PvS schreef:De stokbewaarder en zijn huis waren gelovig geworden aan God.
Wij die de kinderdoop voorstaan geloven dat daar kinderen bij zijn geweest.
Stel: Alléén de stokbewaarder (van dat huis) heeft kennis gekregen aan een drie-enig God.
Vanuit de verbondsbelofte zou hij dus zijn kinderen hebben laten dopen.
Stel: Deze kinderen blijken géén geloof te bezitten.
Zouden zij hún kinderen dan niet mogen laten dopen?
hand 16:32
En de apostelen spraken tot ALLEN, die in zijn huis waren.(dus niet alleen de stokbewaarder, maar allen in zijn huis)
34:...en verheugde zich dat hij met AL ZIJN HUIS GELOVIG geworden was.
(1. Alleen God werkt bekeringen en trekt de zondaar.
2.een baby kan niet gelovig worden in zijn staat van onbewustzijn.)
De verbondsbelofte houdt in dat men de gave van de Heilige Geest ontvangt , na de doop der wedergeboorte zoals Jezus is begraven en wederom opgestaan.
(hand 2:33)
ook in Hand 2:39
de belofte komt U toe en uwen kinderen, EN ALLEN DIE DAAR VERRE ZIJN, ZOVELEN ALS GOD ER TOE ROEPEN ZAL.
kan een baby geroepen worden?
Men moet dus eerst geroepen worden.
Ja Joannah, ook een baby, zelfs ongeboren kan geroepen worden.
Maar dit is al eerder genoemd, meen ik.
En je vindt niet, dat wij , enigszins voorbarig, al voor de baby besluiten de doop te verrichten?
Je vind ook niet, dat we er vaqn uit gaan , dat dus alle babies geroepen zijn?
Je aangehaalde tekst uit 1 Cor 7:14 komt trouwens uit een hoofdstuk, wat de gehuwde en ongehuwde staat betreft.
Zou iets belangrijks als dit, met slechts 1 tekst in de vorm van een "zijweg" voldoende zijn om een heel sacrament aan op te hangen?
Er zijn bovendien wel degelijk gereformeerde baptisten, zelfs reformatorische.
Nooit van refobaptisten gehoord?
(google gerust )
Why do we spend money we don’t have on things we don’t need to create impressions that don’t last on people we don’t care about ?
Tiberius schreef:Paulus geeft heel duidelijk aan, dat het niet alles Israël is, wat Israël genoemd wordt. Een deel van hen heeft kennelijk wel een uiterlijke betrekking tot het verbond, maar zijn niet innerlijk, wezenlijk (of hoe je het ook noemen wilt) in het verbond.
Dit gaat over het oude verbond. De vraag in kwestie is of dit in het nieuwe verbond ook geldt. Het oude verbond is gesloten met Israël als - gemengd - volk, het nieuwe verbond is gesloten met de individuele gelovige. Je hebt dus te maken met een heel ander vertrekpunt. Wel komt er in de zichtbare gemeente een situatie die vergelijkbaar is met die van het oude Israël. Maar dat is wat anders.
Nee, er is maar één verbond, dat de Israëlieten gold ten tijde van het Oude Testament en waarbij de volkeren toegevoegd worden sinds de middelmuur des afscheidsels is afgebroken.
Dat nieuwe verbond is in wezen niets anders dan een nieuw bedeling van hetzelfde verbond.
Zie ook de tekst die Helma aangeeft, en zo zijn er velen te vinden in het Oude en Nieuwe Testament.
Gian schreef:1Kor. 10 gaat over de zonden die een christen uit zijn leven moet doen. Het volk Israel is het beeld van een gelovige. De oude mens moet sterven in de woestijn, de nieuwe mens beërft Kanaän.
Dit is wel een uitmuntend staaltje van inlegkunde.
Waarom zou Paulus dan zeggen: wie meent te staan, zie toe, dat hij niet valle?
Als jouw exegese zou kloppen, had hij beter kunnen zeggen: laat maar vallen, die oude mens.
Gian schreef:1Kor. 10 gaat over de zonden die een christen uit zijn leven moet doen. Het volk Israel is het beeld van een gelovige. De oude mens moet sterven in de woestijn, de nieuwe mens beërft Kanaän.
Dit is wel een uitmuntend staaltje van inlegkunde.
Waarom zou Paulus dan zeggen: wie meent te staan, zie toe, dat hij niet valle?
