Eveline de Pater schreef:Even voor de duidelijkheid: ik heb het boek van Ds. Golverdingen in mijn bezit wat aan het proefschrift van ds. Golverdingen ten grondslag ligt, namelijk het boek 'om het behoud van een kerk'. Het gaat over exact dezelfde zaken, alleen wat minder diepgaand. Ik weet niet of de cursiveringen van ds. Kersten in het proefschrift zijn opgenomen, maar ze staat in elk geval letterlijk op pagina 176-177 van genoemd boek. De manier hoe ds. Kersten hier de vragen en antwoorden van de Erskines leest wordt duidelijk uit zijn cursiveringen. Deze boodschap wilde hij een maand voor zijn sterven nog doorgeven aan de gemeenten, nadat hij volgens ds. Golverdingen aan de keukentafel had uitgeroepen (met zijn hoofd in zijn handen): ik heb veel fout gedaan, dit gaat niet goed. Hij wilde toen met alle kracht het boekje van de Erskines publiceren om de gemeenten duidelijk te maken in welk spoor ze moesten gaan! Deze gebeurtenis lijkt me essentieel om de visie van ds. Kersten op genoemde zaken te bepalen. Dogmatisch zullen de verschillen tussen de genoemde personen niet echt noemenswaardig geweest zijn, wel hun uitwerking ervan in de prediking.
Jammer dat je de dissertatie inhoudelijk niet kent en toch zulke stellige uitspraken kunt doen over de conclusies van die dissertatie.
Dat spoor ging vooral in tegen de drieverbondenleer. De termen aanbod en onvoorwaardelijk zijn wat beladen, maar die vragen van pag. 176/177 van dr. Golverdingens vorige boek worden ook onderschreven door de GGiN, volgens mij. En de uitwerking van de prediking van ds. kersten en dr. Steenblok is niet zo verschillend, mocht je dat bedoelen met je laatste zin.
Eveline de Pater schreef:
Als ik het goed lees, lees ik het volgende: waarom moet volgens ds. Mallan (en ds. Roos) in de prediking de algenoegzaamheid van Christus aan de orde komen? Om de mensen verantwoordelijk te kunnen maken, zodat God er niet de schuld van kan krijgen als ze verloren gaan.
Mijns inziens is het doel van het preken van de algenoegzaamheid om alle mensen te bewegen tot het geloof en bekering. Dat is het 'officiële' verschil tussen de GG en de GGiN.
In de GGiN wordt gesteld dat de mens verantwoordelijk is dat hij het beeld van God is kwijt geraakt. Wordt iemand niet zalig, dan zal deze verantwoordelijkheid ervoor zorgen dat hij niets in te brengen bij het oordeel. Christus is hem niet aangeboden, want dat is on-Bijbels. Dat is hetzelfde als zeggen: je gaat verloren, omdat je niet bent verkoren! Of: je gaat verloren, omdat je erfzonde hebt.
In de GG (officieel, niet altijd in de praktijk) daarentegen wordt gesteld dat de mens verantwoordelijk is (door het werk van de Heilige Geest) om Jezus Christus door een waar geloof aan te nemen. Wordt iemand niet zalig, dan zal zijn ongeloof de reden zijn dat hij niets in te brengen heeft bij het oordeel. Christus is hem namelijk aangeboden! Je gaat verloren, omdat je niet bent ingelijfd in Christus door het geloof!
Dat verklaart het hele verschil in 'aanbod van genade' en waarin de verantwoordelijkheid precies bestaat.
Als ik de cursiveringen van ds. Kersten lees, komt dat overeen met de visie van de GG, zoals hierboven beschreven en niet met de beschrijving van ds. Mallan.
Iemand gaat verloren vanwege zijn ongeloof, niet omdat hij gevallen is.
Ik zeg het bovenstaande niet om boven iedereen te staan, maar wel uit bewogenheid met de Bijbelse boodschap, die vandaag op velerlei wijzen verdraait wordt.
