Maar of we dan ook de kerken zullen gaan bestormen en regeringsgebouwen.......?????Ar-Jan schreef:Ik denk dat we wereld "not amused" zou zijn! (tenminste als het om beledigende spotprenten zou gaan) En terecht! We mogen bet wel ergens mee oneens zijn, maar beledigen/kwetsen lijkt me niet de juiste weg!!MBE schreef:Hoe zou de 'wereld' reageren als er in het RD of ND een spotprent zou staan over 'mannen met mannen schandelijkheid bedrijvende'?
Geloven we dan nog in persvrijheid?
Geert Wilders en Mohammed
-
Leonius
-
Ar-Jan
Nou.. de Moskee in Uden werd ook plat gebrand nadat een moslim iets gedaan had.. Dus wat de gevolgen zijn van zo'n spotprent: ik zou daar geen stellige uitspraak over kunnen doen.Leonius schreef:Maar of we dan ook de kerken zullen gaan bestormen en regeringsgebouwen.......?????Ar-Jan schreef:Ik denk dat we wereld "not amused" zou zijn! (tenminste als het om beledigende spotprenten zou gaan) En terecht! We mogen bet wel ergens mee oneens zijn, maar beledigen/kwetsen lijkt me niet de juiste weg!!MBE schreef:Hoe zou de 'wereld' reageren als er in het RD of ND een spotprent zou staan over 'mannen met mannen schandelijkheid bedrijvende'?
Geloven we dan nog in persvrijheid?
-
Leonius
Door wie gebeurde dat? Door twee gestoorde jongens.... Zijn er twee teveel, maar bereikt nog lang niet het aantal daar ergens in het Midden-Oosten..... :|Ar-Jan schreef:Nou.. de Moskee in Uden werd ook plat gebrand nadat een moslim iets gedaan had.. Dus wat de gevolgen zijn van zo'n spotprent: ik zou daar geen stellige uitspraak over kunnen doen.Leonius schreef:Maar of we dan ook de kerken zullen gaan bestormen en regeringsgebouwen.......?????Ar-Jan schreef:Ik denk dat we wereld "not amused" zou zijn! (tenminste als het om beledigende spotprenten zou gaan) En terecht! We mogen bet wel ergens mee oneens zijn, maar beledigen/kwetsen lijkt me niet de juiste weg!!MBE schreef:Hoe zou de 'wereld' reageren als er in het RD of ND een spotprent zou staan over 'mannen met mannen schandelijkheid bedrijvende'?
Geloven we dan nog in persvrijheid?
-
Ar-Jan
tgaat even langs elkaar heen geloof ik.. Er werd gesteld:Leonius schreef:Door wie gebeurde dat? Door twee gestoorde jongens.... Zijn er twee teveel, maar bereikt nog lang niet het aantal daar ergens in het Midden-Oosten..... :|Ar-Jan schreef:Nou.. de Moskee in Uden werd ook plat gebrand nadat een moslim iets gedaan had.. Dus wat de gevolgen zijn van zo'n spotprent: ik zou daar geen stellige uitspraak over kunnen doen.Leonius schreef:Maar of we dan ook de kerken zullen gaan bestormen en regeringsgebouwen.......?????Ar-Jan schreef:
Ik denk dat we wereld "not amused" zou zijn! (tenminste als het om beledigende spotprenten zou gaan) En terecht! We mogen bet wel ergens mee oneens zijn, maar beledigen/kwetsen lijkt me niet de juiste weg!!
MBE schreef:Hoe zou de 'wereld' reageren als er in het RD of ND een spotprent zou staan over 'mannen met mannen schandelijkheid bedrijvende'?
Geloven we dan nog in persvrijheid?
-
MBE
Inmiddels hebben we gezien dat de reacties op de spotprenten buitenproportioneel is. Dat staat buiten kijf.
Maar wat is nou het doel van het plaatsen van deze prentjes? Is dat echt het verdedigen van de vrijheid van pers? Is dat omdat mensen het fijn vinden om Mohammed in een kwaad daglicht te stellen? Kicken ze erop om anderen op hun tenen te trappen? Of hebben ze gewoon een hekel aan de islam, of zelfs aan religie in het algemeen?
Ik heb niks met de islam, maar heb eigenlijk nooit behoefte gevoeld om rare plaatjes van Mohammed te maken. Ook niet van Boeddha, Krishna, Abraham Kuyper of rabbi Akkiba. Waarom zou je ook?
Maar wat is nou het doel van het plaatsen van deze prentjes? Is dat echt het verdedigen van de vrijheid van pers? Is dat omdat mensen het fijn vinden om Mohammed in een kwaad daglicht te stellen? Kicken ze erop om anderen op hun tenen te trappen? Of hebben ze gewoon een hekel aan de islam, of zelfs aan religie in het algemeen?
