Stichting Heartcry

[Tiberius]

Men concludeert dat er kennelijk te weinig belang gehecht wordt aan het gebed in de Gereformeerde gezindte, omdat men zich niet massaal heeft aangemeld voor een bezinningsdag van de GW-stichting.
Dat vind ik nogal kras.

Een kleine nuance, Luther. Ik vraag me af of hij het over de gereformeerde gezindte heeft. Ik zie dat niet staan in de nieuwsbrief.
Baan zelf spreekt regelmatig in baptistengemeentes, dus die zal hij wel bedoelen.
Vandaar ook die sprekers uit de Vrije Baptistengemeente.

[Erasmiaan]

Als je leest in Handelingen 2 dat de gemeente volharde in het bidden o.a., dan zijn daar altijd de apostelen bij betrokken.

En uit Hand. 16 blijkt dus dat vrouwen zonder ambtelijke leiding bij elkaar kwamen om te bidden.

Zie het citaat van Ander van de kanttekeningen.

Heldert dat ook maar iets op? Voor mij niet. En ook al zouden ze wel iets ophelderen: of die kanttekeningen nou het einde van alle tegenspraak zijn, daar heb ik ook m'n gedachten wel over.

Als het je te pas komt wel en anders niet... ofzo?

[Tiberius]

Als je leest in Handelingen 2 dat de gemeente volharde in het bidden o.a., dan zijn daar altijd de apostelen bij betrokken.

En uit Hand. 16 blijkt dus dat vrouwen zonder ambtelijke leiding bij elkaar kwamen om te bidden.

Zie het citaat van Ander van de kanttekeningen.

Heldert dat ook maar iets op? Voor mij niet. En ook al zouden ze wel iets ophelderen: of die kanttekeningen nou het einde van alle tegenspraak zijn, daar heb ik ook m'n gedachten wel over.

Ik denk toch dat de statenvertalers meer kennis hadden van de cultuur tijdens het vroege christendom dan jij.

[Erasmiaan]

Orgelcultuur? Oh nee, dat hadden ze toen nog niet...

[JolandaOudshoorn]

Als je leest in Handelingen 2 dat de gemeente volharde in het bidden o.a., dan zijn daar altijd de apostelen bij betrokken.

En uit Hand. 16 blijkt dus dat vrouwen zonder ambtelijke leiding bij elkaar kwamen om te bidden.

Zie het citaat van Ander van de kanttekeningen.

Vers 13 zegt duidelijk dat er gesproken werd tot 'de vrouwen die samengekomen waren'.
Als er mannen bij geweest zouden zijn, zouden die dus zijn overgeslagen...

Over het algemeen is de lijn van de Bijbel, dat, al zou er maar 1 man aanwezig zijn, die bij name werd genoemd. Ik zie niet in waarom hier dan een uitzondering gemaakt zou zijn. Overigens weten de vertalers dat ook niet zeker, ze gebruiken het onzekere woord "schijnt". Ik denk dat zij ook een beetje met de beschreven situatie verlegen waren.

[Erasmiaan]

En uit Hand. 16 blijkt dus dat vrouwen zonder ambtelijke leiding bij elkaar kwamen om te bidden.

Zie het citaat van Ander van de kanttekeningen.

Vers 13 zegt duidelijk dat er gesproken werd tot 'de vrouwen die samengekomen waren'.
Als er mannen bij geweest zouden zijn, zouden die dus zijn overgeslagen...

Over het algemeen is de lijn van de Bijbel, dat, al zou er maar 1 man aanwezig zijn, die bij name werd genoemd. Ik zie niet in waarom hier dan een uitzondering gemaakt zou zijn. Overigens weten de vertalers dat ook niet zeker, ze gebruiken het onzekere woord "schijnt". Ik denk dat zij ook een beetje met de beschreven situatie verlegen waren.

Waarom moesten ze daar verlegen mee zijn? Ze hadden er toch geen mannen bij nodig? En toch komen ze tot die slotsom (een logische ook: waar het gebed placht te geschieden wijst op een gewoonte, een gewone samenkomst; daar moeten ook mannen bij geweest zijn, gezien het verschil in positie tussen vrouw en man in die dagen).

