refo schreef:
Ik heb nog nooit een organist achter een pijpengebraad meegemaakt die de gemeente opwekte te gaan zingen.
Of je moet bedoelen dat ze zo hard spelen dat de gemeente zichzelf niet meer hoort zingen. Dat heb ik wel vaak meegemaakt. Ook bij Feike Asma.
Als je muzikaal onderlegd bent (en zeker theoretisch) zul je de Nederlandse muziek literatuur niet zoveel bijzonders vinden als je het hebt over de Asma en Zwart stijl.
Er zijn vele getuigenissen van het orgelspel van Asma of Willem Hendrik Zwart in de eredienst waarin ieder natuurlijk een persoonlijke mening heeft maar het merendeel van de a-muzikale bezoekers van de dienst, vond het toch wel prachtig, gevoelig en opwekkend om te gaan zingen.
En je kunt in de bovenkerk een elektronisch apparaat neerzetten en zoveel speakers als je wilt, maar het haalt het bij lange na niet bij het huidige Hinsz orgel.
Hendrikus schreef:
Juist. Er worden nogal wat indianenverhalen verteld over organisten die met hun orgelspel de mensen opzwepen tot luidkeels psalmgezang. Dat heeft niks met bewogenheid des harten te maken, da´s pure volksmennerij. In die context ontstaat ook gauw gedweep met organisten: heeft alles met sentiment te maken.
Waarom zou dat niet met bewogenheid des harten te maken kunnen hebben dan?
Philpot noemt hieronder wel een belangrijk punt: akoestiek. Veel van onze kerken zijn preekkerken, volgepakt met banken of stoelen, onvoldoende hoogte, waardoor alle muziek meteen in de kiem smoort. Wie daar een nieuw orgel moet bouwen, valt niet te benijden. Akoestiek is het halve werk, als 't om kerkmuziek gaat. Waarom gaan al die koren naar Hasselt of Dordt om een cd op te nemen? Daar galmt het zo lekker en klinkt het beroerdste koor nog mooi. En zet nou die Knol van Hasselt eens in een kerk zonder akoestiek, dan weet je niet wat je hoort.....
Helemaal mee eens!