refo schreef:Voor zover ik kan nagaan: de gepeste is zielig en de pester eigenlijk ook.

Kan zijn dat het heel naar is om gepest te zijn geweest, maar daar ga je toch je hele leven niet mee rondlopen?
Op een gegeven ogenblik ben je volwassen. En schud je dat toch af?

Helaas, zo werkt dat dus niet. In de levensperiode waarin je gepest wordt, ontstaan de levenspatronen volgens welke je denkt, leeft en handelt de rest van je leven. Alleen dat feit al geeft aan dat het pesten levenslang meegaat.

Luther schreef:

refo schreef:Voor zover ik kan nagaan: de gepeste is zielig en de pester eigenlijk ook.

Kan zijn dat het heel naar is om gepest te zijn geweest, maar daar ga je toch je hele leven niet mee rondlopen?
Op een gegeven ogenblik ben je volwassen. En schud je dat toch af?

Helaas, zo werkt dat dus niet. In de levensperiode waarin je gepest wordt, ontstaan de levenspatronen volgens welke je denkt, leeft en handelt de rest van je leven. Alleen dat feit al geeft aan dat het pesten levenslang meegaat.

Ja, zo wordt er geredeneerd. En men laat zich dat aanleunen.
Er is zoveel wat in de jeugd anders gemoeten had (in de levenspatronenperiode), maar daar dan is iedereen patient.

refo schreef:Voor zover ik kan nagaan: de gepeste is zielig en de pester eigenlijk ook.

Kan zijn dat het heel naar is om gepest te zijn geweest, maar daar ga je toch je hele leven niet mee rondlopen?
Op een gegeven ogenblik ben je volwassen. En schud je dat toch af?

Iemand die gepest is, en dan echt pesten... Is beschadigd in zijn haar zelfbeeld. Wordt nog onzekerder, angstiger etc. Een stukje basisveiligheid was er niet.
Dat kan je voor een deel achter je laten. Met of zonder hulp. Maar bepaalde dingen blijven wonden en littekens die weer open gaan in situaties die een beroep doen op bepaalde gevoelens. Je blijft er in die zin last van houden!

Verder wordt het nooit vergeten. En als je dag in dag uit getreitert wordt, ga je soms zelfs denken dat het terecht was. Dat je hetzelfde uitlokte...

Pester, die komt misschien zelf ook uit een situatie dat hij zij zichzelf denkt te moeten overschreeuwen... Waar een stukje basisveiligheid ontbreekt...
Er zijn pesters, die later in hun leven enorme wroeging hebben... Er zijn zelfs situaties bekend dat de gepeste later zelf een pester kan zijn...

Meelopers, dat is de groep die volgens mij het verschil zou kunnen maken. Zodra de meelopers de pester ahw isoleren, heeft het niet meer het effect voor de pester die het zou willen...

Maar meer nog moeten de ouders van meelopers tot pesters en gepeste erbij betrokken worden. Een deel van de problemen ontstaan ook door hoe er thuis over anderen gesproken wordt!

Verder zie je vaak, niet altijd, dat het gepeste kind zelf ook uit een situatie komt dat er het een en ander aan de hand is. Door zo,'n kind maar een weerbaarheidstraining te doen, los je het probleem niet op. Zolang thuis bijvoorbeeld weer alles wordt afgebroken.
Verder geef je eigenlijk aan. Jij bent verlegen, dat mag niet. Weer een punt om onzeker over te worden.

Het pesten ontstaat niet alleen door het kind, maar is ook een combinatie van kind en omstandigheden. Op die omstandigheden heeft een kind niet altijd invloed. De ouders, school wel.

Heb heel lang geprobeerd te "overleven", tot mijn 39e levensjaar, ben toen ingestort, heb mezelf er lang tegen verzet, want je wilt niet zielig gevonden worden of "patient" zijn, zoiets laat je je niet "aanleunen", kom op zeg
Na jaren intensieve begeleiding en therapie, kan ik er nu beter mee omgaan maar "over" gaat het nooit helaas!

Ik heb de pesters allang vergeven, ook dat is niet "afdoende", je zelfbeeld en dat van je naasten is gewoon voor levenslang kapot gemaakt, ook dit blijft een levenslange strijd!

En nee, ik ben niet zielig, laat me niets aanleunen enz.

refo schreef:

Luther schreef:

refo schreef:Voor zover ik kan nagaan: de gepeste is zielig en de pester eigenlijk ook.

