Ouderling of diaken worden?

[Bert Mulder]

Eigenlijk snap ik ook niet dat gekozen broeders nog om bedenktijd vragen.
Zeker niet als ze van tevoren in kennis gesteld zijn. Bij ons gebeurd dat door de wijkouderlingen.

Je bezinning begint dan al en op het moment dat je werkelijk gekozen bent weet je toch of je ernstige redenen hebt om te bedanken?

Of zie ik het nu te zwart/wit?

Bij ons is de procedure dat de broeders kandidaten eerst een brief krijgen, dat ze op het duo gesteld zijn, met een datum waarop ze ja of na moeten zeggen, en ook de gelegenheid om een discussie over hun kandidaatstelling...

pas na dat alle kandidaten 'goed zitten' worden de namen bekend gemaakt. Dat heb je niet dit gerommel achteraf.

[organistje]

Ok. Ik hoor in deze topic verschillende reacties.
Sommige mensen zeggen: als je gekozen wordt, wordt je geroepen door de gemeente en kun je het ambt aanvaarden.
Anderen spreken over een roeping door God zelf.

Ik vermoed dat mijn kerkverband van het eerste uit gaat. Wanneer je wordt gestemd als diaken wordt je geacht het te aanvaarden.

Anderzijds is het wel vreemd dat men het aantal ouderlingen en diakenen niet gelijk wil hebben omdat we geestelijk in een donkere tijd leven waarin niet iedereen maar zo ouderling kan worden. Graag nog wat reacties van iemand die daar wat over weet of ervaringen mee heeft.

[vlinder]

Eigenlijk snap ik ook niet dat gekozen broeders nog om bedenktijd vragen.
Zeker niet als ze van tevoren in kennis gesteld zijn. Bij ons gebeurd dat door de wijkouderlingen.

Je bezinning begint dan al en op het moment dat je werkelijk gekozen bent weet je toch of je ernstige redenen hebt om te bedanken?

Of zie ik het nu te zwart/wit?

Dat is niet zo verwonderlijk. Er zal maar zo'n ambt op je afkomen. Dat is niet niks. Je bent dan wel door de gemeente beroepen, maar je zult het toch met me eens zijn de verkozene voor zichzelf ook moet weten dat hij van God Zelf is geroepen.

Niet mee eens. In het formulier vind je bovenstaande niet. Wel staat daar: En eerstelijk vraag ik u, ouderlingen en diakenen, of gij niet gevoelt in uw harten dat gij wettiglijk van Gods gemeente, en mitsdien van God Zelven, tot dezen heiligen dienst (of: tot deze heilige diensten, elk in het zijne) beroepen zijt? Dus er wordt nergens over een extra/speciale/inwendige roeping gesproken. Geroepen door de gemeente = geroepen door God!

[Lourens]

Eigenlijk snap ik ook niet dat gekozen broeders nog om bedenktijd vragen.
Zeker niet als ze van tevoren in kennis gesteld zijn. Bij ons gebeurd dat door de wijkouderlingen.

Je bezinning begint dan al en op het moment dat je werkelijk gekozen bent weet je toch of je ernstige redenen hebt om te bedanken?

Of zie ik het nu te zwart/wit?

Dat is niet zo verwonderlijk. Er zal maar zo'n ambt op je afkomen. Dat is niet niks. Je bent dan wel door de gemeente beroepen, maar je zult het toch met me eens zijn de verkozene voor zichzelf ook moet weten dat hij van God Zelf is geroepen.

Niet mee eens. In het formulier vind je bovenstaande niet. Wel staat daar: En eerstelijk vraag ik u, ouderlingen en diakenen, of gij niet gevoelt in uw harten dat gij wettiglijk van Gods gemeente, en mitsdien van God Zelven, tot dezen heiligen dienst (of: tot deze heilige diensten, elk in het zijne) beroepen zijt? Dus er wordt nergens over een extra/speciale/inwendige roeping gesproken. Geroepen door de gemeente = geroepen door God!

Ik denk dat het 'en' is.
Geroepen door de gemeente, feitelijk eerst door de kerkenraad en vervolgens door de gemeente, geeft een bezinning dat het een persoonlijk roepen is door de Heere.
Mijn vader vroeg zich toen af: Wie ben ik dat ik dit doen mag?
Hij achtte zich onbekwaam maar hij heeft tot zegen mogen werken in de gemeente, met name in begeleiding van ouderen en vaak stervensbegeleiding.
Ik denk dat de roeping door de gemeente inderdaad een roeping van God is waarbij de broeder voor zichzelf krijgt te weten dat het een persoonlijke roeping van God is tot het ambtelijk werk.

