Ararat schreef:Lilian1975 schreef:Ditbenik schreef:Mannetje schreef:"Zomaar" uitschrijven mag absoluut niet. Maar zou er een moment kunnen komen dat je mensen actief benaderd met de vraag: wat wil je nu eigenlijk? En natuurlijk iets minder kras geformuleerd dan dat ik nu doe.
Nee, dat moment kan niet komen. Natuurlijk probeer je altijd met mensen in gesprek te blijven, een huisbezoek af te spreken, langs te gaan voor de vrijwillige bijdrage of uiteen te zetten dat voor hun lidmaatschap een vast bedrag moet worden afgedragen aan de landelijke kerk, enz. maar ze worden nooit voor de keus gesteld om uitgeschreven te worden. De taak van de kerk is om mensen te behouden, niet om net te doen alsof ze nooit het teken van het verbond hebben ontvangen en hen de straat op te schoppen.
Ja mee eens. Maar hoevelen worden weliswaar niet de straat opgeschopt. Maar laten ze wel buiten liggen zonder enige vorm van contact waaruit blijkt dat men op hun behoud uit is, behalve de geld envelop met verjaardag en vrijwillige bijdrage? Dus in hoeverre komt nu in de praktijk theorie en praktijk overeen? (Ik ben er niet meer zo optimistisch over. En denk dat een deel van HHK al zo on-hervormd is wat dat betreft. Er dus niet meer aangevoeld wordt dat hier een enorm pijnpunt ligt) . Ik kan mij wel herinneren in de Oude Hervormde Kerk hoe onze (schoon)pa deze mensen wel bezocht. Maar krijg sterk de indruk dat dit in ieder geval niet zo leeft binnen HHK gemeenten die niet als geheel zijn overgegaan indertijd. Althans hier plaatselijk. Maar hopelijk heb ik het mis. En ben dan ook benieuwd of iemand gegrond mijn ongelijk hierin bewijst. En ik meen het. Daar zie ik erg naar uit.
Het kan dat dit plaatselijk verschilt, maar in elke hervormde gemeente zouden de ambtsdragers een kreet als deze direct serieus moeten nemen. Daarnaast worden bij ons bijv mensen gefeliciteerd met hun verjaardag, bijv door een appje (zonder betaalverzoek
). Dat zijn kleine dingen die vrij gemakkelijk kunnen.
Dat betaalverzoekje heb ik nooit helemaal kunnen plaatsen met een verjaardag. Eerste keer dacht ik. O wat lief, ze denken aan mijn verjaardag. En toen dwarrelde dat bruine envelopje uit de kaart. Maar dat komt denk ik dat ik thuis niet echt heel gereformeerd ben opgevoed. Wij waren met deze gewoonte niet bekend. Wij waren Hervormd midden orthodox en nog wat.
Ik denk dat ze de noodkreet voor hun doen serieus nemen maar niet daadkrachtig zijn. Waar het in zit? Maar wanneer tijdens doopdiensten terecht aan doopouders op hun verantwoordelijkheid gewezen wordt, vind ik dat dat ook voor de
hele inclusief kr gemeente geldt. De wachters van de gemeente die de weglopers gewoon laten gaan... dat klopt m.i. niet. En wanneer het je gezin betreft. Doet dat pijn. Geef ik eerlijk toe. (Los van het feit of contact gelukt was. Probeer het in ieder geval. )
Zelf dacht ik zou het kunnen dat in niet hervormde kringen bewust of onbewust een andere waarde aan doop gegeven wordt. Waardoor men her bijna alleen ziet op zijn best met doop verbond kind en gezin. Ipv in de verbondsgemeente. Of loop ik nu te hard van stapel?
Wbt kerkverlaters (wat je ook in HHK gemeenten kent)eens in de twee jaar bezoeken is al mooi. Maar juist mbt tot evangelisatie blijkt relatie belangrijk. Die bouw je zo niet op. Alleen al door de lange tijd er tussen. Door de wisseling van kr leden/predikanten.
