Oude discussies, met argumenten waar ik niet op in ben gegaan.
Parsifal, de Heere Jezus bad Zijn Hogepriesterlijk gebed voor Zijn volk (Joh. 17:9) en niet voor de wereld. Nu, voor wie Hij bidt, daar heeft Hij ook voor geofferd. Rom. 8:34, Hebr. 7:25, 27, en 9:12, 1 Joh. 2:1,2. De voorbidding van Christus is dus even uitgestrekt als Zijn offer.Om nu in te gaan op argumenten van Brakel. Offeren en bidden zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden bij Christus. Het is mijn vraag wat hiermee bedoeld wordt? Het hogepriesterlijk gebed heeft alles te maken met het offer. Maar een gebed om eenheid en waarheid, bewaring voor de door God gegevenen is niet hetzelfde als een gebed om behoud. Er is op grond van het hogepriesterlijk gebed niet te zeggen dat Christus alleen een verzoening is voor de uitverkorenen.
Ik ben het met je eens als je zegt: Christus is voor een ieder gestorven, maar zeg er dan wel bij dat dat niet betekent dat Hij ieders straf en zonde gedragen heeft en ze in potentie vergeven zijn en we die vergeving moeten accepteren.De dubbele straf is geen goed argument in deze discussie denk ik. Christus biedt Zijn kleed aan. Wie dit kleed weigert, dat is wie niet gelooft, staat er voor zichzelf voor. Alleen door het door God gegeven geloof kunnen we Christus aannemen. Als er mensen zijn, voor wie Christus in potentie gestorven is, maar niet effectief, kun je zeggen dat Christus voor deze mensen is gestorven, je kunt ook zeggen dat het niet zo is. Beiden hebben gelijk. Het voorbeeld is al genoemd. Door het geloof kun je een kleed bij Christus krijgen. Het kleed ligt voor je klaar. Als je met je eigen kleed voor de rechterstoel staat, is Christus echter niet voor jou gestorven, in de zin dat je niets aan Zijn dood hebt. Natuurlijk is het doel van de offerdood wel dat iedereen tot Christus komt. Christus huilt om de onwil van Jeruzalem. God heeft geen lust aan de dood van Goddelozen. Maar dit doel staat wel in een bepaald verband. Het gaat hier niet om de absolute wil van God. Het gaat om de wens, dat alle mensen zalig worden door het geloof in Jezus Christus.
Nee, Christus heeft Zijn bloed gestort op Golgotha, dat bloed is krachtig en zo algenoegzaam en het is voor iedereen beschikbaar, iedereen kan zalig worden. In die zin is Christus de Verzoening voor een ieder en is Hij in die zin voor een ieder gestorven.
De bate van Zijn dood en opstanding past Hij door Zijn Geest toe aan Zijn volk. Voor hen is Hij ten diepste gekomen, Hij kwam voor Zijn volk om hen te redden, voor degenen die aan Hem van de Vader gegeven zijn (Joh. 17:9).
Als je zou zeggen dat Christus met Zijn dood en opstanding daadwerkelijk (in potentie) de zonden van elk mens op aarde gedragen zou hebben. Dan zou iedereen zalig worden, want als Christus je zonden gedragen heeft, dan hoef je er zelf niet meer voor te boeten. Dus dat argument geldt weldegelijk.
Veel van de teksten die Brakel aanhaalt om te bewijzen dat de verzoening altijd effectief is worden tegengesproken door het vervolg: Hoe kan Paulus oproepen tot: “Laat u met God verzoenenâ€