Als jouw exegese zou kloppen, had hij beter kunnen zeggen: laat maar vallen, die oude mens.
Helemaal eens met Tiberius,1 Kor 10 : 6 is de sleuteltekst van dit Hst "En deze dingen zijn geschied ons tot voorbeelden, opdat wij geen lust tot het kwaad zouden hebben, gelijkerwijs als zij lust gehad hebben." En hier volgt de korte uileg van deze tekst " 6. En deze dingen, die, volgens het vroeger herinnerde, Israël ondervonden heeft van Gods genade en oordelen, zijn gebeurd om ons tot voorbeeld te strekken. Wij moeten opmerken, waarom de genade bij hen ten slotte tot een oordeel werd. Wij moeten onze voet bewaren, om niet op hun wegen te gaan. Het is ons beschreven, opdat wij geen lust tot het kwaad zouden hebben, zoals zij op zo velerlei manier lust gehad hebben. "
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Gian schreef:1Kor. 10 gaat over de zonden die een christen uit zijn leven moet doen. Het volk Israel is het beeld van een gelovige. De oude mens moet sterven in de woestijn, de nieuwe mens beërft Kanaän.
Dit is wel een uitmuntend staaltje van inlegkunde.
Waarom zou Paulus dan zeggen: wie meent te staan, zie toe, dat hij niet valle?
Als jouw exegese zou kloppen, had hij beter kunnen zeggen: laat maar vallen, die oude mens.
Ik begrijp je punt niet. Het klinkt nu alsof Gods kinderen niet kunnen vallen.
Ik weet niet zeker of mn stelling klopt, ik blijf het een moeilijk hoofdstuk vinden. Heb het enigzins onderzocht, en vond het wel een mooie uitleg.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangrijk deel het elimineren van theologische contradicties.
Gian schreef:1Kor. 10 gaat over de zonden die een christen uit zijn leven moet doen. Het volk Israel is het beeld van een gelovige. De oude mens moet sterven in de woestijn, de nieuwe mens beërft Kanaän.
Dit is wel een uitmuntend staaltje van inlegkunde.
Waarom zou Paulus dan zeggen: wie meent te staan, zie toe, dat hij niet valle?
Als jouw exegese zou kloppen, had hij beter kunnen zeggen: laat maar vallen, die oude mens.
Ik begrijp je punt niet. Het klinkt nu alsof Gods kinderen niet kunnen vallen.
Ik weet niet zeker of mn stelling klopt, ik blijf het een moeilijk hoofdstuk vinden. Heb het enigzins onderzocht, en vond het wel een mooie uitleg.
Gods kinderen kunnen wel vallen, maar niet zodanig, dat van hen geschreven kan worden, dat God geen welgevallen aan hen heeft. En zeker niet, dat het niet al Israël is wat Israël genoemd wordt.
ik heb een heel mooi stuk van Ds W Pieters over de doop.
het is al met al erg veel tekst, dus plaatsen is denk ik niet handig
als iemand interesse heeft wil ik het wel pb-en.
Uit Om Sions Wil – Gods belofte bij onze doop
‘Hebben wij er recht op dat God ons tot Zijn kind aanneemt, zoals Hij toch in de doop op de manier van de belofte
heeft gedaan? Want in het dankgebed van het formulier dankt Gods kerk, omdat Hij dit kleine gedoopte kind
heeft aangenomen tot Zijn kind?’
Stel je voor: op de dag van je geboorte komt een goede kennis van je ouders op bezoek, en belooft aan je vader
en moeder: wanneer dit jongetje groot is, en bij mij komt, zal ik het € 1000 geven! Kijk, ik zal het opschrijven en
mijn handtekening staat er onder.
Stel je nu eens voor dat je ouders deze kennis niet meer ontmoeten, ze verhuizen naar een ander dorp, het papier
is diep weggestopt in de linnenkast en niemand denkt meer aan die belofte van duizend euro. Is deze belofte
dan niet meer geldig? Of toch nog wel? Jawel, de belofte – zwart op wit ook nog eens met de handtekening
van de belover er onder! – is nog steeds geldig. Want hij had er geen enkele voorwaarde in gezet.
