Goudleus schreef:Wat mij stoort is het gebrek aan voorzichtigheid met het delen van bijzondere verhalen. We hebben Gods openbaring in Het Woord, en niet in verhalen waarvan door overlevering de werkelijke toedracht niet meer te achterhalen is.

Herman schreef:Gebrek aan voorzichtigheid is gezien de discussie en het huidige tijdsgewricht een eufemisme voor 'geen geloof hechten aan' en dat is gewoon een stap te ver. Als we vandaag voorzichtig zijn, hoeven me er morgen helemaal geen geloof aan te hechten, want je weet het nooit precies, he? Dat heet heel mooi: 'post-modern gezwets'.

eilander schreef:

Herman schreef:Gebrek aan voorzichtigheid is gezien de discussie en het huidige tijdsgewricht een eufemisme voor 'geen geloof hechten aan' en dat is gewoon een stap te ver. Als we vandaag voorzichtig zijn, hoeven me er morgen helemaal geen geloof aan te hechten, want je weet het nooit precies, he? Dat heet heel mooi: 'post-modern gezwets'.

Exact. En zo zou ik nog wel mee kunnen met de opmerking dat sommige verhalen 'niet verifieerbaar' zijn, ware het niet dat er meer achter zit.

Goudleus schreef:

eilander schreef:

Herman schreef:Gebrek aan voorzichtigheid is gezien de discussie en het huidige tijdsgewricht een eufemisme voor 'geen geloof hechten aan' en dat is gewoon een stap te ver. Als we vandaag voorzichtig zijn, hoeven me er morgen helemaal geen geloof aan te hechten, want je weet het nooit precies, he? Dat heet heel mooi: 'post-modern gezwets'.

Exact. En zo zou ik nog wel mee kunnen met de opmerking dat sommige verhalen 'niet verifieerbaar' zijn, ware het niet dat er meer achter zit.

Wat opvallender is, is dat een Mod niet ingaat op waardeoordelen als 'post modern gezwets' . Als... Als... Als.. zo lust ik er nog wel een paar.

Valcke schreef:Nog één opmerkelijke:

Twee predikanten (tweede helft zeventiende eeuw) werden verjaagd uit Utrecht. Een van hen had juist een kind verloren dat nog begraven moest worden. Een van de burgemeesters zei: Hij mag mijn mestkar wel hebben om het dode kind te vervoeren.
De twee predikanten vertrokken, de burgemeester ging naar zijn buitenhuis langs de Vecht om de predikanten langs te zien komen. De burgemeester wordt onwel en sterft buiten de stad. De tuinman weet niets beters dan een mestkar te pakken en het dode lichaam zo naar de stad te vervoeren.
Wie zou Gods hand niet opmerken?

Deze geschiedenis ligt vast in talloze historische documenten.

Herman schreef:

Goudleus schreef:

eilander schreef:

Herman schreef:Gebrek aan voorzichtigheid is gezien de discussie en het huidige tijdsgewricht een eufemisme voor 'geen geloof hechten aan' en dat is gewoon een stap te ver. Als we vandaag voorzichtig zijn, hoeven me er morgen helemaal geen geloof aan te hechten, want je weet het nooit precies, he? Dat heet heel mooi: 'post-modern gezwets'.

Exact. En zo zou ik nog wel mee kunnen met de opmerking dat sommige verhalen 'niet verifieerbaar' zijn, ware het niet dat er meer achter zit.

Wat opvallender is, is dat een Mod niet ingaat op waardeoordelen als 'post modern gezwets' . Als... Als... Als.. zo lust ik er nog wel een paar.

Die komt gewoon geheel voor mijn rekening. Je stelt allerlei verifieerbare verhalen aan de kaak, zonder ook maar een uur in het archief te hebben gezeten om die verhalen te controleren of om even na te gaan of er soms twee of drie historische getuigen (een bijbelse norm) zijn te vinden. Dan ben je gewoon aanspreekbaar op je eigen oordeel.

