ejvl schreef:
Het was slechts een hypothetisch geval, zelf heb ik er geen last van omdat de kinderen eigenlijk altijd gehoorzamen als ik zeg dat ze moeten afsluiten.
Als ik het wel zou meemaken, zeg ik inderdaad van tevoren hoe lang er op de computer gezeten mag worden, een paar minuten van tevoren zou ik zeggen, ga je afsluiten? De tijd is bijna voorbij. Daarna zou ik zeggen, nu afsluiten, de tijd is voorbij. Wordt er dan nog niet geluisterd, zou ik rustig de stekker eruit halen, of de computer uitzetten, of via remote beheer via de telefoon hem afsluiten.
in geval van provoceren.
Aangaande de vraag, ja ik vind dat een kind altijd meteen, of in ieder geval maximaal bij de 2e keer zeggen, moet gehoorzamen. Doen ze dat niet, zitten er consequenties aan. Uiteraard niet als ze het verkeerd begrepen of niet verstaan hebben, maar puur bij provoceren door toch door te gaan terwijl ze weten dat ze moeten gehoorzamen.
O ja, ik snap het.
En als ouder heb je de ene keer nu eenmaal iets meer geduld dan de andere, toch?
eilander schreef:Ja, wat stel jij dan voor? Een opdracht is de start voor de onderhandeling ofzo?
Nee helemaal niet, dat is een ander uiterste.
Ik ben helemaal niet van het onderhandelen, zeker niet bij een jong kind, want dan is het eind zoek.
Maar een kind is vaak wel degene die aan het kortste eind trekt en is dat altijd terecht, vraag ik me af?
Eisen wij of vragen wij gehoorzaamheid?
Ik ben het stadium inmiddels voorbij maar als een kind dwarslag vroeg ik me weleens af of ik soms onredelijk was op dat moment.
Ik zal ook een voorbeeld geven:
het is zomeravond en je kind speelt buiten, je hebt afgesproken tot 8 uur. Hij komt gehoorzaam om 8 uur thuis en ah mam, mag ik nog even, Jordi en Michel mogen ook nog, tot half 9 van hun moeder.
Jij vindt dat eigenlijk te laat (morgen is er weer school) maar als je dat vragende snoetje ziet en zijn vriendjes achter hem staan, houd je dan die rechte rug of krijg je slappe knieën? Ik het laatste hoor.