Maar stel je nu eens voor: jij bent een opgeschoten puber van ± 15 jaar en heel baldadig en op 5 een dag gooi jij,
samen met anderen van jouw leeftijd, een ruit in van iemand en je maakt expres een grote kras op de mooie
nieuwe auto van die man (net die vroegere kennis van je ouders) – je kent hem helemaal niet en je weet niets
af van de belofte die juist híj deed bij je geboorte. Stel je nu verder voor dat jij de volgende dag zit te snuffelen
in die oude kast van je moeder en opeens vind jij het papier met de belofte van die € 1000. Je gaat naar je
moeder en laat haar de ondertekende belofte zien en je vraagt: wie is die meneer die aan mij € 1000 heeft
beloofd? En ze zegt: die meneer woont in het volgende dorp, in die straat en op dat nummer. En jij gaat
opgetogen met het papier in je zak naar het opgegeven adres.
Als je bij het huis komt, besef je opeens dat jij gisteren daar juist een ruit hebt ingegooid en de nieuwe auto
beschadigd... Wat nu? Is nu die heerlijke belofte aan jou niet meer geldig? Het antwoord luidt: die belofte is
tóch geldig, want er stond geen voorwaarde in. Maar als jouw geweten nu gaat spreken, durf jij dan zomaar,
zonder te verblikken of te verblozen, aan te bellen en te zeggen: u hebt mij duizend euro beloofd en die kom ik
ophalen, al heb ik gisteren – zoals u wel weet – uw ruit ingegooid en uw auto vernield?
Zo is het nu ook in de verhouding tot God. Hij deed aan jou bij je geboorte een belofte, niet van duizend of
honderdduizend euro, maar van het eeuwige leven en de Goddelijke gelukzaligheid. Hij ondertekende die
belofte met Zijn Naam, die Hij in de doop op je voorhoofd schreef. Hij schreef: kom in geloof tot Mij, al ben je
nog zo slecht, vuil en gemeen, en Ik zal je het eeuwige leven en de vergeving van al je zonden uit genade
schenken. Ik verplicht Mij om Mijn belofte aan jou te vervullen als je komt!
Wie geen last heeft van zijn zonde, is brutaal genoeg om met de verstandskennis van de belofte tot God te gaan
en te eisen: geef mij het deel van het goed dat mij toekomt. Maar wie zichzelf leert kennen als misdadiger, als
de moordenaar van Gods Zoon..., die zal niet zomaar in zogenaamde geloofsvrijmoedigheid steunen op de
belofte van de doop. We kunnen de woorden van de Schrift wel in de mond nemen en Gods volk napraten, het
is dan echter de grote vraag nog maar of het bij ons ook gelóófstaal is. Kennen we enigszins ons hart en al de
vuile zonden die daarin wonen, dan ontzinkt ons de moed om ons tot God te wenden. Dan hebben we waarlijk
de genade van de Heilige Geest nodig om te durven en te kunnen komen aan Gods voeten als een veroordeelde en strafwaardige misdadiger. O ja, dan is en blijft Gods belofte wel geldig; maar daar nu ook zicht
op te hebben is een wonder. Dan is en blijft Gods belofte wel geldig; maar daar nu ook eerbiedig, ootmoedig
en vrijmoedig gebruik van te maken is een wonder van Gods bijzondere genade. Daarom: God is ons niets
verplicht wat betreft onze verdiensten; toch heeft Hij ons uit onverplichte goedheid een verzegelde belofte
gegeven en verplichtte Hij Zich vrijwillig om die belofte ook te vervullen aan een ieder die zich – hoe zwart en
vuil ook – in geloof tot Hem begeeft.
Hoe vervult God dan die heerlijke doopbelofte? In de weg van gericht, Jesaja 1 vers 18: “Komt dan en laat ons
tezamen rechten, zegt de HEERE, al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al
waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol!”
Tiberius schreef:Paulus geeft heel duidelijk aan, dat het niet alles Israël is, wat Israël genoemd wordt. Een deel van hen heeft kennelijk wel een uiterlijke betrekking tot het verbond, maar zijn niet innerlijk, wezenlijk (of hoe je het ook noemen wilt) in het verbond.
Dit gaat over het oude verbond. De vraag in kwestie is of dit in het nieuwe verbond ook geldt. Het oude verbond is gesloten met Israël als - gemengd - volk, het nieuwe verbond is gesloten met de individuele gelovige. Je hebt dus te maken met een heel ander vertrekpunt. Wel komt er in de zichtbare gemeente een situatie die vergelijkbaar is met die van het oude Israël. Maar dat is wat anders.
