rekcor schreef:Voor zover ik weet, is er niet zoiets als 'de reformatorische leer' (vlg. de Roomse Traditie). Er zijn verschillende gereformeerde theologen (geweest) die verschillende dingen over de zondag hebben gezegd. Sommigen zijn/waren 'rekkelijker', anderen 'preciezer'.
Er zijn 2 hoofdstromingen in de Nederlandse gereformeerde traditie ontstaan in de 17 eeuw. Voetsius en Coccejus waren de bekende mannen die rondom de sabbatsinvulling hun visies tegen over elkaar zetten.
Voetius zette de lijn uit zoals deze in de rechterflank wordt overgenomen. Coccejus dacht meer in de rekkelijke lijn.
Calvijn stelde dat de zondag op basis van scheppingsorde geheel in het teken behoorde te staan van de Godsdienst. Voetsius heeft de invulling daarvan vooral geconcretiseerd en een aantal zaken die Calvijn wat onbenoemd liet verder uitgewerkt. Voetsius nam niet alles over van Calvijn.
Coccejus daarentegen heeft gesteld, dat als de zondag vooral een kerkelijke orde is, en enkel het zedenlijke karakter van de sabbat geldt, de invulling vrij is. Concreet stelde hij dat de zondag besteed kon worden aan de kerkgang en daarnaast een onstpannend karakter mocht hebben, voor zover in overeenstemming met Gods Woord. Hij dacht dan in de lijn van Calvijn, maar heeft de praktische invulling anders uiteengezet.
En dan moet je Coccejus goed begrijpen: Wat hij verantwoord achtte komt aardig in de buurt van wat eveneens in de rechterflank aan zondagsinvulling gegeven wordt: Kerkgang, een wandeling, een familiebezoekje, maar meer ook niet.
De lijn van Voetsius is vooral overgenomen door de bekende reformatoren als Brakel, Lodenstijn, Smytegelt, Van der Groe, Comri, tot en met de reformatorische gezindte.
De Coccejaanse lijn is vooral door de meer vrijzinne stromingen overgenomen en steeds meer als kapstok gebruikt om de zondag als uitgaansdag te gebruiken. Echter, is de tijd van Coccejus, toen zijn visie nog werd ingevuld op de wijze die dicht bij die van Voetsius lag, waren er ook bekendere oude schrijvers zijn visie toegedaan. De bekendste is wellicht Petrus Immens, de tijdgenoot van Smytegelt. Zover bekend hebben deze 2 Middelburgse predikanten elkaar niet bestreden op dit punt. En als je Immens geschriften leest krijg je niet de indruk dat de zondag vooral een sociaal rustpunt was. Hij spreekt vooral over het verlangen met Gods Woord bezig te zijn en daaraan de zondag te besteden.
De invulling die later gegeven is aan de zondag waarbij Kerk, sport, evenementbezoek en allerhande ontspannende zaken werden gecombineerd, was ten tijde van de reformatie en nadere reformatie ondenkbaar. Wil men het gedachtengoed van de reformatie onderschrijven, dan valt logischerwijze ook de de invulling van de zondag daaronder. Visie en invulling van de visie in de praktijk moet je niet uit elkaar trekken, dan moet je een nieuwe visie uiteenzetten en deze kunnen baseren op Gods Woord.
Onder de wetenschap dat je op dat punt dan afstand neemt van de reformatie.