Hertrouwen na echtscheiding?

[Lilian1975]

In de opvatting die jij verwoord maak je de weg vrij dat de overspelige mag hertrouwen. Want als de verlatene mag hertrouwen, bestaat er geen huwelijk meer. En mag de overspelige dus ook hertrouwen.

De overspelige is degene die de echt in beginsel verbreekt. Herstel is de eerst aangewezen weg, maar wanneer het herstel blijvend niet mogelijk is (met name wanneer de schuldige partij volhardt in het overspel of in het verlaten van de onschuldige), kan de partij die niet in overspel gevallen is, niet gehouden worden om verder altijd ongehuwd te blijven.

Daarmee is niet gezegd dat voor de overspelige zonder meer ook de weg vrij is voor een nieuw huwelijk.

Overspel is de enige grond voor echtscheiding. Maar wanneer de onschuldige partij hertrouwt, is de weg tot verzoening net zo goed weg.

Mijn vraag aan jou. Zeg jij dat door overspel het huwelijk eindigt? Of is het een schending van het nog bestaande huwelijk?



Jij zegt in geval van overspel kan je niet van de onschuldige vragen ongetrouwd te blijven. Maar de Heere Jezus vraagt dat kennelijk wel van de verlatene, anders dan om hoererij?

Buiten overspel is er nog een Bijbelse grond voor scheiding. 1 Korinthe 7:15.

Klopt, ik dacht daar net ook even aan. Maar dat gaat niet over hertrouwen. En daar ging het over in dit topic. En is deze tekst nog van toepassing voor mensen binnen de christelijke gemeente? Want je mag tenslotte niet met een heiden trouwen. Maar laten we hier niet off topic gaan.

[Zonderling]

In de opvatting die jij verwoord maak je de weg vrij dat de overspelige mag hertrouwen. Want als de verlatene mag hertrouwen, bestaat er geen huwelijk meer. En mag de overspelige dus ook hertrouwen.

De overspelige is degene die de echt in beginsel verbreekt. Herstel is de eerst aangewezen weg, maar wanneer het herstel blijvend niet mogelijk is (met name wanneer de schuldige partij volhardt in het overspel of in het verlaten van de onschuldige), kan de partij die niet in overspel gevallen is, niet gehouden worden om verder altijd ongehuwd te blijven.

Daarmee is niet gezegd dat voor de overspelige zonder meer ook de weg vrij is voor een nieuw huwelijk.

Overspel is de enige grond voor echtscheiding. Maar wanneer de onschuldige partij hertrouwt, is de weg tot verzoening net zo goed weg.

Een grond voor echtscheiding is evenzeer een grond voor hertrouwen.
Tegelijkertijd zeg ik dat verzoening altijd de eerste optie moet zijn. Alleen wanneer de schuldige partij volhardt in overspel en verlating, is de onschuldige partij vrij.

Mijn vraag aan jou. Zeg jij dat door overspel het huwelijk eindigt? Of is het een schending van het nog bestaande huwelijk?

Dat hangt er vanaf. Bij een val is het het laatste, bij een volharden in bewust overspel en verlaten zonder enig uitzicht op verzoening, dan is het huwelijk door deze partij beëindigd - en niet door de onschuldige partij indien deze hertrouwt.

Jij zegt in geval van overspel kan je niet van de onschuldige vragen ongetrouwd te blijven. Maar de Heere Jezus vraagt dat kennelijk wel van de verlatene, anders dan om hoererij?

Inderdaad, zolang er verzoening mogelijk is. De Heere Jezus stelt zich teweer tegen het hertrouwen na een verlating om allerlei oorzaak. In zo'n geval is er geen wettige grond voor scheiding en ook niet om te hertrouwen, ook niet door de verlatene. Maar ook hier geldt: indien de verlating door de schuldige partij hardnekkig is en verzoening niet mogelijk is, dan is de schuldige partij degene die het huwelijk verbroken heeft en niet de onschuldige partij indien deze partij hertrouwt. Ook de z.g. kwaadwillige verlating is uiteindelijk een grond om te hertrouwen. Maar dan moet de weg van verzoening wel geheel afgesneden zijn! Ook de apostel Paulus beschrijft zo'n situatie waarin de verlatene vrij is.

