Generale Synode Christelijke Gereformeerde Kerken 2024

[BSH]

Vanavond nog even rustig het hele vonnis van de rechter zitten lezen. Daar staan toch echt verstandige dingen in die hout snijden. Deze springt er voor mij wel uit:

Niet valt in te zien waarom hier geen bindende beslissing bij meerderheid van de stemmen genomen had kunnen worden, hetzij door de vaststelling dat kerken, die zich niet aan eerder genomen besluiten wilden conformeren, zich daarmee onttrokken aan het verband van de Christelijk Gereformeerde Kerken in Nederland, hetzij door te accepteren dat op de betrokken terreinen verschil van opvatting legitiem en daarmee ook acceptabel was en is.

Dit heb ik me zo vaak afgevraagd bij de discussies over al die ingewikkelde modellen; waarom neem je als synode niet een simpel besluit om of de 'ongehoorzame' kerken uit het verband te zetten, en als daar geen meerderheid voor is, te besluiten die kerken te gedogen. Het is namelijk of het één, of het ander.

Mijn indruk is dat dit wel gepolst is, maar dat duidelijk is geworden dat er voor het buiten het verband plaatsen geen meerderheid was. Dan, zo zegt de rechter, moet je het accepteren, want ook dat is een synodebesluit. Bestuurlijk gezien is het echt zo simpel als dat.

Dat er kerken zijn die dat niet kunnen dragen, dat is dan de volgende stap waar ze zelf een antwoord op moeten geven en niet één van de kerkelijke vergaderingen.

Ik ben het 100% met je eens, als het zo was geweest dat iedereen, echt iedere afgevaardigde van de GS, had moeten kiezen (blanco verboden) tussen de opties gedogen of eruit zetten. En daarbij zou gelden dat de kleinst mogelijke meerderheid voldoende was.

[helma]

Zijn/worden er weleens bidstonden gehouden voor de situatie in de Christelijke Gereformeerde Kerken? Ik zit met iets, ik hoop dat ik er geen mensen pijn mee doe. Maar het blijft me een soort van verbazen dat we met zijn allen naar een scheuring in slow motion zitten te kijken en dat de nood gereformeerde gezindte-breed toch nog zo houdbaar lijkt. Ik zeg het voorzichtig, want ik lees echt wel de grote pijn en de lijdensdruk van individuen in dit topic. Maar om het concreet te maken: dit topic wordt goed gelezen maar vergeleken met vrij recente dreigende scheuringen in bijvoorbeeld GGiN Opheusden en GG Kruiningen is het nog best wel peanuts. Het gesprek wordt overwegend rustig en netjes gevoerd, dat is in de deelnemers te prijzen, maar de paniek en hoogoplopende emotie die toch voorstelbaar zijn wanneer je kerkverband op omvallen staat, "mis" ik toch ook wel weer. Brandbrieven. Ik hoop dat het me niet kwalijk wordt genomen dat ik dit ter sprake breng; ik besef dat ik er in individuele gevallen volkomen naast kan zitten. Ik vraag het ook aan mezelf, trouwens. We zouden toch in zak en as moeten zitten, geen hap meer door onze keel kunnen krijgen om de verbreking van Jacob die nu zo tastbaar wordt en die als een zwaar geladen wolk boven ons hangt, bijna klaar om ongenadig los te barsten?

Is er bij velen ten diepste berusting, zo van: dit is toch niet meer te redden? Murwheid? Of constateer ik dat ten onrechte? Als ik gecorrigeerd moet worden zou me dat in dit geval een zaak van grote vreugde zijn.

Voor de laatste synode vergaderingen zijn er gebedsbijeenkomsten geweest. Er is gebeden en uitgezien naar een wonder.
Na de laatste synode vergadering is de breuk die men vreesde definitief vastgesteld.
Nu is het niet meer de vraag: Kunnen we nog samen verder (en hoe dan) maar: hoe gaat het kerkelijk leven er na de breuk uitzien.
Dat is toch wel een heel andere situatie als wanneer er nog hoop zou zijn op herstel.
De emoties zijn niet meer zo heftig als in het begin. Het rouwproces was al veel eerder in gang gezet.


En ik ga er van uit dat in alle plaatselijke kerken nog steeds gebeden wordt.

[Bertiel]

En ik ga er van uit dat in alle plaatselijke kerken nog steeds gebeden wordt.

niet enkel in de CGK

[huisman]

Vanavond nog even rustig het hele vonnis van de rechter zitten lezen. Daar staan toch echt verstandige dingen in die hout snijden. Deze springt er voor mij wel uit:

Niet valt in te zien waarom hier geen bindende beslissing bij meerderheid van de stemmen genomen had kunnen worden, hetzij door de vaststelling dat kerken, die zich niet aan eerder genomen besluiten wilden conformeren, zich daarmee onttrokken aan het verband van de Christelijk Gereformeerde Kerken in Nederland, hetzij door te accepteren dat op de betrokken terreinen verschil van opvatting legitiem en daarmee ook acceptabel was en is.

