Geestelijke lessen uit de geschiedenissen van Simson

[Ukkie]

Hieronder een gedeelte van ds. G. Boer (De sterke en de Sterkste) over Simson als type van Christus, als hij schrijft over het verslaan van de leeuw:

¨Simson is een type van Christus. Immers stond Christus niet geheel alleen als een Lam onder de leeuwen en wolven? Was Zijn gehele leven niet één verbitterde strijd tegen de satan, die als een brullende leeuw rondgaat, zoekende wie hij zou kunnen verslinden of als een engel des lichts, zoekende wie hij zou kunnen verleiden? Stond Hij niet alleen? Werd Hij begrepen door Zijn ouders, door Zijn vrienden, door Zijn vijanden? Streed Hij niet voor Zijn volk, zonder Zijn volk? Simson was een generaal zonder leger. Was het met de Heere Jezus anders? Waar waren Zijn soldaten? In die bange strijd wachtte Hij op een teken van medelijden, maar vergeefs, op vertroosters, maar Hij vond ze niet. Hij kwam tot het Zijne, maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. Hij scheen als het Licht in de duisternis, maar de mensen hebben de duisternis liever gehad dan het licht. Maar dit Lam, deze Leeuw uit de stam van Juda, overwon. Hij heeft deze helse leeuw, deze vorst der duisternis, door de volheid van de Heilige Geest, die Hem dreef in de woestijn, die Hem dreef naar Golgotha, die Hem dreef in de worsteling met de satan, Hij heeft deze helse leeuw aangegrepen en hem verscheurd. In beginsel heeft Hij de satan de kop vermorzeld naar het Woord Gods tot Adam en Eva. Zeker, Zijn verzenen zijn vermorzeld door de klauwen van deze helse leeuw, maar Hij heeft hem overwonnen. Hij kon zeggen: De satan is van Mij; de wereld is van Mij en de zonde is van Mij. De kerker werd Zijn buit, de gevangenis werd Zijn buit en de leeuw werd Zijn buit.¨

Volgens mij komt hij niet in de buurt van het verheerlijken van de mens Simson, maar trekt hij vanuit deze geschiedenis lijnen door naar Christus. (Zoals hij overigens in het hele boekje doet, zoals je met deze titel kunt verwachten :-) )

Heel mooi stukje Nathanael! Behalve dan 'type van'.
Ik denk dat we het in de grond van de zaak eens zijn. Ik zeg dit ook niet om het 'lekker oneens' te zijn maar voor mijn gevoel loert er gevaar.

[Nathanaël]

Hieronder een gedeelte van ds. G. Boer (De sterke en de Sterkste) over Simson als type van Christus, als hij schrijft over het verslaan van de leeuw:

¨Simson is een type van Christus. Immers stond Christus niet geheel alleen als een Lam onder de leeuwen en wolven? Was Zijn gehele leven niet één verbitterde strijd tegen de satan, die als een brullende leeuw rondgaat, zoekende wie hij zou kunnen verslinden of als een engel des lichts, zoekende wie hij zou kunnen verleiden? Stond Hij niet alleen? Werd Hij begrepen door Zijn ouders, door Zijn vrienden, door Zijn vijanden? Streed Hij niet voor Zijn volk, zonder Zijn volk? Simson was een generaal zonder leger. Was het met de Heere Jezus anders? Waar waren Zijn soldaten? In die bange strijd wachtte Hij op een teken van medelijden, maar vergeefs, op vertroosters, maar Hij vond ze niet. Hij kwam tot het Zijne, maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. Hij scheen als het Licht in de duisternis, maar de mensen hebben de duisternis liever gehad dan het licht. Maar dit Lam, deze Leeuw uit de stam van Juda, overwon. Hij heeft deze helse leeuw, deze vorst der duisternis, door de volheid van de Heilige Geest, die Hem dreef in de woestijn, die Hem dreef naar Golgotha, die Hem dreef in de worsteling met de satan, Hij heeft deze helse leeuw aangegrepen en hem verscheurd. In beginsel heeft Hij de satan de kop vermorzeld naar het Woord Gods tot Adam en Eva. Zeker, Zijn verzenen zijn vermorzeld door de klauwen van deze helse leeuw, maar Hij heeft hem overwonnen. Hij kon zeggen: De satan is van Mij; de wereld is van Mij en de zonde is van Mij. De kerker werd Zijn buit, de gevangenis werd Zijn buit en de leeuw werd Zijn buit.¨

Volgens mij komt hij niet in de buurt van het verheerlijken van de mens Simson, maar trekt hij vanuit deze geschiedenis lijnen door naar Christus. (Zoals hij overigens in het hele boekje doet, zoals je met deze titel kunt verwachten :-) )

Heel mooi stukje Nathanael! Behalve dan 'type van'.
Ik denk dat we het in de grond van de zaak eens zijn. Ik zeg dit ook niet om het 'lekker oneens' te zijn maar voor mijn gevoel loert er gevaar.