[Zonderling]

De overspelige is degene die de echt in beginsel verbreekt. Herstel is de eerst aangewezen weg, maar wanneer het herstel blijvend niet mogelijk is (met name wanneer de schuldige partij volhardt in het overspel of in het verlaten van de onschuldige), kan de partij die niet in overspel gevallen is, niet gehouden worden om verder altijd ongehuwd te blijven.

Daarmee is niet gezegd dat voor de overspelige zonder meer ook de weg vrij is voor een nieuw huwelijk.

Overspel is de enige grond voor echtscheiding. Maar wanneer de onschuldige partij hertrouwt, is de weg tot verzoening net zo goed weg.

Mijn vraag aan jou. Zeg jij dat door overspel het huwelijk eindigt? Of is het een schending van het nog bestaande huwelijk?



Jij zegt in geval van overspel kan je niet van de onschuldige vragen ongetrouwd te blijven. Maar de Heere Jezus vraagt dat kennelijk wel van de verlatene, anders dan om hoererij?

Buiten overspel is er nog een Bijbelse grond voor scheiding. 1 Korinthe 7:15.

Klopt, ik dacht daar net ook even aan. Maar dat gaat niet over hertrouwen. En daar ging het over in dit topic.

"De broeder of zuster wordt in zodanige gevallen niet dienstbaar gemaakt" (1 Kor. 7:15).
Dit heeft zowel betrekking op scheiding als op de mogelijkheid van hertrouwen. Niet dienstbaar, dus in beginsel 'vrij'. Ook de kanttekeningen noemen hertrouwen hier uitdrukkelijk als mogelijkheid.

[huisman]

Buiten overspel is er nog een Bijbelse grond voor scheiding. 1 Korinthe 7:15.

Klopt, ik dacht daar net ook even aan. Maar dat gaat niet over hertrouwen. En daar ging het over in dit topic.

"De broeder of zuster wordt in zodanige gevallen niet dienstbaar gemaakt" (1 Kor. 7:15).
Dit heeft zowel betrekking op scheiding als op de mogelijkheid van hertrouwen. Niet dienstbaar, dus in beginsel 'vrij'. Ook de kanttekeningen noemen hertrouwen hier uitdrukkelijk als mogelijkheid.

Inderdaad:

25) scheidt, dat hij
Dat is, de gelovige verlaat, of van zich jaagt, en den band des huwelijks hardnekkig van zijne zijde tenietdoet; gelijk toen bij de heidenen gewoonlijk was, en nu ook bij de Turken.

26) in zodanige
Namelijk wanneer die alzo den band des huwelijks van hunne zijde breken, uit haat alleen van het geloof.

27) dienstbaar gemaakt;
Dat is, niet gehouden van hunne zijde den band des huwelijks verder te houden, of ongetrouwd te blijven, gelijk hij den getrouwden, 1 Cor. 7:11, in het algemeen had bevolen; van welk gebod die ook uitgenomen worden.

[Zonderling]

Inderdaad, niet dienstbaar (vrij) gaat verder dan alleen echtscheiding, maar gaat ook om de mogelijkheid ven een nieuw huwelijk.
(Overigens zijn de kanttekeningnummers in de post van Huisman anders dan in de GBS-uitgave en op statenvertaling.nl.)

[Jantje]

Waar komen die kanttekeningen dan vandaan, @huisman?

Overigens snap ik niet wat nou het punt is van @Lilian1975. Het is toch heel duidelijk wat @Zonderling hier schrijft? Ik ben het volledig met hem eens.

[Lilian1975]

Inderdaad, niet dienstbaar (vrij) gaat verder dan alleen echtscheiding, maar gaat ook om de mogelijkheid ven een nieuw huwelijk.
(Overigens zijn de kanttekeningnummers in de post van Huisman anders dan in de GBS-uitgave en op statenvertaling.nl.)

Dienstbaar en dan vrij om te hertrouwen is een interpretatie ( van de kanttekenaren )
Op grond van welke andere teksten zou het hier over hertrouwen gaan?

[Lilian1975]

In de opvatting die jij verwoord maak je de weg vrij dat de overspelige mag hertrouwen. Want als de verlatene mag hertrouwen, bestaat er geen huwelijk meer. En mag de overspelige dus ook hertrouwen.

