niet in hetzelde oordeel te vallen als de ongelovige Israëlieten.

Ok. Ik ben ff kwijt waar deze tekst staat. Als ik op oordeel vallen ongelovige of Israelieten zoek vind ik niets.
Tot wie wie spreekt Paulus dit?

Als ik onderstaande tekst lees krijg ik de indruk dat de Gemeente alleen uit gelovige bestaat. Dat is iig wel het uitgangspunt.
1Co 14:23 Indien dan de gehele Gemeente bijeenvergaderd ware, en zij allen in vreemde talen spraken, en enige ongeleerden of ongelovigen inkwamen, zouden zij niet zeggen, dat gij uitzinnig waart?

Daarom geloof ik dat iemand die ongelovig is, en toch in een vergadering van de gelovige is geen deel van de Gemeente is.

Misschien heb je nog wat meer voorbeelden waar Paulus zich specifiek tot de ongelovigen richt, ik zou ze even niet weten.