Mara schreef:Zita schreef:Mara schreef:Zita schreef:net uit: De familie Heesters, van Bé Nijenhuis.
Heerlijk. Voor de zoveelste keer.
En nog steeds begrijp ik 'm niet helemaal.
Nu moet ik kiezen tussen Huurling en herder, van Jan Overduin, of De hordeloop van J. Kobald, van Nijenhuis. Vorige week las ik Geert Dammers, van Aart Romijn. Ik blijf een beetje in die christelijke betere romans hangen, geloof ik.
Bijzonder Zita ! Want jij bent toch nog (vrij) jong ?
Van Aart Romijn heb ik geloof ik alle boeken, prachtig ! Ook Overduin waardeer ik zeer. Ken jij dan ook Rudolf van Reest ?
Van Aart Romijn heb ik bijna alles, van Overduin veel. Rudolf van Reest heb ik nog niet leren waarderen, heb De zoon gelezen, en vond het echt de slechtere prut. Maar ik vond in de familiekast nog een boek, dus hij krijgt een herkansing. Rie van Rossum (zelfde periode, toch?) heb ik alles, behalve een paar kinderboekjes. Iemand nog meer tips?
De OUDE VCL boeken van Nelly v Dijk-Has, Annie Oosterbroek, Jos van Manen, geen literatuur, maar wel mooi. Wat er nu van uitgebracht is 3 x niks. Sorry.
Ik struin altijd boekenmarkten en kraampjes af en heb zodoende een hele verzameling goede oude boeken, van onbekende schrijvers vaak.
Ik kom wel eens thuis en dan blijk ik het al te hebben, in een omnibus bijv.
Maar wat trekt jou precies aan die oude boeken ? Voor mij is het de sfeer. Soms lekker kneuterig. Moeder stopt sokken bij een theelichtje (ik lust geeneens thee
) vader trekt eens aan zijn pijp, de melkboer komt nog aan de deur. De huur wordt contant opgehaald.
Tuurlijk kan dat niet meer, ik zou het niet eens willen, maar het lijkt soms zo eenvoudig. LIJKT, was het niet
VCL vind ik echt van een ander kaliber. Van JvMP vind ik alleen de Tuinfluiter te verteren, de rest zeer matig. In de loop van haar schrijverij heeft ze ook een soort omslag doorgemaakt, daarna werd het allemaal veel vrijzinniger en minder principieel. Nelly van Dijk-Has en Annie Oosterbroek vond ik leuk toen ik 14 was, maar nu eigenlijk echt niet meer.
Wat me aantrekt in de boeken van Nijenhuis is dat je blijft nadenken over het wezen van gelovend leven. De Familie Heesters lijkt een heel licht, vrolijk, gezellig boek. Maar ondertussen komen er heel diepzinnige dingen voorbij. Grappig dat meneer Heesters aan het einde van het boek opnieuw in het water valt, maar als hij zit op te drogen aan de kant van het kanaal, denkt hij na over God en zijn huwelijk. Hij erkent God als de Gever van zijn vrouw, en heeft alleen al daarom zijn vrouw lief. Als Marga's verloving verbroken is en ze de trap afloopt, vraagt haar vader: 'Waar kom je vandaan?' Ze antwoordt: 'Bij God vandaan.' Zo zijn er voortdurend door het hele boek diepzinnigheden vervlochten, over geloven, God, de naaste, en die maken het waardevol. In De Hordenloop van J. Kobald past Nijenhuis mijns inziens dezelfde truc toe: ogenschijnlijk een heel lichtvoetig boek, maar ondertussen...
Rie van Rossum vind ik prettig schrijven, Cinderella en De tinnen soldaat mag je lichtelijk literair noemen, de rest eigenlijk niet. In dE Kloof zonder brug zie je de eerste etappe van de zoektocht naar schoonheid (Jan en de muziek). Deel 2, Cinderella is de zoektocht naar uiterlijke schoonheid, die uitloopt in zelfaanvaarding in Christus. De tinnen soldaat is de zoektocht naar zelfbevestiging, door schoonheid, die uitloopt in zelfverloochening. Ik vind het heerlijke boeken, vooral de Crinolientje-trilogie en De kloof zonder brug-trilogie.
Aart Romijn zou ik geen literatuur willen noemen. Er zit geen laag onder wat je leest. En wat je leest is niet bloedstollend mooi verwoord. Maar wat je leest is prettig geschreven, het ademt een heel positieve sfeer en Romijn heeft werkelijk een boodschap voor de lezer, terwijl die er niet storend bovenop ligt. En als docent voel ik me iedere keer tekortschieten, als ik zie hoe goed de docenten in die boeken hun leerlingen kennen en voor hen door het vuur gaan.
Overduin vind ik in Huurling en herder een heel sterk thema neerzetten, maar het is een beetje overdone, en soms wat voorspelbaar. Maar ik moet 'm nog herlezen.
In het algemeen trekt me die kneuterigheid ook wel. Het theelichtje, de haard, de veiligheid, de vertrouwdheid. Ik kan ook genieten van de kneuterigheid van Cissy van Marxveldtboeken (al is die dan behoorlijk wat mondainer) en van Schoolidyllen. Maar het is ook de geloofsbeleving zoals die in de boeken naar voren komt die ze voor mij waardevol maken. Het is een heel praktisch christendom, en in het algemeen dicht bij het Woord.
Ik denk dat ik na hem nog een poging waag 