Nee, er is maar één verbond, dat de Israëlieten gold ten tijde van het Oude Testament en waarbij de volkeren toegevoegd worden sinds de middelmuur des afscheidsels is afgebroken.
Dat nieuwe verbond is in wezen niets anders dan een nieuw bedeling van hetzelfde verbond.
Zie ook de tekst die Helma aangeeft, en zo zijn er velen te vinden in het Oude en Nieuwe Testament.
Er is één verbond, er zijn meerdere bedelingen. In het oude verbond was de bedeling zó, dat men door natuurlijke geboorte een bondeling was, terwijl men toch aan het wezen van het verbond, het heil dat er in besloten lag, vreemd kon blijven.
Dat nu kan in de bedeling van het nieuwe verbond, of, zo je wilt, de nieuwe bedeling van hetzelfde verbond, niet meer. Daar komt het aan op persoonlijk geloof in Christus. Wie Christus dan ook toebehoort, tot Zijn schapen behoort (en let op: dit was de benaming voor het volk Israël onder het oude verbond!) - wie dus in de nieuwe bedeling tot Zijn schapen behoort, die kan niet meer uit Zijn hand gerukt worden.
Merkwaardig is dat men in de reformatie dit onderscheid wél van toepassing heeft gezien op het avondmaal, maar níét op de doop.
Wél kan er ook in de nieuwe bedeling nog schijngeloof en ongeloof aanwezig zijn, terwijl dat voor ons niet merkbaar is. Hieraan kun je zien dat de nieuwe bedeling ook nog niet het volmaakte gebracht heeft.
Dat zal er zijn na de wederkomst van Christus, als het nieuwe verbond ten volle vervuld zal zijn en "God alles zal zijn in allen".
Uit Om Sions Wil – Gods belofte bij onze doop
‘Hebben wij er recht op dat God ons tot Zijn kind aanneemt, zoals Hij toch in de doop op de manier van de belofte
heeft gedaan? Want in het dankgebed van het formulier dankt Gods kerk, omdat Hij dit kleine gedoopte kind
heeft aangenomen tot Zijn kind?’
Stel je voor: op de dag van je geboorte komt een goede kennis van je ouders op bezoek, en belooft aan je vader
en moeder: wanneer dit jongetje groot is, en bij mij komt, zal ik het € 1000 geven! Kijk, ik zal het opschrijven en
mijn handtekening staat er onder.
Stel je nu eens voor dat je ouders deze kennis niet meer ontmoeten, ze verhuizen naar een ander dorp, het papier
is diep weggestopt in de linnenkast en niemand denkt meer aan die belofte van duizend euro. Is deze belofte
dan niet meer geldig? Of toch nog wel? Jawel, de belofte – zwart op wit ook nog eens met de handtekening
van de belover er onder! – is nog steeds geldig. Want hij had er geen enkele voorwaarde in gezet.
Maar stel je nu eens voor: jij bent een opgeschoten puber van ± 15 jaar en heel baldadig en op 5 een dag gooi jij,
samen met anderen van jouw leeftijd, een ruit in van iemand en je maakt expres een grote kras op de mooie
nieuwe auto van die man (net die vroegere kennis van je ouders) – je kent hem helemaal niet en je weet niets
af van de belofte die juist híj deed bij je geboorte. Stel je nu verder voor dat jij de volgende dag zit te snuffelen
in die oude kast van je moeder en opeens vind jij het papier met de belofte van die € 1000. Je gaat naar je
moeder en laat haar de ondertekende belofte zien en je vraagt: wie is die meneer die aan mij € 1000 heeft
beloofd? En ze zegt: die meneer woont in het volgende dorp, in die straat en op dat nummer. En jij gaat
opgetogen met het papier in je zak naar het opgegeven adres.
Als je bij het huis komt, besef je opeens dat jij gisteren daar juist een ruit hebt ingegooid en de nieuwe auto
beschadigd... Wat nu? Is nu die heerlijke belofte aan jou niet meer geldig? Het antwoord luidt: die belofte is
tóch geldig, want er stond geen voorwaarde in. Maar als jouw geweten nu gaat spreken, durf jij dan zomaar,
zonder te verblikken of te verblozen, aan te bellen en te zeggen: u hebt mij duizend euro beloofd en die kom ik
ophalen, al heb ik gisteren – zoals u wel weet – uw ruit ingegooid en uw auto vernield?