Kan zijn dat het heel naar is om gepest te zijn geweest, maar daar ga je toch je hele leven niet mee rondlopen?
Op een gegeven ogenblik ben je volwassen. En schud je dat toch af?

Helaas, zo werkt dat dus niet. In de levensperiode waarin je gepest wordt, ontstaan de levenspatronen volgens welke je denkt, leeft en handelt de rest van je leven. Alleen dat feit al geeft aan dat het pesten levenslang meegaat.

Ja, zo wordt er geredeneerd. En men laat zich dat aanleunen.
Er is zoveel wat in de jeugd anders gemoeten had (in de levenspatronenperiode), maar daar dan is iedereen patient.

Eens met @Refo. Op - uiteraard - de uitzonderingen na.
Dat is altijd ook de moeilijkheid, de (terechte) uitzonderingen die er idd hun leven lang last van hebben worden de norm voor iedereen die ooit eens is geplaagd of gepest.

WimA schreef:

refo schreef:

Luther schreef:

refo schreef:Voor zover ik kan nagaan: de gepeste is zielig en de pester eigenlijk ook.

Kan zijn dat het heel naar is om gepest te zijn geweest, maar daar ga je toch je hele leven niet mee rondlopen?
Op een gegeven ogenblik ben je volwassen. En schud je dat toch af?

Helaas, zo werkt dat dus niet. In de levensperiode waarin je gepest wordt, ontstaan de levenspatronen volgens welke je denkt, leeft en handelt de rest van je leven. Alleen dat feit al geeft aan dat het pesten levenslang meegaat.

Ja, zo wordt er geredeneerd. En men laat zich dat aanleunen.
Er is zoveel wat in de jeugd anders gemoeten had (in de levenspatronenperiode), maar daar dan is iedereen patient.

Eens met @Refo. Op - uiteraard - de uitzonderingen na.
Dat is altijd ook de moeilijkheid, de (terechte) uitzonderingen die er idd hun leven lang last van hebben worden de norm voor iedereen die ooit eens is geplaagd of gepest.

De gepeste wil helemaal niet zielig bevonden worden. En de meesten doen er ook alles aan om niet zielig gevonden te willen worden! De uitzonderingen waarover gesproken wordt zijn geen uitzonderingen. Vraag maar aan de gepesten op latere leeftijd Naar de effecten.
En nee, je loopt er niet dagelijks aan te denken. Maar het stukje basisveiligheid wat gemist is. En waar de oorzaak het gepest zijn is, dat heeft gewoon invloed op de rest van je leven. In nieuwe situaties, waar mensen het gevoel hebben beoordeeld te worden. In het middelpunt staan...

Pesten is niet een plagerijtje of zo.... Dat is iemand de grond in boren. Dat is iemand uitsluiten op een heel gemene wijze. Dat is iemands eigenwaarde ontnemen. Dat gebeurd vaak in het geniep...
En helaas komt dat niet alleen bij kinderen voor.... Maar bij volwassenen op bijvoorbeeld het werk..
En ik kan je vertellen, de meesten schamen zich ervoor....

Posthoorn schreef:Ik ben er nu wel een beetje klaar mee.
Wat is de bedoeling van deze topic??

Hij is benieuwd naar de verhoudingen op het forum n.a.v. diverse topics.

Ik denk wel dat veel gepesten een flinke deuk in hun eigenwaarde hebben gekregen en dat dat vaak zijn sporen trekt in het verdere leven.
Zou het verschil man-vrouw daarin ook nog een rol spelen?

Bij bepaalde ervaringen in het leven zie ik mezelf weer als gepest meisje in het hoekje van het schoolplein staan en heb ik hetzelfde gevoel van 'alleen zijn' als toen. Gelukkig komt dat niet heel vaak voor; maar ergens diep zit het verdriet er nog wel.
Het maakt je kwetsbaar in relaties en bang voor afwijzing.
Hoe langer en intenser gepest is, hoe meer last je er misschien van hebt?

Mara schreef: Misschien is het (te) confronterend om je prinsje of prinsesje als notoire pester te moeten beschouwen.
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er zeer groot verschil is tussen het kind thuis en het kind op school.
Een introvert kind thuis zal op school toch niet opeens extravert worden?
En als er thuis over dit onderwerp gesproken wordt, zou je aan je kind(eren) moeten merken hoe zij er in staan.