[Luther]

Eigenlijk snap ik ook niet dat gekozen broeders nog om bedenktijd vragen.
Zeker niet als ze van tevoren in kennis gesteld zijn. Bij ons gebeurd dat door de wijkouderlingen.

Je bezinning begint dan al en op het moment dat je werkelijk gekozen bent weet je toch of je ernstige redenen hebt om te bedanken?

Of zie ik het nu te zwart/wit?

Dat is niet zo verwonderlijk. Er zal maar zo'n ambt op je afkomen. Dat is niet niks. Je bent dan wel door de gemeente beroepen, maar je zult het toch met me eens zijn de verkozene voor zichzelf ook moet weten dat hij van God Zelf is geroepen.
En wie het gewicht van het ambt voelt zal toch wel moeten weten dat het in Gods weg is.
Dan is het toch niet verwonderlijk als een verkozen eerst gaat "om den Heere te vragen". Het kan vanzelf ook anders. Natuurlijk kan God de roeping staande de vergadering zo duidelijk maken dat bedanken onmogelijk is.

Geheel met DIA eens. Het moge zo zijn dat de roep van de gemeente ook een roep van God Zelf is, maar dat is nooit een automatisme in de zin dat het een optelsom is. En als de Heere persoonlijk geen opening geeft om de roep ook daadwerkelijk met vrijmoedigheid op te volgen, zou ik toch zeggen: Bij mist niet uitvaren.
Ik neem even de parallel met het beroepen van een predikant: dat is ook een roep van de gemeente, en is ook in de weg van Gods voorzienigheid. Toch worden vele beroepen niet aangenomen, omdat de predikant de helderheid om weg te gaan vanuit het Woord niet heeft ervaren. Ik denk dat dit ook zo kan liggen bij de verkiezing tot één van de andere ambten.

[Tiberius]

Eigenlijk snap ik ook niet dat gekozen broeders nog om bedenktijd vragen.
Zeker niet als ze van tevoren in kennis gesteld zijn. Bij ons gebeurd dat door de wijkouderlingen.

Je bezinning begint dan al en op het moment dat je werkelijk gekozen bent weet je toch of je ernstige redenen hebt om te bedanken?

Of zie ik het nu te zwart/wit?

Dat is niet zo verwonderlijk. Er zal maar zo'n ambt op je afkomen. Dat is niet niks. Je bent dan wel door de gemeente beroepen, maar je zult het toch met me eens zijn de verkozene voor zichzelf ook moet weten dat hij van God Zelf is geroepen.
En wie het gewicht van het ambt voelt zal toch wel moeten weten dat het in Gods weg is.
Dan is het toch niet verwonderlijk als een verkozen eerst gaat "om den Heere te vragen". Het kan vanzelf ook anders. Natuurlijk kan God de roeping staande de vergadering zo duidelijk maken dat bedanken onmogelijk is.

Geheel met DIA eens. Het moge zo zijn dat de roep van de gemeente ook een roep van God Zelf is, maar dat is nooit een automatisme in de zin dat het een optelsom is. En als de Heere persoonlijk geen opening geeft om de roep ook daadwerkelijk met vrijmoedigheid op te volgen, zou ik toch zeggen: Bij mist niet uitvaren.
Ik neem even de parallel met het beroepen van een predikant: dat is ook een roep van de gemeente, en is ook in de weg van Gods voorzienigheid. Toch worden vele beroepen niet aangenomen, omdat de predikant de helderheid om weg te gaan vanuit het Woord niet heeft ervaren. Ik denk dat dit ook zo kan liggen bij de verkiezing tot één van de andere ambten.

Ik denk dat je daar gelijk in hebt.
Calvijn spreekt, ook met betrekking tot het ambt, van tweeërlei roeping: uitwendig door de gemeente en inwendig door God Zelf. Die dubbele roeping is volgens hem (en ik ben het er van harte mee eens) vereist om een ambt te kunnen aanvaarden.

