Luther zegt zelfs het heil ligt voor de deur!
God komt met Zijn beloofte heel dicht bij.
Maar Hij werkt het willen en het werken.
Het geloof is een gave Gods!

Hm, de mens wil van nature inderdaad niet geloven. Maar God werkt wel in mensen, door die oproep tot geloof en bekering. Allereerst kunnen mensen daardoor nooit achteraf zeggen: ik wist het niet. Ze kunnen ook niet zeggen: Ik kan het niet... want ze kunnen het wel, anders zou het brengen van het evangelie aan hen zinloos zijn. Wat dat betreft is het denk ik te kort door de bocht om te zeggen: Je kan het aannemen dus je doet het, of je kan het niet aannemen dus je doet het niet. Denk aan de genodigden voor het feestmaal, die allemaal vervolgens afzeggen. Ze hadden de uitnodiging, konden komen... Maar stelden andere prioriteiten.

Overigens hoeven we het "uit jezelf het niet kunnen" niet bij het evangeliseren te noemen. Je hoeft niet te zeggen: Bekeer je, maar dat kan je niet zomaar. Dat is misschien wel een les, omdat er regelmatig gehamerd wordt op het niet kunnen in de kerk. Als je echter kijkt naar Jezus en later ook naar de apostelen zie je dat ze gewoon het evangelie uitleggen en mensen oproepen om te geloven, en niet focussen op het uit jezelf dat niet kunnen.

Da Capo schreef:

Duuk schreef: Beste Da Capo,

Jouw berichten lezend vrees ik dat jij zelf de eerste hoofdstukken niet goed interpreteert uit Genesis.

Je slaat namelijk Genesis 3:15 over: En Ik zal vijandschap zetten tussen u en tussen deze vrouw, en tussen uw zaad en tussen haar zaad; datzelve zal u den kop vermorzelen, en gij zult het de verzenen vermorzelen.

Gods verbond wordt helaas maar veel te vaak sterk onderschat, ja zelfs weggemoffeld. Vanuit het verbond is God zeker aan Zichzelf verplicht om mensen zalig te maken. Als wij om Gods genade vragen, onze zonden belijden en geloven in het reinigende bloed van Jezus moet God ons zalig maken. Niet omdat wij deze dingen doen, maar omdat Hij het heeft beloofd. Anders zou God God niet zijn.

"Numeri 23 [1 v.] God is geen man, dat Hij liegen zou, noch eens mensen kind, dat het Hem berouwen zou; zou Hij het zeggen, en niet doen, of spreken, en niet bestendig maken?"

Beste Duuk,

Het spijt als ik de suggestie gewekt zou hebben Gen 3:15 over te slaan. In tegendeel, juist die tekst is de reden dat de wereld nog bestaat en dat wij nog leven onder de bediening der verzoening. Ik heb geprobeerd de eenzijdigheid die ik bij sommigen bespeur, evenals het 'automatisme' dat God je zalig maakt, te corrigeren.

Het klopt, God liegt niet. Wat Hij spreekt, doet Hij. Maar net zo zeker en betrouwbaar Gods beloften zijn, zijn Zijn bedreigingen ook zo. Ik moffel Gods verbond niet weg, maar probeer ze plaatsen binnen de Bijbels kaders. Het Bijbels evenwicht is wel eens weg...

Jij schrijft: Vanuit het verbond is God zeker aan Zichzelf verplicht om mensen zalig te maken. God is in die zin net zo goed verplicht om een ieder die niet gelooft, voor eeuwig te straffen. Deze twee zaken kunnen wellicht strijdig lijken, maar zijn het niet. Tenzij Gods Geest in ons gaat werken, zullen wij nooit God zoeken, sterker nog, zullen wij God blijven haten en hebben wij lak aan dat verbond...

Ik ben het hier helemaal mee eens. God zal ook Zijn oordelen uitvoeren.

Gelukkig mag het verbond verwachting geven. Een grote troost voor hen die het leven niet meer in zichzelf vinden.

Petrus schreef:Citaat van Klavier:

En tegelijkertijd beseft de zondaar met een vernieuwde wil hoe zondig het is om niet te geloven. Hoe zondig het is om niet te geloven dat er voor zondaren vrije genade is te verkrijgen. Om niet. Omdat Gods Zoon voor de zonden heeft betaalt. Volkomen. Dus ook voor hem of haar persoonlijk. Anders was het niet volkomen. Dat geloof is het middel waardoor de zondaar in Christus wordt ingelijfd. De inlijving doet de zondaar delen in het Lichaam van Christus en daarin in al Zijn Verdiensten.

