Moet je kinderen rekenen als bekeerden?

[Arja]

Puppius is er stellig van overtuigd dat kinderen van gelovige ouders, de Heilige Geest hebben, wedergeboren zijn, ze hèbben de vergeving van de zonden. De doop is een teken van deze ontvangen en gerealiseerde genade. Dit betekent dat kinderen als lidmaten van Christus gemeente delen in Zijn weldaden, gedoopt behoren te wezen.

Mijn vraag: de kinderen die niet jong stierven konden dus hun wedergeboren staat verliezen bij het opgroeien
---

Robertus Puppius beroept zich op oude kerkvaders zoals Augustinus en Irenaeus, die zeiden dat kinderen de zuivering van de erfzonde nodig hebben door middel van de doop, anders zullen ze onwedergeboren sterven. Deze zuivering wordt bereikt door de wedergeboorte in de doop, waarin de kinderen de vergeving van erfzonden ontvangen door het bloed van Christus.

Dan vind ik dit stuk van ds. P. de Vries evenwichtiger: https://drpdevries.com/2022/10/14/de-za ... -kinderen/

[-DIA-]

Is God alleen rechtvaardig?

Gods oordeel is rechtvaardig

Barmhartig en rechtvaardig...
maar we rekenen, zo het lijkt,
meer met barmhartigheid dan rechtvaardigheid.
Kan dit? Gaat God "van Zijn rechterstoel af.... en..."
Heeft het recht van God nog een plaats in de prediking?
En wil God de zonde (hoe klein in onze ogen ook), ongestraft laten?
Neen Hij, maar.... (Zie verder catechismus)
Ik merk heel sterk dat deze ernst verdwijnt.

Nee. De barmhartigheid roemt tegen het oordeel. Niet andersom. Mensen die dat niet evenwichtig vinden, hebben er niets van begrepen.

Overigens moet je je daarbij ook zeker niet op de Heidelberger beroepen. Die legt alleen uit hoe het kan dat God als rechtvaardige toch de gelovigen en hun kinderen genadig kan zijn, ook in het licht van de heilsonzekerheid van die tijd vanuit de RKK, die erg de nadruk legde op Gods rechtvaardigheid.

Dank u voor de reactie. Maar u zult toch begrijpen dat, zolang er zulke zaken worden gepost, ik me terug moet trekken. Hier kan ik niet in mee.

[-DIA-]

Puppius is er stellig van overtuigd dat kinderen van gelovige ouders, de Heilige Geest hebben, wedergeboren zijn, ze hèbben de vergeving van de zonden. De doop is een teken van deze ontvangen en gerealiseerde genade. Dit betekent dat kinderen als lidmaten van Christus gemeente delen in Zijn weldaden, gedoopt behoren te wezen.

Mijn vraag: de kinderen die niet jong stierven konden dus hun wedergeboren staat verliezen bij het opgroeien
---

Robertus Puppius beroept zich op oude kerkvaders zoals Augustinus en Irenaeus, die zeiden dat kinderen de zuivering van de erfzonde nodig hebben door middel van de doop, anders zullen ze onwedergeboren sterven. Deze zuivering wordt bereikt door de wedergeboorte in de doop, waarin de kinderen de vergeving van erfzonden ontvangen door het bloed van Christus.

Dan vind ik dit stuk van ds. P. de Vries evenwichtiger: https://drpdevries.com/2022/10/14/de-za ... -kinderen/

Dit is geheel onmogelijk. Immers is wat God werk onberouwlijk. (Ik zal nooit herroepen hetgeen Ik eenmaal heb gesproken
en Romeinen 11:
En dit is hun een verbond van Mij, als Ik hun zonden zal wegnemen.
Zo zijn zij wel vijanden aangaande het Evangelie, om uwentwil, maar aangaande de verkiezing zijn zij beminden, om der vaderen wil; want de genadegiften en de roeping Gods zijn onberouwelijk.
Want gelijkerwijs ook gijlieden eertijds Gode ongehoorzaam geweest zijt, maar nu barmhartigheid verkregen hebt door dezer ongehoorzaamheid; alzo zijn ook dezen nu ongehoorzaam geweest, opdat ook zij door uw barmhartigheid zouden barmhartigheid verkrijgen.

Waar komen zulke gedachten in reformatorische kring vandaan?
Je hier beroepen op Augustinus en Irenaeus lijken mij puur roomse gedachten. Let wel, ook kerkvaders kunnen dwalen!