[Erasmiaan]

Inderdaad, zie dit stukje dat ik eens van iemand kreeg (heeft ook als ingezonden stuk in het RD gestaan):

Ambtsdragers

Deze krant (RD 7-1 e.v.) heeft het goede initiatief genomen om een enquête te houden onder kerkenraden omtrent de vervulling der ambten. Zonder verder op de uitkomsten van het onderzoek in te gaan, wil ik er één cruciaal aspect uitlichten. In het commentaar op de voorpagina stond: „Wie met het bevestigingsformulier voor ambtsdragers belijdt dat een roeping door de gemeente een roeping van Godswege betekent, kan, hoe druk het ook is op allerlei terreinen, met de roeping tot het ambt onmogelijk lichtvaardig omgaan.”
Het formulier spreekt in de eerste vraag echter niet over ”roeping” maar over ”beroeping” en dat ligt geheel onderscheiden. De roeping tot het ambt van ouderling of diaken is een roeping van Godswege. De Heere roept Zelf, inwendig en onwederstandelijk, en stoot of zendt Zelf uit en maakt Zelf bekwaam. Er ligt hier dus ten diepste geen onderscheid met de roeping tot het predikambt.
Tussen roeping en beroeping kan een tijd liggen. Daarin is God vrij en soeverein. Zoals een predikant een beroep krijgt, zo krijgt ook een waarlijk door God geroepen diaken of ouderling op Gods tijd en in de kerk­ordelijke weg een beroep van de gemeente om de ”dienst” (zie het formulier) op zich te nemen. Er wordt bij de bevestiging daarom ook geen jawoord gevraagd op de roeping, maar op de beroeping. Het enkel en alleen beroepen zijn door de gemeente is derhalve geen bewijs van een door God geroepen zijn. Van de ware roeping kan de ambtsdrager, als het goed ligt, verslag doen.

[Kohlbrugge]

Wat opvalt in sommige kerken is dat mensen kandidaat gesteld worden voor ouderling die wel aan het avondmaal deelnemen en bij diakenen wordt dit aspect losgelaten. Ooit hadden mijn ouders kennissen waarvan de man diaken geworden was. Hij nam niet deel aan het avondmaal. Zijn vrouw verontschuldigde dat door te zeggen dat hij "maar" diaken was. En daar zit en stuk scheefgroei. Als ik het bevestigingsformulier lees, kan ik daaruit niet opmaken dat een diaken minder is dan een ouderling. De gaven voor een ouderling en voor een diaken liggen wel onderscheiden, maar beiden dienen in het geloof te staan. Ooit schreef ds. W. van Gorsel in het Gereformeerd Weekblad: Hoe kun je staan in dienst van de Koning, terwijl je weigert te eten van de tafel van de Koning.
Ik weet dat er geworsteld kan worden rond de viering van het avondmaal. Maar de Bijbel zegt duidelijk dat er een min of meer gerijpt geestelijk leven nodig is om geestelijk leiding te kunnen geven aan de gemeente.

En daar spreekt een stuk geestelijke nood uit in menige gemeente. Hoe krijg je vacatures vervuld als er te weinig mannen zijn die blijk geven van een gerijpt geestelijk leven waardoor ze in het ambt kunnen dienen. Menige gemeente legt dan de lat wat lager door lagere eisen te stellen aan een diaken.

[Erasmiaan]

Wat opvalt in sommige kerken is dat mensen kandidaat gesteld worden voor ouderling die wel aan het avondmaal deelnemen en bij diakenen wordt dit aspect losgelaten. Ooit hadden mijn ouders kennissen waarvan de man diaken geworden was. Hij nam niet deel aan het avondmaal. Zijn vrouw verontschuldigde dat door te zeggen dat hij "maar" diaken was. En daar zit en stuk scheefgroei. Als ik het bevestigingsformulier lees, kan ik daaruit niet opmaken dat een diaken minder is dan een ouderling. De gaven voor een ouderling en voor een diaken liggen wel onderscheiden, maar beiden dienen in het geloof te staan. Ooit schreef ds. W. van Gorsel in het Gereformeerd Weekblad: Hoe kun je staan in dienst van de Koning, terwijl je weigert te eten van de tafel van de Koning.
Ik weet dat er geworsteld kan worden rond de viering van het avondmaal. Maar de Bijbel zegt duidelijk dat er een min of meer gerijpt geestelijk leven nodig is om geestelijk leiding te kunnen geven aan de gemeente.