Zo is het nu ook in de verhouding tot God. Hij deed aan jou bij je geboorte een belofte, niet van duizend of
honderdduizend euro, maar van het eeuwige leven en de Goddelijke gelukzaligheid. Hij ondertekende die
belofte met Zijn Naam, die Hij in de doop op je voorhoofd schreef. Hij schreef: kom in geloof tot Mij, al ben je
nog zo slecht, vuil en gemeen, en Ik zal je het eeuwige leven en de vergeving van al je zonden uit genade
schenken. Ik verplicht Mij om Mijn belofte aan jou te vervullen als je komt!
Wie geen last heeft van zijn zonde, is brutaal genoeg om met de verstandskennis van de belofte tot God te gaan
en te eisen: geef mij het deel van het goed dat mij toekomt. Maar wie zichzelf leert kennen als misdadiger, als
de moordenaar van Gods Zoon..., die zal niet zomaar in zogenaamde geloofsvrijmoedigheid steunen op de
belofte van de doop. We kunnen de woorden van de Schrift wel in de mond nemen en Gods volk napraten, het
is dan echter de grote vraag nog maar of het bij ons ook gelóófstaal is. Kennen we enigszins ons hart en al de
vuile zonden die daarin wonen, dan ontzinkt ons de moed om ons tot God te wenden. Dan hebben we waarlijk
de genade van de Heilige Geest nodig om te durven en te kunnen komen aan Gods voeten als een veroordeelde en strafwaardige misdadiger. O ja, dan is en blijft Gods belofte wel geldig; maar daar nu ook zicht
op te hebben is een wonder. Dan is en blijft Gods belofte wel geldig; maar daar nu ook eerbiedig, ootmoedig
en vrijmoedig gebruik van te maken is een wonder van Gods bijzondere genade. Daarom: God is ons niets
verplicht wat betreft onze verdiensten; toch heeft Hij ons uit onverplichte goedheid een verzegelde belofte
gegeven en verplichtte Hij Zich vrijwillig om die belofte ook te vervullen aan een ieder die zich – hoe zwart en
vuil ook – in geloof tot Hem begeeft.
Hoe vervult God dan die heerlijke doopbelofte? In de weg van gericht, Jesaja 1 vers 18: “Komt dan en laat ons
tezamen rechten, zegt de HEERE, al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al
waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol!”
Iedereen die het Evangelie hoort, heeft 'recht' op de belofte. Daar hoef je niet gedoopt voor te zijn, maar daar moest je in de tijd van het OT wél besneden voor zijn. Nu echter is de middelmuur des afscheidsels gebroken en is de belofte voor iedereen die het maar hoort.
Maar slechts wie gelooft, behoort tot de gemeente, het lichaam van Christus.
En bij dat geloof hoort de doop. Het ontvangen van de belofte zonder meer is niet voldoende grond voor de doop. Dat te denken, is de grondfout - alhans zoals ik het nu zie - van de reformatorische leer van de kinderdoop.
Tiberius schreef:Paulus geeft heel duidelijk aan, dat het niet alles Israël is, wat Israël genoemd wordt. Een deel van hen heeft kennelijk wel een uiterlijke betrekking tot het verbond, maar zijn niet innerlijk, wezenlijk (of hoe je het ook noemen wilt) in het verbond.
Dit gaat over het oude verbond. De vraag in kwestie is of dit in het nieuwe verbond ook geldt. Het oude verbond is gesloten met Israël als - gemengd - volk, het nieuwe verbond is gesloten met de individuele gelovige. Je hebt dus te maken met een heel ander vertrekpunt. Wel komt er in de zichtbare gemeente een situatie die vergelijkbaar is met die van het oude Israël. Maar dat is wat anders.
Nee, er is maar één verbond, dat de Israëlieten gold ten tijde van het Oude Testament en waarbij de volkeren toegevoegd worden sinds de middelmuur des afscheidsels is afgebroken.
Dat nieuwe verbond is in wezen niets anders dan een nieuw bedeling van hetzelfde verbond.
Zie ook de tekst die Helma aangeeft, en zo zijn er velen te vinden in het Oude en Nieuwe Testament.
Er is één verbond, er zijn meerdere bedelingen. In het oude verbond was de bedeling zó, dat men door natuurlijke geboorte een bondeling was, terwijl men toch aan het wezen van het verbond, het heil dat er in besloten lag, vreemd kon blijven.