Hoe kom je nu toch bij al deze stellingen. Lees je wel eens wat? Heb je je wel eens verdiept in de leer van de GGiN?
In de GGiN wordt gesteld dat de mens verantwoordelijk is dat hij het beeld van God is kwijt geraakt. Wordt iemand niet zalig, dan zal deze verantwoordelijkheid ervoor zorgen dat hij niets in te brengen bij het oordeel. Christus is hem niet aangeboden, want dat is on-Bijbels. Dat is hetzelfde als zeggen: je gaat verloren, omdat je niet bent verkoren! Of: je gaat verloren, omdat je erfzonde hebt.
Ik citeer maar even wat uit de dogmatiek van dr. Steenblok:
Tot wie komt de uitwendige roeping?
Tot allen, tot wie het woord komt.
Wat is het doel van de uitwendige roeping?
Ze houdt de diepschuldige mens vast aan de eis van Gods bevel. Ja, zij dringt de eis van bekering en geloof nog sterker aan met al de zedelijke aanrading van de uiterlijke roeping, opdat hij zal komen tot een rechte overrekening van de kosten en zijn diepe ellende en geestelijke doodstaat uit de eis zal leren kennen en God rechtvaardigen als recht en goed en zichzelf als schuldig en verloren, om in die weg als een berooide bedelaar te smeken door genade, om in Christus de vervulling van die eis uit genade te mogen ontvangen.
ds. Visscher schreef:Het aanbod van de genade was inderdaad rond 1953 aan de orde. In de latere ontwikkeling zien we dat weer terug komen, hoewel vrij recent de heer L.M.R Scholten kanttekeningen heeft gemaakt bij de gedachte van een leergeschil (Scholten, De waarheid hogelijk geboden, pag. 147-150). Br. Harinck oordeelt, mét de uitgetredenen, dat er sprake is van een leergeschil. Dat zou kunnen. Wie echter de recente studie van Rouwendal leest, bemerkt dat er ook sprake is van heel veel begripsverwarring. Een verwarring die overigens ook door dr. C. Steenblok zelf in de hand is gewerkt (Rouwendal, pag. 80). Als ik de studie van Rouwendal, die zich baseert op het dogmatische maar ook het meer praktische werk van dr. Steenblok, lees, dan wil ik het voorlopig nog maar even houden bij de uitspraak van de synode: eenzijdigheid.
ds. Moerkerken schreef:Dat in 1953 sprake zou zijn geweest van een léérgeschil, wil ik - voor de derde keer spreek ik persoonlijk! - echter van de hand wijzen. Ik herinner mij nog heel goed dat ook mijn toenmalige leermeester, ds. A. Vergunst (destijds zo nauw bij de gebeurtenissen van 1953 betrokken) die opvatting afwees, hoeveel bezwaren hij overigens ook tegen de wijze van lesgeven van ds. Steenblok mocht hebben gehad.
Kom echt met wat concrete feiten, in plaats van je eigen gevoelens hier op te schrijven. Ik kan dat moeilijk serieus nemen.
Eigenlijk best jammer deze discussies over personen en kerkverbanden. Een wij tegen zij discussie.
Je zou bijna gaan denken dat er hele grote leerverschillen zijn tussen de GerGem en GerGem in Ned.
Panny schreef:Eigenlijk best jammer deze discussies over personen en kerkverbanden. Een wij tegen zij discussie.
Je zou bijna gaan denken dat er hele grote leerverschillen zijn tussen de GerGem en GerGem in Ned.
Toch geniet ik van de discussie tussen Eveline en Anker en leer van hen.
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Dit was toch wel de grootste verrassing van DWS in deze eeuw.
