"Dat ik jou niet persoonlijk ken, is inherent aan het feit dat we op dit forum zijn. Waarom zou ik je persoonlijk moeten kennen?
Jij vindt het kennelijk een persoonlijke aantijging als ik jou beschuldig van een bepaalde leer. Ja, dan wordt het inderdaad moeilijk discussiëren, want dan betrek je alles persoonlijk op jezelf.
Ik reageer echter op je woorden. Trek ik daaruit een verkeerde conclusie, dan kun je me daarop attenderen."

Beste Afgewezen,

Toch nog even reageren hierop.

Natuurlijk is het vanzelfsprekend dat jij me niet kent. Evenmin ken ik jou. Daarbij komt: we zijn hier over 1 bepaald onderwerp aan het discusseren. Al deze zaken moeten ons (geldt evenzeer mezelf) aanzetten om zorgvuldig te reageren en niet ongenuanceerd met allerlei verkapte beschuldigingen te komen. Zeker wanneer dat zonder bewijs, en zonder verdere inhoudelijke discussie komt; kan me dat behoorlijk irriteren. Maar dat laatste is geen nieuws voor je.
Dat mijn woorden en mezelf voor mij niet te scheiden zijn, lijkt me overigens ook niet echt vreemd. Dus het bovenstaande is me niet helder.

En wat je laatste zin betreft: ik ben van harte bereid je erop te attenderen. Mag ik jou ook vragen om voordat je ergens op geattendeerd moet worden eerst eens goed na te denken voordat je direct termen als activisme en wegen vanuit de mens in de mond neemt?

En als je werkelijk meent dat die termen recht doen aan mijn opvattingen, stel ik het zeer op prijs dat te vernemen. Maar dan wel met een grondige onderbouwing, een inhoudelijke reactie.

Mvg

Afgewezen schreef:

Geka schreef:maar het zijn naar mijn beleving tot nu toe niet anders dan insinuerende afleidingsmanoeuvres om de werkelijke inhoudelijke discussie te ontlopen.

Je speelt op de persoon, Geka. Dat heb ik niet verdiend.

Klopt, we verdienen niets als mensen Het is dan vast ook niet uit verdienste. Het gaat niet om wat je verdient... maar om wat je toch krijgt

Ok, flauw, ff weer serieus

Wat je van mij hoort hier is in ieder geval niet gelikt en precies passend. Het is gewoon wat de Bijbel ook zegt: God werkt het geloof.... En tegelijk roept Hij ons op tot geloof en bekering. Dat wil zeggen dat het dus van twee kanten moet komen, hoewel het altijd bij God begint, anders wordt het niks, daarin heb je gelijk. Maar ik zie een beetje twee lijnen: Of God bekeert je, of Hij doet het niet.... met het idee alsof er niks tussenin zit. En dat is te kort door de bocht. De Bijbel zegt een hoop over pleiten, zoeken, naderen, werken en ook over consequenties van het wel of niet doen van die dingen.

Geka schreef:En wat je laatste zin betreft: ik ben van harte bereid je erop te attenderen. Mag ik jou ook vragen om voordat je ergens op geattendeerd moet worden eerst eens goed na te denken voordat je direct termen als activisme en wegen vanuit de mens in de mond neemt?

Ik bedoel het gewoon concreet. Als jij vindt dat ik Henry verkeerd interpreteer, geef jij aan waarom jij vindt dat ik Henry verkeerd interpreteer.
Welke woorden ik gebruik, is iets wat ik liever zelf beslis.

Marnix schreef:Maar ik zie een beetje twee lijnen: Of God bekeert je, of Hij doet het niet.... met het idee alsof er niks tussenin zit. En dat is te kort door de bocht. De Bijbel zegt een hoop over pleiten, zoeken, naderen, werken en ook over consequenties van het wel of niet doen van die dingen.

Het is belangrijk om het spanningsveld erin te houden. Maar het is een heel verschil of wij tot God komen als een 'pleitende bondeling' of als een zondaar die niets verdiend heeft.

Afgewezen schreef:

Geka schreef:En wat je laatste zin betreft: ik ben van harte bereid je erop te attenderen. Mag ik jou ook vragen om voordat je ergens op geattendeerd moet worden eerst eens goed na te denken voordat je direct termen als activisme en wegen vanuit de mens in de mond neemt?

Ik bedoel het gewoon concreet. Als jij vindt dat ik Henry verkeerd interpreteer, geef jij aan waarom jij vindt dat ik Henry verkeerd interpreteer.
Welke woorden ik gebruik, is iets wat ik liever zelf beslis.

Marnix schreef:Maar ik zie een beetje twee lijnen: Of God bekeert je, of Hij doet het niet.... met het idee alsof er niks tussenin zit. En dat is te kort door de bocht. De Bijbel zegt een hoop over pleiten, zoeken, naderen, werken en ook over consequenties van het wel of niet doen van die dingen.

Het is belangrijk om het spanningsveld erin te houden. Maar het is een heel verschil of wij tot God komen als een 'pleitende bondeling' of als een zondaar die niets verdiend heeft.