====

Maarrrrrr, als je, dit voorstaande, dit volkomen eigen is geworden door volkomen en oprecht bekering, maar vervolgens wordt letterlijke álle geloofsgronden (dus óók deze geloofsgrond) volkomen teniet gedaan door houding, uitdrukking en gesproken woord in ovderdenkingen en persoonlijk pastoraal gesprek, onder je voeten wordt weggeslagen, als "niet wáár" wordt weggezet.............je dus volstrekt in een bodemloze put verdwijnt, je jezelf voelt als een badkuip waar de stop is uitgetrokken en derhalve volledig is leeggelopen.........

hoe vindt je dan nog énig houvast in beloften, teksten, evangeliewoorden of wát dan ook?

Redeloos, radeloos, stuurloos, in sneltreinvaart afglijdend naar "de wereld" zónder rem of machinist.

En tóch lokt de prediking van diezelfde Ds! Waarom? Omdat hem door God de gave is gegeven om bij de preek zó meeslepend te preken dat hijzelf tussen gemeente en God wegvalt, en je direct God hoort spreken.

Maar de afstand tussen mij en "de kerk" en God is onnoemelijk groot geworden.

Hoe kom je erbij dat je alles kwijt bent? Is het niet uitroepen: "Geef mij Jezus of ik sterf" ?
Als dat overblijft, dan kan niemand zeggen dat je niet gelooft. Enkel degenen die de Weldaden in Christus door het geloof loskoppelen van het geloof in Christus.
De HC leert daarover: "alleen degenen, die Hem door een waar geloof worden ingelijfd en al Zijn weldaden aannemen".
Geloof doet inplanten in Christus. Christus en Zijn Weldaden zijn één. Ben je ingeplant in Christus, dan deel je in Zijn Weldaden.
Zonder uitzondering van maar één weldaad.

Koppel je de weldaden in Christus los van het geloof, dan zeg je dat een Christen niet door het geloof in Christus wordt ingelijfd.
En dat is een gruwelijke dwaling.

Ik denk dat je helemaal niet alles kwijt bent, maar dat je op jezelf bent gaan zien in plaats van op de Zaligmaker.

Als je op jezelf ziet, dan zie je inderdaad niets. Geen grond.
Alleen maar tekort. En juist dat is waar Jesaja over schrijft in hoofdstuk 55.
Het geloof kenmerkt zich door zijn vertrouwen geheel op Christus te stellen. Het geloof zelf is op Christus gericht. Niet op ervaringen, bevindingen en mystiek.

Petrus, houdt moed: Psalm 109!

Marnix schreef:Overigens hoeven we het "uit jezelf het niet kunnen" niet bij het evangeliseren te noemen. Je hoeft niet te zeggen: Bekeer je, maar dat kan je niet zomaar

Precies, dat is de kern. De dogmatiek moet je verstandig gebruiken.
Ook al is het waar, dat blijkt vooral in het achterom zien.
De dicipelen werden na pasen onderwezen in het Verzoeningswerk. Daarvoor snapten ze er niets van.
Desondanks lees ik nergens: Volg me dan maar nog niet. Eerst de dogmatische kennis dat je het niet kunt en daarmee in de nood moet komen.
Petrus (De apostel) wilde nota bene voorkomen dat Christus zou sterven. Duidelijker bewijs van dat met een gebrekkige kennis van de dogmatiek, of beter, met geen enkele kennis van de dogmatiek, een zondaar Christus mag en moet volgen.
Zeker voor gedoopten die nog eens het teken en zegel van het welkom zijn bij God vanwege het Volbrachte Werk dragen.
Zou God liegen? Hoe zouden we durven!

Binnen en buiten (Samaritaanse vrouw!) het Verbond is er geen enkele hindernis om tot Christus te komen. Jezus sprak Zijn Evangelie altijd tot de scharen. Alle hoorders werden tot Hem geroepen. Zonder enkele voorwaarde en zonder rem door een onmogelijkheid te noemen.
Anders zouden de mensen zich daarop kunnen beroepen en verontschuldigen. Dat zou God tot een leugenaar maken.