Uit de Wachter Sions 19 augustus 2010:
BOEKBESPREKING C.H. Spurgeon, ' De stem des bloeds' 164 blz., en 'Aller oog zal Hem zien' 160 blz., Uitg. de Banier; per boek E19,90
Eens was mijn ziel beladen met zonde. Ik had tegen God gerebelleerd en zwaar overtreden. De verschrikkingen van de wet grepen mij aan, mijn geweten benauwde mij. Ik zag dat ik schuldig was. Ik keek op naar de hemel en boven mij was een vertoornd God, Die gezworen had mij te straffen. ik keek naar beneden en zag een gapende hel, gereed om mij te verslinden. Ik zocht naar goede werken om mijn geweten gerust te stellen, maar tevergeefs. Door deel te nemen aan godsdienstige plechtigheden probeerde ik de angsten die ik inwendig voelde, te sussen, maar zonder gevolg. Mijn ziel was uitermate bedroefd, bijna tot stervens toe. Ik kon met Job gezegd hebben: ' Mijn ziel kiest de verworging meer dan het leven.' Dit was de grote vraag die mij altijd bezig hield: 'Ik heb gezondigd, God moet mij straffen. Hoe kan Hij rechtvaardig zijn, als Hij het niet doet? En omdat Hij rechtvaardig is, wat moet er van mij worden? ' Ten slotte hoorde ik die heerlijke woorden: ' Het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon reinigt van alle zonde.'
Wie heeft deze zuivere leiding van de Heilig Geest met een zondaar zo intens beleefd en opgeschreven? C.H. Spurgeon, de prins der predikers (1834-1892).
Spurgeon? De leraar die in de Metropolitan Tabernacle vaak voor 5 a 6000 toehoorders preekte, en ook wel de laatste van de Puriteinen wordt genoemd?
Reageert men niet met een zekere scepsis ten opzichte van deze leraar? Ja, het is ons bekend.
In het boekje getiteld 'De stem des bloeds' schrijft hij in zijn derde preek hoe de Heere hem zijn verlorenheid deed inleven en voor Christus plaats maakte. Hij beschrijft in zijn kostelijke verklaring over Mattheus 20:28, dat Gods rechtvaardigheid niet in het minst strijdt met Zijn liefde. Vervolgens merkt hij op: 'Wij kunnen echter nooit de volheid van de voldoening verstaan, als wij niet vooraf de bijbelse waarheid van Gods onmetelijke rechtvaardigheid hebben aangenomen.'
In zijn tweede preek schrijft hij hoe hij als jongen door genade overtuigd werd, en drie jaar geprobeerd had om in een weg van bidden en tranen Christus te vinden en vergeving deelachtig te worden. Doch dit alles was te vergeefs, totdat de Heere hem een weg buiten zichzelf in Christus aanwees. Hij schrijft ervan: 'Met de eenvoudige blik op Christus verwierp ik al mijn vorig vertrouwen (...).' Hij eindigt dit citaat met een waarschuwing: 'Zo moet het u ook gaan.'
U kunt zich afvragen of Spurgeon, als hij dit door Gods Geest had geleerd, dit dan ook in zijn preken naar voren bracht. We kunnen dit bevestigen. We denken aan wat de leraar Florentius Costerus ervan zegt: 'De krachtigste preken zijn die preken die naar de regel van Gods Woord gedaan worden, en voorkomen uit eigen gevoelen en bevinding!' Bevinding valt niet te loochenen, en we kunnen dit ook terugvinden in de preken van Spurgeon. We willen dit bevestigen met twee voorbeelden, anders wordt deze boekrecensie te lang. De eerste gaat over de overtuiging van onze verloren toestand: 'De beste aanbeveling voor een ziekenhuis is: ziekte. Als ik voor de deur sta en op het punt sta te bezwijken, dan heb ik niet de minste aanbeveling nodig voor het ziekenhuis: de deur vliegt open en ik word direct opgenomen. Zo is de overtuiging van uw verloren en verdorven toestand de enige aanbeveling die u nodig hebt om tot Christus te gaan' (blz 17)
De tweede handelt over de deugd van Gods rechtvaardigheid. Spurgeon schrijft dan: 'Kinderen vol vermoeienis en angst, wat u voelt is de goddelijke rechtvaardigheid die u vervolgt. En gelukkig dat u die voelt, want voor u predik ik nu het heerlijke Evangelie van de eeuwige gezegende God' (blz 54)
We hopen dat u het ons niet kwalijk neemt dat we het vorenstaande wat uitgebreid hebben neergeschreven. De reden waarom we dit doen, is omdat men onder ons nogal kritisch over Spurgeon denkt. Een vooroordeel zonder zijn preken gelezen te hebben is strijdig met Gods Woord. Al gauw wordt gezegd dat hij de mensen aanspoort om in Christus te geloven. Zijn wij als dienstknechten deze aansporing dan niet verplicht? We weten wel dat we door bepaalde mensen om die reden in een zeker hokje worden geplaatst. Dat zijn dan zo; als wij maar weten naar Gods Woord te zijn, doet bepaalde kritiek ons niet veel.
