Zou je omwille van de duidelijkheid wat minder de 'enter'-knop willen gebruiken? In principe herhaal je nu wat ik ook gezegd heb, ik ben blij dat je het met me eens bent hoor, maar langdradigheid komt de discussie niet ten goede.
Erasmiaan,
Korter kan ik het niet. Elk woordje wat ontbreekt kan als aanleiding worden gebruikt een hele post te bestrijden.
Elk woordje dat verkeerd staat idem.
Ik wil geen onduidelijkheid laten ontstaan.
Dit onderwerp is niet met oneliners uiteen te zetten door mij.
Wat ik niet begrijp is het feit dat mensen het onschriftuurlijk achten om onbekeerden op te roepen tot het pleiten op de beloften met als argument dat pleiten een geloofswerk zou zijn. De ene noemt dit onjuist om de beloften voor de bekeerden zijn, de ander omdat het activisme zou zijn. Een paar kanttekeningen hierbij:
1) Inderdaad geloof ik dat het ware pleiten op de beloften een geloofswerk is. Maar, mijn tegenvraag is of bidden niet evenzeer een geloofswerk is? En daartoe roepen we toch elkaar ook onbekommerd toe op? En daarnaast, is het niet voluit in de lijn van onze belijdenis om te spreken over een bevel tot geloof en bekering? Gods eist geloof en bekering van ons! Zou Hij daar de geloofswerkzaamheden van het pleiten op de beloften van uitsluiten? Nee, wanneer de Heere in de bediening van het genadeverbond tot ons komt met de aanbieding van Christus geeft Hij ons het recht van toegang tot alle beloften die in Hem ja en amen zijn, komt daar ook het bevel tot ons om in Christus te geloven, op de beloften te pleiten en deze zo pleitend door het geloof in Christus te omhelzen; en daarmee deel te krijgen, een recht van bezit, aan de belofte en haar vervulling.
2) Het is onschriftuurlijk en arminiaans om uit het feit dat de Heere mensen oproept tot geloof, bekering, etc de conclusie te trekken dat de natuurlijke mens daarom ook in staat is om uit zichzelf te geloven, zich te bekeren, etc. Het ware geloof is een genadegave van God, gewerkt door de Heilige Geest in de wedergeboorte.
Toch moeten we 1 en 2 niet tegen elkaar uitspelen, maar beiden voluit laten staan.
Wel hebben wij in de eerste plaats te maken met de geopenbaarde dingen; met het aanbod van genade en de oproep tot geloof en bekering in de bediening van het verbond.
En daarom was het niet remonstrants wat Erskine zei: probeert u nu maar te geloven op de nodiging en het bevel; en wanneer u daadwerkelijk gelooft zult u nooit roemen in uw geloof, in uw bekering, maar zult u alle eer geven aan de Heere Die u het geloof en de bekering gaf. Ik weet het: deze uitspraken (door Kreulen in de 19e eeuw aangehaald) leverden toen ook behoorlijk veel kritiek op. Erskine zou een remonstrant zijn. Het getuigt m.i. van een onjuist beeld op de Schrift. Wat Erskine bedoelde is dit: wij hoeven niet eerst van onszelf te weten het ware geloof gekregen te hebben, wedergeboren te zijn; om pas daarna met deze wetenschap te mogen vluchten tot Christus en de beloften. Zijn hier geplaatste preek legt daar een duidelijk getuigenis van af. Alle hoorders worden verwezen naar Gods beloften, die slechts (door het geloof) in Christus ja en amen zijn. Juist de aangeboden beloften in het Evangelie zijn de grond van het geloof en de volmacht om met Samuel te pleiten: Doe gelijk Gij gesproken hebt. Zeker, dat geloof kan er alleen zijn door de wederbarende werking van de Heilige Geest. Maar het geloof richt zich niet op de wederbarende Geest, maar in de eerste plaats op Christus. De Geest spreekt niet van Zichzelf, maar verheerlijkt Christus. Daarom is het geheel naar de Schrift om in de bediening van het genadeverbond de hoorders van het Evangelie niet alleen te wijzen op onze doodstaat voor God, op onze nameloze verlorenheid, op de noodzaak van wedergeboorte als Gods werk in ons leven; maar ook op de aangeboden rijkdom van Gods genade in Christus, geopenbaard in de heerlijkste beloften. Daarbij mag tot een ieder de oproep klinken: Wie gelooft zal zalig worden, maar die niet gelooft zal hebben zal verdoemd worden. Want de verborgen dingen zijn voor de Heere onze God, maar de geopenbaarde voor ons en onze kinderen.
Geka schreef:Inderdaad geloof ik dat het ware pleiten op de beloften een geloofswerk is. Maar, mijn tegenvraag is of bidden niet evenzeer een geloofswerk is? En daartoe roepen we toch elkaar ook onbekommerd toe op?