Het is niet alle hoorders het Evangelie verkondigen en daarbij de 'rem' van niet aannemen "tenzij'' . Het "tenzij" is niet geopenbaard. Nergens. Laten we op basis van onze dogmatiek toch nooit een "tenzij", een "mits" en "jamaar" toevoegen.
Dat is eigenwillige godsdienst.
Als we hiervoor de uitverkiezing misbruiken dan maken we van de uitverkiezing een struikelblok tot Christus in plaats van een troost voor hen die in Christus zijn.
Dat is de heilsorde achterstevoren als evangelie benoemen.
Dat is de bevinding (hoe waar deze ook is!) terug redeneren naar wat God gedaan heeft aan een zondaar.
Als je acherom kijkt zie je eerst dat wat het meest recent, het laatst geschiedt is. Die volgorde is omgekeerd aan de chronologie waarmee Gods Geest Werkt en zoals bij alle bekeringsgeschiedenissen in de Bijbel zichtbaar is.

De keerzijde van de zuivere leer van vrije genade is dat wie zich niet bekeert onder de verkondiging daarvan des te zwaarder oordeel zal ontvangen!
Wel het lokkende Evangelie gehoord, niet geluisterd. Weer ongehoorzaam, net als in het paradijs. Zelfs onder de boodschap van het volmaakte heilsplan waarin de Vader het Liefste wat Hij bezat heeft geofferd voor zijn maaksel. God deed wat Abraham uiteindelijk niet hoefde te doen.
Groter zonde dan genade afwijzen is er niet.
Daarom is de zonde tegen de Heilige Geest onvergeefbaar.
Dat is niets anders dan willens en wetens Gods Liefde tergen.
Ik noem dit punt vooral omdat we altijd denken dat het 'ver van ons bed is' te kunnen zondigen tegen de Heilige Geest.
Niemand hoeft te hopen op genade en vergeving bij het niet aannemen van Christus.
Wee u, Chorazin! wee u Bethsaida! want zo in Tyrus en Sidon de krachten waren geschied, die in u geschied zijn, zij zouden zich eertijds in zak en as bekeerd hebben.

Laten we oppassen ook niet ter rechterzijde tot dwalingen te komen.
Arminius is ook aan de rechterkant tot hindernis.
In het activisme om eigen werk in te dammen ligt het gevaar op de loer ook het door Gods Geest gewerkte activisme in te dammen!

Petrus schreef:Maarrrrrr, als je, dit voorstaande, dit volkomen eigen is geworden door volkomen en oprecht bekering, maar vervolgens wordt letterlijke álle geloofsgronden (dus óók deze geloofsgrond) volkomen teniet gedaan door houding, uitdrukking en gesproken woord in ovderdenkingen en persoonlijk pastoraal gesprek, onder je voeten wordt weggeslagen, als "niet wáár" wordt weggezet.............je dus volstrekt in een bodemloze put verdwijnt, je jezelf voelt als een badkuip waar de stop is uitgetrokken en derhalve volledig is leeggelopen.........

hoe vindt je dan nog énig houvast in beloften, teksten, evangeliewoorden of wát dan ook?

Redeloos, radeloos, stuurloos, in sneltreinvaart afglijdend naar "de wereld" zónder rem of machinist.

En tóch lokt de prediking van diezelfde Ds! Waarom? Omdat hem door God de gave is gegeven om bij de preek zó meeslepend te preken dat hijzelf tussen gemeente en God wegvalt, en je direct God hoort spreken.

Maar de afstand tussen mij en "de kerk" en God is onnoemelijk groot geworden.

Petrus, je zegt hier, en juist, dat de prediking moet zijn dat je God direct hoort te spreken. En God veranderd niet, dus Hij spreekt altijd zijn Woord, zoals we die in de Bijbel hebben.

Als dan de kerkeraad en de dominee in hun pastoreel werk met hun eigen woorden komen, MOGEN we niet naar die woorden luisteren, omdat we het Woord gehoorzaam moeten zijn.

Maar Petrus, laat me je hier even vermanen. Breng niet je persoonlijke problemen op dit forum. Zoals je al vaak meegemaakt hebt, het sticht niet! Kom dan tot je vrienden in een prive bericht. Of pak even de telefoon op. Net zoals het werk van de kerkeraad ook in het prive gebeurt. Niet voor de hele gemeente.

Petrus schreef:Citaat van Klavier:

En tegelijkertijd beseft de zondaar met een vernieuwde wil hoe zondig het is om niet te geloven. Hoe zondig het is om niet te geloven dat er voor zondaren vrije genade is te verkrijgen. Om niet. Omdat Gods Zoon voor de zonden heeft betaalt. Volkomen. Dus ook voor hem of haar persoonlijk. Anders was het niet volkomen. Dat geloof is het middel waardoor de zondaar in Christus wordt ingelijfd. De inlijving doet de zondaar delen in het Lichaam van Christus en daarin in al Zijn Verdiensten.