Overigens, Spurgeon is geen Arminiaan, want hij ageert duidelijk tegen hen (blz. 46,60, 61, 133). Verder protesteert hij krachtig tegen een predikant die had geroepen: 'Geloof! Geloof! Geloof! De mensen verlieten Gods huis, en zeiden: 'Ik ben een gelovig'. Echter zij konden geen rekenschap geven van de hoop die nin het was'(blz89)
Spurgeon roept terecht zondaars op tot bekering en geloof, maar voegt er dan wel het volgende aan toe, zoals we bijvoorbeeld op blz. 104 lezen: 'Mag God u helpen om dit te doen, om Christus wil.'
In het tweede boekje 'Aller oog zal hem zien' met als kernthema ' Christus' tweede komst', vindt u hetzelfde terug. We moeten echter eerlijk zeggen dat het vorige boekje ons meer aanspreekt. In het tweede boekje is Spurgeon zeer uitgebreid in zijn verklaring over verschillende teksten. We lezen behalve zeer behartigenswaardige zaken, ook uitdrukkingen die we voor rekening van de schrijven laten. Zo hebben we bijvoorbeeld onze vragen bij de zevende preek. De schrijver denkt dat het duizendjarig rijk begint na Zijn wederkomst. Die in Christus zijn gestorven zullen eerst opstaan, maar de overigen na duizend jaar. Er ligt dus een millennium tussen beide opstandingen. De schrijver gaat er vervolgens voorzichtig vanuit dat de Joden tot Christus bekeerd worden na Zijn wederkomst. We hebben hierover andere gedachten. Maar we zijn het met Spurgeon eens als hij schrijft dat een ding zeker is, namelijk dat de Heere komt.
Het is duidelijk dat de prins der predikers C.H. Spurgeon niet de zielenverklaarder J.C.Philpot is. Laatsgenoemde is een uitmuntende leraar, die de bevindelijke gangen zo helder heeft omschreven. Spurgeon daarentegen legt de tekst uitvoerig uit, en wijst tevens op de noodzaak om Christus te kennen.
Beiden zijn door de Heere geleerd. Gelijk elk vogeltje zingt zoals het gebekt is, zo preekt elke leraar naar de genade en gaven die de Heere hem gegeven heeft.
We houden zielsveel van Philpot, maar hebben ook Spurgeon hoog. We moeten de ene leraar niet met de andere vergelijken en hem daarom afkeuren. Het is beter om aan de Heere te vragen of Hij de inhoud van de preken aan ons hart wil heiligen.
Ds. J. Roos
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
huisman schreef:Dit was toch wel de grootste verrassing van DWS in deze eeuw.