De overspelige is degene die de echt in beginsel verbreekt. Herstel is de eerst aangewezen weg, maar wanneer het herstel blijvend niet mogelijk is (met name wanneer de schuldige partij volhardt in het overspel of in het verlaten van de onschuldige), kan de partij die niet in overspel gevallen is, niet gehouden worden om verder altijd ongehuwd te blijven.

Daarmee is niet gezegd dat voor de overspelige zonder meer ook de weg vrij is voor een nieuw huwelijk.

Overspel is de enige grond voor echtscheiding. Maar wanneer de onschuldige partij hertrouwt, is de weg tot verzoening net zo goed weg.

Een grond voor echtscheiding is evenzeer een grond voor hertrouwen.

Op grond waarvan?
Tegelijkertijd zeg ik dat verzoening altijd de eerste optie moet zijn. Alleen wanneer de schuldige partij volhardt in overspel en verlating, is de onschuldige partij vrij.

Mijn vraag aan jou. Zeg jij dat door overspel het huwelijk eindigt? Of is het een schending van het nog bestaande huwelijk?

Dat hangt er vanaf. Bij een val is het het laatste, bij een volharden in bewust overspel en verlaten zonder enig uitzicht op verzoening, dan is het huwelijk door deze partij beëindigd - en niet door de onschuldige partij indien deze hertrouwt.

Waar komt dit vandaan? Volgens mij eindigt in de rk opvatting huwelijk bij overspel.

Jij zegt in geval van overspel kan je niet van de onschuldige vragen ongetrouwd te blijven. Maar de Heere Jezus vraagt dat kennelijk wel van de verlatene, anders dan om hoererij?

Inderdaad, zolang er verzoening mogelijk is.
Waar staat dat?
De Heere Jezus stelt zich teweer tegen het hertrouwen na een verlating om allerlei oorzaak. In zo'n geval is er geen wettige grond voor scheiding en ook niet om te hertrouwen, ook niet door de verlatene.
Maar ook hier geldt: indien de verlating door de schuldige partij hardnekkig is en verzoening niet mogelijk is, dan is de schuldige partij degene die het huwelijk verbroken heeft en niet de onschuldige partij indien deze partij hertrouwt.
Op grond waarvan. Waar haal je dat argument vandaan, dat het ineens wel mag?
Ook de z.g. kwaadwillige verlating is uiteindelijk een grond om te hertrouwen. Maar dan moet de weg van verzoening wel geheel afgesneden zijn!

Zie voorgaande vraag, waar uit de Schrift kan je dit concluderen?

Ook de apostel Paulus beschrijft zo'n situatie waarin de verlatene vrij is.

Nee, niet gebonden zijn kan ook puur betekenen dat je koste wat kost bij die man moet blijven, terwijl die dat niet wil. En dan verder punt.
Want als zo'n ongelovige ma tot bekering zou komen zou de weg tot herstel omdat die vrouw inmiddels getrouwd is, afgesneden zijn.

[gallio]

Inderdaad, niet dienstbaar (vrij) gaat verder dan alleen echtscheiding, maar gaat ook om de mogelijkheid ven een nieuw huwelijk.
(Overigens zijn de kanttekeningnummers in de post van Huisman anders dan in de GBS-uitgave en op statenvertaling.nl.)

Dienstbaar en dan vrij om te hertrouwen is een interpretatie ( van de kanttekenaren )
Op grond van welke andere teksten zou het hier over hertrouwen gaan?

De uitleg bij de ESV bijbel noemt als verklaring dat de gelovige broeder of zuster niet dienstbaar is om continu verzoening met de ex te blijven zoeken. Dus dat deze berust in de situatie die ontstaan is. Dat vindt ik zelf ook een meer aannemelijke uitleg dan de uitleg dat dit zou gaan over de mogelijkheid van hertrouwen.

[huisman]

Inderdaad, niet dienstbaar (vrij) gaat verder dan alleen echtscheiding, maar gaat ook om de mogelijkheid ven een nieuw huwelijk.
(Overigens zijn de kanttekeningnummers in de post van Huisman anders dan in de GBS-uitgave en op statenvertaling.nl.)

Idd ik zat er een nummertje naast maar de inhoud blijft hetzelfde.

