Hertrouwen na echtscheiding?

[Tiberius]

Volgens mij praten jullie, Lilian1975 en Zonderling, langs elkaar heen.
Lilian verwoordt de strikt Bijbelse lijn, terwijl Zonderling er exegese/interpretatie op toepast.
Die strikt Bijbelse lijn is, dat hertrouwen nooit is toegestaan, zolang de eerdere partner nog leeft. Dus ook geen kerkelijke bevestiging.
Zoals ik eerder al zei, exegetiseren kerken dat standpunt vanwege praktische en pastorale redenen. Ik heb althans nog geen duidelijk Bijbels argument gezien die die strikte lijn tegenspreekt.

Als je die strikte lijn zou hanteren, krijg je direct ook een aantal moeilijke vervolgvragen. Als het huwelijk niet toegestaan is en niet kerkelijke bevestigt, wat doe je dan met die leden? Onder censuur zetten? En met hun eventuele kinderen? Niet dopen? Strikt genomen zou je die mensen dan niet als leden toe kunnen laten. Schuldbelijdenis is vaak ook lastig.

[Zonderling]

Lilian, ik heb ter onderbouwing verwezen naar de exegese van oa Calvijn. Die kun je neem ik aan nalezen. Ook heb ik zelf gewezen op de betekenis van het Griekse woord en hoe de tekst in zijn verband gelezen moet worden. Daarop ben je niet ingegaan, of ik moet iets gemist hebben.

Als er eerder in dit topic een gedegen exegese is geweest van Matth 19:9 en een weerlegging van de klassieke interpretatie, dan wil ik daar zeker op ingaan. Misschien wil je zo vriendelijk zijn daarnaar te verwijzen.

Andere argumenten die gebaseerd zijn op hoe God het huwelijk bedoeld heeft, zijn buiten kijf. Daar ben ik het ook van harte mee eens.

Verder zie ik nu je laatste commentaar. Echt, dat is beneden alle peil. Niet ik maak een uitzondering op het 'tot de dood', maar ik zeg dat de Schrift die uitzondering maakt. En ik stel Calvijn en de oudvaders geenszins boven de Schrift. Ik wil je vragen om eerlijk te blijven in je reacties.

Engelsma , artikel van hem , is al vaker geplaatst. Die legt het precies uit.
Verder storen mij de kwalificaties als ik kan geen respect opbrengen en het is beneden alle peil. Dat maakt dat het wat minder prettig wordt om hierover op een respectvolle manier te spreken.
Verder is het wel degelijk waar dat de interpretatie een afwijking is. En oa engelsma toont aan dat de Schrift juist geen uitzondering maakt.
De uitzondering die jij e.a in de Schrift leggen of gelegd hebben maakt juist dat het veel ingewikkelder is geworden.
Want er moet onderscheid gemaakt worden tusssn eenmalig en herhaling. Er moet gezegd worden dat de mens in staat is scheiding te brengen. Er wordt ook al ruimte geschept om te hertrouwen buiten dat er sprake is van overspel. Eerlijk gezegd vind ik het onbegrijpelijk om de instelling van het huwelijk zo uit te hollen.
Van de ene uitzondering komt de andere. Is dat gek om er huiverig voor te zijn?

- Het boekje van Engelsma heb ik al eerder gelezen. Ik wil op de bewuste passage wel tzt ingaan.

- Ik noem beneden peil de manier van discussiëren in je vorige post, waarbij je een ander een mening toeschrijft waarvan je zelf weet dat hij die opvatting niet huldigt (de tweede rode tekst in je post). Ook noem ik het beneden peil wanneer je niet op het argument zelf ingaat, maar wel met rode letters een nieuwe beschuldiging poneert (de eerste rode tekst in je post)... sorry, mooier kan ik het niet maken.

- En verder zie ik ook in deze post dat je geneigd bent een karikatuur te maken van je tegenstander. En dat is jammer, al kan ik je dat zeker vergeven.

Ik weet dat je zegt dat je de oudvaders niet boven de Schrift wilt stellen. Maar je lijkt het nu toch te doen. In een discussie moet je dat kunnen zeggen. Jij zegt namelijk alle oudvaders hebben dit gezegd dus punt. Het was prikkelend bedoeld, niet om te kwetsen. Excuses als je d at zo opvat.