PUPPIUS (Robertus), zoon van Guilielmus Puppius, werd als Proponent beroepen te Midlie en Quadijk, in 1609 te Edam, en overleed aldaar in 1619.
over Robertus Puppius
niet uyt den Mensch. Teghen den Mennisten ghestelt, bearbeyt, ende uytghegheven door R.P., Dienaer der Ghemeynte Christi tot Middelye. Dit boekje, opgedragen aan gecommitteerde Raden der Staten van West-Friesland en het Noorderkwartier, resideerende te Hoorn, is aldaar in 1621 in 8o. herdrukt. Hier tegen schreef Anthoni Jacobsz. in 1617: Wederlegginghe des kinderdoops, waerin betoont wort, dat deselfde niet uyt Godt is, maer wel uyt den Menschen, teghen R.P., ook aan de gecommitteerde Raden opgedragen. Hierop liet Puppiu's volgen: Bescherminghe des Kinder-doops teghen Anthoni Jacobsz. M. Doctor, tot verdediginghe der XXVI Argumenten die Robertus voornoemt in syn Bewys van den Kinderdoop byghebracht hadde. Amst., 1629, 8o. 2e druk.

Zeker is dat deze theoloog geen navolging heeft in de reformatorische kerken in Nederland, misschien, dat gebeurt de laatste jaren meer, wel in zgn, neo-reformatorische kerken.

[Forummer]

Waar jonggestorven kinderen heengaan behoort volgens mij tot de 'verborgen dingen'. De Bijbel geeft er geen uitsluitsel over.

Ik wil hier toch in alle kwetsbaarheid op reageren. Ik heb het persoonlijk meegemaakt dat een van mijn kinderen heel jong gestorven is. Ik kende God nog niet. Ik verkeerde in kringen waar niet geloofd wordt dat alle jonggestorven kinderen bij God mogen zijn. God wist dat, en God maakte mij duidelijk dat zij bij Hem mocht zijn. Ik durfde daar niets over te delen met de predikant. Heb het slechts met enkelen gedeeld.

Maar wat stemt het mij nu tot blijdschap dat ik haar weer mag zien!

[Vrouwke]

Wat mooi dat je dit deel! En wat een troost om te weten!

Het is me al vaak opgevallen dat wanneer er jonge kinderen van oprecht gelovige ouders of grootouders stierven, ze achteraf idd te geloven kregen dat het kind in de hemel bij de HEERE mocht zijn. Ik denk dan altijd: dat is toch ook wat we belijden! Maar vaak geloven ze het pas als de HEERE dat nog een keer nadrukkelijk laat weten. Ik bedoel dat niet vervelend, maar ik denk dat het iets is wat we niet meer zo scherp hebben. En waar we dus extra hulp bij krijgen indien nodig.

[Vrouwke]

Puppius is er stellig van overtuigd dat kinderen van gelovige ouders, de Heilige Geest hebben, wedergeboren zijn, ze hèbben de vergeving van de zonden. De doop is een teken van deze ontvangen en gerealiseerde genade. Dit betekent dat kinderen als lidmaten van Christus gemeente delen in Zijn weldaden, gedoopt behoren te wezen.

Mijn vraag: de kinderen die niet jong stierven konden dus hun wedergeboren staat verliezen bij het opgroeien
---

Robertus Puppius beroept zich op oude kerkvaders zoals Augustinus en Irenaeus, die zeiden dat kinderen de zuivering van de erfzonde nodig hebben door middel van de doop, anders zullen ze onwedergeboren sterven. Deze zuivering wordt bereikt door de wedergeboorte in de doop, waarin de kinderen de vergeving van erfzonden ontvangen door het bloed van Christus.

Dan vind ik dit stuk van ds. P. de Vries evenwichtiger: https://drpdevries.com/2022/10/14/de-za ... -kinderen/

Net ff gelezen..ik vind dit ook evenwichtiger.

[-DIA-]

Waar jonggestorven kinderen heengaan behoort volgens mij tot de 'verborgen dingen'. De Bijbel geeft er geen uitsluitsel over.

Ik wil hier toch in alle kwetsbaarheid op reageren. Ik heb het persoonlijk meegemaakt dat een van mijn kinderen heel jong gestorven is. Ik kende God nog niet. Ik verkeerde in kringen waar niet geloofd wordt dat alle jonggestorven kinderen bij God mogen zijn. God wist dat, en God maakte mij duidelijk dat zij bij Hem mocht zijn. Ik durfde daar niets over te delen met de predikant. Heb het slechts met enkelen gedeeld.

Maar wat stemt het mij nu tot blijdschap dat ik haar weer mag zien!

Zulke voorbeelden ken ik ook. Dan kan er alleen verwondring en aanbidding overblijven. Dan zorgt God ook voor Zijn eigen eer. Ik bedoelde dat dit niet de gewone gang is.