Dat nu kan in de bedeling van het nieuwe verbond, of, zo je wilt, de nieuwe bedeling van hetzelfde verbond, niet meer.
Nee, dat is in tegenspraak met 1 Korinthe 10. Want waarom zou Paulus dan waarschuwen? En waarom zou hij er dan zo de nadruk op leggen, dat deze zaken beschreven, ja zelfs gebeurd zijn, ons tot een voorbeeld?
De "oplossing" van Gian kan ik nauwelijks serieus nemen en ik neem aan dat jij dat ook niet doet.
Afgewezen schreef:Dat nu kan in de bedeling van het nieuwe verbond, of, zo je wilt, de nieuwe bedeling van hetzelfde verbond, niet meer. Daar komt het aan op persoonlijk geloof in Christus. Wie Christus dan ook toebehoort, tot Zijn schapen behoort (en let op: dit was de benaming voor het volk Israël onder het oude verbond!) - wie dus in de nieuwe bedeling tot Zijn schapen behoort, die kan niet meer uit Zijn hand gerukt worden.
Dat persoonlijke geloof was ook in de oude bedeling, of, zo je wilt, het oude verbond, nodig. Je kan mij beslist niet vertellen, dat mensen als Ezau, Ismaël, Saul, etc, wel tot Zijn schapen behoorden.
Afgewezen schreef:Merkwaardig is dat men in de reformatie dit onderscheid wél van toepassing heeft gezien op het avondmaal, maar níét op de doop.
Zo merkwaardig is dat niet. De doop is in de plaats gekomen van de besnijdenis. Die weg wijst het NT ons, zowel in Kol 2,11 als in de tekstgedeelten waarin hele gezinnen gedoopt worden op het persoonlijke geloof van het familiehoofd.
Maar kennelijk is het avondmaal niet op dezelfde wijze in de plaats gekomen voor het Pascha, gezien de voorschriften die Paulus in de Korinthe brief geeft.
Afgewezen schreef:Er is één verbond, er zijn meerdere bedelingen. In het oude verbond was de bedeling zó, dat men door natuurlijke geboorte een bondeling was, terwijl men toch aan het wezen van het verbond, het heil dat er in besloten lag, vreemd kon blijven.
Dat nu kan in de bedeling van het nieuwe verbond, of, zo je wilt, de nieuwe bedeling van hetzelfde verbond, niet meer.
Nee, dat is in tegenspraak met 1 Korinthe 10. Want waarom zou Paulus dan waarschuwen? En waarom zou hij er dan zo de nadruk op leggen, dat deze zaken beschreven, ja zelfs gebeurd zijn, ons tot een voorbeeld?
De "oplossing" van Gian kan ik nauwelijks serieus nemen en ik neem aan dat jij dat ook niet doet.
Ik heb nu al twee keer aangegeven hoe je 1 Kor. 10 moet/kunt lezen. Voor de derde en laatste maal: de waarschuwing geldt voor degenen die wél hun geloof beleden hebben en gedoopt zijn, maar niet in waarheid geloven. Maar wie zegt dat dit gaat over mensen die als kinderen gedoopt zijn, over gemeenteleden die door 'natuurlijke aanwas' zijn verkregen?
Tiberius schreef:
Afgewezen schreef:Dat nu kan in de bedeling van het nieuwe verbond, of, zo je wilt, de nieuwe bedeling van hetzelfde verbond, niet meer. Daar komt het aan op persoonlijk geloof in Christus. Wie Christus dan ook toebehoort, tot Zijn schapen behoort (en let op: dit was de benaming voor het volk Israël onder het oude verbond!) - wie dus in de nieuwe bedeling tot Zijn schapen behoort, die kan niet meer uit Zijn hand gerukt worden.
Dat persoonlijke geloof was ook in de oude bedeling, of, zo je wilt, het oude verbond, nodig. Je kan mij beslist niet vertellen, dat mensen als Ezau, Ismaël, Saul, etc, wel tot Zijn schapen behoorden.
Vanuit het oogpunt van het oude verbond gezien, já. Maar in het licht van het nieuwe verbond niet.
Tiberius schreef:
Afgewezen schreef:Merkwaardig is dat men in de reformatie dit onderscheid wél van toepassing heeft gezien op het avondmaal, maar níét op de doop.
Zo merkwaardig is dat niet. De doop is in de plaats gekomen van de besnijdenis.