Tja, maar ook daar zie ik een spanningsveld/ We zijn zondaren die niets verdiend hebben.... maar tegelijk heeft God wel een verbond met ons gesloten en ons een heleboel beloofd. Wat is dan het verschil? De verloren zoon had ook niets verdiend maar hij dacht op een gegeven moment wel: Ik ga terug naar mijn vader, daar had ik het altijd goed.... ik vraag wel of ik als knecht bij hem in dienst mag. Ten dele zag hij zichzelf als iemand die niets verdiend had maar ten dele deed hij ook een soort beroep op de familieband die er was.

Marnix schreef:Tja, maar ook daar zie ik een spanningsveld/ We zijn zondaren die niets verdiend hebben.... maar tegelijk heeft God wel een verbond met ons gesloten en ons een heleboel beloofd. Wat is dan het verschil? De verloren zoon had ook niets verdiend maar hij dacht op een gegeven moment wel: Ik ga terug naar mijn vader, daar had ik het altijd goed.... ik vraag wel of ik als knecht bij hem in dienst mag. Ten dele zag hij zichzelf als iemand die niets verdiend had maar ten dele deed hij ook een soort beroep op de familieband die er was.

Maar wat zouden we ervan gevonden hebben, als die jongste zoon zijn vader een brief had gestuurd en gezegd: "Vader, wilt u maken dat ik tot u terugkeer; u bent immers mijn vader?"
Of als de jongen was teruggekeerd en tegen zijn vader had gezegd: "Mag ik weer bij u terugkomen, u bent immers mijn vader?"
Het lijkt gesteggel over woorden, maar het is toch heel belangrijk hierin zuiver te formuleren. Anders ga, zelfs met de beste bedoelingen, uit het rechte spoor.

Afgewezen,

Er staan bij mij nog een aantal vragen over n.a.v. jouw opmerkingen. Zou je deze inhoudelijk willen beantwoorden:

Hoe zorgen we ervoor dat we geen arminiaan zijn, en tegelijkertijd geen hyper-calvinist? En dan geen dogmatiek, maar dogmatiek EN praktijk.
Even wat praktischer geformuleerd: Hoe evangeliseer jij?

Afgewezen schreef:

Marnix schreef:Tja, maar ook daar zie ik een spanningsveld/ We zijn zondaren die niets verdiend hebben.... maar tegelijk heeft God wel een verbond met ons gesloten en ons een heleboel beloofd. Wat is dan het verschil? De verloren zoon had ook niets verdiend maar hij dacht op een gegeven moment wel: Ik ga terug naar mijn vader, daar had ik het altijd goed.... ik vraag wel of ik als knecht bij hem in dienst mag. Ten dele zag hij zichzelf als iemand die niets verdiend had maar ten dele deed hij ook een soort beroep op de familieband die er was.

Maar wat zouden we ervan gevonden hebben, als die jongste zoon zijn vader een brief had gestuurd en gezegd: "Vader, wilt u maken dat ik tot u terugkeer; u bent immers mijn vader?"
Of als de jongen was teruggekeerd en tegen zijn vader had gezegd: "Mag ik weer bij u terugkomen, u bent immers mijn vader?"
Het lijkt gesteggel over woorden, maar het is toch heel belangrijk hierin zuiver te formuleren. Anders ga, zelfs met de beste bedoelingen, uit het rechte spoor.

De gelijkenis van de verloren zoon gaat niet over initiafief van vader en of de verloren zoon, maar om het Welwillende van de Vader die een berouwvolle zoon als het liefste binnenhaalt.
Dat geen zondaar te slecht of te vuil is.
Je koppelt nu een beeldspraak/gelijkenis aan de realiteit en zo lopen beeld en werkelijkheid door elkaar.

Klavier schreef:Afgewezen,

Er staan bij mij nog een aantal vragen over n.a.v. jouw opmerkingen. Zou je deze inhoudelijk willen beantwoorden:

Hoe zorgen we ervoor dat we geen arminiaan zijn, en tegelijkertijd geen hyper-calvinist? En dan geen dogmatiek, maar dogmatiek EN praktijk.
Even wat praktischer geformuleerd: Hoe evangeliseer jij?

Ik denk dat er geen standaardrecept te geven is voor wat je moet zeggen tegen mensen.
Wat bij buitenkerkelijke mensen opvalt, is dat zij het feit dat zij schuldig zijn van de hand wijzen. Je praat dan op een heel ander niveau als wanneer je met een kerkmens praat.
Wat je zegt tegen kerkmensen? Of tegen je kinderen? Dat ze God moeten zoeken en niet moeten rusten vóór ze Hem gevonden hebben.

Klavier schreef:De gelijkenis van de verloren zoon gaat niet over initiafief van vader en of de verloren zoon, maar om het Welwillende van de Vader die een berouwvolle zoon als het liefste binnenhaalt.
Dat geen zondaar te slecht of te vuil is.
Je koppelt nu een beeldspraak/gelijkenis aan de realiteit en zo lopen beeld en werkelijkheid door elkaar.

Ik ging in op het voorbeeld van Marnix, dat ik wel passend gekozen vond. Jouw opmerkingen werpen voor mij geen nieuw of ander licht daarop.