Uit de Wachter Sions 19 augustus 2010:
BOEKBESPREKING C.H. Spurgeon, ' De stem des bloeds' 164 blz., en 'Aller oog zal Hem zien' 160 blz., Uitg. de Banier; per boek E19,90
Eens was mijn ziel beladen met zonde. Ik had tegen God gerebelleerd en zwaar overtreden. De verschrikkingen van de wet grepen mij aan, mijn geweten benauwde mij. Ik zag dat ik schuldig was. Ik keek op naar de hemel en boven mij was een vertoornd God, Die gezworen had mij te straffen. ik keek naar beneden en zag een gapende hel, gereed om mij te verslinden. Ik zocht naar goede werken om mijn geweten gerust te stellen, maar tevergeefs. Door deel te nemen aan godsdienstige plechtigheden probeerde ik de angsten die ik inwendig voelde, te sussen, maar zonder gevolg. Mijn ziel was uitermate bedroefd, bijna tot stervens toe. Ik kon met Job gezegd hebben: ' Mijn ziel kiest de verworging meer dan het leven.' Dit was de grote vraag die mij altijd bezig hield: 'Ik heb gezondigd, God moet mij straffen. Hoe kan Hij rechtvaardig zijn, als Hij het niet doet? En omdat Hij rechtvaardig is, wat moet er van mij worden? ' Ten slotte hoorde ik die heerlijke woorden: ' Het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon reinigt van alle zonde.'
Wie heeft deze zuivere leiding van de Heilig Geest met een zondaar zo intens beleefd en opgeschreven? C.H. Spurgeon, de prins der predikers (1834-1892).
Spurgeon? De leraar die in de Metropolitan Tabernacle vaak voor 5 a 6000 toehoorders preekte, en ook wel de laatste van de Puriteinen wordt genoemd?
Reageert men niet met een zekere scepsis ten opzichte van deze leraar? Ja, het is ons bekend.
In het boekje getiteld 'De stem des bloeds' schrijft hij in zijn derde preek hoe de Heere hem zijn verlorenheid deed inleven en voor Christus plaats maakte. Hij beschrijft in zijn kostelijke verklaring over Mattheus 20:28, dat Gods rechtvaardigheid niet in het minst strijdt met Zijn liefde. Vervolgens merkt hij op: 'Wij kunnen echter nooit de volheid van de voldoening verstaan, als wij niet vooraf de bijbelse waarheid van Gods onmetelijke rechtvaardigheid hebben aangenomen.'
In zijn tweede preek schrijft hij hoe hij als jongen door genade overtuigd werd, en drie jaar geprobeerd had om in een weg van bidden en tranen Christus te vinden en vergeving deelachtig te worden. Doch dit alles was te vergeefs, totdat de Heere hem een weg buiten zichzelf in Christus aanwees. Hij schrijft ervan: 'Met de eenvoudige blik op Christus verwierp ik al mijn vorig vertrouwen (...).' Hij eindigt dit citaat met een waarschuwing: 'Zo moet het u ook gaan.'
U kunt zich afvragen of Spurgeon, als hij dit door Gods Geest had geleerd, dit dan ook in zijn preken naar voren bracht. We kunnen dit bevestigen. We denken aan wat de leraar Florentius Costerus ervan zegt: 'De krachtigste preken zijn die preken die naar de regel van Gods Woord gedaan worden, en voorkomen uit eigen gevoelen en bevinding!' Bevinding valt niet te loochenen, en we kunnen dit ook terugvinden in de preken van Spurgeon. We willen dit bevestigen met twee voorbeelden, anders wordt deze boekrecensie te lang. De eerste gaat over de overtuiging van onze verloren toestand: 'De beste aanbeveling voor een ziekenhuis is: ziekte. Als ik voor de deur sta en op het punt sta te bezwijken, dan heb ik niet de minste aanbeveling nodig voor het ziekenhuis: de deur vliegt open en ik word direct opgenomen. Zo is de overtuiging van uw verloren en verdorven toestand de enige aanbeveling die u nodig hebt om tot Christus te gaan' (blz 17)
De tweede handelt over de deugd van Gods rechtvaardigheid. Spurgeon schrijft dan: 'Kinderen vol vermoeienis en angst, wat u voelt is de goddelijke rechtvaardigheid die u vervolgt. En gelukkig dat u die voelt, want voor u predik ik nu het heerlijke Evangelie van de eeuwige gezegende God' (blz 54)
We hopen dat u het ons niet kwalijk neemt dat we het vorenstaande wat uitgebreid hebben neergeschreven. De reden waarom we dit doen, is omdat men onder ons nogal kritisch over Spurgeon denkt. Een vooroordeel zonder zijn preken gelezen te hebben is strijdig met Gods Woord. Al gauw wordt gezegd dat hij de mensen aanspoort om in Christus te geloven. Zijn wij als dienstknechten deze aansporing dan niet verplicht? We weten wel dat we door bepaalde mensen om die reden in een zeker hokje worden geplaatst. Dat zijn dan zo; als wij maar weten naar Gods Woord te zijn, doet bepaalde kritiek ons niet veel.
