Gereformeerde Gemeenten

[Hendrien]

Met enige regelmaat zie je dat mensen die van het zendingsveld terugkomen 'doorvloeien'. Soms is dat ook de reden dat zij terug (moeten!) komen van het zendingsveld. Ik haast me wel om er bij te zeggen dat dit niet de standaard is.

Toch wel opmerkelijk! Misschien iets om eens over na te denken! Waarom gebeurt dit juist bij mensen op het zendingsveld?

[liz boer]

Bij de laatste pakweg anderhalve pagina, kan ik alleen het onderschrift van Jantje maar gebruiken

[Jantje]

Met enige regelmaat zie je dat mensen die van het zendingsveld terugkomen 'doorvloeien'. Soms is dat ook de reden dat zij terug (moeten!) komen van het zendingsveld. Ik haast me wel om er bij te zeggen dat dit niet de standaard is.

Heb je hier ook concrete aanwijzingen cq. bewijzen voor? (zie vetgedrukte woorden)

Anders vind ik het eigenlijk neigen naar laster richting de ZGG en een dosis negatieve schimmigheid over oud-zendingsmedewerkers.

Ik heb er aanwijzingen voor, ja.

Ik wil er wel bij zeggen dat het absoluut niet lelijk bedoeld is, maar dat ik @Marion zeker begrijp en bepaalde zaken heel herkenbaar vind.

Er is een tijd geweest dat behalve de predikanten geen enkele teruggekomen zendingswerker bij de gergem bleef. Over het algemeen schijnt het zo te zijn dat het vertoeven onder christenen in het buitenland het inzicht geeft dat God toch ook op een niet-gergemwijze kan werken.
Nederlandse gergemmers noemen dat voortvloeien. Het geeft immers iets onveiligs: stel dat we in Nederland het toch te krap zien?

Natuurlijk werkt God niet alleen in de Ger. Gem. Dat staat buiten kijf. Maar dat neemt niet weg dat ik het wel vreemd vind waarom je uit je kerkverband stapt, waarin de Heere je een plaats wilde geven. Het wezenlijke van het Evangelie verandert toch niet aan de andere kant van de wereld. En je kunt de cultuurverschillen toch niet als reden opvoeren? Standpunten kunnen toch niet opeens 180 graden gedraaid zijn? Ik begrijp zoiets echt niet.

[Zita]

We spreken met respect over predikanten en ambtsdragers, en gaan dus geen vermeende meningsverschillen etaleren. Verder aub geen beschuldigingen zonder bewijs, en liever helemaal geen beschuldigingen.

[GGotK]

Met enige regelmaat zie je dat mensen die van het zendingsveld terugkomen 'doorvloeien'. Soms is dat ook de reden dat zij terug (moeten!) komen van het zendingsveld. Ik haast me wel om er bij te zeggen dat dit niet de standaard is.

Enkele opmerkingen mijnerzijds:
Ik kan me goed voorstellen dat zendingswerkers die vele jaren op het zendingsveld hebben gewerkt en terugkeren, zich niet meer geheel 'thuisvoelen' in onze kerkcultuur.
Veel zendingswerkers kwamen/komen vanuit 'linkse' gemeenten.
Veel zendingswerkers hebben een behoorlijke evangelische drive/drang, wat kan leiden tot een te eenzijdige verkondiging.
Alle zendingsmedewerkers verdienen ons respect en gebed voor het moeilijke maar mooie werk wat zij doen.

[TSD]

Veel zendingswerkers hebben een behoorlijke evangelische drive/drang, wat kan leiden tot een te eenzijdige verkondiging.

Alle zendingsmedewerkers verdienen ons respect en gebed voor het moeilijke maar mooie werk wat zij doen.

Met je laatste opmerking ben ik het geheel eens!

Wat bedoel je met eerste geciteerde opmerking? Dat zendingswerkers een behoorlijke drang hebben om het evangelie te verkondigen kan ik volgen. Gelukkig(!), zou ik zeggen! Maar waarom dat punt nu leidt of kan leiden tot een te eenzijdige verkondiging begrijp ik niet helemaal. Misschien dat je dat wat kunt toelichten?

[DDD]

Natuurlijk werkt God niet alleen in de Ger. Gem. Dat staat buiten kijf. Maar dat neemt niet weg dat ik het wel vreemd vind waarom je uit je kerkverband stapt, waarin de Heere je een plaats wilde geven. Het wezenlijke van het Evangelie verandert toch niet aan de andere kant van de wereld. En je kunt de cultuurverschillen toch niet als reden opvoeren? Standpunten kunnen toch niet opeens 180 graden gedraaid zijn? Ik begrijp zoiets echt niet.

Terwijl je ondertussen andere leden van de GG vriendelijk de suggestie meegeeft om te vertrekken?

Ik kan jouw bevindingen niet zo goed volgen. Het probleem is dat sommige mensen het 'eigene' van de GG als een kernmerk van het ware zien in plaats van als een cultuurbepaalde bijkomstigheid.