Dit heb ik me zo vaak afgevraagd bij de discussies over al die ingewikkelde modellen; waarom neem je als synode niet een simpel besluit om of de 'ongehoorzame' kerken uit het verband te zetten, en als daar geen meerderheid voor is, te besluiten die kerken te gedogen. Het is namelijk of het één, of het ander.

Mijn indruk is dat dit wel gepolst is, maar dat duidelijk is geworden dat er voor het buiten het verband plaatsen geen meerderheid was. Dan, zo zegt de rechter, moet je het accepteren, want ook dat is een synodebesluit. Bestuurlijk gezien is het echt zo simpel als dat.

Dat er kerken zijn die dat niet kunnen dragen, dat is dan de volgende stap waar ze zelf een antwoord op moeten geven en niet één van de kerkelijke vergaderingen.

Eens. Maar laat de kerkorde het buitenverband plaatsen van gemeenten door een synode wel toe? Nee.

Dus dan accepteert Rijnsburg niet het gedogen en stappen ze eruit.

Dat klopt, ik had het beter moeten formuleren, zoals de rechter dat ook deed. De synode kan het vaststellen (of constateren), maar niet actief 'eruit zetten'. Blijkbaar vindt de rechter dat dit niet duidelijk genoeg is gebeurd.

Je doet met je suggestie geen recht aan het ‘eigene’ van de CGK. Wij hebben elkaar tot het uiterste willen vasthouden. Vandaar de instelling taakgroep Samen Kerkzijn na de synode van 2019/22 . Vandaar de instelling van de commissie toekomst kerkverband. Nu het verwijt krijgen dat midden/rechts niet heeft doorgepakt vind ik uiterst bevreemdend. Dat de rechter dit zegt begrijp ik maar dat jij dit de CGK verwijt vind ik ingewikkeld. Juist links/midden heeft steeds benadrukt dat vermaning alleen en uitsluitend via de classes mag gaan. Het weigeren van lastbrieven werd direct aangevochten als onrechtmatig enz.

Jouw verwijt raakt mij echt omdat het voorbijgaat aan hoe wij binnen de CGK altijd hebben geprobeerd om elkaar vast te houden. Tot in het onmogelijke. Nu is het helaas voorbij vanwege de ongehoorzaamheid aan de Schrift.

[JanRap]

Zijn/worden er weleens bidstonden gehouden voor de situatie in de Christelijke Gereformeerde Kerken? Ik zit met iets, ik hoop dat ik er geen mensen pijn mee doe. Maar het blijft me een soort van verbazen dat we met zijn allen naar een scheuring in slow motion zitten te kijken en dat de nood gereformeerde gezindte-breed toch nog zo houdbaar lijkt. Ik zeg het voorzichtig, want ik lees echt wel de grote pijn en de lijdensdruk van individuen in dit topic. Maar om het concreet te maken: dit topic wordt goed gelezen maar vergeleken met vrij recente dreigende scheuringen in bijvoorbeeld GGiN Opheusden en GG Kruiningen is het nog best wel peanuts. Het gesprek wordt overwegend rustig en netjes gevoerd, dat is in de deelnemers te prijzen, maar de paniek en hoogoplopende emotie die toch voorstelbaar zijn wanneer je kerkverband op omvallen staat, "mis" ik toch ook wel weer. Brandbrieven. Ik hoop dat het me niet kwalijk wordt genomen dat ik dit ter sprake breng; ik besef dat ik er in individuele gevallen volkomen naast kan zitten. Ik vraag het ook aan mezelf, trouwens. We zouden toch in zak en as moeten zitten, geen hap meer door onze keel kunnen krijgen om de verbreking van Jacob die nu zo tastbaar wordt en die als een zwaar geladen wolk boven ons hangt, bijna klaar om ongenadig los te barsten?

Is er bij velen ten diepste berusting, zo van: dit is toch niet meer te redden? Murwheid? Of constateer ik dat ten onrechte? Als ik gecorrigeerd moet worden zou me dat in dit geval een zaak van grote vreugde zijn.

Je kunt de vraag eenvoudig zelf beantwoorden, Job. Ik meen dat je lid bent van de GG. Zou de rechterflank van de CGK wat jou betreft welkom zijn in de GG? En zo ja, wie nog net wel, en wie net niet meer, en waarom?
(De mate van complexiteit van je antwoord op deze vragen is direct ook omgekeerd evenredig met de geloofwaardigheid van de vragen die je hierboven opwerpt.)

