jakobmarin schreef:even over de gevoelens heen stappend

: het is natuurlijk niet gek om een 238-jaar oude tekst eens te bezien of er iets herzien moet worden, zodat ook de jongelui het nog wat begrijpen.
Begrijp je wat je zingt?
Het is echt niet zo dat over een maand je verplicht bent een andere berijming te zingen, dus de soep wordt heus niet zo heet gegeten als die wordt opgediend.
Je moet eens in de kerk om je heen kijken: áls jongelui al mee zingen, brommen of fluisteren ze wat mee. Nu zal dit niet op te lossen met een andere berijming alleen, maar het geeft te denken.
Als we nou eerst eens gaan praten met de jeugd ipv voor ze te denken. Vraag op huisbezoek er naar of de kinderen de psalmen kennen en weten wat ze betekenen. Hoe vaak komt het niet voor dat mensen roepen om iets anders en als je het de kinderen vraagt dat die aangeven dat er nog nooit met hun gepraat is over de Psalmen.
Praten is zo essentieel, maar de ouders en ouderen weten al heel goed hoe de kinderen denken en vullen het gemakshalve zelf allemaal maar in.
Het klinkt allemaal zo mooi, hoeveel zangbundels en gezangen zijn er in de jaren 70 niet ingevoerd in de Gereformeerde Kerk, in de NHK, het niveau is al zo afgedaald dat je in veel van die gemeenten het rampestamp muziek hoort vanuit de opwekkingsbundel. Leren we het dan nooit van de geschiedenis?
Hoe kan het toch dat in de Joodse gezinnen de psalmen worden gezongen die al meer dan duizenden jaren oud zijn en gezongen worden zoals Christus ze zong? Kinderen die het al leren vanaf het moment dat ze geluiden voor kunnen brengen. Heeft er iemand wel eens het OT Onze Vader horen zingen? Toen ik het voor het eerst hoorde liepen de rillingen over mijn rug. De intensie, de kracht, het smeken waarmee de Joodse Voorzanger het zong en de kracht waarmee de gemeente mee inviel.
Zo probeer ik het de kinderen ook meer bij te brengen, waarom zingen wij, hoe zingen wij en boven alles wat zingen wij!