En eerlijk gezegd ben jij zelf tot nu toe op veel vragen en argumenten niet ingegaan. Ze zijn niet van belang, (voor mij wel) of je negeert ze. Ik heb Engelma aangedragen. Jij zegt zelf de inhoud daarvan te kennen, dan hoef ik dat niet dunnetjes over te doen. En ook ging ik ervan uit d at jij dat standpunt wist.

Overigens is het voor mij inmiddels duidelijk dat ieder gesprek kan worden doosgeslagen om de ander te beschuldigen een karikatuur te maken van iemand die een tegengestelde mening heeft. De lust begint mij dan aardig te ontbreken om überhaupt nog serieus híer op in te gaan. Ik heb juist in eerdere post aangegeven vragen te stellen om de ander te begrjjpen. De ander dus serieus te nemen. Als je dan beschuldigdt wordt dat niet te doen omdat je een karikatuur zou maken, voel ik mij niet serieus genomen. Dit is eerder in een andere discussie ook gebeurd. Ik hoef mijn gelijk hier niet te halen. Dus dan stopt het voor mij.

Verder had ik mijn tekst niet rood moeten maken, kennelijk werkt dat als een rode lap

Ok dank je wel.

- Engelsma ken ik inderdaad, maar het is vanmorgen voor het eerst dat ik wist dat je je daarop baseert.

- ik heb niet Calvijn en de oudvaders voorop gesteld, maar in de bewuste post stelde ik de Schrift voorop. Calvijn en de oudvaders noemde ik specifiek in verband met mijn verbazing over wat Tiberius zei over de GGiN. Bovendien gebruikte ik het woordje 'ook', waaruit blijkt dat het voor mij een bijkomend argument was, niet het primaire. Mi was dit duidelijk genoeg en dan blijft het storend om aangevallen te worden op iets wat je niet bedoeld hebt en ook niet gezegd hebt.

- Overigens vind in het jammer dat je zo gemakkelijk (naar het lijkt) de oude uitleggers aan de kant schuift. Mi moet je om tot een evenwichtig oordeel te komen, ook de opvattingen van hen terdege bestuderen. Anders ben je ook niet in staat deze op hun waarde te schatten.

- Verder neem ik je volstrekt serieus, ook wanneer we elkaar misschien niet goed begrepen hebben.

[merel]

Mijn ervaringen binnen de cgk met hertrouwen na een scheiding zijn dat dit eigenlijk altijd kan. De ds en de kr zeggen dat men diverse indringende pastorale gesprekken heeft gehad, men zich bewust is geweest van de gemaakte fouten en de weg voor een kerkelijke inzegening van het huwelijk is klaar.

[Lilian1975]

Volgens mij praten jullie, Lilian1975 en Zonderling, langs elkaar heen.
Lilian verwoordt de strikt Bijbelse lijn, terwijl Zonderling er exegese/interpretatie op toepast.
Die strikt Bijbelse lijn is, dat hertrouwen nooit is toegestaan, zolang de eerdere partner nog leeft. Dus ook geen kerkelijke bevestiging.
Zoals ik eerder al zei, exegetiseren kerken dat standpunt vanwege praktische en pastorale redenen. Ik heb althans nog geen duidelijk Bijbels argument gezien die die strikte lijn tegenspreekt.

Als je die strikte lijn zou hanteren, krijg je direct ook een aantal moeilijke vervolgvragen. Als het huwelijk niet toegestaan is en niet kerkelijke bevestigt, wat doe je dan met die leden? Onder censuur zetten? En met hun eventuele kinderen? Niet dopen? Strikt genomen zou je die mensen dan niet als leden toe kunnen laten. Schuldbelijdenis is vaak ook lastig.

Wanneer de dader schuld belijd en de ander accepteert dat. Dan gaan ze samen verder . Dus geen problemen met censuur.

In geval van alleen burgelijk en geen zegen vragen in de kerk wijst erop dat het echtpaar tegen de Schrift in wil gaan. En bij volharden daarin, censuur. Anders zouden ze niet buiten de kerkdienst om willen gaan.