@Job, Uw noodkreet is herkenbaar: Hoe kan het zijn dat niet veel meer mensen zeer grote zorgen en diep verdriet hebben over de situatie in de CGK? Zou het er mee te maken kunnen hebben dat anno 2025 het kerkbegrip volkomen ontbreekt bij de jongere generatie? Die denken echt ( generaliserend gesproken ) dat alle denominaties hetzelfde zijn. Het is ook verbijsterend hoe gemakkelijk er wordt geschwitcht tussen denominaties. ( dit zie ik in de PKN). Juist bij hen die het reformatorisch belijden aanhangen is er vanouds een nadenken over de kerk. Nog steeds ook een gevolg van de breuk met Rome. Rome verweet het de reformatoren dat ze braken met de kerk. De reformatoren hebben heel veel nagedacht over de kerk om zich te verdedigen tegenover Rome. Zie bijvoorbeeld hoeveel Calvijn erover schreef in de Institutie. In zijn voetspoor (aandacht voor de locus van de kerk), gingen ook van Genderen en Velema in hun onvolprezen Beknopte Gereformeerde Dogmatiek. Ook bij hen zie je het diepe besef dat de kerk een planting van God is. Maar ik ben bang dat de Beknopte Gerefomeerde Dogmatiek links is ingehaald in delen van de CGK. Het behoort trouwens ook tot de verdiensten van ds. G.H. Kersten dat ook hij een man was van de kerk. In zijn denken nam de kerk een grote plaats in. Of hij de juiste keuzes maakte gaat het hier niet over. Ik heb het idee dat ook de belangstelling voor de kerkgeschiedenis zeer sterk verminderd is. Als er een studiedag is over een kerkhistorisch onderwerp zie je dat het publiek over het algemeen sterk vergrijsd is

[Middenrefo]

Vanavond nog even rustig het hele vonnis van de rechter zitten lezen. Daar staan toch echt verstandige dingen in die hout snijden. Deze springt er voor mij wel uit:



Dit heb ik me zo vaak afgevraagd bij de discussies over al die ingewikkelde modellen; waarom neem je als synode niet een simpel besluit om of de 'ongehoorzame' kerken uit het verband te zetten, en als daar geen meerderheid voor is, te besluiten die kerken te gedogen. Het is namelijk of het één, of het ander.

Mijn indruk is dat dit wel gepolst is, maar dat duidelijk is geworden dat er voor het buiten het verband plaatsen geen meerderheid was. Dan, zo zegt de rechter, moet je het accepteren, want ook dat is een synodebesluit. Bestuurlijk gezien is het echt zo simpel als dat.

Dat er kerken zijn die dat niet kunnen dragen, dat is dan de volgende stap waar ze zelf een antwoord op moeten geven en niet één van de kerkelijke vergaderingen.

Eens. Maar laat de kerkorde het buitenverband plaatsen van gemeenten door een synode wel toe? Nee.

Dus dan accepteert Rijnsburg niet het gedogen en stappen ze eruit.

Dat klopt, ik had het beter moeten formuleren, zoals de rechter dat ook deed. De synode kan het vaststellen (of constateren), maar niet actief 'eruit zetten'. Blijkbaar vindt de rechter dat dit niet duidelijk genoeg is gebeurd.

Je doet met je suggestie geen recht aan het ‘eigene’ van de CGK. Wij hebben elkaar tot het uiterste willen vasthouden. Vandaar de instelling taakgroep Samen Kerkzijn na de synode van 2019/22 . Vandaar de instelling van de commissie toekomst kerkverband. Nu het verwijt krijgen dat midden/rechts niet heeft doorgepakt vind ik uiterst bevreemdend. Dat de rechter dit zegt begrijp ik maar dat jij dit de CGK verwijt vind ik ingewikkeld. Juist links/midden heeft steeds benadrukt dat vermaning alleen en uitsluitend via de classes mag gaan. Het weigeren van lastbrieven werd direct aangevochten als onrechtmatig enz.

Jouw verwijt raakt mij echt omdat het voorbijgaat aan hoe wij binnen de CGK altijd hebben geprobeerd om elkaar vast te houden. Tot in het onmogelijke. Nu is het helaas voorbij vanwege de ongehoorzaamheid aan de Schrift.

Het is geen verwijt. Het is een constatering dat er geen andere manier is dan één van die twee. Als de eerste niet lukt dan is feitelijk de tweede optie aangenomen, gedogen. Wie dat niet kan dragen heeft verder niet veel opties.