Ik heb niks met de islam, maar heb eigenlijk nooit behoefte gevoeld om rare plaatjes van Mohammed te maken. Ook niet van Boeddha, Krishna, Abraham Kuyper of rabbi Akkiba. Waarom zou je ook?
Dat is wel zo, maar toch voel ik geen behoefte om belachelijke plaatjes te verspreiden. Een christen heeft denk ik een andere opdracht.memento schreef:Unionist, als het goed is heb jij ook een hekel aan de islam hoor. Christenen horen elke andere godsdienst te haten.Of hebben ze gewoon een hekel aan de islam
-
Breekijzertje
En je bent gehoorzaam aan God als je spotprenten publiceert?memento schreef:Zou ik niet haten, Heere, die U haten?Haten is het verkeerde woord.
Wég met dat slappe christendom. Ons geloof is geen geloof van compromisen, maar eist radicale gehoorzaamheid aan het woord van GodKunnen we geen deal maken met de moslimwereld?
-
Leonius
Beste mensen,
Hieronder enkele citaten uit een artikel van Paul Scheffer. Het artikel was me uit het hart gegrepen. De titel luidde: “Verdraagzaamheid mag niet gestoeld zijn op vrees. Waarom de vrijheden ondeelbaar zijn”.
“Soms neemt de vroomheid onverdraaglijke vormen aan. Lees de verklaring van de Organisatie van de Islamitische Conferentie, waarbij 57 moslimlanden zijn aangesloten. Op 28 januari verklaarde die over de affaire van de Mohammed-cartoons: “De fout om niet in ondubbelzinnige termen te censureren heeft noch de zaak van de vrijheid van meningsuiting gediend, noch het doel van het multiculturalisme in binnen- en buitenland verder gebracht.” Nooit geweten dat landen als Libië, Saoedi-Arabië en Syrië – die hun ambassadeurs uit Kopenhagen hebben teruggetrokken – de vrijheid van meningsuiting zo waren toegedaan. En dan ook nog eens het multiculturalisme!”
(…)
Uit naam van de interreligieuze dialoog worden ondertussen ook heel wat terugtrekkende bewegingen gemaakt. Zo verklaart een leider van het Joodse Wereld Congres, Edgar Bronfman: “Het publiceren van materiaal dat als beledigend wordt ervaren door een kleine religieuze minderheid gaat te ver. Het is net zo verkeerd als de discriminatie van christelijke en joodse groepen in sommige islamitische landen.” Het ontgaat hem blijkbaar dat het bij de Deense cartoons niet gaat om regeringsbeleid en in het geval van de moslimlanden wel. Of neem een andere religieuze autoriteit, de Deense bisschop Karsten Nissen: “In een open samenleving moet eenieder kritiek kunnen aanvaarden, christenen zowel als moslims. Doet men het echter enkel om moslims hun plaats te wijzen, dan kan men zich afvragen of het wel verstandig is.” Eigenlijk zegt hij dat burgermoed zich ook kan uiten in zelfbeheersing, en in beginsel heeft hij gelijk.
(…)
Is het niet beter om wat meer terughoudendheid aan de dag te leggen, zeker waar het gaat om de moslimminderheden in Europa? (…) De redelijkheid van zulke oproepen heeft een intimiderend karakter, al was het maar omdat de schuldtoewijzing op deze manier subtiel wordt verplaatst: niet degenen die dreigen met boycot en geweld zijn de oorzaak van het kwaad, maar de cartoonisten of columnisten of cabaretiers die zich onbekommerd uiten. Zij plegen huisvredebreuk.
(…)
Kritiek is niet hetzelfde als een gebrek aan respect, integendeel, juist een open en soms hard debat kan getuigen van de wil om samen te leven in een land waar godsdienstvrijheid bestaat.
Of degenen die zo aandringen op zelfbeheersing werkelijk uit zijn op serieuze godsdienstkritiek is twijfelachtig. Ze zijn vooral bezig met conflictvermijding.
(…)
Zo wordt door religieuze en ook door politieke autoriteiten met een beroep op vreedzaam samenleving de vrijheid van meningsuiting ingeperkt.
(…)
Verdraagzaamheid die oproept tot matiging in de omgang met de islam kan gemakkelijk verworden tot een gedeelde vrees. Daarbij gaat het inmiddels niet meer om de vraag of de cartoons geslaagd zijn.