====

Maarrrrrr, als je, dit voorstaande, dit volkomen eigen is geworden door volkomen en oprecht bekering, maar vervolgens wordt letterlijke álle geloofsgronden (dus óók deze geloofsgrond) volkomen teniet gedaan door houding, uitdrukking en gesproken woord in ovderdenkingen en persoonlijk pastoraal gesprek, onder je voeten wordt weggeslagen, als "niet wáár" wordt weggezet.............je dus volstrekt in een bodemloze put verdwijnt, je jezelf voelt als een badkuip waar de stop is uitgetrokken en derhalve volledig is leeggelopen.........

hoe vindt je dan nog énig houvast in beloften, teksten, evangeliewoorden of wát dan ook?

Redeloos, radeloos, stuurloos, in sneltreinvaart afglijdend naar "de wereld" zónder rem of machinist.

En tóch lokt de prediking van diezelfde Ds! Waarom? Omdat hem door God de gave is gegeven om bij de preek zó meeslepend te preken dat hijzelf tussen gemeente en God wegvalt, en je direct God hoort spreken.

Maar de afstand tussen mij en "de kerk" en God is onnoemelijk groot geworden.

Al slaat het misschien niet op je hele post:

Lees de geschiedenis eens van de Kananese vrouw:
De Heere Jezus slaat alle gronden weg, maar om de nood, houd ze aan en al voelt ze het zelf niet, Hij vindt haar geloof groot!

Ah ja! De Kananese vrouw.

Die vrouw kwam omdat haar dochter ziek was. Het is dus geen bekeringsgeschiedenis.

refo schreef:Ah ja! De Kananese vrouw.

Die vrouw kwam omdat haar dochter ziek was. Het is dus geen bekeringsgeschiedenis.

Lekker pastorale reactie....

Het gaat wel om iemand die in de nood van haar leven Christus nodig heeft. En bovenal toont het de ontferming die er is in Christus.
Dus om dit te betrekken op geestelijke nood is helemaal niet ongeoorloofd!

Miscanthus schreef:Nou, ik was er toen nog niet hoor! het enige wat ik wist was dat IK gezondigd had en zondig was en gered wilde worden. En ik ken wel meer mensen die het noioit over de val van Adam in het paradijs hebben, maar heel goed weten waarvan ze verlost zijn. Je hoeft niet terug naar het paradijs langs het verbroken werkverbond. we mogen staan in het genadeverbond.

Miscanthus, ik zou op mijn woorden passen, met je ‘ik was er toen nog niet, hoor’. Of mensen nu wel of niet over de val in Adam spreken, als ze verlost zijn, zijn ze verlost als gevallen Adamskinderen. Waarom dat geageer daartegen?

Miscanthus schreef:Levi volgde Jezus meteen. Dacht je dat hij eerst dacht bij zichzelf: owja, das waar ook, ik was in Adam gevallen....." ?

Weet jij wat er in Levi omging? Daar weten we helemaal níéts van. Misschien stond hij wel model voor de tollenaar in de tempel waar Jezus over spreekt…

Marnix schreef:Ze kunnen ook niet zeggen: Ik kan het niet... want ze kunnen het wel, anders zou het brengen van het evangelie aan hen zinloos zijn/

En hier komt de arminiaan weer om de hoek kijken. We ‘kunnen’ zelf geloven. Hoogstens ‘kiezen’ we er niet voor…

Klavier schreef:Hoe kom je erbij dat je alles kwijt bent? Is het niet uitroepen: "Geef mij Jezus of ik sterf" ?
Als dat overblijft, dan kan niemand zeggen dat je niet gelooft. Enkel degenen die de Weldaden in Christus door het geloof loskoppelen van het geloof in Christus.

Als het waarlijk nood is, zal alleen het ontvangen van Jezus de vervulling zijn. Niet de beredenering dat ik wel geloof moet hebben, omdat ik anders toch niet zus of zo zou doen.

refo schreef:Die vrouw kwam omdat haar dochter ziek was. Het is dus geen bekeringsgeschiedenis.

Vergeet niet dat de tekenen die Jezus deed, wel degelijk afbeeldingen zijn van Zijn eigenlijke verlossingswerk: "Zijn volk zalig maken van hun zonden" (Matth. 1:21). Het is niet voor niets dat wat in het ene Evangelie ‘de zonden vergeven’ wordt genoemd, in het andere ‘genezen’ heet. Vergl. Matth. 13:15 maar eens met Mark. 4:12.