[MidMid]

Dank voor je reactie. De toon is sympathiek en inhoud geeft er blijk van tegemoet proberen te komen. Hoe kijk je zelf aan tegen het feit dat de scheur nu in werkelijkheid niet gaat lopen langs de lijn van 'Schriftgezag (...) eerder zonde heeft genoemd' maar veel breder. Immers onder de kerken waarvan afgescheurd wordt, zijn er ook tientallen die binnen de gehanteerde vierslag passen. Geeft dat bij jou ook nog aarzeling over de gekozen en ingeslagen weg?

De scheur loopt voor mij wel langs de lijn van het Schriftgezag. Dat allerlei gemeenten en predikanten die zich enerzijds willen houden aan Schrift, belijdenis, kerkorde en synodebesluiten toch anderzijds kunnen dragen dat zij medeverantwoordelijk worden voor de woordbreuk, veronachtzaming van de tucht en praktijken die de Schrift zonde noemt (en het gevaar lopen erin meegezogen te worden) kan ik persoonlijk niet goed begrijpen. Maar dat zal vast mijn beperkte blik zijn. Het komt mij voor dat de CGK dan zou worden tot een mini-PKN; m.a.w.: dan is er echt geen enkele reden meer om apart naast de PKN te blijven bestaan. En omdat ik (net als @huisman las ik net) op geen enkele wijze over hervormde genen beschik, kan ik dat niet meemaken. De CGK is een kerkverband dat rechtstreeks uit de Afscheiding voortkomt. Geloofwaardige voortzetting van dit kerkverband en haar bestaansrecht is er alleen maar op 'de gronden der scheiding', zoals ds. Hendrik de Cock daarover sprak. Kortom: ik denk dat ik vooral een andere visie heb op de bestaansgrond en de bestaansreden van de CGK naast wat dan heet 'de vaderlandse kerk'.

Mijn vraag was iets meer specifiek.
De scheur kan bedoeld zijn om te lopen langs de lijn van het Schriftgezag. Maar de praktijk laat iets anders zien.
Nog los van het gegeven dat het Schriftgezag hier niet 'generaal synodaal' in het geding is; in ieder geval niet in concrete uitspraken.

Ik heb niet het idee dat de 'blijvers' mede-verantwoordelijkheid willen dragen voor het afwijken. Maar dat zij de overtuiging hebben dat de weg naar een oplossing een andere moet zijn. Overigens vind ik het mede-verantwoordelijk zijn ook wel een ingewikkelde. Daarin zie ik namelijk een verschuiving ten opzichte van eerdere perioden in onze kerken. Daar zie ik een beweging naar meer synodaal denken. Verantwoordelijkheid kun je ook té groot maken.

En qua kerkbegrip... tja, het unieke van de CGK zit niet in de pluriformiteit maar in de vinding en binding van elkaar in Schrift en belijdenis - ondanks alle uiterlijke verscheidenheid! Ook ik heb geen Hervormd bloed. 'k Kom zelf uit een CGK familie. Wat daarin mij altijd is bijgebleven is de blik naar buiten, waar kun je verenigen, waar kun je elkaar vinden en ontmoeten rond het hart van Schrift en belijdenis. 't Is niet voor niets dat binnen onze kerkelijke geschiedenis steeds meer de oecumene werd gezocht - daar waar die herkenning in Schrift en belijden er was. Puur de focus leggen op het afscheiden in de afscheiding doet geen recht aan de historie. De bedoeling was om eens weer te kunnen terugkeren. De afscheiding bestaat in het recht dat er wordt gezocht naar terugkeer. Wanneer dat laatste wordt vergeten en de afscheiding doel in zichzelf wordt, is de afscheiding failliet!

[Evangelist]

Dank voor je reactie. De toon is sympathiek en inhoud geeft er blijk van tegemoet proberen te komen. Hoe kijk je zelf aan tegen het feit dat de scheur nu in werkelijkheid niet gaat lopen langs de lijn van 'Schriftgezag (...) eerder zonde heeft genoemd' maar veel breder. Immers onder de kerken waarvan afgescheurd wordt, zijn er ook tientallen die binnen de gehanteerde vierslag passen. Geeft dat bij jou ook nog aarzeling over de gekozen en ingeslagen weg?