Hoe wordt er verder gehandeld als er doop is en tegelijkertijd sprake van censuur, om andere redenen? Moet dan in dit geval dezelfde lijn gevolgt worden?

[Lilian1975]

Ik weet dat je zegt dat je de oudvaders niet boven de Schrift wilt stellen. Maar je lijkt het nu toch te doen. In een discussie moet je dat kunnen zeggen. Jij zegt namelijk alle oudvaders hebben dit gezegd dus punt. Het was prikkelend bedoeld, niet om te kwetsen. Excuses als je d at zo opvat.

En eerlijk gezegd ben jij zelf tot nu toe op veel vragen en argumenten niet ingegaan. Ze zijn niet van belang, (voor mij wel) of je negeert ze. Ik heb Engelma aangedragen. Jij zegt zelf de inhoud daarvan te kennen, dan hoef ik dat niet dunnetjes over te doen. En ook ging ik ervan uit d at jij dat standpunt wist.

Overigens is het voor mij inmiddels duidelijk dat ieder gesprek kan worden doosgeslagen om de ander te beschuldigen een karikatuur te maken van iemand die een tegengestelde mening heeft. De lust begint mij dan aardig te ontbreken om überhaupt nog serieus híer op in te gaan. Ik heb juist in eerdere post aangegeven vragen te stellen om de ander te begrjjpen. De ander dus serieus te nemen. Als je dan beschuldigdt wordt dat niet te doen omdat je een karikatuur zou maken, voel ik mij niet serieus genomen. Dit is eerder in een andere discussie ook gebeurd. Ik hoef mijn gelijk hier niet te halen. Dus dan stopt het voor mij.

Verder had ik mijn tekst niet rood moeten maken, kennelijk werkt dat als een rode lap

Ok dank je wel.

- Engelsma ken ik inderdaad, maar het is vanmorgen voor het eerst dat ik wist dat je je daarop baseert.

- ik heb niet Calvijn en de oudvaders voorop gesteld, maar in de bewuste post stelde ik de Schrift voorop. Calvijn en de oudvaders noemde ik specifiek in verband met mijn verbazing over wat Tiberius zei over de GGiN. Bovendien gebruikte ik het woordje 'ook', waaruit blijkt dat het voor mij een bijkomend argument was, niet het primaire. Mi was dit duidelijk genoeg en dan blijft het storend om aangevallen te worden op iets wat je niet bedoeld hebt en ook niet gezegd hebt.

- Overigens vind in het jammer dat je zo gemakkelijk (naar het lijkt) de oude uitleggers aan de kant schuift. Mi moet je om tot een evenwichtig oordeel te komen, ook de opvattingen van hen terdege bestuderen. Anders ben je ook niet in staat deze op hun waarde te schatten.

- Verder neem ik je volstrekt serieus, ook wanneer we elkaar misschien niet goed begrepen hebben.

Aanvaard! Ik wil geenzins de oudvaders zomaar aan de kant schuiven, misschien daarom ook wel het doorvragen hierop. Ik zie de mate van serieus nemen wel in de beantwoording van mijn vragen.

[Lilian1975]

Volgens mij praten jullie, Lilian1975 en Zonderling, langs elkaar heen.
Lilian verwoordt de strikt Bijbelse lijn, terwijl Zonderling er exegese/interpretatie op toepast.
Die strikt Bijbelse lijn is, dat hertrouwen nooit is toegestaan, zolang de eerdere partner nog leeft. Dus ook geen kerkelijke bevestiging.
Zoals ik eerder al zei, exegetiseren kerken dat standpunt vanwege praktische en pastorale redenen. Ik heb althans nog geen duidelijk Bijbels argument gezien die die strikte lijn tegenspreekt.

Als je die strikte lijn zou hanteren, krijg je direct ook een aantal moeilijke vervolgvragen. Als het huwelijk niet toegestaan is en niet kerkelijke bevestigt, wat doe je dan met die leden? Onder censuur zetten? En met hun eventuele kinderen? Niet dopen? Strikt genomen zou je die mensen dan niet als leden toe kunnen laten. Schuldbelijdenis is vaak ook lastig.

Wanneer de dader schuld belijd en de ander accepteert dat. Dan gaan ze samen verder . Dus geen problemen met censuur.