Zie mijn eerdere reactie. Daar schreef ik: Dat er aan typologie grenzen zitten zal iedereen met je eens zijn. Dan is er dus altijd een gevaar, namelijk dat iemand over die grenzen heengaat. Dat hoeft echter het goede gebruik niet uit te sluiten, vooral niet omdat het een vorm van Bijbeluitleg is die we in het Nieuwe Testament ook tegenkomen. (Overigens is het woord ´type´ ook niet zomaar gekozen, maar afgeleid van het Bijbelse gebruik van dat woord.)

[Ukkie]

Hieronder een gedeelte van ds. G. Boer (De sterke en de Sterkste) over Simson als type van Christus, als hij schrijft over het verslaan van de leeuw:

¨Simson is een type van Christus. Immers stond Christus niet geheel alleen als een Lam onder de leeuwen en wolven? Was Zijn gehele leven niet één verbitterde strijd tegen de satan, die als een brullende leeuw rondgaat, zoekende wie hij zou kunnen verslinden of als een engel des lichts, zoekende wie hij zou kunnen verleiden? Stond Hij niet alleen? Werd Hij begrepen door Zijn ouders, door Zijn vrienden, door Zijn vijanden? Streed Hij niet voor Zijn volk, zonder Zijn volk? Simson was een generaal zonder leger. Was het met de Heere Jezus anders? Waar waren Zijn soldaten? In die bange strijd wachtte Hij op een teken van medelijden, maar vergeefs, op vertroosters, maar Hij vond ze niet. Hij kwam tot het Zijne, maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. Hij scheen als het Licht in de duisternis, maar de mensen hebben de duisternis liever gehad dan het licht. Maar dit Lam, deze Leeuw uit de stam van Juda, overwon. Hij heeft deze helse leeuw, deze vorst der duisternis, door de volheid van de Heilige Geest, die Hem dreef in de woestijn, die Hem dreef naar Golgotha, die Hem dreef in de worsteling met de satan, Hij heeft deze helse leeuw aangegrepen en hem verscheurd. In beginsel heeft Hij de satan de kop vermorzeld naar het Woord Gods tot Adam en Eva. Zeker, Zijn verzenen zijn vermorzeld door de klauwen van deze helse leeuw, maar Hij heeft hem overwonnen. Hij kon zeggen: De satan is van Mij; de wereld is van Mij en de zonde is van Mij. De kerker werd Zijn buit, de gevangenis werd Zijn buit en de leeuw werd Zijn buit.¨

Volgens mij komt hij niet in de buurt van het verheerlijken van de mens Simson, maar trekt hij vanuit deze geschiedenis lijnen door naar Christus. (Zoals hij overigens in het hele boekje doet, zoals je met deze titel kunt verwachten :-) )

Heel mooi stukje Nathanael! Behalve dan 'type van'.
Ik denk dat we het in de grond van de zaak eens zijn. Ik zeg dit ook niet om het 'lekker oneens' te zijn maar voor mijn gevoel loert er gevaar.

Zie mijn eerdere reactie. Daar schreef ik: Dat er aan typologie grenzen zitten zal iedereen met je eens zijn. Dan is er dus altijd een gevaar, namelijk dat iemand over die grenzen heengaat. Dat hoeft echter het goede gebruik niet uit te sluiten, vooral niet omdat het een vorm van Bijbeluitleg is die we in het Nieuwe Testament ook tegenkomen. (Overigens is het woord ´type´ ook niet zomaar gekozen, maar afgeleid van het Bijbelse gebruik van dat woord.)

Wat bedoel je met wat tussen haakjes staat?