De scheur loopt voor mij wel langs de lijn van het Schriftgezag. Dat allerlei gemeenten en predikanten die zich enerzijds willen houden aan Schrift, belijdenis, kerkorde en synodebesluiten toch anderzijds kunnen dragen dat zij medeverantwoordelijk worden voor de woordbreuk, veronachtzaming van de tucht en praktijken die de Schrift zonde noemt (en het gevaar lopen erin meegezogen te worden) kan ik persoonlijk niet goed begrijpen. Maar dat zal vast mijn beperkte blik zijn. Het komt mij voor dat de CGK dan zou worden tot een mini-PKN; m.a.w.: dan is er echt geen enkele reden meer om apart naast de PKN te blijven bestaan. En omdat ik (net als @huisman las ik net) op geen enkele wijze over hervormde genen beschik, kan ik dat niet meemaken. De CGK is een kerkverband dat rechtstreeks uit de Afscheiding voortkomt. Geloofwaardige voortzetting van dit kerkverband en haar bestaansrecht is er alleen maar op 'de gronden der scheiding', zoals ds. Hendrik de Cock daarover sprak. Kortom: ik denk dat ik vooral een andere visie heb op de bestaansgrond en de bestaansreden van de CGK naast wat dan heet 'de vaderlandse kerk'.

Mijn vraag was iets meer specifiek.
De scheur kan bedoeld zijn om te lopen langs de lijn van het Schriftgezag. Maar de praktijk laat iets anders zien.
Nog los van het gegeven dat het Schriftgezag hier niet 'generaal synodaal' in het geding is; in ieder geval niet in concrete uitspraken.

Dat erken ik allemaal, zie mijn vorige posts. Maar je vroeg specifiek naar mijn eigen visie. Daarin geef ik aan hoe het voor mij persoonlijk ligt.

Ik heb niet het idee dat de 'blijvers' mede-verantwoordelijkheid willen dragen voor het afwijken. Maar dat zij de overtuiging hebben dat de weg naar een oplossing een andere moet zijn. Overigens vind ik het mede-verantwoordelijk zijn ook wel een ingewikkelde. Daarin zie ik namelijk een verschuiving ten opzichte van eerdere perioden in onze kerken. Daar zie ik een beweging naar meer synodaal denken. Verantwoordelijkheid kun je ook té groot maken.

Dat is een opvatting die ik niet deel. Wel klopt het dat het nu gaat over zaken, waarvan de kerken altijd hebben gezegd dat afwijken daarvan niet mogelijk is om gezamenlijk kerk te zijn naar gereformeerd model.

En qua kerkbegrip... tja, het unieke van de CGK zit niet in de pluriformiteit maar in de vinding en binding van elkaar in Schrift en belijdenis - ondanks alle uiterlijke verscheidenheid! Ook ik heb geen Hervormd bloed. 'k Kom zelf uit een CGK familie. Wat daarin mij altijd is bijgebleven is de blik naar buiten, waar kun je verenigen, waar kun je elkaar vinden en ontmoeten rond het hart van Schrift en belijdenis. 't Is niet voor niets dat binnen onze kerkelijke geschiedenis steeds meer de oecumene werd gezocht - daar waar die herkenning in Schrift en belijden er was. Puur de focus leggen op het afscheiden in de afscheiding doet geen recht aan de historie. De bedoeling was om eens weer te kunnen terugkeren. De afscheiding bestaat in het recht dat er wordt gezocht naar terugkeer. Wanneer dat laatste wordt vergeten en de afscheiding doel in zichzelf wordt, is de afscheiding failliet!

Ik denk dat je met dit deel van je post de geschiedenis van de Afscheiding en van de CGK een beetje herschrijft vanuit het heden. Er is altijd een bepaalde mate van pluriformiteit geweest; ook het zoeken van elkaar. Maar altijd binnen Schrift en belijdenis. Dat hiervoor binnenkerkelijk de kerkorde en de synodale besluiten de grenzen zijn, is ook altijd evident geweest. Dat laatste is sinds een jaar of zeven niet meer het geval in een snel groeiende groep gemeenten.
Wat je over de Afscheiding naar voren brengt, is echt onjuist. In de Acte van Afscheiding van of Wederkeer wordt het woordje 'Wederkeer' vaak begrepen als iets dat in de toekomst ligt. Zo eindigt de Acte ook. Eerst wordt gezegd dat de NHK niet meer voldoet aan de kenmerken van de ware kerk (art. 29 NGB). Vervolgens is de daad van afscheiding tegelijk (!) de wederkeer tot de 'gronden der vaderen', dat wil zeggen: het afscheiden = wederkeren naar de kerk van de Reformatie, zoals dat op de Nationale Synode van Dordrecht in verschillende bepalende besluiten is vastgelegd. Dat besluit van Afscheiding kan hooguit ongedaan gemaakt worden, wanneer de NHK 'terugkeert tot de ware dienst des Heeren'. Kortom: de NHK als geheel werd niet meer gezien als een ware kerk naar art. 29 NGB. Dat is de NHK (en later de PKN) als geheel ook nooit meer geworden. (Wel is altijd erkend dat er ware dienaren van God in die kerk waren en zijn.) Kortom: dat woordje 'wederkeer' kan niet nu als aansporing gebruikt worden, alsof in 1834 al bedoeld moet zijn geweest dat wij nu terug moeten keren naar de NHK/PKN. (Dit overigens nog los van de vraag, of de HHK misschien de voortzetting is van de NHK.)