In geval van alleen burgelijk en geen zegen vragen in de kerk wijst erop dat het echtpaar tegen de Schrift in wil gaan. En bij volharden daarin, censuur. Anders zouden ze niet buiten de kerkdienst om willen gaan.

Hoe wordt er verder gehandeld als er doop is en tegelijkertijd sprake van censuur, om andere redenen? Moet dan in dit geval dezelfde lijn gevolgt worden?

Waarom is schuldbelijdenis lastig?
Ik snap het praktische probleem niet zo goed nog.

[Tiberius]

Volgens mij praten jullie, Lilian1975 en Zonderling, langs elkaar heen.
Lilian verwoordt de strikt Bijbelse lijn, terwijl Zonderling er exegese/interpretatie op toepast.
Die strikt Bijbelse lijn is, dat hertrouwen nooit is toegestaan, zolang de eerdere partner nog leeft. Dus ook geen kerkelijke bevestiging.
Zoals ik eerder al zei, exegetiseren kerken dat standpunt vanwege praktische en pastorale redenen. Ik heb althans nog geen duidelijk Bijbels argument gezien die die strikte lijn tegenspreekt.

Als je die strikte lijn zou hanteren, krijg je direct ook een aantal moeilijke vervolgvragen. Als het huwelijk niet toegestaan is en niet kerkelijke bevestigt, wat doe je dan met die leden? Onder censuur zetten? En met hun eventuele kinderen? Niet dopen? Strikt genomen zou je die mensen dan niet als leden toe kunnen laten. Schuldbelijdenis is vaak ook lastig.

Wanneer de dader schuld belijd en de ander accepteert dat. Dan gaan ze samen verder . Dus geen problemen met censuur.

Hoe bedoel je precies? Is de dader de schuldige van de echtscheiding en de ander de ex-partner?

In geval van alleen burgelijk en geen zegen vragen in de kerk wijst erop dat het echtpaar tegen de Schrift in wil gaan. En bij volharden daarin, censuur. Anders zouden ze niet buiten de kerkdienst om willen gaan.

Deze begrijp ik ook niet. Hoe kunnen ze volharden in geen zegen vragen? De trouwdag is immers al voorbij?

Hoe wordt er verder gehandeld als er doop is en tegelijkertijd sprake van censuur, om andere redenen? Moet dan in dit geval dezelfde lijn gevolgt worden?

Ik denk dat het in de GG zo, dat er bij censuur niet gedoopt kan worden. Maar dat weet ik niet zeker; nog nooit meegemaakt.

[Zonderling]

Ok dank je wel.

- Engelsma ken ik inderdaad, maar het is vanmorgen voor het eerst dat ik wist dat je je daarop baseert.

- ik heb niet Calvijn en de oudvaders voorop gesteld, maar in de bewuste post stelde ik de Schrift voorop. Calvijn en de oudvaders noemde ik specifiek in verband met mijn verbazing over wat Tiberius zei over de GGiN. Bovendien gebruikte ik het woordje 'ook', waaruit blijkt dat het voor mij een bijkomend argument was, niet het primaire. Mi was dit duidelijk genoeg en dan blijft het storend om aangevallen te worden op iets wat je niet bedoeld hebt en ook niet gezegd hebt.

- Overigens vind in het jammer dat je zo gemakkelijk (naar het lijkt) de oude uitleggers aan de kant schuift. Mi moet je om tot een evenwichtig oordeel te komen, ook de opvattingen van hen terdege bestuderen. Anders ben je ook niet in staat deze op hun waarde te schatten.

- Verder neem ik je volstrekt serieus, ook wanneer we elkaar misschien niet goed begrepen hebben.

Aanvaard! Ik wil geenzins de oudvaders zomaar aan de kant schuiven, misschien daarom ook wel het doorvragen hierop. Ik zie de mate van serieus nemen wel in de beantwoording van mijn vragen.

Ik geef prioriteit aan de exegese van Matth. 19:9 inclusief de argumenten van Engelsma. Als je verdere vragen hebt, zet ze dan even bullitsgewijs voor me neer in een nieuwe post. (Ik werk overdag, al lijkt dat misschien niet zo, en ook s avonds heb ik beperkte tijd.)