[Tiberius]

Hoe het ook zij, of de vertalers er mee verlegen waren of niet, de situatie waarin Lydia verkeerde (al dan niet met speculaties ingevuld) is niet normatief voor ons.
Ten eerste, omdat we weten dat het er destijds bij die joden in de diaspora niet altijd even ordelijk aan toe ging.
Ten tweede, omdat we de Bijbel hebben, het profetisch Woord, dat zeer vast is en ons ook in deze zaken een duidelijke richtlijn geeft.

Kortom: Al zou er in de samenkomst die in Handelingen 16 beschreven wordt, uitsluitend vrouwelijke ambtsdragers geweest zijn, dan is dat voor ons nog geen norm. De norm staat heel helder in de Bijbel beschreven en hoeven we niet via allerlei gedachtenkronkels uit deze geschiedenis op te diepen.

[Hendrikus]

Hoe het ook zij, of de vertalers er mee verlegen waren of niet, de situatie waarin Lydia verkeerde (al dan niet met speculaties ingevuld) is niet normatief voor ons.
Ten eerste, omdat we weten dat het er destijds bij die joden in de diaspora niet altijd even ordelijk aan toe ging.
Ten tweede, omdat we de Bijbel hebben, het profetisch Woord, dat zeer vast is en ons ook in deze zaken een duidelijke richtlijn geeft.

Kortom: Al zou er in de samenkomst die in Handelingen 16 beschreven wordt, uitsluitend vrouwelijke ambtsdragers geweest zijn, dan is dat voor ons nog geen norm. De norm staat heel helder in de Bijbel beschreven en hoeven we niet via allerlei gedachtenkronkels uit deze geschiedenis op te diepen.

Gedachtenkronkels? Over vrouwelijke ambtsdragers ging het sowieso niet, mijns inziens.
Vraag was of je op schriftuurlijke gronden kunt aantonen dat een gebedskring per se ambtelijke leiding behoeft.
En die vraag is nog niet beantwoord.

[Tiberius]

Hoe het ook zij, of de vertalers er mee verlegen waren of niet, de situatie waarin Lydia verkeerde (al dan niet met speculaties ingevuld) is niet normatief voor ons.
Ten eerste, omdat we weten dat het er destijds bij die joden in de diaspora niet altijd even ordelijk aan toe ging.
Ten tweede, omdat we de Bijbel hebben, het profetisch Woord, dat zeer vast is en ons ook in deze zaken een duidelijke richtlijn geeft.

Kortom: Al zou er in de samenkomst die in Handelingen 16 beschreven wordt, uitsluitend vrouwelijke ambtsdragers geweest zijn, dan is dat voor ons nog geen norm. De norm staat heel helder in de Bijbel beschreven en hoeven we niet via allerlei gedachtenkronkels uit deze geschiedenis op te diepen.

Gedachtenkronkels? Over vrouwelijke ambtsdragers ging het sowieso niet, mijns inziens.
Vraag was of je op schriftuurlijke gronden kunt aantonen dat een gebedskring per se ambtelijke leiding behoeft.
En die vraag is nog niet beantwoord.

Het ging mij om deze quote van jouw hand:

Uit niets blijkt dat daar gewoonlijk ambtsdragers, of zelfs maar "gewone" mannen, aanwezig waren. Het heeft er zelfs alle schijn van dat het groepje dat hier het gebed placht te bidden uitsluitend uit vrouwen bestond.

Dan is mijn opmerking: zelfs al zou de door jou beschreven schijn de realiteit zijn, dan nog is dat voor ons geen norm.

Deze "case" is dus geen argument in antwoord op jouw vraag:

Hoezo staan gebedgroepen in de Bijbel "altijd" onder leiding van een ambtsdrager?

[Hendrikus]

Deze "case" is dus geen argument in antwoord op jouw vraag:

Hoezo staan gebedgroepen in de Bijbel "altijd" onder leiding van een ambtsdrager?

Deze case was ook geen antwoord, deze case plaatste alleen een vraagteken bij de stelligheid waarmee beweerd werd dat gebedsgroepen in de Bijbel "altijd" onder leiding van een ambtsdragen zouden hebben gestaan. Want dat bewijs heb ik nog niet voorbij zien komen.

[Tiberius]

Deze "case" is dus geen argument in antwoord op jouw vraag:

Hoezo staan gebedgroepen in de Bijbel "altijd" onder leiding van een ambtsdrager?