[MidMid]

Dank voor je reactie. De toon is sympathiek en inhoud geeft er blijk van tegemoet proberen te komen. Hoe kijk je zelf aan tegen het feit dat de scheur nu in werkelijkheid niet gaat lopen langs de lijn van 'Schriftgezag (...) eerder zonde heeft genoemd' maar veel breder. Immers onder de kerken waarvan afgescheurd wordt, zijn er ook tientallen die binnen de gehanteerde vierslag passen. Geeft dat bij jou ook nog aarzeling over de gekozen en ingeslagen weg?

De scheur loopt voor mij wel langs de lijn van het Schriftgezag. Dat allerlei gemeenten en predikanten die zich enerzijds willen houden aan Schrift, belijdenis, kerkorde en synodebesluiten toch anderzijds kunnen dragen dat zij medeverantwoordelijk worden voor de woordbreuk, veronachtzaming van de tucht en praktijken die de Schrift zonde noemt (en het gevaar lopen erin meegezogen te worden) kan ik persoonlijk niet goed begrijpen. Maar dat zal vast mijn beperkte blik zijn. Het komt mij voor dat de CGK dan zou worden tot een mini-PKN; m.a.w.: dan is er echt geen enkele reden meer om apart naast de PKN te blijven bestaan. En omdat ik (net als @huisman las ik net) op geen enkele wijze over hervormde genen beschik, kan ik dat niet meemaken. De CGK is een kerkverband dat rechtstreeks uit de Afscheiding voortkomt. Geloofwaardige voortzetting van dit kerkverband en haar bestaansrecht is er alleen maar op 'de gronden der scheiding', zoals ds. Hendrik de Cock daarover sprak. Kortom: ik denk dat ik vooral een andere visie heb op de bestaansgrond en de bestaansreden van de CGK naast wat dan heet 'de vaderlandse kerk'.

Mijn vraag was iets meer specifiek.
De scheur kan bedoeld zijn om te lopen langs de lijn van het Schriftgezag. Maar de praktijk laat iets anders zien.
Nog los van het gegeven dat het Schriftgezag hier niet 'generaal synodaal' in het geding is; in ieder geval niet in concrete uitspraken.

Dat erken ik allemaal, zie mijn vorige posts. Maar je vroeg specifiek naar mijn eigen visie. Daarin geef ik aan hoe het voor mij persoonlijk ligt.

Ik heb niet het idee dat de 'blijvers' mede-verantwoordelijkheid willen dragen voor het afwijken. Maar dat zij de overtuiging hebben dat de weg naar een oplossing een andere moet zijn. Overigens vind ik het mede-verantwoordelijk zijn ook wel een ingewikkelde. Daarin zie ik namelijk een verschuiving ten opzichte van eerdere perioden in onze kerken. Daar zie ik een beweging naar meer synodaal denken. Verantwoordelijkheid kun je ook té groot maken.

Dat is een opvatting die ik niet deel. Wel klopt het dat het nu gaat over zaken, waarvan de kerken altijd hebben gezegd dat afwijken daarvan niet mogelijk is om gezamenlijk kerk te zijn naar gereformeerd model.

En qua kerkbegrip... tja, het unieke van de CGK zit niet in de pluriformiteit maar in de vinding en binding van elkaar in Schrift en belijdenis - ondanks alle uiterlijke verscheidenheid! Ook ik heb geen Hervormd bloed. 'k Kom zelf uit een CGK familie. Wat daarin mij altijd is bijgebleven is de blik naar buiten, waar kun je verenigen, waar kun je elkaar vinden en ontmoeten rond het hart van Schrift en belijdenis. 't Is niet voor niets dat binnen onze kerkelijke geschiedenis steeds meer de oecumene werd gezocht - daar waar die herkenning in Schrift en belijden er was. Puur de focus leggen op het afscheiden in de afscheiding doet geen recht aan de historie. De bedoeling was om eens weer te kunnen terugkeren. De afscheiding bestaat in het recht dat er wordt gezocht naar terugkeer. Wanneer dat laatste wordt vergeten en de afscheiding doel in zichzelf wordt, is de afscheiding failliet!