Overigens, Spurgeon is geen Arminiaan, want hij ageert duidelijk tegen hen (blz. 46,60, 61, 133). Verder protesteert hij krachtig tegen een predikant die had geroepen: 'Geloof! Geloof! Geloof! De mensen verlieten Gods huis, en zeiden: 'Ik ben een gelovig'. Echter zij konden geen rekenschap geven van de hoop die nin het was'(blz89)
Spurgeon roept terecht zondaars op tot bekering en geloof, maar voegt er dan wel het volgende aan toe, zoals we bijvoorbeeld op blz. 104 lezen: 'Mag God u helpen om dit te doen, om Christus wil.'
In het tweede boekje 'Aller oog zal hem zien' met als kernthema ' Christus' tweede komst', vindt u hetzelfde terug. We moeten echter eerlijk zeggen dat het vorige boekje ons meer aanspreekt. In het tweede boekje is Spurgeon zeer uitgebreid in zijn verklaring over verschillende teksten. We lezen behalve zeer behartigenswaardige zaken, ook uitdrukkingen die we voor rekening van de schrijven laten. Zo hebben we bijvoorbeeld onze vragen bij de zevende preek. De schrijver denkt dat het duizendjarig rijk begint na Zijn wederkomst. Die in Christus zijn gestorven zullen eerst opstaan, maar de overigen na duizend jaar. Er ligt dus een millennium tussen beide opstandingen. De schrijver gaat er vervolgens voorzichtig vanuit dat de Joden tot Christus bekeerd worden na Zijn wederkomst. We hebben hierover andere gedachten. Maar we zijn het met Spurgeon eens als hij schrijft dat een ding zeker is, namelijk dat de Heere komt.
Het is duidelijk dat de prins der predikers C.H. Spurgeon niet de zielenverklaarder J.C.Philpot is. Laatsgenoemde is een uitmuntende leraar, die de bevindelijke gangen zo helder heeft omschreven. Spurgeon daarentegen legt de tekst uitvoerig uit, en wijst tevens op de noodzaak om Christus te kennen.
Beiden zijn door de Heere geleerd. Gelijk elk vogeltje zingt zoals het gebekt is, zo preekt elke leraar naar de genade en gaven die de Heere hem gegeven heeft.
We houden zielsveel van Philpot, maar hebben ook Spurgeon hoog. We moeten de ene leraar niet met de andere vergelijken en hem daarom afkeuren. Het is beter om aan de Heere te vragen of Hij de inhoud van de preken aan ons hart wil heiligen.
Ds. J. Roos
Ik meen dat predikers uit dezelfde lijn nooit echt anders hebben gezegd. Lees eens, of beluister
eens geestverwante predikerts als wijlen ds. W.C. Lamain.
Er wordt wel eens wat huiverig tegenover gestaan, maar dat is niet echt nodig, als men een goed
onderricht van de Waarheid hebt gehad. Staat men wat wankel, en neigt men naar andere
gedachten, dan kan men er inderdaad wel misbruik van maken. Dat merken ook de predikers die in
de lijn van onze vaderen spraken wel op.