Deze case was ook geen antwoord, deze case plaatste alleen een vraagteken bij de stelligheid waarmee beweerd werd dat gebedsgroepen in de Bijbel "altijd" onder leiding van een ambtsdragen zouden hebben gestaan. Want dat bewijs heb ik nog niet voorbij zien komen.

Ok, dan is in ieder geval de vraag helder.

[Bureaucraat]

Uit het Reformatorisch Dagblad het volgende opiniestuk:

Heart Cry heeft wind van de Geest in de zeilen

Op de boodschap van stichting Heart Cry is zeker op onderdelen kritiek te leveren, vindt dr. Marten Visser. Maar veel van het leven van de kerk zit juist in zulke bewegingen.

Er is nogal wat discussie over Heart Cry en de door haar opgerichte Bijbelschool Filadelfia. Als er discussie is, is dat meestal omdat er wat gebeurt. En dat is ontegenzeggelijk het geval. Duizenden jongeren worden aangesproken door de boodschap die op de bijeenkomsten van Heart Cry gebracht wordt. Tegelijk zijn er veel mensen van buitenaf die zich zorgen maken om de boodschap die gebracht wordt.

Vanaf grote afstand heb ik maar een beperkt zicht op wat zich afspeelt. Lezend wat door deze en gene geschreven wordt, realiseer ik me dat ik in een aparte positie terecht ben gekomen. Ik ben het op veel punten eens met de kritiek en de zorg die geuit worden. Maar toch hoef ik er geen moment over te twijfelen: als puntje bij paaltje komt, dan sta ik achter Heart Cry, en niet achter haar critici.

Hoe kan dat? Voor mij heeft dat te maken met de tekst: „De letter doodt, maar de Geest maakt levend.” Gereformeerd zijn is tot een nieuwe wet geworden. Er is niets mis met de wet, maar als hij een dode letter wordt, is er iets grondig fout gegaan. En jongeren voelen dat aan. Ze reageren op verschillende manieren. Sommigen haken af. Anderen combineren kerk en drankkeet moeiteloos. En weer anderen gaan, rusteloos gemaakt door Gods Geest, op zoek naar echt geestelijk leven. En dat is wat ze vinden bij Heart Cry: leven door de Geest.

Schip

Zijn daar dan geen kanttekeningen bij te maken? Jawel, en dat is ook volop gedaan. Daarom zal ik daar hier niet mijn steentje aan bijdragen. Maar een schip dat in de haven blijft, kan niet uit de koers raken. Heart Cry is de veilige haven uitgevaren, met de wind van de Geest in de zeilen. Ik ben liever daar aan boord dan dat ik aan de kant sta na te meten of ze wel de goede kant uitgaat.

Dat Heart Cry ook niet-gereformeerde bronnen gebruikt, hoeft op zich niet ernstig te zijn. De gereformeerde leer is mij lief, maar het leven met God is gelukkig ook buiten het gereformeerdendom te vinden. Een ontmoeting met het onbekende kan leiden tot een andere kijkrichting, waardoor de heerlijkheid van het Evangelie weer extra kan gaan stralen.

Wat ik tot nu toe van Heart Cry merk, is bijzonder. Jongeren staan in vuur en vlam voor de Heere God. Daar heb ik naar verlangd! Vijftien jaar geleden heb ik Stichting Gave opgericht. Een van de meest bijzondere dingen waar ik op terugkijk, is dat het jongvolwassenen een opening gaf om in Gods Koninkrijk werkzaam te zijn.

Maar het was opvallend dat ik tijdens de vijf jaar dat ik Gave leidde voor elke reformatorische sollicitant, er twee of drie evangelische kreeg. Waar waren de stromen van levend water vanuit de gereformeerde gezindte naar de wereld? Hoe kan het dat we er zo van overtuigd zijn de enige ware leer en het enige ware leven te hebben, zonder dat we de wereld bereiken met het Evangelie?

Oefenaars


Heart Cry wordt soms ervaren als een schop tegen de kerken. Als predikant die binnen de kerk staat, en als zendeling die ook van buiten naar binnen kijkt, zeg ik: ik denk dat die schop nodig is om ons wakker te schudden. Wie door God geroepen wordt heilige huisjes om te schoppen, heeft een moeilijke taak. Een schop is nu eenmaal moeilijker te doseren dan een aai over de bol. Het gaat dan ook wel eens mis, en dat kan ertoe leiden dat mensen niet meer naar je luisteren. Maar laten we die fout met Heart Cry niet maken.