Ik denk dat je met dit deel van je post de geschiedenis van de Afscheiding en van de CGK een beetje herschrijft vanuit het heden. Er is altijd een bepaalde mate van pluriformiteit geweest; ook het zoeken van elkaar. Maar altijd binnen Schrift en belijdenis. Dat hiervoor binnenkerkelijk de kerkorde en de synodale besluiten de grenzen zijn, is ook altijd evident geweest. Dat laatste is sinds een jaar of zeven niet meer het geval in een snel groeiende groep gemeenten.
Wat je over de Afscheiding naar voren brengt, is echt onjuist. In de Acte van Afscheiding van of Wederkeer wordt het woordje 'Wederkeer' vaak begrepen als iets dat in de toekomst ligt. Zo eindigt de Acte ook. Eerst wordt gezegd dat de NHK niet meer voldoet aan de kenmerken van de ware kerk (art. 29 NGB). Vervolgens is de daad van afscheiding tegelijk (!) de wederkeer tot de 'gronden der vaderen', dat wil zeggen: het afscheiden = wederkeren naar de kerk van de Reformatie, zoals dat op de Nationale Synode van Dordrecht in verschillende bepalende besluiten is vastgelegd. Dat besluit van Afscheiding kan hooguit ongedaan gemaakt worden, wanneer de NHK 'terugkeert tot de ware dienst des Heeren'. Kortom: de NHK als geheel werd niet meer gezien als een ware kerk naar art. 29 NGB. Dat is de NHK (en later de PKN) als geheel ook nooit meer geworden. (Wel is altijd erkend dat er ware dienaren van God in die kerk waren en zijn.) Kortom: dat woordje 'wederkeer' kan niet nu als aansporing gebruikt worden, alsof in 1834 al bedoeld moet zijn geweest dat wij nu terug moeten keren naar de NHK/PKN. (Dit overigens nog los van de vraag, of de HHK misschien de voortzetting is van de NHK.)

Dan vat ik het voor mijzelf maar zo samen dat er bij jou - nu blijkt dat de scheur zich breder trekt dan ongehoorzame gemeente - geen aarzeling is over de gekozen en ingeslagen weg maar wel onbegrip tegenover hen die blijven bij wat ze altijd waren en niet meegaan in de scheuring.

En over wederkeer. Er wordt daarover meer gezegd dan enkel in het licht van de NHK 'en verklaren tevens gemeenschap te willen uitoefenen met alle ware Gereformeerde ledematen, en zich te willen vereenigen met elke op Gods onfeilbaar woord gegronde vergadering, aan wat plaatze God dezelve ook vereenigd heeft, betuigende met dezen, dat wij ons in alles houden'. Hier wordt een 'inspanningsverplichting' omschreven, die vanaf het begin bij deze kerken een plek had.

[Evangelist]

Dan vat ik het voor mijzelf maar zo samen dat er bij jou - nu blijkt dat de scheur zich breder trekt dan ongehoorzame gemeenten - geen aarzeling is over de gekozen en ingeslagen weg maar wel onbegrip tegenover hen die blijven bij wat ze altijd waren en niet meegaan in de scheuring.

Deze samenvatting laat ik verder voor jouw rekening. Ik herken me er voor een belangrijk punt niet in. Ik ken inderdaad geen aarzeling over de route die Rijnsburg nu wijst. Maar ik betoog tegelijkertijd dat ik daarmee wil blijven die ik altijd was en dat ik niet meega in een scheuring. De scheuring is in gang gezet door gemeenten die ondanks alles (dat ga ik niet meer herhalen) welbewust zijn afgeweken van de Schrift, de belijdenis, de kerkorde en de synodebesluiten. Als andere kerken zich daarmee wel kunnen verbinden, dan moet ik dat accepteren; ik kan dat in geweten niet.

En over wederkeer. Er wordt daarover meer gezegd dan enkel in het licht van de NHK 'en verklaren tevens gemeenschap te willen uitoefenen met alle ware Gereformeerde ledematen, en zich te willen vereenigen met elke op Gods onfeilbaar woord gegronde vergadering, aan wat plaatze God dezelve ook vereenigd heeft, betuigende met dezen, dat wij ons in alles houden'. Hier wordt een 'inspanningsverplichting' omschreven, die vanaf het begin bij deze kerken een plek had.

Zekere, en dat ontken ik ook niet. "...alle ware Gereformeerde ledematen...met elke op Gods onfeilbare woord gegronde vergadering..." Daar zit precies het pijnpunt!

[MidMid]

Dan vat ik het voor mijzelf maar zo samen dat er bij jou - nu blijkt dat de scheur zich breder trekt dan ongehoorzame gemeenten - geen aarzeling is over de gekozen en ingeslagen weg maar wel onbegrip tegenover hen die blijven bij wat ze altijd waren en niet meegaan in de scheuring.