[Tiberius]

Jullie hoeven ook niet binnen een dag te reageren hoor.

[Zonderling]

Volgens mij praten jullie, Lilian1975 en Zonderling, langs elkaar heen.
Lilian verwoordt de strikt Bijbelse lijn, terwijl Zonderling er exegese/interpretatie op toepast.
Die strikt Bijbelse lijn is, dat hertrouwen nooit is toegestaan, zolang de eerdere partner nog leeft. Dus ook geen kerkelijke bevestiging.
Zoals ik eerder al zei, exegetiseren kerken dat standpunt vanwege praktische en pastorale redenen. Ik heb althans nog geen duidelijk Bijbels argument gezien die die strikte lijn tegenspreekt.

Tiberius, kun je uitleggen hoe je zonder een gefundeerde exegese van Matth 19:9 een strikt Bijbelse lijn kunt hebben voor het onderwerp 'hertrouwen na echtscheiding'? Exegese blijf immers altijd nodig?

Verder is het mij een raadsel hoe je kunt zeggen dat kerken deze strikte lijn wegexegetiseren, terwijl je zegt dat je het ook eens bent met de inhoud van de publicatie van de GG. Dat staat m.i. op gespannen voet met elkaar.

[Tiberius]

Volgens mij praten jullie, Lilian1975 en Zonderling, langs elkaar heen.
Lilian verwoordt de strikt Bijbelse lijn, terwijl Zonderling er exegese/interpretatie op toepast.
Die strikt Bijbelse lijn is, dat hertrouwen nooit is toegestaan, zolang de eerdere partner nog leeft. Dus ook geen kerkelijke bevestiging.
Zoals ik eerder al zei, exegetiseren kerken dat standpunt vanwege praktische en pastorale redenen. Ik heb althans nog geen duidelijk Bijbels argument gezien die die strikte lijn tegenspreekt.

Tiberius, kun je uitleggen hoe je zonder een gefundeerde exegese van Matth 19:9 een strikt Bijbelse lijn kunt hebben voor het onderwerp 'hertrouwen na echtscheiding'? Exegese blijf immers altijd nodig?

Ja, dat is wellicht wat verwarrend. Maar met 'strikt Bijbels' bedoel ik zoals het woordelijk in de Bijbel staat, zonder verdere interpretatie of exegese. Inderdaad blijft exegese altijd nodig.
Stel bijvoorbeeld het 6e gebod 'Gij zult niet doodslaan'.
Strikt Bijbels kan je zeggen, dat je nooit iemand mag doden. Maar met behulp van exegese/interpretatie zeg je: je mag iemand wel doden, mits je overheid bent en de betreffende persoon is ter dood veroordeeld.
Zo zijn er meer voorbeelden te noemen, bijvoorbeeld over het hoofddeksel van een vrouw in de eredienst, enz.

Verder is het mij een raadsel hoe je kunt zeggen dat kerken deze strikte lijn wegexegetiseren, terwijl je zegt dat je het ook eens bent met de inhoud van de publicatie van de GG. Dat staat m.i. op gespannen voet met elkaar.

Ik heb het niet over wegexegetiseren, maar over exegetiseren.
Ik denk dat je er goed bewust van moet blijven, dat je bezig bent met een vertaalslag te maken van toen naar nu.

[Lilian1975]

Volgens mij praten jullie, Lilian1975 en Zonderling, langs elkaar heen.
Lilian verwoordt de strikt Bijbelse lijn, terwijl Zonderling er exegese/interpretatie op toepast.
Die strikt Bijbelse lijn is, dat hertrouwen nooit is toegestaan, zolang de eerdere partner nog leeft. Dus ook geen kerkelijke bevestiging.
Zoals ik eerder al zei, exegetiseren kerken dat standpunt vanwege praktische en pastorale redenen. Ik heb althans nog geen duidelijk Bijbels argument gezien die die strikte lijn tegenspreekt.

Als je die strikte lijn zou hanteren, krijg je direct ook een aantal moeilijke vervolgvragen. Als het huwelijk niet toegestaan is en niet kerkelijke bevestigt, wat doe je dan met die leden? Onder censuur zetten? En met hun eventuele kinderen? Niet dopen? Strikt genomen zou je die mensen dan niet als leden toe kunnen laten. Schuldbelijdenis is vaak ook lastig.