Mooi stukje van dominee Roos.
Ik ken de Gereformeerde Gemeente in Nederland niet maar als je af gaat op de 'vooroordelen' die er heersen dan is het inderdaad een verrassend stukje.
Dan vraag ik me toch weer af waarom er een GerGem in Ned nodig is.
-DIA- schreef:Ik meen dat predikers uit dezelfde lijn nooit echt anders hebben gezegd. Lees eens, of beluister
eens geestverwante predikerts als wijlen ds. W.C. Lamain.
Er wordt wel eens wat huiverig tegenover gestaan, maar dat is niet echt nodig, als men een goed
onderricht van de Waarheid hebt gehad. Staat men wat wankel, en neigt men naar andere
gedachten, dan kan men er inderdaad wel misbruik van maken. Dat merken ook de predikers die in
de lijn van onze vaderen spraken wel op.
Toch klinkt hierin wel een beetje door dat de prediking van Spurgeon toch een beetje gevaarlijk is.
Je moet eerst de Waarheid goed kennen voordat je het kan lezen.
Is de prediking van Spurgeon dan niet de waarheid?
En als het de Waarheid is waarom maken we ons dan zorgen om de misbruik die ervan gemaakt kan worden?
Het Evangelie is toch het Woord van God Zelf? Moeten we dan niet vertrouwen dat God met Zijn Woord doet wat Hij wilt?
Er zit een spanningsveld met aan de ene kant:
- Prediking van het Evangelie met de oproep tot geloof en bekering. Dit is zelfs een bevel en een plicht. En ongeloof is een grote zonde.
Aan de andere kant:
- Geloof is een gave van God. Van nature liggen we dood in zonden en misdaden. We moeten door God uit onze doodstaat opgewekt worden. Alleen de 'van de Vader gegevenen" zullen tot Christus komen.
De ene keer wordt in een preek de ene kant benadrukt, een andere keer de andere kant.
Maar is het wel nodig dat wij dit helemaal verstandelijk moeten begrijpen? Je ziet dat als we dit theoretisch willen uitwerken, in leerstellingen etc. dat er allerlei discussies ontstaan over aanbod van genade, etc.
Je ziet ook eenzijdigheid ontstaan aan beide kanten. Aan de ene kant verzwijgen ze vaak de uitverkiezing, dat geloof een gave van God is en er een wedergeboorte nodig is. Maar aan de andere kant wordt de prediking van geloof en bekering een beetje aangepast omdat de angst voor remonstrantse invloeden groot is.
Ook graven we ons in de loopgraven van onze leerstellingen die afwijkend zijn van de andere kerkverbanden. Waardoor de weegschaal ook weer door kan slaan naar die onderwerpen.
Helaas DIA zit je er naast. In DWS van 19 oktober 1969 stond dit over Spurgeon geschreven (auteur B,E wie dat ook moge zijn)
n het mededelingenblad van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland van 23 maart 1944 schreef ds. Kersten over Spurgeon het volgende: X. heeft gehoord, dat Spurgeon niet zuiver is in de leer, en vraagt nader bescheid.
Spurgeon was in zijn tijd een machtige volksredenaar en heeft vele geschriften nagelaten. In een levensbeschrijving van hem is echter opgemerkt, dat hij voor allen iets had en daarom voor Gods volk niets. Hij behoort dan ook niet tot de aanbevolen schrijvers in onze kringen.
Tot zover ds. Kersten. We geloven wel, dat „onze kringen" nu erg klein geworden zijn en honderden kunnen nu in ''t minst niet meer begrijpen, hoe ds. Kersten heeft kunnen zeggen, dat hij voor „Gods volk" niets had. Een teken des tijds!
daarom was ik ook zo blij verrast met het artikel van ds J.Roos en schreef: "Dit was toch wel de grootste verrassing van DWS in deze eeuw."