[Zonderling]

Lilian,
Uiteindelijk hangt er veel vanaf hoe we de bewuste passage in Matth. 19 lezen. Daarin wordt - zoals eerder gezegd - volgens de gewone betekenis van het Griekse woord een uitzondering genoemd bij het niet mogen verlaten en hertrouwen. Ook wordt daar geen onderscheid gemaakt tussen een grond om te mogen scheiden en een grond om te mogen hertrouwen. Beide wordt in één adem genoemd.

Verder: vanzelfsprekend mag een nieuw huwelijk na hoererij/overspel van de andere partner niet lichtvaardig worden aangegaan en zeker nooit voordat de weg van verzoening is beproefd, zo mogelijk ook met hulp van anderen. Maar wanneer er geen weg terug is en/of de overspelige partner in het overspel volhardt of zelfs hertrouwt, dan is de verlatene zeker gerechtigd om te hertrouwen op grond van wat de Heere Jezus gezegd heeft.

Hetzelfde geldt voor de kwaadwillige verlating, al ga ik daar nu de discussie niet verder over aan.

Overigens erken ik ook dat er situaties zijn waarbij het beter kan zijn voor de onschuldige partij om na een scheiding ongetrouwd te blijven, bv wanneer de zaken minder duidelijk liggen.

Calvijn en andere gereformeerde theologen hebben over dit onderwerp reeds diep nagedacht, en je moet van goeden huize komen om hun exegese te weerleggen. Ik heb tot nu toe daar niets van gezien, integendeel, wanneer ik Calvijn lees, dan kan ik niet anders concluderen dan dat hij de teksten in de juiste context plaatst.

[pierre27]

Ook een mooi antwoord hierop van ds C. Harinck. Het is wellicht een bekende reactie.

http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/145 ... scheiding/

[Dodo]

Er wordt wel veel waarde gehecht aan het zgn. schuldloos gescheiden zijn. Maar bestaat dat? Is het niet altijd een samenspel van twee mensen waardoor er nooit 100% schuld is bij de een en niets bij de ander? Ook bij overspel kan de een de ander zo'n liefdeloos thuis gegeven hebben dat het voor die ander wel heel verleidelijk werd om aandacht en liefde elders te zoeken. Dat is dan vaak voor de buitenwereld niet zo zichtbaar.
Het stond vroeger nog wel eens in contactadvertenties: schuldloos gescheiden. Maar zegt iedereen bij het terugkijken niet: ik had bepaalde dingen anders moeten doen?

[Tiberius]

@Zonderling, ik ken de door jou gegeven uitleg wel, ook de ietwat bochtige exegese van Mattheüs 19; en kan me daar wel in vinden. Het boekje "De heilige huwelijke staat" dat zo'n 10 jaar geleden uitgegeven is in de GG hanteert die exegese ook als scharniertekst en inderdaad Calvijn.
Maar dat is exegese, of zo je wilt: interpretatie, evenals de kanttekeningen.

Zij vroeg om Bijbelteksten dat hertrouwen na scheiding geoorloofd, zolang de ex-partner nog leeft. En die kan je volgens mij niet vinden. Zeker als je daar Romeinen 7:1-3 (eventueel met de kanttekeningen) bij betrekt.
Maar goed, dat weet je zelf ook allemaal wel, want al vaker over gehad.

[Zonderling]

Tiberius, in de exegese van Mattheüs 19:9 van Calvijn en anderen, die m.i. niet bochtig is, maar recht doet aan deze passage en andere schriftgegevens, is het hertrouwen na overspel door de andere partij toegestaan. Dat is dan ook het schriftbewijs.

Er is geen strijdigheid met Romeinen 7 en andere passages, want daar wordt over de gewone situatie gehandeld, niet over overspel.

Verder: in het OT was dit helemaal geen kwestie, want de overspelige moest gedood worden. Nu echter de situatie zo is dat het overspel niet bestraft wordt, legt de Schrift geen levenslang ongehuwd-zijn op aan de onschuldige partij, terwijl de andere partij in het overspel volhardt, samenwoont of hertrouwt. Dat is inderdaad deze persoon tot dienstbaarheid brengen. Maar de Schrift spreekt zo niet en de Reformatoren hebben dit naar mijn overtuiging juist gezien.