[Bezorgd]

Als er één binnen de GG (of zelfs breder, de gereformeerde gezindte) kennis heeft van missiologie, is het Dr. Jan H. van Doleweerd, een zeer betrokken zendingswerker met zowel practische als theoretische kennis. Kennis en betrokkenheid waar binnen de GG veel gebruik gemaakt wordt binnen de gemeenten, deputaatschappen en CGO.

Maar het is lastig om vanuit ons Nederland,(ook als je na een zendingsperiode hier al weer jaren woont) in een bepaalde kerkelijke denominatie zicht te hebben op de wereldwijde kerk.
Daarom kan men dit soort mannen niet begrijpen, en daarom passen ex zendingswerkers vaak niet meer in een bepaalde strak georganiseerde kerkelijke cultuur.

[DDD]

Ik word steeds nieuwsgieriger naar het artikel in wat heet de Saambinder.

[Roeline]

Bij de oud-zendingswerkers die ik van nabij ken zie ik volgens mij dit: ze waren belangrijk en van onschatbare waarde in hun zendingsgebied, hadden daar over het algemeen veel verantwoordelijkheden, heel veel zelfstandigheid, uitdaging en relatief veel vrijheid. Ik bemerkte dat ze nogal wat eigenwijzer terugkwamen dan ze gingen.
En dan kom je dus terug en ben je ineens weer heel gewoon gemeentelid in verkaveld (kerkelijk) Nederland en moet je alles weer opnieuw opbouwen. Fiets je weer tussen rechte stukken weiland met grijze regenwolken erboven. In die context lijkt een rechtlijnige kerkelijke leiding en een stevige dogmatiek bijzonder tegen de borst te stuiten.

Ik denk dus dat de reden vooral het hierboven beschrevene is. Want ik zie ze lang niet alleen in de kerk vastlopen.

[Ad Anker]

Ik word steeds nieuwsgieriger naar het artikel in wat heet de Saambinder.

In een heel ander klimaat bevinden we ons bij “bewogen met de wereld’, een boek voor zendingswerkers en andere geïnteresseerden. Onder het kopje “vaste orde in de bevinding”? wordt betoogd dat veel christen de heilsfeiten als eenheid beleven. Reformatorische christenen met hun westerse inslag leggen nadruk op (volg)orde, zo schrijft dr. J. van Doleweerd. Wie hiernaar zoekt in andere culturen, zoekt doorgaans tevergeefs. Bij iemand als ‘broeder Ramón, een christen woonachtig in de sloppenwijk van Guayaquil in Latijns-Amerika, krijgt men een ander antwoord’ (pag. 230). Deze christen denkt veelmeer vanuit de eenheid en beleeft zijn (geestelijke) wereld vanuit het nu. De conclusie: bevinding wordt onmiskenbaar gestempeld door afkomst en achtergrond. De schrijvers van dit boek, alle drie werkzaam of werkzaam geweest voor de ZGG, vinden dit geen probleem, maar ervaren deze verschillen als verrijkend en corrigerend. Zendingswerk en zendingskerken prikkelen ons om kritisch naar onszelf te kijken en vragen te stellen. Is de drieslag ellende-verlossing-dankbaarheid wel in chronologische zin bedoeld? Moet deze drieslag echt fungeren als toetssteen voor introspectie (zelfonderzoek)? Van Doleweerd vindt van niet. Hij en zijn medeauteurs willen staan in de lijn van het gereformeerd belijden, maar ze zijn van mening dat in onze kringen veel Bijbelse woorden een eigen leven zijn gaan leiden. Het woord ‘bevinding’ bijvoorbeeld: in het latere spraakgebruik zou dat aanmerkelijk verbreed zijn. Of ‘gerechtigheid’: binnen de gereformeerde gezindte zou de betekenis van dit mooie woord grotendeels versmald zijn tot straffende gerechtigheid. Of ‘verkiezing’: vanuit onze dogmatiek wordt dit begrip gezien als Gods handelen van eeuwigheid, terwijl dat in de Bijbelse context heus niet altijd het geval is. Missionaire werkers moeten zich hiervan bewust zijn. Volgens dit boek is het hun taak kernwoorden uit de Bijbel goed uit te leggen en ‘qua betekenis zodanig te herijken dat ze in de context van nieuwe christenen en andere culturen zo veel als mogelijk is de oorspronkelijke boodschap communiceren’ (pag. 11)
Het lezen van dit boek heeft een verdrietig gevoel bij me achtergelaten. De mannen van de Nadere Reformatie komen er – behoudens een enkele uitzondering- niet in voor. Tim Keller en C.S. Lewis vinden duidelijk meer bijval. Als het gaat over de zogenaamde tirannieke geestelijke mens die anderen de maat kan nemen’(pag. 89) wordt het geruchtmakende artikel van prof. A.A. van Ruler “Ultra-gereformeerd en vrijzinnig” met instemming geciteerd, zelfs zonder te verwijzen naar het evenwichtige antwoord hierop door ds. A. Vergunst. Te vinden in het boek “Neem de wacht des Heeren waar”.
Veel Bijbelse kernwoorden passeren de revue, maar het blijft onduidelijk waarom bijvoorbeeld niet gekozen is voor een kernwoord als ‘wedergeboorte’. Nee, het westerse christendom is niet de maat van alle dingen, maar er liggen schatten in onze Schriftuurlijk-bevindelijke traditie die we niet mogen achterhouden in het zendingswerk en de ontmoeting met mensen uit andere culturen. Zijn we er innerlijk van overtuigd dat het werkelijk schatten zijn? Een belangrijke vraag voor ons allemaal!