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Panny schreef:Eigenlijk best jammer deze discussies over personen en kerkverbanden. Een wij tegen zij discussie.
Je zou bijna gaan denken dat er hele grote leerverschillen zijn tussen de GerGem en GerGem in Ned.
Toch geniet ik van de discussie tussen Eveline en Anker en leer van hen.
Wat leer je hier van? Ik alleen maar dat er veel ongegronde vooroordelen zijn over de GGiN, ik hoop voortkomend uit onwetendheid. Dat verrast met toch telkens weer. Ik geniet van een goede discussie, maar niet op deze manier, zoals de laatste postings van Eveline en mij.
Panny schreef:Eigenlijk best jammer deze discussies over personen en kerkverbanden. Een wij tegen zij discussie.
Je zou bijna gaan denken dat er hele grote leerverschillen zijn tussen de GerGem en GerGem in Ned.
Toch geniet ik van de discussie tussen Eveline en Anker en leer van hen.
Wat leer je hier van? Ik alleen maar dat er veel ongegronde vooroordelen zijn over de GGiN, ik hoop voortkomend uit onwetendheid. Dat verrast met toch telkens weer. Ik geniet van een goede discussie, maar niet op deze manier, zoals de laatste postings van Eveline en mij.
Eveline post m.i. niet op grond van vooroordelen en ik vind het toch een mooie discussie maar Shakespeare zei het al :beauty is in the eye of the beholder
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Panny schreef:Eigenlijk best jammer deze discussies over personen en kerkverbanden. Een wij tegen zij discussie.
Je zou bijna gaan denken dat er hele grote leerverschillen zijn tussen de GerGem en GerGem in Ned.
Toch geniet ik van de discussie tussen Eveline en Anker en leer van hen.
Wat leer je hier van? Ik alleen maar dat er veel ongegronde vooroordelen zijn over de GGiN, ik hoop voortkomend uit onwetendheid. Dat verrast met toch telkens weer. Ik geniet van een goede discussie, maar niet op deze manier, zoals de laatste postings van Eveline en mij.
Iedereen bekijkt en beoordeeld de wereld met bepaalde 'vooroordelen'.
Objectiviteit bestaat bijna niet. Ook al beseffen we dat vaak niet van onszelf.
Als ik jou reacties bijvoorbeeld leest dan merk ik dat jij vaak positiever reageert op de Gereformeerde Gemeente in Nederland als op de Gereformeerde Gemeente.
Zaken die mensen de Gereformeerde Gemeente in Nederland verwijten wijs jij vaak af en verwijt je vaak zelfs de Gereformeerde Gemeente.
Panny schreef:Eigenlijk best jammer deze discussies over personen en kerkverbanden. Een wij tegen zij discussie.
Je zou bijna gaan denken dat er hele grote leerverschillen zijn tussen de GerGem en GerGem in Ned.
Toch geniet ik van de discussie tussen Eveline en Anker en leer van hen.
Wat leer je hier van? Ik alleen maar dat er veel ongegronde vooroordelen zijn over de GGiN, ik hoop voortkomend uit onwetendheid. Dat verrast met toch telkens weer. Ik geniet van een goede discussie, maar niet op deze manier, zoals de laatste postings van Eveline en mij.
Iedereen bekijkt en beoordeeld de wereld met bepaalde 'vooroordelen'.
Objectiviteit bestaat bijna niet. Ook al beseffen we dat vaak niet van onszelf.
Als ik jou reacties bijvoorbeeld leest dan merk ik dat jij vaak positiever reageert op de Gereformeerde Gemeente in Nederland als op de Gereformeerde Gemeente.
Zaken die mensen de Gereformeerde Gemeente in Nederland verwijten wijs jij vaak af en verwijt je vaak zelfs de Gereformeerde Gemeente.
Was niet perse persoonlijk bedoeld maar alleen om duidelijk te maken dat bijna niemand objectief en zonder vooroordelen in zo'n discussie zit als je er zo dicht bij betrokken ben.
