refo schreef: ↑05 feb 2025, 12:35 Die Princen gingen 't volk suadeeren,
Dat zy Barr'ban zouden begeeren,
Pilatus sprak wie sal los gaen?
Sy riepen alle Barrabam aen.

Komt van het Latijnse 'suadere', wat 'overtuigen' betekent.

Dat lijkt me dichtbij te komen.
in de zin als: zowel suaderen als persuaderen,

-DIA- schreef: ↑05 feb 2025, 13:02

refo schreef: ↑05 feb 2025, 12:35 Die Princen gingen 't volk suadeeren,
Dat zy Barr'ban zouden begeeren,
Pilatus sprak wie sal los gaen?
Sy riepen alle Barrabam aen.

Komt van het Latijnse 'suadere', wat 'overtuigen' betekent.

Dat lijkt me dichtbij te komen.
in de zin als: zowel suaderen als persuaderen,

Suadeeren= raden, aanraden

Aldus Kersteman, 1785
https://www.mpaginae.nl/At/PractisijnswbkjeL_Z.htm

Hendrikus schreef: ↑05 feb 2025, 18:47

-DIA- schreef: ↑05 feb 2025, 13:02

refo schreef: ↑05 feb 2025, 12:35 Die Princen gingen 't volk suadeeren,
Dat zy Barr'ban zouden begeeren,
Pilatus sprak wie sal los gaen?
Sy riepen alle Barrabam aen.

Komt van het Latijnse 'suadere', wat 'overtuigen' betekent.

Dat lijkt me dichtbij te komen.
in de zin als: zowel suaderen als persuaderen,

Suadeeren= raden, aanraden

Aldus Kersteman, 1785
https://www.mpaginae.nl/At/PractisijnswbkjeL_Z.htm

Dank je, ik was er al uit, maar nochtans dank!

Wat is de gedachte achter het plaatsen van rouwadvertenties? Ik snap de kennisgeving vanuit de familie, met de gegevens rond condoleance en begrafenis, om meer mensen kennis te geven van het overlijden dan alleen degenen die een rouwkaart kregen. Maar waarom plaatsen vrienden, werkgevers, neven en nichten enz ook advertenties, in dezelfde krant?

Een paar jaar terug overleed een zwager. De familie wilde namens broers/zussen en aanhang ook een advertentie plaatsen. Ik vroeg waarom, want echtgenote en kinderen plaatsten al een advertentie. De reactie was toen: zo weet [schoonzus] dat we meeleven.
En inderdaad, schoonzus was heel blij met de familieadvertentie.
Ik snap dat niet. Hou het geld in je zak.

Dodo schreef: ↑05 mar 2025, 22:06 (...)
Hou het geld in je zak.

Over advertenties wordt verschillend gedacht. Maar even deze zin eruit gepikt. Je kunt ook iets anders nuttigs met het geld doen en daarmee bewust aandacht geven aan het overlijden. Ik hoorde eens een rouwtherapeut zeggen: maak er net als bij kraambezoek en huwelijk een gewoonte van om een envelop met inhoud mee te nemen voor de rouwenden. Geld neemt het verdriet niet weg, maar het zou wel een beetje kunnen ontzorgen. Ik weet dat er anoniem best vaak enveloppen naar (vooral jonge) gezinnen in rouw worden geschoven, maar het is niet de gewoonte om dat bij een condoleance te doen, hier in de regio zie ik het tenminste niet. Toch vind ik de gedachte mooi. Een huwelijk kost veel, een kind opvoeden kost veel, maar een uitvaart ook. Een mooie praktische manier van meeleven. Iets om niet aan de anonimiteit van de diaconie over te laten.

Ik zou dat alleen doen als ik het idee had dat het nodig was. En dat idee heb ik niet zo vaak. Ook niet bij kraambezoekjes en huwelijken.
En dan zou ik het nog liever anoniem doen, dus inderdaad door de brievenbus.