De Bijbelschool Filadelfia werd nodig om mensen die hun leven aan God toewijdden, verder voor te bereiden voor dienst in Zijn Koninkrijk. Dat zegt veel. De boodschap van Heart Cry is blijkbaar geen geestelijke navelstaarderij, maar stoot werkers uit in de wijngaard.

En dat dit op zo informele wijze gebeurt, staat in een rijke traditie van verguisde bewegingen die de kerk tot zegen zijn geweest. Denk aan de waldenzen, aan John Wycliffe en de lollarden, of aan de hernhutters. De oefenaars waren in Nederland in de 19e eeuw tot grote zegen, vooral waar predikanten het af lieten weten. Veel van het leven van de kerk zit in zulke bewegingen. Zou het niet geweldig zijn als Heart Cry het begin is van zo’n beweging van God in Nederland?

De auteur is door de GZB uitgezonden als kerkplanter naar Thailand. Hij en zijn vrouw Esther houden een logboek bij op http://www.vissers.me

[Jean le Fontain]

Vandaag haal ik dit uit het RD:

Evangelist Arjan Baan verzorgde een workshop over ”Geestelijke groei”. Hij onderscheidde verschillende „geestelijke posities”: de „natuurlijke, ongelovige mens”, het „kind in het geloof, soms verachterd in de genade” en de „geestvervulde volwassen gelovige.” De Bijbel roept op om te streven naar de volmaaktheid van de volwassenheid, aldus Baan. „Misschien vinden jullie het wel erg dat ik dat zo zeg. Maar we moeten uitgaan van het Woord. Ik lees dat onder andere in Efeze 4, Hebreeën 5 en 2 Petrus 3.”

Die „geestelijke groei” is het „steeds meer worden wie we alreeds in Christus zijn”, aldus Baan. „Lees ook het doopformulier: „toe-eigenende hetgeen wij in Christus hebben...” Dat is zo’n bevrijding, om te weten dat je in Christus volmaakt bent.”

Vanuit de zaal: „Hoe zit het dan met de catechismus, waar staat dat zelfs de allerheiligsten maar een klein beginsel hebben?” Baan: „Dat is tegen het gevaar van het perfectionisme. Ik zeg ook niet dat we geen vlees meer in ons hebben. Vergelijk het met Jan en Piet, die vechtend over straat rollen: telkens ligt er een ander boven, maar op den duur komt een van beiden stevig boven te zitten. Zoals de Dordtse Leerregels in hoofdstuk III/IV paragraaf 16 zeggen: er komt een ogenblik dat het leven van de Geest de overhand in ons begint te krijgen.”

[Erasmiaan]

Vandaag haal ik dit uit het RD:

Evangelist Arjan Baan verzorgde een workshop over ”Geestelijke groei”. Hij onderscheidde verschillende „geestelijke posities”: de „natuurlijke, ongelovige mens”, het „kind in het geloof, soms verachterd in de genade” en de „geestvervulde volwassen gelovige.” De Bijbel roept op om te streven naar de volmaaktheid van de volwassenheid, aldus Baan. „Misschien vinden jullie het wel erg dat ik dat zo zeg. Maar we moeten uitgaan van het Woord. Ik lees dat onder andere in Efeze 4, Hebreeën 5 en 2 Petrus 3.”

Die „geestelijke groei” is het „steeds meer worden wie we alreeds in Christus zijn”, aldus Baan. „Lees ook het doopformulier: „toe-eigenende hetgeen wij in Christus hebben...” Dat is zo’n bevrijding, om te weten dat je in Christus volmaakt bent.”

Vanuit de zaal: „Hoe zit het dan met de catechismus, waar staat dat zelfs de allerheiligsten maar een klein beginsel hebben?” Baan: „Dat is tegen het gevaar van het perfectionisme. Ik zeg ook niet dat we geen vlees meer in ons hebben. Vergelijk het met Jan en Piet, die vechtend over straat rollen: telkens ligt er een ander boven, maar op den duur komt een van beiden stevig boven te zitten. Zoals de Dordtse Leerregels in hoofdstuk III/IV paragraaf 16 zeggen: er komt een ogenblik dat het leven van de Geest de overhand in ons begint te krijgen.”

[Marnix]

Kan je ook inhoudelijk reageren? Wel je hoofd droevig schudden, maar niet zeggen wat er mis is, is ook niet echt opbouwend... of leerzaam.