[Nathanaël]

Hieronder een gedeelte van ds. G. Boer (De sterke en de Sterkste) over Simson als type van Christus, als hij schrijft over het verslaan van de leeuw:

¨Simson is een type van Christus. Immers stond Christus niet geheel alleen als een Lam onder de leeuwen en wolven? Was Zijn gehele leven niet één verbitterde strijd tegen de satan, die als een brullende leeuw rondgaat, zoekende wie hij zou kunnen verslinden of als een engel des lichts, zoekende wie hij zou kunnen verleiden? Stond Hij niet alleen? Werd Hij begrepen door Zijn ouders, door Zijn vrienden, door Zijn vijanden? Streed Hij niet voor Zijn volk, zonder Zijn volk? Simson was een generaal zonder leger. Was het met de Heere Jezus anders? Waar waren Zijn soldaten? In die bange strijd wachtte Hij op een teken van medelijden, maar vergeefs, op vertroosters, maar Hij vond ze niet. Hij kwam tot het Zijne, maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. Hij scheen als het Licht in de duisternis, maar de mensen hebben de duisternis liever gehad dan het licht. Maar dit Lam, deze Leeuw uit de stam van Juda, overwon. Hij heeft deze helse leeuw, deze vorst der duisternis, door de volheid van de Heilige Geest, die Hem dreef in de woestijn, die Hem dreef naar Golgotha, die Hem dreef in de worsteling met de satan, Hij heeft deze helse leeuw aangegrepen en hem verscheurd. In beginsel heeft Hij de satan de kop vermorzeld naar het Woord Gods tot Adam en Eva. Zeker, Zijn verzenen zijn vermorzeld door de klauwen van deze helse leeuw, maar Hij heeft hem overwonnen. Hij kon zeggen: De satan is van Mij; de wereld is van Mij en de zonde is van Mij. De kerker werd Zijn buit, de gevangenis werd Zijn buit en de leeuw werd Zijn buit.¨

Volgens mij komt hij niet in de buurt van het verheerlijken van de mens Simson, maar trekt hij vanuit deze geschiedenis lijnen door naar Christus. (Zoals hij overigens in het hele boekje doet, zoals je met deze titel kunt verwachten :-) )

Heel mooi stukje Nathanael! Behalve dan 'type van'.
Ik denk dat we het in de grond van de zaak eens zijn. Ik zeg dit ook niet om het 'lekker oneens' te zijn maar voor mijn gevoel loert er gevaar.

Zie mijn eerdere reactie. Daar schreef ik: Dat er aan typologie grenzen zitten zal iedereen met je eens zijn. Dan is er dus altijd een gevaar, namelijk dat iemand over die grenzen heengaat. Dat hoeft echter het goede gebruik niet uit te sluiten, vooral niet omdat het een vorm van Bijbeluitleg is die we in het Nieuwe Testament ook tegenkomen. (Overigens is het woord ´type´ ook niet zomaar gekozen, maar afgeleid van het Bijbelse gebruik van dat woord.)

Wat bedoel je met wat tussen haakjes staat?

Dat het woord ´type´ (Grieks) in het Nieuwe Testament o.a. gebruikt wordt om lijnen vanuit het Oude Testament naar het Nieuwe Testament te trekken.

[Ukkie]

Dat het woord ´type´ (Grieks) in het Nieuwe Testament o.a. gebruikt wordt om lijnen vanuit het Oude Testament naar het Nieuwe Testament te trekken.

Dankjewel voor de uitleg. Dat wist ik niet.
Ik heb in mijn leven zulke vreemde uitleg gehoord dat ik er misschien een beetje heftig op reageer als zoiets ter sprake komt.

[DDD]

Dat laatste is de kern. Wanneer een predikant niet alleen op iedere bladzijde van de Schrift Christus wil zoeken, maar ook graag spectaculaire vergelijkingen aan de orde laat komen, dan is dat niet altijd even stichtelijk en in hoge mate willekeurig.

Overigens is de nieuwtestamentische verwijzing op het eerste gezicht soms ook enigszins willekeurig, maar dat geeft nog geen reden om zoiets zonder de leiding van de heilige Geest maar door te trekken naar andere bijbelgedeelten.

[Susanna]

Ik trek meer deze geestelijk lessen uit de geschiedenissen van Simson (en Gideon):

Gideon ging van zwakte naar kracht; en Simson ging van kracht naar zwakte. Maar in beide gevallen waren ze nuttig in Gods hand. Pas als we onszelf als zwak beschouwen, kunnen we sterk worden gemaakt in de Heere. Gideon was zwak - zwak genoeg om gesterkt te worden in de Heere. Simson was sterk - te sterk om echt alles te zijn wat God wilde dat hij was. Zijn grootste prestatie was de kracht die uit zijn zwakte voortkwam.

"Zo", zegt Paulus, "zo zal ik dan veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij wone. Daarom heb ik een welbehagen in zwakheden, in smaadheden, in noden, in vervolgingen, in benauwdheden, om Christus' wil; want als ik zwak ben, dan ben ik machtig." (genoeg voor mij is Zijn genade)

Gehoord in een preek.