[Ad Anker]

Er worden de laatste tijd wel eens opmerkingen gemaakt over het verschil tussen de DWS en de SB. De laatste zou meer een strijdblad zijn, terwijl DWS veel instemming krijgt. Dat kan. Het is vele jaren wel wat andersom geweest. Wellicht ligt de oorzaak daarin dat er op de leer van de GG momenteel meer kritiek komt wat weerlegd wordt in de SB. Daar is op zich niets mis mee. Zo'n boek van van Doleweerd krijgt sowieso al geen podium in DWS.

Op zich ben ik van mening dat een stuk als nu van ds. Sonnevelt wel een plek mag hebben in de SB. Tot waarschuwing en opscherping. Ik heb het boek niet gelezen maar wat ik uit onderstaande opmaak is er wel een afstand tussen wat de GG belijdt en uitdraagt. In onze tijd waarin we elkaar moeten accepteren, waarin we nieuwsgierig moeten zijn naar elkaars opvattingen en vooral niet mogen (ver)oordelen, is zo'n artikel al snel tegen een zeer been. Het antwoord is niet om dan maar te zwijgen.

[Ad Anker]

Ik hecht er waarde aan dit onderwerp in het juiste perspectief te zetten. In een ver verleden is er een probleem/meningsverschil/ruzie geweest in Zeist tussen dr. Van Doleweerd en ds. Sonnevelt, die beiden die gemeente als thuisgemeente hebben/hadden tijdens hun zendingsperiode. Sindsdien vliegen beiden elkaar voortdurend in de haren. Gebruik Digibron om te zien dat dit klopt. Steevast als er een boek/artikel/lezing van Van Doleweerd verschijnt, komt er een negatieve reactie van Ds. Sonnevelt. Andersom komt ook voor. Daarom vind ik het jammer dat ds. Sonnevelt in de SB dit podium krijgt, terwijl er meer een persoonlijk probleem met dr. Van Doleweerd aan ten grondslag ligt. Dat plaatst deze discussie in een ander licht. Ik denk dat het goed is dat iedereen dit weet om deze recensie op waarde te kunnen schatten.

Ik vind dit oneerlijk. Althans, ik lees het zo: Die twee mogen elkaar niet, daarom doen ze lelijk over en tegen elkaar en daarom moet je vooral dit stuk maar niet al te serieus nemen. Dat klopt niet en mag ook niet. Vooral niet vanuit jouw anonimiteit op een openbaar forum. Er is al meer iets gezegd de laatste tijd wat we over predikanten spreken op dit forum. Ik denk bijvoorbeeld aan ds. Schot en Hoogerland. Daar zijn ook niet fraaie dingen over geschreven, terwijl er geen mogelijkheid van een weerwoord is.

[DDD]

Ik heb gisteren het hele artikel gelezen en het is natuurlijk maar een oppervlakkige impressie die ds. Sonnevelt geeft. Dat geldt voor beide boeken. Maar ik zie eerder een afstand tussen wat ds. Schot en Sonnevelt beweren en wat 'de GG' uitdraagt. Daar is al uitvoerig over geschreven in reactie op stukken in de Saambinder.

En daarnaast is helemaal niet zo van belang of er subkerkelijke gedachtengangen zijn, maar of de leer gereformeerd is naar de Schrift. Ik zou vooral nog heel benieuwd zijn of het beroep op ds. A. Vergunst terecht is.

Overigens zijn er heel wat forumleden niet anoniem. Iedere dominee mag met mij in gesprek en krijgt mijn naam, en dat geldt voor veel forumleden. Daarnaast staat het predikanten vrij om al dan niet anoniem aan het gesprek deel te nemen. Dat predikanten andere prioriteiten kunnen hebben, is een ander verhaal.

[Jantje]

Dat slaat nergens op. @Ad Anker heeft gewoon gelijk. Ik ben het roerend met hem eens. Ds. Schot, en zeker ook ds. Sonnevelt, zijn gewoon gemiddelde predikanten uit de GG. Ik zie niet in waarmee en waarom zij afstand kweken.