Geka schreef:Het lijkt me niet zinvol om hier inhoudelijk verder op in te gaan. Hierbij het (activistische..) commentaar van Mathew Henry op Ez. 36:37.

Gezien het hele tekstverband gaat het hier niet om een aansporing, maar om een profetie. Interessant is overigens dat deze tekst nog eens duidelijk aantoont dat de uitleg van Ezechiël 37, als zou dit zien op de huidige ontwikkelingen rond Israël, onjuist is. Immers, de joden hebben de Heere helemaal niet gevraagd dat Hij hen in hun land terug zou brengen...

Afgewezen schreef:Interessant is overigens dat deze tekst nog eens duidelijk aantoont dat de uitleg van Ezechiël 37, als zou dit zien op de huidige ontwikkelingen rond Israël, onjuist is. Immers, de joden hebben de Heere helemaal niet gevraagd dat Hij hen in hun land terug zou brengen...

Pardon? Dat is pas onkunde. De joden bidden hier al eeuwen lang dagelijks voor!

www.kerkenisrael.nl schreef:Het dagelijks wachten op de komst van de Messias wordt in het heden verwoord in het Achttiengebed, het gebed dat de Jood iedere dag behoort uit te spreken. In dit gebed wordt in een aantal afzonderlijke gebeden de beweging naar Zion tot uiting gebracht. Zo bidt men voor de terugkeer van de ballingen vanuit de vier hoeken der aarde naar Israël (...)

Dathenum schreef:

Afgewezen schreef:Interessant is overigens dat deze tekst nog eens duidelijk aantoont dat de uitleg van Ezechiël 37, als zou dit zien op de huidige ontwikkelingen rond Israël, onjuist is. Immers, de joden hebben de Heere helemaal niet gevraagd dat Hij hen in hun land terug zou brengen...

Pardon? Dat is pas onkunde. De joden bidden hier al eeuwen lang dagelijks voor!

www.kerkenisrael.nl schreef:Het dagelijks wachten op de komst van de Messias wordt in het heden verwoord in het Achttiengebed, het gebed dat de Jood iedere dag behoort uit te spreken. In dit gebed wordt in een aantal afzonderlijke gebeden de beweging naar Zion tot uiting gebracht. Zo bidt men voor de terugkeer van de ballingen vanuit de vier hoeken der aarde naar Israël (...)

Je gelooft toch niet dat het dát gebed is waar Ezechiël hier over profeteert? Een bidden buiten Christus, buiten de beloofde Messias, om!
(Overigens was dit even een uitstapje.)

Cornelius bad ook buiten Christus, buiten de beloofde Messias, om.

Handelingen 10
1 En er was een zeker man te Cesaréa, met name Cornelius, een hoofdman over honderd, uit de bende, genaamd de Italiaanse;
2 Godzalig en vrezende God, met geheel zijn huis, en doende vele aalmoezen aan het volk, en God geduriglijk biddende.
3 Deze zag in een gezicht klaarlijk, omtrent de negende ure des daags, een engel Gods tot hem inkomen, en tot hem zeggende: Cornelius!
4 En hij, de ogen op hem houdende, en zeer bevreesd geworden zijnde, zeide: Wat is het Heere? En hij zeide tot hem: Uw gebeden en uw aalmoezen zijn tot gedachtenis opgekomen voor God.

Uiteindelijk leidde dat gebed wel tot het kennen van Christus als Messias. En als God dat bij Cornelius kan doen, kan hij het ook bij het Joodse volk doen.

Verder poneer ik geen mening dat een bepaald gebed de vervulling van de profetie in Ezechiel zou zijn, maar reageer ik enkel op de volgende woorden, die niet juist zijn: Immers, de joden hebben de Heere helemaal niet gevraagd dat Hij hen in hun land terug zou brengen...

Zie voor mijn antwoord de topic "Bidden buiten Christus om?".

Afgewezen schreef:

Klavier schreef:Afgewezen,

Er staan bij mij nog een aantal vragen over n.a.v. jouw opmerkingen. Zou je deze inhoudelijk willen beantwoorden:

Hoe zorgen we ervoor dat we geen arminiaan zijn, en tegelijkertijd geen hyper-calvinist? En dan geen dogmatiek, maar dogmatiek EN praktijk.
Even wat praktischer geformuleerd: Hoe evangeliseer jij?

Ik denk dat er geen standaardrecept te geven is voor wat je moet zeggen tegen mensen.
Wat bij buitenkerkelijke mensen opvalt, is dat zij het feit dat zij schuldig zijn van de hand wijzen. Je praat dan op een heel ander niveau als wanneer je met een kerkmens praat.
Wat je zegt tegen kerkmensen? Of tegen je kinderen? Dat ze God moeten zoeken en niet moeten rusten vóór ze Hem gevonden hebben.

Afgewezen, je ontwijkt weer de vraag.
Ik vraag je HOE en niet WAT.
HOE "God moeten zoeken en niet moeten rusten vóór ze Hem gevonden hebben" en dan zonder "arminianisme in een gereformeerd jasje" en zonder hyper-calvinisme.