Wanneer de dader schuld belijd en de ander accepteert dat. Dan gaan ze samen verder . Dus geen problemen met censuur.

Hoe bedoel je precies? Is de dader de schuldige van de echtscheiding en de ander de ex-partner?

In geval van alleen burgelijk en geen zegen vragen in de kerk wijst erop dat het echtpaar tegen de Schrift in wil gaan. En bij volharden daarin, censuur. Anders zouden ze niet buiten de kerkdienst om willen gaan.

Deze begrijp ik ook niet. Hoe kunnen ze volharden in geen zegen vragen? De trouwdag is immers al voorbij?

Hoe wordt er verder gehandeld als er doop is en tegelijkertijd sprake van censuur, om andere redenen? Moet dan in dit geval dezelfde lijn gevolgt worden?

Ik denk dat het in de GG zo, dat er bij censuur niet gedoopt kan worden. Maar dat weet ik niet zeker; nog nooit meegemaakt.

Als de dader van overspel schuld belijdt. Als de echtgenot(e) toch gewoon in een huis met hem of haar wil blijven wonen is er geen echtbreuk. Ook niet in de ogen van God. Gaan ze toch gescheiden wegen, dan bdstaat dat huwelijk nog steeds voor God. En is hertrouwen niet mogelijk.
Ondanks dat er ahw een scheidbrief ligt.

Stel dat er wel tijdelijk echtbreuk (scheidbrief) is en dader komt tot inkeer. Er is sprake van weer in een huis willen wonen, oorspronkelink echtpaar. Kan je niet spreken van een nieuw huwelijk toch?

Verder als de dader, schuldig is en geen schuld belijdt erin blijft volharden, maar ook als de onschuldige hertrouwt. Omdat daar de "scheidbrief " ligt. En bij de kerkenraad komt om een huwelijksdienst af te spreken, dan zou een kerkenraad in dat geval aan kunnen geven hierin niet mee te gaan. Uiteraard pastoraal omgaan daarmee. Zo'n huwelijk komt niet uit de lucht vallen. Wenselijk zou zijn als hier al in een eerder stadium over gesproken wordt.Besluit zo'n echtpaar toch te hertrouwen en geen kerkdienst te bezoeken waarin een zegen wordt gevraagd. Dan zie ik niet in waarom geen censuur.er is mer hen over gesoroken. Ze besluiten zelf te volharden in die weg.

Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik ook niet weet of een echtpaar onder censuur mag dopen bij ons.
Wel worden de ouders aangesproken als gelovigen. En de kinderen hierin voor te gaan. Dat lijkt me met een onder cencuur staan een lastig verhaal. Maar misschien dat iemand anders dit wel weet?

[Lilian1975]

Aanvaard! Ik wil geenzins de oudvaders zomaar aan de kant schuiven, misschien daarom ook wel het doorvragen hierop. Ik zie de mate van serieus nemen wel in de beantwoording van mijn vragen.

Ik geef prioriteit aan de exegese van Matth. 19:9 inclusief de argumenten van Engelsma. Als je verdere vragen hebt, zet ze dan even bullitsgewijs voor me neer in een nieuwe post. (Ik werk overdag, al lijkt dat misschien niet zo, en ook s avonds heb ik beperkte tijd.)

Dan zou ik willen weten van jou wat er niet klopt volgens jou aan de exegese van Engelsma en waarom dat in strijd zou zijn met de rest van de
Schrift. Uiteraard op jouw tijd. En waarom de exegese die jij verwoordt wel in lijn is met de rest van de Schrift. En daarnaast wat de gevolgen zijn voor ieder standpunt afzonderlijk voor het omgaan met hertrouwen en wat God samengevoegd heeft scheidde de mens niet.

[Zonderling]

Volgens mij praten jullie, Lilian1975 en Zonderling, langs elkaar heen.
Lilian verwoordt de strikt Bijbelse lijn, terwijl Zonderling er exegese/interpretatie op toepast.
Die strikt Bijbelse lijn is, dat hertrouwen nooit is toegestaan, zolang de eerdere partner nog leeft. Dus ook geen kerkelijke bevestiging.
Zoals ik eerder al zei, exegetiseren kerken dat standpunt vanwege praktische en pastorale redenen. Ik heb althans nog geen duidelijk Bijbels argument gezien die die strikte lijn tegenspreekt.