Deze samenvatting laat ik verder voor jouw rekening. Ik herken me er voor een belangrijk punt niet in. Ik ken inderdaad geen aarzeling over de route die Rijnsburg nu wijst. Maar ik betoog tegelijkertijd dat ik daarmee wil blijven die ik altijd was en dat ik niet meega in een scheuring. De scheuring is in gang gezet door gemeenten die ondanks alles (dat ga ik niet meer herhalen) welbewust zijn afgeweken van de Schrift, de belijdenis, de kerkorde en de synodebesluiten. Als andere kerken zich daarmee wel kunnen verbinden, dan moet ik dat accepteren; ik kan dat in geweten niet.

En over wederkeer. Er wordt daarover meer gezegd dan enkel in het licht van de NHK 'en verklaren tevens gemeenschap te willen uitoefenen met alle ware Gereformeerde ledematen, en zich te willen vereenigen met elke op Gods onfeilbaar woord gegronde vergadering, aan wat plaatze God dezelve ook vereenigd heeft, betuigende met dezen, dat wij ons in alles houden'. Hier wordt een 'inspanningsverplichting' omschreven, die vanaf het begin bij deze kerken een plek had.

Zekere, en dat ontken ik ook niet. "...alle ware Gereformeerde ledematen...met elke op Gods onfeilbare woord gegronde vergadering..." Daar zit precies het pijnpunt!

In dit zo te stellen, ga je toch veel verder dan welke GS tot nu toe heeft gedaan? Want als ik je goed lees, stel je dat de kerken die ongehoorzaam zijn geen 'ware Gereformeerde ledematen meer zijn of niet meer een in Gods onfeilbare woord gegronde vergadering'... (Waarbij die gegronde vergadering natuurlijk gaat over God die uit alle volken zichzelf een gemeente vergadert.) Daar schrik ik wel van.

[DDD]

Dat begrijp ik dan weer niet. Het is toch overduidelijk dat de CG-Beraad broeders menen dat de linkerflank zich buiten de grenzen van de ware kerk begeeft?

[MidMid]

Dat begrijp ik dan weer niet. Het is toch overduidelijk dat de CG-Beraad broeders menen dat de linkerflank zich buiten de grenzen van de ware kerk begeeft?

Misschien dat ik voor mijzelf die conclusie wel onbewust eens heb getrokken. Maar zo zwart op wit zien staan dat door mede-huisgenoten de anderen als valse kerk worden getypeerd is nog iets anders dan dat ik vermoed dat dit zo in hun gedachten speelt.

[Middenrefo]

Dat begrijp ik dan weer niet. Het is toch overduidelijk dat de CG-Beraad broeders menen dat de linkerflank zich buiten de grenzen van de ware kerk begeeft?

Misschien dat ik voor mijzelf die conclusie wel onbewust eens heb getrokken. Maar zo zwart op wit zien staan dat door mede-huisgenoten de anderen als valse kerk worden getypeerd is nog iets anders dan dat ik vermoed dat dit zo in hun gedachten speelt.

Ik heb de indruk dat dit meer gedacht wordt dan we denken. Het wordt ook steeds vaker impliciet uitgesproken, bijvoorbeeld als vraag. En ik hoor het ook al expliciet. Dat laatste waardeer ik in zekere zin, omdat we dan tenminste weten waar we aan toe zijn.

[Evangelist]

Dat begrijp ik dan weer niet. Het is toch overduidelijk dat de CG-Beraad broeders menen dat de linkerflank zich buiten de grenzen van de ware kerk begeeft?

Misschien dat ik voor mijzelf die conclusie wel onbewust eens heb getrokken. Maar zo zwart op wit zien staan dat door mede-huisgenoten de anderen als valse kerk worden getypeerd is nog iets anders dan dat ik vermoed dat dit zo in hun gedachten speelt.

Ik geloof inderdaad dat een deel van de kerken (breder dan de CGK) die zich gereformeerd noemen, dat in werkelijkheid niet meer zijn. Het echte probleem is inderdaad geestelijk en theologisch van aard. Daar heb ik ook mezelf op te onderzoeken. Maar de Heere Jezus heeft ons er wel indringend voor gewaarschuwd, dat er in de dag van het oordeel zullen zijn die zullen zeggen: We hebben in Uw Naam geprofeteerd. Maar ze zullen horen: Ga weg van Mij, Ik heb u nooit gekend.

Ik realiseer me dat dit heel ingrijpende woorden zijn. Maar we mogen de mogelijkheid toch niet uitsluiten dat dit ook over de gereformeerde gezindte gaat? Zelfs over gemeenten en ambtsdragers die de gereformeerde belijdenis onderschrijven.