En daarnaast, is het niet voluit in de lijn van onze belijdenis om te spreken over een bevel tot geloof en bekering? Gods eist geloof en bekering van ons! Zou Hij daar de geloofswerkzaamheden van het pleiten op de beloften van uitsluiten? Nee, wanneer de Heere in de bediening van het genadeverbond tot ons komt met de aanbieding van Christus geeft Hij ons het recht van toegang tot alle beloften die in Hem ja en amen zijn, komt daar ook het bevel tot ons om in Christus te geloven, op de beloften te pleiten en deze zo pleitend door het geloof in Christus te omhelzen; en daarmee deel te krijgen, een recht van bezit, aan de belofte en haar vervulling.
En zo klimmen we op onze zelfgemaakte trap van godsdienstige werkzaamheden op tot God...
Geka schreef:.....wanneer de Heere in de bediening van het genadeverbond tot ons komt met de aanbieding van Christus geeft Hij ons het recht van toegang tot alle beloften die in Hem ja en amen zijn, komt daar ook het bevel tot ons om in Christus te geloven, op de beloften te pleiten en deze zo pleitend door het geloof in Christus te omhelzen; en daarmee deel te krijgen, een recht van bezit, aan de belofte en haar vervulling.
En zo klimmen we op onze zelfgemaakte trap van godsdienstige werkzaamheden op tot God...
Geka schreef:.....wanneer de Heere in de bediening van het genadeverbond tot ons komt met de aanbieding van Christus geeft Hij ons het recht van toegang tot alle beloften die in Hem ja en amen zijn, komt daar ook het bevel tot ons om in Christus te geloven, op de beloften te pleiten en deze zo pleitend door het geloof in Christus te omhelzen; en daarmee deel te krijgen, een recht van bezit, aan de belofte en haar vervulling.
En zo klimmen we op onze zelfgemaakte trap van godsdienstige werkzaamheden op tot God...
Geka schreef:.....wanneer de Heere in de bediening van het genadeverbond tot ons komt met de aanbieding van Christus geeft Hij ons het recht van toegang tot alle beloften die in Hem ja en amen zijn, komt daar ook het bevel tot ons om in Christus te geloven, op de beloften te pleiten en deze zo pleitend door het geloof in Christus te omhelzen; en daarmee deel te krijgen, een recht van bezit, aan de belofte en haar vervulling.
En zo klimmen we op onze zelfgemaakte trap van godsdienstige werkzaamheden op tot God...
Hoe moet het dan, afgewezen?
Wat bedoel je met 'het'?
Klimmen tot God op Gods trap ipv onze eigen trap....
Miscanthus schreef:Klimmen tot God op Gods trap ipv onze eigen trap....
Ja, daar zal God nu Zelf aan te pas moeten komen. En dan brengt Hij ons eerst in de diepte voordat Hij ons tot de hoogte voert.
Hier een citaat dat ik van harte zou willen onderschrijven.
Vooreerst [de] prediking moet ons leren, dat er in de eeuwigheid geen vrucht, God tot eer, uit onszelf te verwachten is. Geen verbeteringssysteem hebben we hier nodig: de natuurlijk mens kan en wil en zal nooit naar God vragen, nooit zich bekeren, nooit het leven begeren. Hij is zo dood, dat hij het koninkrijk niet alleen niet kan ingaan, maar het ook niet kan zien, tenzij er een wonder aan hem geschiedt.
Wat ik hier op het forum steeds hoor, is allemaal zo ‘gelikt’, het past en klopt allemaal zo precies. Maar als God ons bekeert, weten we juist helemaal niet meer hoe het moet. Dan moet Gód het doen. En dan doet Hij het ook.
"En zo klimmen we op onze zelfgemaakte trap van godsdienstige werkzaamheden op tot God..."
Beste Afgewezen,
Het lijkt me niet zinvol om hier in het vervolg op in te gaan. Je plukt zo hier en daar een zin uit mijn postings, om daar een beschuldigend etiket van activisme of (in dit geval) remonstrantisme op te plakken.
Die opmerkingen liggen voor jouw rekening. Het feit dat je niet de moeite neemt om werkelijk inhoudelijk te reageren zegt mij meer dan voldoende over je reacties.
Geka schreef:"En zo klimmen we op onze zelfgemaakte trap van godsdienstige werkzaamheden op tot God..."
Beste Afgewezen,
Het lijkt me niet zinvol om hier in het vervolg op in te gaan. Je plukt zo hier en daar een zin uit mijn postings, om daar een beschuldigend etiket van activisme of (in dit geval) remonstrantisme op te plakken.
Die opmerkingen liggen voor jouw rekening. Het feit dat je niet de moeite neemt om werkelijk inhoudelijk te reageren zegt mij meer dan voldoende over je reacties.
Het ga je goed.
Mvg
Beste Geka,
Het meeste van wat je schreef, betreft niet mijn punt en zijn zaken die ik onderschrijf.