En daar spreekt een stuk geestelijke nood uit in menige gemeente. Hoe krijg je vacatures vervuld als er te weinig mannen zijn die blijk geven van een gerijpt geestelijk leven waardoor ze in het ambt kunnen dienen. Menige gemeente legt dan de lat wat lager door lagere eisen te stellen aan een diaken.

Ik ben het wel met je eens alleen is het niet zo dat diakenen leiding geven.

[Kohlbrugge]

Ik ben het wel met je eens alleen is het niet zo dat diakenen leiding geven.

Daarom schreef ik ook dat de taken onderscheiden zijn.

Als iemand gekozen is tot het ambt dient er altijd een tijd van overweging te zijn. Het kan zijn dat een gekozene zeker is van zijn roeping en het direct mag aanvaarden. Het kan ook zijn dat hij daarover licht van Boven moet krijgen. En dat kan in de dagen na de verkiezing dan ook helder worden. Een predikant mag nooit druk uitoefenen.
Het is wel een hele verantwoording om te bedanken. In het formulier staat dat de gekozene door de gemeente, mitsdien van God zelf geroepen is. En dan te bedanken voor het amb, daarvoor moeten wel zwaarwegende argumenten zijn.

[-DIA-]

Ik ben het wel met je eens alleen is het niet zo dat diakenen leiding geven.

Daarom schreef ik ook dat de taken onderscheiden zijn.

Als iemand gekozen is tot het ambt dient er altijd een tijd van overweging te zijn. Het kan zijn dat een gekozene zeker is van zijn roeping en het direct mag aanvaarden. Het kan ook zijn dat hij daarover licht van Boven moet krijgen. En dat kan in de dagen na de verkiezing dan ook helder worden. Een predikant mag nooit druk uitoefenen.
Het is wel een hele verantwoording om te bedanken. In het formulier staat dat de gekozene door de gemeente, mitsdien van God zelf geroepen is. En dan te bedanken voor het amb, daarvoor moeten wel zwaarwegende argumenten zijn.

Inderdaad. Het is een hele verantwoording om te bedanken. En zeker nog groter verantwoording als je het aan moet nemen. Met jezelf zal dat niet mogelijk zijn.

[Kohlbrugge]

[Inderdaad. Het is een hele verantwoording om te bedanken. En zeker nog groter verantwoording als je het aan moet nemen. Met jezelf zal dat niet mogelijk zijn.

Daarom is een persoonlijke roeping van zo groot belang. Zelf mocht ik de roeping tot het ambt van ouderling heel sterk ervaren voor ik benoemd werd. En op wonderlijk verrassende wijze ben ik later ook in m'n roeping bevestigd. Dat geeft ook rust als het eens moeilijk wordt. Maar niet ieder zal op dezelfde wijze de persoonlijke roeping ervaren.

[boontje]

Gewoon even een hartekreet ertussen door: wat is het toch mooi dat er nog altijd mensen gevonden worden die het ambt van ouderling of diaken willen aannemen, en zich daar met hart en ziel, met geloof ondanks zichzelf, voor in willen zetten!

[dennis]

Gewoon even een hartekreet ertussen door: wat is het toch mooi dat er nog altijd mensen gevonden worden die het ambt van ouderling of diaken willen aannemen, en zich daar met hart en ziel, met geloof ondanks zichzelf, voor in willen zetten!

Dat is inderdaad iets moois, maar het is nog veel mooier (en eigenlijk onbegrijpelijk) dat de heilige God nog steeds kleine, zondige mensen wil roepen en gebruiken in zijn dienst!
Ik hoop dat iedereen die ouderling of diaken mag zijn, dit regelmatig mag bedenken.

[JolandaOudshoorn]

Gewoon even een hartekreet ertussen door: wat is het toch mooi dat er nog altijd mensen gevonden worden die het ambt van ouderling of diaken willen aannemen, en zich daar met hart en ziel, met geloof ondanks zichzelf, voor in willen zetten!

Dat is inderdaad iets moois, maar het is nog veel mooier (en eigenlijk onbegrijpelijk) dat de heilige God nog steeds kleine, zondige mensen wil roepen en gebruiken in zijn dienst!
Ik hoop dat iedereen die ouderling of diaken mag zijn, dit regelmatig mag bedenken.

en niet alleen die staan in een kerkelijk ambt, ik denk dat dit ook geld voor al die andere leidinggevenden en vrijwilligers in een gemeente!