(…)
Smaken kunnen verschillen, maar is er werkelijk een grens overschreden door de cartoonisten? De rechter in Denemarken dacht van niet. De kwestie is ernstig, ook al omdat door deze conflicten de toekomst van de miljoenen moslims in Europa opnieuw onder druk staat. Die worden gegijzeld door woordvoerders in de Arabische wereld, die hun dreigementen uitten namens de gehele gemeenschap. Dat de Deense moslimorganisatie die de aanvankelijke klacht bij de rechter indiende, zich tevreden heeft gesteld met de halve excuses van het dagblad dat de cartoons aanvankelijk publiceerde, is in het gekrakeel ten onder gegaan. We mogen er niet van uitgaan dat organisaties als de Organisatie van Islamitische Conferentie of de Arabische Liga of fundamentalistische groepen als Jamaat-e-Islami ook namens de gemiddelde moslim in Europa spreken wanneer ze regeringen oproepen om krantenredacties flink te straffen of erger wanneer ze met moord dreigen.
(…)
Misschien is een zekere zelfcensuur wel niet zo erg, zeker nu islam en terrorisme na die vervloekte elfde september zo gemakkelijk worden vereenzelvigd. Is er geen groot verschil tussen minderheid van moslims en de christelijke meerderheidscultuur, die veel meer zelfvertrouwen heeft en dus ook hardere kritiek kan velen? De hoop is dat door gevoeligheden te sparen de ideeën in moslimkring op den duur spoeler worden en niet zullen verharden.
Nog afgezien of het zal werken, houdt zo’n pleidooi om met twee maten te meten moslims gevangen in een rol van tweederangsburger. Door niet dezelfde verwachting te hebben – en dus bijvoorbeeld antisemitisme in moslimkind te vergoelijken of de verheerlijking van de profeet Mohammed te aanvaarden – worden moslimmigranten en hun kinderen op een bevoogdende manier bejegend. Waar alleen nog het slachtoffer wordt gezien, raakt de burger uit het zicht. Er moet gekozen worden: benadrukken we een verdeelde herkomst of zoeken we een gedeelde toekomst.
(…)
En bovendien bieden de wetten van een liberale democratie aan moslims meer bescherming dan ze hadden in de landen van herkomst.
(…)
Tegenover degenen in de moslimgemeenschap die met een Deense imam menen dat “dit type democratie waardeloos is” moet worden verdedigd dat de vrijheid van meningsuiting juist ook moslims een grote bewegingsvrijheid geeft bij het praktiseren van hun geloof. De vrijheden zijn ondeelbaar. Dat geldt voor de vrijheid van godsdienst waar moslims zich terecht op beroepen en die ook moet worden beschermd door critici van de islam. (…) Maar dat geldt evenzeer voor de vrijheid van meningsuiting, die soms krenkend kan zijn. Dat is de prijs van een open samenleving.
(…)
Het beeldverbod dat een deel van de moslimwereld omarmt, kan nooit de leidraad voor intellectuele of journalistieke of artistieke uitingen zijn, al was het maar omdat de weg van een beeldverbod naar een spreekverbod en een schrijfverbod heel kort is. Zo raken we onze onbevangenheid helemaal kwijt.
Hieronder enkele citaten uit een artikel van Paul Scheffer. Het artikel was me uit het hart gegrepen. De titel luidde: “Verdraagzaamheid mag niet gestoeld zijn op vrees. Waarom de vrijheden ondeelbaar zijn”.
“Soms neemt de vroomheid onverdraaglijke vormen aan. Lees de verklaring van de Organisatie van de Islamitische Conferentie, waarbij 57 moslimlanden zijn aangesloten. Op 28 januari verklaarde die over de affaire van de Mohammed-cartoons: “De fout om niet in ondubbelzinnige termen te censureren heeft noch de zaak van de vrijheid van meningsuiting gediend, noch het doel van het multiculturalisme in binnen- en buitenland verder gebracht.” Nooit geweten dat landen als Libië, Saoedi-Arabië en Syrië – die hun ambassadeurs uit Kopenhagen hebben teruggetrokken – de vrijheid van meningsuiting zo waren toegedaan. En dan ook nog eens het multiculturalisme!”
(…)
Uit naam van de interreligieuze dialoog worden ondertussen ook heel wat terugtrekkende bewegingen gemaakt. Zo verklaart een leider van het Joodse Wereld Congres, Edgar Bronfman: “Het publiceren van materiaal dat als beledigend wordt ervaren door een kleine religieuze minderheid gaat te ver. Het is net zo verkeerd als de discriminatie van christelijke en joodse groepen in sommige islamitische landen.” Het ontgaat hem blijkbaar dat het bij de Deense cartoons niet gaat om regeringsbeleid en in het geval van de moslimlanden wel. Of neem een andere religieuze autoriteit, de Deense bisschop Karsten Nissen: “In een open samenleving moet eenieder kritiek kunnen aanvaarden, christenen zowel als moslims. Doet men het echter enkel om moslims hun plaats te wijzen, dan kan men zich afvragen of het wel verstandig is.” Eigenlijk zegt hij dat burgermoed zich ook kan uiten in zelfbeheersing, en in beginsel heeft hij gelijk.