Afgewezen schreef:

Klavier schreef:Hoe kom je erbij dat je alles kwijt bent? Is het niet uitroepen: "Geef mij Jezus of ik sterf" ?
Als dat overblijft, dan kan niemand zeggen dat je niet gelooft. Enkel degenen die de Weldaden in Christus door het geloof loskoppelen van het geloof in Christus.

Als het waarlijk nood is, zal alleen het ontvangen van Jezus de vervulling zijn. Niet de beredenering dat ik wel geloof moet hebben, omdat ik anders toch niet zus of zo zou doen.

Volgens mij heeft dit niks met beredeneren te maken. Het is er gewoon, anders roep je dat niet.

Afgewezen schreef:

Miscanthus schreef:Nou, ik was er toen nog niet hoor! het enige wat ik wist was dat IK gezondigd had en zondig was en gered wilde worden. En ik ken wel meer mensen die het noioit over de val van Adam in het paradijs hebben, maar heel goed weten waarvan ze verlost zijn. Je hoeft niet terug naar het paradijs langs het verbroken werkverbond. we mogen staan in het genadeverbond.

Miscanthus, ik zou op mijn woorden passen, met je ‘ik was er toen nog niet, hoor’. Of mensen nu wel of niet over de val in Adam spreken, als ze verlost zijn, zijn ze verlost als gevallen Adamskinderen. Waarom dat geageer daartegen?

Waarom eerst terug naar het paradijs en de val in Adam?
Lekker makkelijk, die val in Adam. Een vaag zondebesef is dat.
Het gaat niet om Adams zonde, maar om onze zonden.

Miscanthus schreef:

Afgewezen schreef:

Miscanthus schreef:Nou, ik was er toen nog niet hoor! het enige wat ik wist was dat IK gezondigd had en zondig was en gered wilde worden. En ik ken wel meer mensen die het noioit over de val van Adam in het paradijs hebben, maar heel goed weten waarvan ze verlost zijn. Je hoeft niet terug naar het paradijs langs het verbroken werkverbond. we mogen staan in het genadeverbond.

Miscanthus, ik zou op mijn woorden passen, met je ‘ik was er toen nog niet, hoor’. Of mensen nu wel of niet over de val in Adam spreken, als ze verlost zijn, zijn ze verlost als gevallen Adamskinderen. Waarom dat geageer daartegen?

Waarom eerst terug naar het paradijs en de val in Adam?
Lekker makkelijk, die val in Adam. Een vaag zondebesef is dat.
Het gaat niet om Adams zonde, maar om onze zonden.

Uiteraard gaat het om onze zonden.
Maar we liggen dood in de zonden en misdaden in ons verbondshoofd Adam.
In de zondeval in het paradijs ligt ons aller keus getekend en dat uiten we in ons leven door niet alleen zonden te doen maar ook zonden te zijn !

Afgewezen schreef:

Marnix schreef:Ze kunnen ook niet zeggen: Ik kan het niet... want ze kunnen het wel, anders zou het brengen van het evangelie aan hen zinloos zijn/

En hier komt de arminiaan weer om de hoek kijken. We ‘kunnen’ zelf geloven. Hoogstens ‘kiezen’ we er niet voor…

Ik vraag me af waar in de bijbel staat dat we niet kunnen geloven.
Dat het heilig leven een onmogelijke opgave is in eigen kracht, net als de volharding, dat lijkt me volkomen helder in Gods Woord, maar het zien op Jezus en het belijden van de zonden onmogelijk? Ik geloof er niets van.

Duuk schreef:

Afgewezen schreef:

Marnix schreef:Ze kunnen ook niet zeggen: Ik kan het niet... want ze kunnen het wel, anders zou het brengen van het evangelie aan hen zinloos zijn/

En hier komt de arminiaan weer om de hoek kijken. We ‘kunnen’ zelf geloven. Hoogstens ‘kiezen’ we er niet voor…

Ik vraag me af waar in de bijbel staat dat we niet kunnen geloven.
Dat het heilig leven een onmogelijke opgave is in eigen kracht, net als de volharding, dat lijkt me volkomen helder in Gods Woord, maar het zien op Jezus en het belijden van de zonden onmogelijk? Ik geloof er niets van.

Ooit gehoord van de totale doodstaat van de mens?