Deze opmerking was enkel beschouwend. Maargoed, blijkbaar is het nodig dat ik wat nader verklaar:Ik vraag me af of iemand ontkent dat God vrijmachtig handelt. Maar je moet het ook niet omdraaien. Eerst leren dat dat zo is en dan kan het pas goed zijn. Christus zegt zelf dat je moet worden als een kind om echt te kunnen geloven. En of je dan meteen leert over 'vrijmacht' en 'verkiezing' enzo? Wij misschien wel, mensen uit de wereld vast niet zo. En dan voelen ze zich in evangelische kringen meer thuis. En dan zeggen wij dat het niet echt is. Levensgevaarlijk.
Kan dat overigens: een andere God dienen (eerste reactie) en tevens toch oprecht kind van God zijn (tweede reactie)?
Mijn grootste bezwaar tegen de evangelischen en andere praktische remonstranten is niet zozeer de leer an sich, maar over hoe mensen over God gaan denken. Daar zit dus ook het grote verschil in met de mensen met wie ik geen moeite heb, en met de groep waarin ze zich bevinden.
1) Met 'een andere God' bedoelde ik een God die een soort hulpje word. Sociale problemen, eenzaam voelen, etc: al uw problemen worden opgelost, neem Jezus maar aan...
2) Daarbij word Jezus meer een voorbeeld dan een Zaligmaker.
3) Men spreekt wel over geloof en over Jezus, maar nooit over wat dat geloven en kennen van Christus nu inhoud (men spreekt alleen over de weldaden en niet over de Weldoener, als je begrijp wat ik bedoel)
Kort samengevat is mijn grootste bezwaar dus de oppervlakkigheid.