Toch komt het voor dat kinderen zich op school heel anders gedragen dan thuis. Vooral een bepaalde groepscultuur kan daar aan bijdragen. Je zou eens op een kinderfeestje van een klasgenoot om het hoekje moeten kijken - het kan zomaar zijn dat je je zeer verbaast over het gedrag van je eigen kind.

Mara schreef: In principe ben je als ouder van een pester geen dader, maar dat kun je wel deels worden als je het goed blijft praten.
Dan ben je m.i. mededader.
Als je echter je kind "aanpakt" en tracht te corrigeren, en je merkt dat het maar moeilijk gaat of zelfs onmogelijk is, ben je medeslachtoffer.
Ik merkte bij mezelf dat mijn eigen boosheid jegens de ouders van de pester, langzaam begon om te buigen in intens medelijden.
En zeker toen ik na enkele jaren de uitkomst van e.e.a. zag.

Hoe bedoel je dat: als corrigeren niet lukt, dan ben je medeslachtoffer? Je bent als ouder toch opvoeder? Dan ben je toch niet opeens slachtoffer van het gedrag van je kind?

Posthoorn schreef:Ik ben er nu wel een beetje klaar mee.
Wat is de bedoeling van deze topic??

Niet belangrijk genoeg?

WimA schreef:

refo schreef:

Luther schreef:

refo schreef:Voor zover ik kan nagaan: de gepeste is zielig en de pester eigenlijk ook.

Kan zijn dat het heel naar is om gepest te zijn geweest, maar daar ga je toch je hele leven niet mee rondlopen?
Op een gegeven ogenblik ben je volwassen. En schud je dat toch af?

Helaas, zo werkt dat dus niet. In de levensperiode waarin je gepest wordt, ontstaan de levenspatronen volgens welke je denkt, leeft en handelt de rest van je leven. Alleen dat feit al geeft aan dat het pesten levenslang meegaat.

Ja, zo wordt er geredeneerd. En men laat zich dat aanleunen.
Er is zoveel wat in de jeugd anders gemoeten had (in de levenspatronenperiode), maar daar dan is iedereen patient.

Eens met @Refo. Op - uiteraard - de uitzonderingen na.
Dat is altijd ook de moeilijkheid, de (terechte) uitzonderingen die er idd hun leven lang last van hebben worden de norm voor iedereen die ooit eens is geplaagd of gepest.

Ongelofelijk, wat een vernederende reacties van @WimA en @refo. Ik ben bang dat jullie weinig met 'gepesten' te maken hebben (gehad). En nee, dat betreft echt niet iedereen. Maar onderschat de problematiek alsjeblieft niet. Met name het pesten via Facebook en Whatsapp neemt enorm toe. Het vervelende daarvan is, dat het doorgaat na schooltijd, tot in de nacht toe.
Kijk even op:
http://www.mediawijsheid.nl/online-pesten/
http://www.ouders.nl/artikelen/pesten-v ... is-grappig
http://mijnkindonline.nl/publicaties/br ... aal-pesten
http://itsuptoyou.nu/

Dit is niet overdreven. Ik heb er wekelijks mee te maken en de pestproblematiek is een niet te onderschatten bedreiging van de gezonde persoonlijkheidsontwikkeling van een aantal jongeren.

Peregrina schreef:

Mara schreef: Misschien is het (te) confronterend om je prinsje of prinsesje als notoire pester te moeten beschouwen.
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er zeer groot verschil is tussen het kind thuis en het kind op school.
Een introvert kind thuis zal op school toch niet opeens extravert worden?
En als er thuis over dit onderwerp gesproken wordt, zou je aan je kind(eren) moeten merken hoe zij er in staan.

Toch komt het voor dat kinderen zich op school heel anders gedragen dan thuis. Vooral een bepaalde groepscultuur kan daar aan bijdragen. Je zou eens op een kinderfeestje van een klasgenoot om het hoekje moeten kijken - het kan zomaar zijn dat je je zeer verbaast over het gedrag van je eigen kind.

Mara schreef: In principe ben je als ouder van een pester geen dader, maar dat kun je wel deels worden als je het goed blijft praten.
Dan ben je m.i. mededader.
Als je echter je kind "aanpakt" en tracht te corrigeren, en je merkt dat het maar moeilijk gaat of zelfs onmogelijk is, ben je medeslachtoffer.
Ik merkte bij mezelf dat mijn eigen boosheid jegens de ouders van de pester, langzaam begon om te buigen in intens medelijden.
En zeker toen ik na enkele jaren de uitkomst van e.e.a. zag.