Maar kennelijk het avondmaal niet voor het Pascha, gezien de voorschriften die Paulus in de Korinthe brief geeft.
Kennelijk is de doop niet in de plaats van de besnijdenis gekomen, gezien de voorschriften die Jezus daarvoor geeft...
Edit> Ik zie dat je je post hebt aangepast. Ik lees niet in het NT dat er hele gezinnen worden gedoopt op het geloof van het gezinshoofd.
Ik zie wel dat er hele gezinnen gedoopt worden. Maar is dat op het geloof van het gezinshoofd??
Laatst gewijzigd door Afgewezen op 11 feb 2010, 11:12, 1 keer totaal gewijzigd.
cirkeltjes cirkeltjes cirkeltjes ........... als je deze topic doorleest en er zijn wel meer topics waar dit voor geld zijn alle argumenten al meerdere malen gewisseld. Wie en wanneer wordt bepaald om een topic te sluiten.
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Ik ben eruit.
Heb erg veel geleerd van de discussie, en ben inmiddels overtuigdvan mijn standpunt, mede ook dankzij Afgewezen.
Toen ik begon deel te nemen aan de Refoforum -discussies, nam ik de kinderdoop nog voor "logisch" aan.
Na maandenlang spitten in Schrift en geschiedenis, zie ik niets anders dan een ingewikkelde, vergezochte kunstmatige construktie, die met lappen tekst verdedigd wordt waarmee de babiedoop overeind gehouden wordt.Moet zeggen dat de creativiteit af en toe bewonderenswaardig is.
Wat echter lijnrecht tegenover de Eenvoud van de voorbeelden en toepassingen in het Nieuwe Testament staat.
"De doop moet voorafgegaan worden door geloof: "Wie gelooft en zich laat dopen, zal behouden worden" (Marcus 16:16). "Indien gij van ganser harte gelooft, is het geoorloofd" (Handelingen 8:37).
De doop moet voorafgegaan worden door bekering: "Bekeert u en laat u dopen" (Handelingen 2:38).
De doop is een zich bekleden met Christus. (Galaten 3:27). Dit kan een baby niet doen, zijn geestelijke ontwikkeling staat nog op het beginpunt.
De doop is "een bede van een goed geweten tot God" (1 Petrus 3:21). Een baby kan nog niet bidden.
De doop is een daad van de persoon zelf. Men moet zich laten dopen. Men neemt deze beslissing zelf. Zie boven aangehaalde teksten.
De kinderdoop is een dwaling die de kerk is binnengeslopen. Ze kan echter in geen enkel opzicht op grond van de Bijbel verdedigd worden.
Nergens in de Bijbel staat, dat de doop in de plaats van de besnijdenis gekomen is. Het is een bewering van mensen, doch niet het Woord van God.
De Israëlische jongetjes van acht dagen oud werden besneden. De meisjes uiteraard niet. Hier gaat de vergelijking met de doop dus al mank. Want bij de kinderdoop doopt men zowel jongens als meisjes.
We lezen hiervan in Genesis 17:1-8. Hierbij beloofd God aan Abram drie dingen:
God zal ook de God zijn van zijn nageslacht.
God zal zijn nageslacht uitermate talrijk maken.
Zijn nageslacht ontvangt het land Kanaän tot een altoosdurende bezitting.
Als teken van dit verbond moesten de Israëlische jongetjes besneden worden. Wie zegt dat de doop in plaats van de besnijdenis gekomen is, moet bovenstaande beloften op zichzelf en zijn kinderen toepassen. Hij zou moeten emigreren naar Kanaän. Een konsekwentie die geen enkele kinderdoper aanvaardt.
Col 2:11,12...
Hier wordt gesproken over een besnijdenis "die geen werk van mensenhanden is". "Het afleggen van het lichaam des vlezes". Dit slaat op de bekering. Ook in het Oude Testament komt dit ter sprake: "Besnijdt u voor de Here en doet weg de voorhuid van uw hart". (Jeremia 4:4). "Besnijdt dan de voorhuid uws harten en weest niet meer hardnekkig" (Deuteronomium 1:16)."
Ik wens iedereen wijsheid toe.
Why do we spend money we don’t have on things we don’t need to create impressions that don’t last on people we don’t care about ?
als je deze topic doorleest en er zijn wel meer topics waar dit voor geld zijn alle argumenten al meerdere malen gewisseld. Wie en wanneer wordt bepaald om een topic te sluiten.