Tiberius, kun je uitleggen hoe je zonder een gefundeerde exegese van Matth 19:9 een strikt Bijbelse lijn kunt hebben voor het onderwerp 'hertrouwen na echtscheiding'? Exegese blijf immers altijd nodig?

Ja, dat is wellicht wat verwarrend. Maar met 'strikt Bijbels' bedoel ik zoals het woordelijk in de Bijbel staat, zonder verdere interpretatie of exegese. Inderdaad blijft exegese altijd nodig.
Stel bijvoorbeeld het 6e gebod 'Gij zult niet doodslaan'.
Strikt Bijbels kan je zeggen, dat je nooit iemand mag doden. Maar met behulp van exegese/interpretatie zeg je: je mag iemand wel doden, mits je overheid bent en de betreffende persoon is ter dood veroordeeld.
Zo zijn er meer voorbeelden te noemen, bijvoorbeeld over het hoofddeksel van een vrouw in de eredienst, enz.

Ok ik begrijp wat je bedoelt. De zedelijke wet verbiedt echtscheiding onbepaald en volstrekt. Geheel mee eens. En dat is inderdaad een wezenlijke Bijbelse lijn. Iedere inbreuk hierop is zonde tegen Gods gebod.
Maar toch is het ongelukkig om dit alleen als de strikt Bijbekse lijn te benoemen. De Bijbel geeft ook wetten en richtlijnen waarbij de zonde verondersteld wordt. Je noemt terecht: 'De overheid draagt het zwaard niet tevergeefs' als voorbeeld, wat een schijnstrijdigheid heeft met het gebod 'Gij zult niet doden'.
Zowel het een als het ander zou mi moeten vallen onder het begrip 'strikt Bijbelse lijn'.
Verder is het ook niet juist om alleen een woordelijke inzetting 'strikt Bijbels' te noemen en niet de zaken die we met zekerheid uit de Schrift mogen afleiden (bv dat vrouwen ook mogen deelnemen aan het HA). Kortom: inderdaad een erg verwarrende term en niet aan te bevelen om zo te gebruiken.

Verder is het mij een raadsel hoe je kunt zeggen dat kerken deze strikte lijn wegexegetiseren, terwijl je zegt dat je het ook eens bent met de inhoud van de publicatie van de GG. Dat staat m.i. op gespannen voet met elkaar.

Ik heb het niet over wegexegetiseren, maar over exegetiseren.
Ik denk dat je er goed bewust van moet blijven, dat je bezig bent met een vertaalslag te maken van toen naar nu.

Dat laatste is zeker. Maar je stelt deze exegese toch in een kwaad daglicht wanneer je alleen praktische en pastorale motieven aanvoert voor deze exegese. Want zo was het voor de reformatoren e.a. beslist niet. Zij exegetiseren vanuit de diepe overtuiging dat de Schrift zelf deze bedoeling in zich heeft, en niet vanwege lastige praktische of pastorale consequenties.

[Zonderling]

Ik geef prioriteit aan de exegese van Matth. 19:9 inclusief de argumenten van Engelsma. Als je verdere vragen hebt, zet ze dan even bullitsgewijs voor me neer in een nieuwe post. (Ik werk overdag, al lijkt dat misschien niet zo, en ook s avonds heb ik beperkte tijd.)

Dan zou ik willen weten van jou wat er niet klopt volgens jou aan de exegese van Engelsma en waarom dat in strijd zou zijn met de rest van de
Schrift. Uiteraard op jouw tijd. En waarom de exegese die jij verwoordt wel in lijn is met de rest van de Schrift. En daarnaast wat de gevolgen zijn voor ieder standpunt afzonderlijk voor het omgaan met hertrouwen en wat God samengevoegd heeft scheidde de mens niet.

Ok helder. Maar ik neem er inderdaad tijd voor, dus je hebt morgen geen antwoord en misschien de hele week nog niet. Vermoedelijk ga ik het ook opknippen in meerdere bijdragen. geduld dus.