Maar de door mij geciteerde passage is kenmerkend voor een bepaalde manier van denken. Maar mogelijk druk je je alleen wat ongelukkig uit, dat zou ook kunnen. Ik mis echter in jouw hele betoog de 'armmakende' genade.
Laatst gewijzigd door Afgewezen op 22 sep 2006, 22:52, 2 keer totaal gewijzigd.
Miscanthus schreef:Klimmen tot God op Gods trap ipv onze eigen trap....
Ja, daar zal God nu Zelf aan te pas moeten komen. En dan brengt Hij ons eerst in de diepte voordat Hij ons tot de hoogte voert.
Hier een citaat dat ik van harte zou willen onderschrijven.
Vooreerst [de] prediking moet ons leren, dat er in de eeuwigheid geen vrucht, God tot eer, uit onszelf te verwachten is. Geen verbeteringssysteem hebben we hier nodig: de natuurlijk mens kan en wil en zal nooit naar God vragen, nooit zich bekeren, nooit het leven begeren. Hij is zo dood, dat hij het koninkrijk niet alleen niet kan ingaan, maar het ook niet kan zien, tenzij er een wonder aan hem geschiedt.
Wat ik hier op het forum steeds hoor, is allemaal zo ‘gelikt’, het past en klopt allemaal zo precies. Maar als God ons bekeert, weten we juist helemaal niet meer hoe het moet. Dan moet Gód het doen. En dan doet Hij het ook.
je hebt ook altijd wat te ...#...
Lees nou eens wat er staat (posting van Geka) in plaats van die misplaatste kanttekeningen te blijven maken.
.
"Beste Geka,
Het meeste van wat je schreef, betreft niet mijn punt en zijn zaken die ik onderschrijf.
Maar de door mij geciteerde passage is kenmerkend voor een bepaalde manier van denken. Maar mogelijk druk je je alleen wat ongelukkig uit, dat zou ook kunnen. Ik mis echter in jouw hele betoog de 'armmakende' genade."
Beste Afgewezen,
Ook met een dergelijke reactie kan ik weinig tot niets. We zijn hier in een topic die gaat over de leeruitspraken van 1931, waarbij in het bijzonder de plaats van de beloften en het aanbod van genade aan de orde kwam. Armmakende genade is naar mijn vaste overtuiging een voluit Schriftuurlijke zaak, maar dat is niet het onderwerp van deze discussie. Zo zul je ongetwijfeld nog veel meer missen in mijn postings in deze topic, maar het zijn naar mijn beleving tot nu toe niet anders dan insinuerende afleidingsmanoeuvres om de werkelijke inhoudelijke discussie te ontlopen.
Want als ik dan inhoudelijk op je probeer te reageren geef je (ik noem een voorbeeld) als enige inhoudelijke (!) tegenreactie een verwijzing naar het feit dat Mathew Henry schreef over "Zijn volk". Overigens, in tegenstelling tot jouw interpretatie bedoelde hij daar het verbondsvolk Israel en niet alleen de ware gelovigen.
Verder reageer je nergens inhoudelijk op..
En daarom lijkt het me beter maar weer de achtergrond op te zoeken. En niemand kan het me kwalijk nemen dat ik me nog steeds van harte verbonden voel aan preken als die van Ralph Erskine, die anderen ongetwijfeld te activistisch kunnen vinden.
Ach, er zijn in de loop van de geschiedenis al diverse mensen geweest die de Marrowmen van remonstrantisme beschuldigd hebben..Maar heel eerlijk: als ik zie uit welke hoek die kritiek komt stelt me dat eerder gerust dan dat het me zorgen baart.
Geka schreef:maar het zijn naar mijn beleving tot nu toe niet anders dan insinuerende afleidingsmanoeuvres om de werkelijke inhoudelijke discussie te ontlopen.
Je speelt op de persoon, Geka. Dat heb ik niet verdiend.
"Het lijkt erop dat je in je reacties op de persoon gaat spelen en dat lijkt me een discussie niet ten goede te komen."
Op de persoon spelen? Weet je, ik hou ervan de dingen zonder omwegen te zeggen. Dat lijkt me een gezondere benaming.
Ik heb slechts 2 feiten(!) in mijn reactie verwoord:
1) Dat je niet de moeite neemt inhoudelijk te reageren (en dat neem ik je op zich helemaal niet kwalijk, we leven in een vrij land)
2) Maar dat je wel spreekt over activisme en een weg van de mens naar de hemel n.a.v. mijn postings. Kort samengevat ervaar ik dat als een zware beschuldiging van arminianisme door iemand die mij niet persoonlijk kent en evenmin de moeite neem om werkelijk inhoudelijk te reageren om (verkapte) aantijgingen aan te tonen.
Over op de persoon spelen gesproken..
En laten we het hierbij maar houden, het voorgaande kwam reeds de discussie niet ten goede.