(…)
Is het niet beter om wat meer terughoudendheid aan de dag te leggen, zeker waar het gaat om de moslimminderheden in Europa? (…) De redelijkheid van zulke oproepen heeft een intimiderend karakter, al was het maar omdat de schuldtoewijzing op deze manier subtiel wordt verplaatst: niet degenen die dreigen met boycot en geweld zijn de oorzaak van het kwaad, maar de cartoonisten of columnisten of cabaretiers die zich onbekommerd uiten. Zij plegen huisvredebreuk.
(…)
Kritiek is niet hetzelfde als een gebrek aan respect, integendeel, juist een open en soms hard debat kan getuigen van de wil om samen te leven in een land waar godsdienstvrijheid bestaat.
Of degenen die zo aandringen op zelfbeheersing werkelijk uit zijn op serieuze godsdienstkritiek is twijfelachtig. Ze zijn vooral bezig met conflictvermijding.
(…)
Zo wordt door religieuze en ook door politieke autoriteiten met een beroep op vreedzaam samenleving de vrijheid van meningsuiting ingeperkt.
(…)
Verdraagzaamheid die oproept tot matiging in de omgang met de islam kan gemakkelijk verworden tot een gedeelde vrees. Daarbij gaat het inmiddels niet meer om de vraag of de cartoons geslaagd zijn.
(…)
Smaken kunnen verschillen, maar is er werkelijk een grens overschreden door de cartoonisten? De rechter in Denemarken dacht van niet. De kwestie is ernstig, ook al omdat door deze conflicten de toekomst van de miljoenen moslims in Europa opnieuw onder druk staat. Die worden gegijzeld door woordvoerders in de Arabische wereld, die hun dreigementen uitten namens de gehele gemeenschap. Dat de Deense moslimorganisatie die de aanvankelijke klacht bij de rechter indiende, zich tevreden heeft gesteld met de halve excuses van het dagblad dat de cartoons aanvankelijk publiceerde, is in het gekrakeel ten onder gegaan. We mogen er niet van uitgaan dat organisaties als de Organisatie van Islamitische Conferentie of de Arabische Liga of fundamentalistische groepen als Jamaat-e-Islami ook namens de gemiddelde moslim in Europa spreken wanneer ze regeringen oproepen om krantenredacties flink te straffen of erger wanneer ze met moord dreigen.
(…)
Misschien is een zekere zelfcensuur wel niet zo erg, zeker nu islam en terrorisme na die vervloekte elfde september zo gemakkelijk worden vereenzelvigd. Is er geen groot verschil tussen minderheid van moslims en de christelijke meerderheidscultuur, die veel meer zelfvertrouwen heeft en dus ook hardere kritiek kan velen? De hoop is dat door gevoeligheden te sparen de ideeën in moslimkring op den duur spoeler worden en niet zullen verharden.
Nog afgezien of het zal werken, houdt zo’n pleidooi om met twee maten te meten moslims gevangen in een rol van tweederangsburger. Door niet dezelfde verwachting te hebben – en dus bijvoorbeeld antisemitisme in moslimkind te vergoelijken of de verheerlijking van de profeet Mohammed te aanvaarden – worden moslimmigranten en hun kinderen op een bevoogdende manier bejegend. Waar alleen nog het slachtoffer wordt gezien, raakt de burger uit het zicht. Er moet gekozen worden: benadrukken we een verdeelde herkomst of zoeken we een gedeelde toekomst.
(…)
En bovendien bieden de wetten van een liberale democratie aan moslims meer bescherming dan ze hadden in de landen van herkomst.
(…)
Tegenover degenen in de moslimgemeenschap die met een Deense imam menen dat “dit type democratie waardeloos is” moet worden verdedigd dat de vrijheid van meningsuiting juist ook moslims een grote bewegingsvrijheid geeft bij het praktiseren van hun geloof. De vrijheden zijn ondeelbaar. Dat geldt voor de vrijheid van godsdienst waar moslims zich terecht op beroepen en die ook moet worden beschermd door critici van de islam. (…) Maar dat geldt evenzeer voor de vrijheid van meningsuiting, die soms krenkend kan zijn. Dat is de prijs van een open samenleving.
(…)
Het beeldverbod dat een deel van de moslimwereld omarmt, kan nooit de leidraad voor intellectuele of journalistieke of artistieke uitingen zijn, al was het maar omdat de weg van een beeldverbod naar een spreekverbod en een schrijfverbod heel kort is. Zo raken we onze onbevangenheid helemaal kwijt.