Ik denk dat de meeste troost uitgaat van persoonlijk contact. Na verloop van tijd nog eens vragen: hoe is het nu? Dan vertellen ze wat, en je hebt een gesprekje, zomaar bij de bieb of naast de winkelwagentjes. En aan het eind zeggen ze dan soms: het deed me goed om nog eens over hem/haar te praten.

Dodo schreef: ↑06 mar 2025, 09:58 Ik zou dat alleen doen als ik het idee had dat het nodig was. En dat idee heb ik niet zo vaak. Ook niet bij kraambezoekjes en huwelijken.
En dan zou ik het nog liever anoniem doen, dus inderdaad door de brievenbus.

Ik denk dat de meeste troost uitgaat van persoonlijk contact. Na verloop van tijd nog eens vragen: hoe is het nu? Dan vertellen ze wat, en je hebt een gesprekje, zomaar bij de bieb of naast de winkelwagentjes. En aan het eind zeggen ze dan soms: het deed me goed om nog eens over hem/haar te praten.

Mooi Dodo, het persoonlijke contact en het blijven noemen van de naam staat inderdaad wel voorop.

Tja. Bij een sterfgeval in ons gezin, hadden teveel mensen het idee dat persoonlijk contact heel belangrijk was. Bijna iedere avond weer onaangekondigd bezoek. Soms gingen we met elkaar op de trap zitten als we wéér een auto hoorden afremmen, omdat we geen zin meer hadden in al die bezoekjes, maandenlang. Het ergst waren de zwijgende mensen: komen, gaan zitten, vragen hoe het gaat en dan volledig stilvallen.
Het allerliefst was die kennis die elke zaterdagmiddag voorreed, uit haar autootje een tasje haalde met daarin zelfgebakken koek (elke week een andere variant), een lief kaartje erbij. Het tasje zette ze op de stoep en hup, ze was weer weg. Precies een jaar lang deed ze dit. En elke week was het weer een blij moment. Zelf geen puf hebben om iets te bakken, en dan op zaterdagavond en zondag uit de kerk toch dat gezellige koffie-met-baksel-moment hebben. Van haar heb ik geleerd om vooral ook dichtbij jezelf en je eigen kwaliteiten te blijven als je mensen wilt bijstaan in moeilijke omstandigheden.

Heel mooi en lief.
Het klinkt alsof die kennis zelf ook ervaringsdeskundige is.
Wij hebben ook weleens achter de bank gezeten..

Maag ik vragen waar al die mensen dan ongevraagd vandaan komen? Niet dat ik vaak thuis ben, dus in mijn geval zou het wel een wonder zijn als ze toevallig de avond langskomen dat ik thuis ben.

Ik denk dat veel mensen geen raad weten met de situatie. Ze willen graag meeleven maar weten eigenlijk niet hoe.

Ik heb dat op dit moment ook bij een hele dierbare nicht.
Ze is haar man verloren, op bezoek gaan kan niet ( afstand en daar is ze nog niet aan toe) maar ik wil haar toch regelmatig even laten weten dat ik voor haar bidt en meeleef.
Kan een kort appje soms ook al te veel zijn? Ik ben heel erg zoekend hierin. Wil haar ook weer niet overspoelen met appjes.
Iedereen rouwt tenslotte op zijn eigen manier....

Dat lijkt me heel eenvoudig te vragen, toch? Dat zou ik doen.

Terri schreef:Ik heb dat op dit moment ook bij een hele dierbare nicht.
Ze is haar man verloren, op bezoek gaan kan niet ( afstand en daar is ze nog niet aan toe) maar ik wil haar toch regelmatig even laten weten dat ik voor haar bidt en meeleef.
Kan een kort appje soms ook al te veel zijn? Ik ben heel erg zoekend hierin. Wil haar ook weer niet overspoelen met appjes.
Iedereen rouwt tenslotte op zijn eigen manier....

Je kan altijd een kaartje doen waarin je aangeeft open te staan voor een appje(dit komt anders over dan ik het bedoel). Dan hoeft ze niet direct te reageren terwijl dat bij een appje mutanten wel zo voelt. Of je zegt in het kaartje dat je later een appje zal sturen ofzo