[Posthoorn]

Het wordt problematisch als je hier een dogma wilt maken. Een dogma dat precies vaststelt wat er met jonggestorven kinderen (van gelovigen/kerkmensen) gebeurt. Dat moet je niet willen, omdat de Schrift ook geen duidelijke uitspraken over heeft.

[Marco]

Het wordt problematisch als je hier een dogma wilt maken. Een dogma dat precies vaststelt wat er met jonggestorven kinderen (van gelovigen/kerkmensen) gebeurt. Dat moet je niet willen, omdat de Schrift ook geen duidelijke uitspraken over heeft.

Voor de goede orde: daarmee plaats je je dus wel buiten de gereformeerde belijdenis.

[Marco]

De vraag is fout. Je moet kinderen niet rekenen als bekeerden en niet als onbekeerden. Kinderen zijn binnen het verbond. Dit probleem komt pas naar voren als je het verbond zo ver uitgehold hebt, dat het niets meer inhoudt.

Over de wil van God kunnen wij ons alleen uitspreken op grond van zijn eigen Woord. Dit verzekert ons ervan, dat de kinderen van de gelovigen heilig zijn, niet van nature, maar uit kracht van het genadeverbond, waartoe zij met hun ouders behoren. Daarom moeten godvrezende ouders niet twijfelen aan de uitverkiezing en het behoud van hun kinderen, die God zeer jong uit dit leven wegneemt.

[Bertiel]

Brakel heeft ook het e.e.a. over jonggestorven kinderen geschreven in de redelijke godsdienst, hij is daar zeer stellig in!

[Vrouwke]

De vraag is fout. Je moet kinderen niet rekenen als bekeerden en niet als onbekeerden. Kinderen zijn binnen het verbond. Dit probleem komt pas naar voren als je het verbond zo ver uitgehold hebt, dat het niets meer inhoudt.

Over de wil van God kunnen wij ons alleen uitspreken op grond van zijn eigen Woord. Dit verzekert ons ervan, dat de kinderen van de gelovigen heilig zijn, niet van nature, maar uit kracht van het genadeverbond, waartoe zij met hun ouders behoren. Daarom moeten godvrezende ouders niet twijfelen aan de uitverkiezing en het behoud van hun kinderen, die God zeer jong uit dit leven wegneemt.

Idd

Zoiets zei ik gisteren ook al:

Eigenlijk vraag ik me af of het wel zo nuttig is om bij kinderen van gelovige families te spreken van bekeerde en onbekeerde. Kind van het Verbond is al anders. Met duidelijk uitleggen dat je daarin twee soorten kinderen hebt. Zij die Gods wet & genade verwerpen en zij die die juist daarna en daarvan willen leven.


Kuyper ging links hangen, Kersten rechts. Maar dat is elkaars spiegelbeeld en beide brengt onbalans.

[-DIA-]

Brakel heeft ook het e.e.a. over jonggestorven kinderen geschreven in de redelijke godsdienst, hij is daar zeer stellig in!

Als God iets openbaart is het ook ontwijfelbaar. We hebben zoiets ook van nabij meegemaakt.

[Forummer]

Wat mooi dat je dit deel! En wat een troost om te weten!

Het is me al vaak opgevallen dat wanneer er jonge kinderen van oprecht gelovige ouders of grootouders stierven, ze achteraf idd te geloven kregen dat het kind in de hemel bij de HEERE mocht zijn. Ik denk dan altijd: dat is toch ook wat we belijden! Maar vaak geloven ze het pas als de HEERE dat nog een keer nadrukkelijk laat weten. Ik bedoel dat niet vervelend, maar ik denk dat het iets is wat we niet meer zo scherp hebben. En waar we dus extra hulp bij krijgen indien nodig.

Het wordt zeker niet als vervelend ervaren. Van gelovige ouders was op dat moment geen sprake, 1 grootouder leefde "met het licht op de rug".

Inmiddels ben ik erachter dat onze voorvaders dit geloofden, en dat we dit inderdaad zijn kwijtgeraakt. Ik leefde dus in zo'n omgeving waar hier niet naar gesproken werd. En in mijzelf was er totaal geen reden om hierop te hopen/geloven. Daarom liet God genadig weten hoe Hij gehandeld heeft.
Ik zie het daarom niet als 'pas geloven nadat' maar als 'geloven omdat Hij het Zelf zegt'. Dat Hij het liet weten om mijn onkunde zie ik als grote blijk van Zijn trouw.

[Bertiel]

zeker, maar ook zonder Gods openbaring hoeven we niet te twijfelen aan zijn genade voor jonggestorven kinderen.

zeker, maar ook zonder Gods openbaring hoeven we niet te twijfelen aan zijn genade voor jonggestorven kinderen.