Valcke schreef:Nog één opmerkelijke:

Twee predikanten (tweede helft zeventiende eeuw) werden verjaagd uit Utrecht. Een van hen had juist een kind verloren dat nog begraven moest worden. Een van de burgemeesters zei: Hij mag mijn mestkar wel hebben om het dode kind te vervoeren.
De twee predikanten vertrokken, de burgemeester ging naar zijn buitenhuis langs de Vecht om de predikanten langs te zien komen. De burgemeester wordt onwel en sterft buiten de stad. De tuinman weet niets beters dan een mestkar te pakken en het dode lichaam zo naar de stad te vervoeren.
Wie zou Gods hand niet opmerken?

Deze geschiedenis ligt vast in talloze historische documenten.

Herman schreef:

Valcke schreef:

Erasmiaan schreef:Toch is het uitzonderlijk en is de gewone weg, wat Asaf ook moest opmerken in de 73ste psalm: de goddelozen hebben voorspoed. En Gods volk moet dikwijls straffingen en beproevingen ervaren.

Want de Heere rekent aan deze zijde van het graf af met de zonden van Zijn volk, maar voor de goddelozen is er een eeuwige straf.

Overigens is er onlangs een predikant losgemaakt, juist omdat hij Gods straf zag in het sterven van een minister.

Is deze predikant werkelijk losgemaakt? Dat heb ik niet gelezen.

Het is niet 'juist omdat', maar 'onder andere omdat'

Adagio schreef:In een ziekenhuis in het westen des lands lag een ernstig zieke bejaarde. De dokter gaf aan de afdeling door om in de nacht de medicatie zodanig aan te passen, dat overlijden zou volgen. Het nachtpersoneel heeft dit niet gedaan. De volgende morgen wordt de dokter verrast door het in leven zijn van de betreffende persoon en roept het nachtpersoneel ter verantwoording, waarop deze aangeven dat zij dit om des gewetens wil niet konden doen. Daarop wordt de dokter kwaad en roept: "Er is hier maar één die beslist over leven en dood, en dat ben ik". Deze dokter zakt op de gang in elkaar en sterft kort erop.

Ambtenaar schreef:

Valcke schreef:Nog één opmerkelijke:

Twee predikanten (tweede helft zeventiende eeuw) werden verjaagd uit Utrecht. Een van hen had juist een kind verloren dat nog begraven moest worden. Een van de burgemeesters zei: Hij mag mijn mestkar wel hebben om het dode kind te vervoeren.
De twee predikanten vertrokken, de burgemeester ging naar zijn buitenhuis langs de Vecht om de predikanten langs te zien komen. De burgemeester wordt onwel en sterft buiten de stad. De tuinman weet niets beters dan een mestkar te pakken en het dode lichaam zo naar de stad te vervoeren.
Wie zou Gods hand niet opmerken?

Deze geschiedenis ligt vast in talloze historische documenten.

Het causale verband ontgaat mij ten andere male.

liz boer schreef:

Adagio schreef:In een ziekenhuis in het westen des lands lag een ernstig zieke bejaarde. De dokter gaf aan de afdeling door om in de nacht de medicatie zodanig aan te passen, dat overlijden zou volgen. Het nachtpersoneel heeft dit niet gedaan. De volgende morgen wordt de dokter verrast door het in leven zijn van de betreffende persoon en roept het nachtpersoneel ter verantwoording, waarop deze aangeven dat zij dit om des gewetens wil niet konden doen. Daarop wordt de dokter kwaad en roept: "Er is hier maar één die beslist over leven en dood, en dat ben ik". Deze dokter zakt op de gang in elkaar en sterft kort erop.

Mijn ouders hadden ook altijd van dit soort verhaaltjes, de dominees hadden het er ook weer over en allemaal hadden ze de persoon gekend en speelde het in een andere plaats af...