Hoe bedoel je dat: als corrigeren niet lukt, dan ben je medeslachtoffer? Je bent als ouder toch opvoeder? Dan ben je toch niet opeens slachtoffer van het gedrag van je kind?

Ik zie helaas dat het bij veel ouders niet lukt om hun kind daadwerkelijk ex-pester te maken. En dat ligt echt niet altijd aan de ouders!
Dus als jij als ouder je stinkende best om je kind zo ver te krijgen dat hij/zij niet meer meedoet met pesten, en het lukt niet, ben je in feite ook slachtoffer.
Iemand die er nooit mee te maken heeft gehad, zal zeggen:
* nou ik zou het wel weten, streng straffen
* van mij zou hij geen duimbreed ruimte meer krijgen
* ik ga met mijn kind praten
maar is niet altijd DE definitieve oplossing helaas.

Pesten is van alle tijden, dat kun je teruglezen in de klassieke kinderboeken. Dan is het een bijzonder kind, of een Pietje Bell, maar in feite is het een beschrijving van een pestprobleem. Alleen loste men het toen anders op dan nu. Wij leven in een overlegcultuur.
Bij sommige ouders begint dit al heel vroeg. Luister maar in de supermarkt.

Orchidee schreef:

Posthoorn schreef:Ik ben er nu wel een beetje klaar mee.
Wat is de bedoeling van deze topic??

Niet belangrijk genoeg?

Ik zie het nu er niet van in dit in extenso te gaan bespreken op een forum. Iedereen is het er wel over eens dat pesten niet kan en niet mag. Dus wat levert zo'n topic dan op?

helma schreef:Ik denk wel dat veel gepesten een flinke deuk in hun eigenwaarde hebben gekregen en dat dat vaak zijn sporen trekt in het verdere leven.

Dat denk ik inderdaad ook wel. Maar alles staat of valt wel met een goede definitie van pesten. Wanneer is iets een gezonde rivaliteit, gewoon plagen? Wanneer gaat het over in pesten? Zonder een oordeel te willen uitspreken over individuele cases kan pesten ook een positieve uitwerking hebben, het kan bewust maken van de zwakke plekken, het kan weerbaar maken.

helma schreef:Zou het verschil man-vrouw daarin ook nog een rol spelen?

Ik denk het wel maar kan het verder ook niet onderbouwen.

helma schreef:Bij bepaalde ervaringen in het leven zie ik mezelf weer als gepest meisje in het hoekje van het schoolplein staan en heb ik hetzelfde gevoel van 'alleen zijn' als toen. Gelukkig komt dat niet heel vaak voor; maar ergens diep zit het verdriet er nog wel.
Het maakt je kwetsbaar in relaties en bang voor afwijzing.
Hoe langer en intenser gepest is, hoe meer last je er misschien van hebt?

In hoeverre wordt dat echt door pesten veroorzaakt? Is niet iedereen vanaf een bepaald punt kwetsbaar in relaties? Het is ergens toch ook wel een gezonde lering dat niet iedereen even goede bedoelingen heeft.

Luther schreef:Ongelofelijk, wat een vernederende reacties van @WimA en @refo. Ik ben bang dat jullie weinig met 'gepesten' te maken hebben (gehad). En nee, dat betreft echt niet iedereen. Maar onderschat de problematiek alsjeblieft niet. Met name het pesten via Facebook en Whatsapp neemt enorm toe. Het vervelende daarvan is, dat het doorgaat na schooltijd, tot in de nacht toe.
Kijk even op:
http://www.mediawijsheid.nl/online-pesten/
http://www.ouders.nl/artikelen/pesten-v ... is-grappig
http://mijnkindonline.nl/publicaties/br ... aal-pesten
http://itsuptoyou.nu/

Dit is niet overdreven. Ik heb er wekelijks mee te maken en de pestproblematiek is een niet te onderschatten bedreiging van de gezonde persoonlijkheidsontwikkeling van een aantal jongeren.

Ik wil niets onderschatten. Ik probeer juist wat meer inzicht te krijgen in de "pestproblematiek". Want er zijn veel slachtoffers die beschermd moeten worden. Maar omdat te doen is kennis nodig van en inzicht nodig in wat als pesten door de slachtoffers wordt beschouwd, in hoeverre ze daarin - objectief gezien - gelijk hebben - en wie de pesters (daders) eigenlijk zijn, wat hun beweegredenen zijn en hoe dit dan aan te pakken.